Kochani,
Ostatnimi czasy źle się dzieje na grupie.
I nie ja pierwsza to zauważyłam.
Dlaczego tyle jest złoślwych uwag pod adresem innych osób?
Dlaczego burzymy to co sami stworzyliśmy?
Czy zawsze musi coś się kończyć, aby coś mogło się zacząć?
Czy warto palić las, w którym rosną duże, mocne drzewa,
aby na jego popiole posadzić wątłą szkółkę...
W naszej grupie jest wielu indywidualistów
i dobrze, bo przynajmniej nie jest nudno.
Tylko dlaczego tak jest w życiu, że właśnie tym
jaskrawym jednostkom utrudnia się egzystencję?
Po co nasi przodkowie walczyli o prawa swobody
wyrażania myśli i wolności, skoro my teraz chcemy je ograniczać?
Człowiek został stworzony do życia w społeczeństwie.
Ale tego życia też się trzeba uczyć i żyć tak,
aby być zadowolonym z siebie i zadowalać innych.
Szczęście to jedyna rzecz, która się mnoży, kiedy się ją dzieli.
Podzielcie się. Po co żyjemy jeśli nie po to, aby sobie nawzajem czynić
życie łatwiejszym.
A pamiętacie morał mojej bajki:
"Najlepszym wojownikiem jest ten, kto zdoła wroga przemienić w przyjaciela"
Drodzy wojownicy, szanujmy się nawzajem.
Nie bądźmy gorsi od zwierząt. Kruk krukowi oka nie wykole.
A człowiek człowiekowi...

Kocham Was
Itlina

--
"Każdy człowiek powinien mieć sporego
rozmiaru 'cmentarz' , na którym grzebałby
wady swoich przyjaciół."
/Mark Twain/