Analiza statystyk dotyczących spraw polskich skłania do niewesołej
refleksji nad praktyką stosowania (a czasem wręcz nadużywania) przez
sądy polskie aresztu tymczasowego. Przykładem może być wyrok sprzed
kilku dni w sprawie Dochnal v. Polska, w której Trybunał nie miał
wątpliwości, że tymczasowe aresztowanie trwające ponad trzy lata
naruszyło art. 5 konwencji. Szkoda, że wyroki Trybunału stwierdzające
naruszenie konwencji nie robią żadnego wrażenia na władzach.
Przykładem może być zachowanie jednego z sądów, który miał czelność
stwierdzić, że wyrok ETCP go nie wiąże. O ile wiem, sędziowie, którzy
podpisali się pod orzeczeniem, w dalszym ciągu orzekają, mimo że
powinni raczej zastanowić się nad celowością dalszego pozostawania w
zawodzie.

Dr Agnieszka Bieńczyk-Missala,
PISM
Duża liczba skarg przeciwko Polsce w Europejskim Trybunale Praw
Człowieka jest przede wszystkim odzwierciedleniem złego funkcjonowania
naszych sądów. Polacy skarżą się na przewlekłość postępowań, a także
na orzeczenia niezgodne z europejskimi standardami praw człowieka. Od
20 lat Polska nie dokonała zasadniczego postępu w zakresie
sądownictwa, nie ma więc powodu, aby liczba skarg spadała. Polacy
należą do entuzjastów praw człowieka i mają zaufanie do Trybunału.
Polska skrupulatnie wypłaca odszkodowania wszystkim uznanym przez
Trybunał za pokrzywdzonych. Nic dziwnego, że obywatele chętnie
wykorzystują tę procedurę.

Prof. Zbigniew Lasocik,
Uniwersytet Warszawski
Powodów jest dość dużo, ale te, które warto wskazać są następujące: po
pierwsze, w kilku wymiarach państwo funkcjonuje fatalnie, prawa
człowieka są łamane i Polacy postępują słusznie. Polacy nie ufają
polskim sądom, a szerzej wymiarowi sprawiedliwości.
Jeżeli są jeszcze w Polsce ludzie uważający, że nasze sądy zawsze
prawidłowo wymierzają sprawiedliwość, to lektura wyroków Europejskiego
Trybunału Praw Człowieka dotyczących polskich skarg natychmiast
pozbawi ich tych złudzeń.