Dzisiaj rano jak zwykle słuchałam sobie radia jadąc do pracy, i była
akurat rozmowa z duchownym o. Wacławem Oszajcą.
Rozmowa ta napełniła mnie optymizmem na resztę dnia. Szkoda, że tak
rzadko trafia się w życiu na takich mądrych ludzi.
Polecam wszystkim. A oto jeden z fragmentów, które mnie ujęły (a było
ich więcej), na zachętę:

*"W.M.: Czyli dobrze nam będzie po śmierci?*

*o. W.O.: *Ja myślę, że może być rozmaicie z tego względu, że nikt z nas
nie jest skończony, natomiast to, co się nazywa życiem po śmierci, czy
to, co się nazywa czyśćcem w teologii katolickiej, czy nawet piekłem w
prawosławiu, to jest bardzo sensowna podpowiedź i próba odpowiedzi.
Mianowicie żebyśmy za bardzo nie osądzali siebie, innych, ani broń Boże
nie potępiali i nie próbowali człowieka od początku do końca nazwać. My
nie wiemy, co w nas siedzi, co siedzi w innych ludziach, nie wiemy, ile
w nas jest dobra, ile w nas jest zła. To wszystko jest jakoś przed nami
zakryte. Dziwimy się nieraz: jak mogłem to powiedzieć, jak mogłem
pomyśleć! Albo dziwimy się: o Boże, ale się udało, ale pięknie wyszło!
Więc zaskakujemy siebie samych, zaskakują nas inni ludzie, co pozwala
mieć nadzieję na to, że kiedyś to zaskoczenie będzie jeszcze większe i
pełniejsze."

http://www.polskieradio.pl/7/129/Artykul/471595

Ewa