Zlodziej okradajac innych przyciaga w zasieg swego JA, czyli w swoje
otoczenie, innych zlodziei.

Nie wie, ze kradnac, zwieksza niebezpieczenstwo okradzenia siebie samego.

Swoimi czynami zmienia swoje otoczenie na takie, ktore sklada sie po czesci
z ludzi, podobnie jak on, aprobujacych kradziez.

Tak wiec w jego otoczeniu beda sie kradzieze zdarzac czesciej anizeli w
swiecie innych ludzi.

Czlowiek uczciwy i sprawiedliwy spi spokojnie.

Zlodziej nie spi spokojnie, bo obawia sie nie tylko odpowiedzialnosci za
swoj czyny, ale czesto rowniez tego, ze sam że zostanie okradziony.

"Na zlodzieju czapka gore".



Trzeba tu jednak wyraznie zaznaczyc, że chodzi o wszystkie rodzaje
kradziezy, a nie tylko te, które zostały ujawnione i osadzone.

Wiekszosc kradziezy nie jest ujawniona, ale taki "nieujawniony" zlodziej
rowniez przyciaga w swoje otoczenie ludzi mu podobnych,ludzi jego pokroju.

I oni rowniez nie moga spac spokojnie, oni rowniez bardzo sie obawiaja ze
zostana okradzeni.

Ich wille otoczone sa solidnym plotem, obejscia strzega grozne psy a caly
dom i obejscie jest monitorowane przez systemy alarmowe.

To wszystko swiadczy jedynie o tym, ze bogactwo takiego człowieka nie
zostało zdobyte w sposob bezdyskusyjnie uczciwy, lecz w duzej mierze
pochodzi z roznego rodzaju matactw i przekretow, czyli jednak zlodziejstwa
(chociaz to slowo moze nawet tutaj nie padac).

Dlatego tez czlowiek taki, czuje się w swoim sumieniu jak zlodziej i nie
moze spac spokojnie.

Ciagle boi sie, ze zostanie okradziony.

I te jego przeczucia dosc czesto sie sprawdzaja.

Sprawiedliwosc nieoficjalna dopada zlodzieja, tak ze doswiadcza on na sobie
skutkow swojego czynu.



Rowniez w przypadku czlowieka "okradzionego" powstaje dwuznaczna sytuacja.

Niekoniecznie nalezy go traktowac jako ofiare przestepstwa, jako jedynego
poszkodowanego.

Jezeli bowiem zostal okradziony, to widomy znak tego, ze "dosiegla go reka
sprawiedliwosci" i po czesci chyba na to zasluzyl.

Jesli nie swoimi czynami, to jakimis przynajmniej marzeniami lub
usilowaniami.

Sam "sprowadzil" zlodzieja w swoje otoczenie.

Para zlodziej-okradziony to tandem w rownej mierze odpowiedzialny za
kradziez.

Nawet jesli ktos ukradnie wiecej, anizeli zarobilby w ciagu calego zycia, i
jego czyn nie zostalby ujawniony, to i tak to jego tzw. "szczescie" trwac
bedzie bardzo krotko.

Eekt bedzie taki, ze zlodziej, niczym zaba, widzial bedzie w swoim swiecie
wlasnie zlodziei, oni zas nie dadza mu spokoju do konca zycia.

Naprawde: skorka nie warta wyprawki.

Zlodziej i tak wszystko straci, predzej czy pozniej, w taki czy inny sposob.

I zawsze zlodziej bezie MNIEJ w zyciu szczesliwy od okradzionego.

Udowadnial to juz Sokrates.



CKP

"Swoj przyciaga swego", "z jakim przestajesz, takim się stajesz", "swoj
ciagnie do swego"....

Istnieje zjawisko jakby "duchowego" przyciągania się osob o podobnych
systemach wartosci, tych samych zainteresowaniach, tym samym hobby.

Lubimy otaczac sie ludzmi o podobnych zainteresowaniach, bo sie bardzo
dobrze czujemy w ich towarzystwie.

To zupelnie naturalne i nikogo nie dziwi.

Tak wiec, kto kradnie SAM SIEBIE OKRADA, bo okradani ludzie sa czasteczkami
jego wlasnej duszy.

Swiat zewnetrzny jest bowiem duszą czlowieka.