Lubicie Adlera, bo ja bardzo. On to bardzo fanie wyjaśnia dlaczego
kobiety są agresywne. Napewno wiecie że rośnie w Polsce agresja
dziewcząt, a jakiś rok temu czytałem dane i chyba nawet tu zamieściłem
na temat tego, że Polki są najbardziej agresywne w Europie.
Jaka może być tego przyczyna, wiecie?
Stanowisko konserwatystów jest takie, że całe to wyzwolenie kobiet
zaowocowało upodabnianiem i wzorowaniem się na chłopcach, kulturze
mężczyz( o naiwności) i stąd ta agresja dziewcząt. Tradycyjna
dziewczyna była miła, grzeczna, pobożna i uczynna.

Wiadomo katolicyzm jest apsychologiczny dąży do wypierania
człowieczeństwa na rzecz ideałów, więc człowiekiem nie jest
zainteresowany ( znamy to już ze średniowiecza jako teocentryzm). Tak
więc gdyby jednak nie znaleźli się ludzie zainteresowani tym co na
ziemi, wbrew katolicyzmi, nie wiele byśmy o sobie wiedzieli.

I w tej to drastycznej sprzeczności staje psychologia i znowu ona
wyjaśnia agresję kobiet tym, że jak chce się tę istotę umieścić w
bardzo wąskiej strukturze słabości, macierzyństwa, ogniska domowego i
pozbawić siły jej osobowości, rodzi się kobieca agresja, gdyż kobieta
nie ma możliwości zrealizowania swojej osobowości w pełni. To tak jak
kogoś zamknąć w klatce.
Moja kuzynka znowu wtłukła jednemu koledze i jest zagrożona wywaleniem
ze szkoły i jakby tu wytłumaczyć w szkole, że obecne zachowania
religijne , które budują" klatkę" na jej kobiecości, wywołują w niej
taką agresję, bo gdy się ją umniejsza to staje się agresywna i bardzo
subtelnie i bezpośrednio. Jakbyście to w szkole wyjaśnili?
A tu trochę Adlerka.......
Podstawowe założenia teoretyczne
"Nie można podzielić człowieka. Jest on całą istotą"
Na pierwszy plan w koncepcjach Adlera wysuwa się pojmowania człowieka
jako niepodzielnej, całościowej jednostki. Człowiek jest całością,
której części uzupełniają się i współpracują w realizacji różnych
funkcji. Postrzegał człowieka jako psychologiczno-społeczną i
fizyczną całość.
"Być człowiekiem znaczy mieć poczucie niższości, prące ustawicznie do
przezwyciężenia go"
Już w okresie współpracy z Freudem oraz innymi psychoanalitykami
rysowały się między nimi i Adlerem rozbieżności w zakresie
postrzegania natury ludzkiej i charakteru ludzkiej motywacji. Źródłem
neurotyzmu był, zdaniem Adlera, nie tłumiony popęd seksualny a
doświadczanie poczucia niższości i próby kompensowania go. Poczucie
niższości jest jednym z centralnych pojęć w koncepcji Adlera. Zgodnie
z jego założeniem dziecko dostrzega swoją słabość wobec otaczających
je dorosłych - staje się to podstawą poczucia niższości, które,
zarazem, staje się siłą napędową w dążeniu do
osiągnięć. Dążenie do kompetencji, doskonałości , "dorośnięcia" jest
sposobem na poradzenie sobie z tym poczuciem. . Jednak, jak podkreśla
Adler, zdarza się, że to naturalne poczucie niższości przekształca się
w hamujący rozwój kompleks niższości -niektórzy nie potrafią wyzwolić
się z dziecięcego przekonania, że inni przewyższają ich, są od nich
lepsi. Staje się to źródłem neuroz i innych zaburzeń psychicznych.
Druga stroną tego samego medalu jest kompleks wyższości : sposób
poradzenia sobie z poczuciem niższości poprzez umniejszanie innych.
Dążenie do mocy , doskonałości wyznacza indywidualny styl życia
naznaczający każdą praktycznie życiową aktywność jednostki.
Życie każdego człowieka kształtowane jest również przez poczucie
wspólnoty ,
czyli dążenie do pozostawania w relacjach z innymi i kooperacji. Adler
wielokrotnie podkreślał, że niemożliwe jest analizowanie jednostki bez
uwzględnienia społecznego kontekstu jej funkcjonowania. Owo poczucie
wspólnoty, choć wrodzone, wymaga rozbudzenia i rozwoju. Dążenie do
przezwyciężenia może pojawiać się zarówno w ramach współpracy z innymi
jak w rywalizacji z nimi.
Podobnie jak Freud źródła psychopatologii widział Adler w okresie
wczesnego dzieciństwa, jednak nie odnosił się do rozwoju
psychoseksualnego. Był przekonany, że drogę do zdrowia psychicznego są
demokratyczne stosunki w rodzinie oraz zaniechanie stosowania kar
cielesnych. Edukując rodziców i nauczycieli zwracał uwagę na szkodliwy
wpływ zarówno nadmiernego pobłażania dzieciom jak i lekceważenia ich.
Jak pierwszy zwrócił uwagę na szerszy niż tylko relacje z matką i
ojcem, kontekst wychowania dziecka w rodzinie. Do dziś często
przywoływana jest jego teoria o kolejności urodzin, zgodnie z którą
jedynacy i pierworodni predestynowani są do osiągania większych
sukcesów.
Na uwagę zasługuje też spojrzenie Adlera na kwestie postrzegania
kobiet i kobiecości w kulturze. Zauważył, że chłopcom przyznaje się
większe prawa do wyrażania protestu niż dziewczętom. Sprawia to, że w
toku socjalizacji kobiety tracą często wrodzoną i wspólną wszystkim
ludziom zdolność przeciwstawienia się. W kobiecej agresji Adler
dostrzegał zatem nie freudowska zazdrość o członeka odrzucenie
stereotypowej roli kobiety z przypisaną jej słabością.
Myśl i prace Adlera są ciągle obecne we współczesnych teoriach
psychologicznych. Adlerowskie inspiracje można znaleźć w koncepcjach
neopsychoanalitycznych. W Stanach Zjednoczonych nadal aktywne są
towarzystwa psychologii indywidualnej. Działa również
Północnoamerykańskie Towarzystwo Psychologii Adleriańskiej.