Dlaczego tak bardzo ciągnie nas w przeszłość -
jak spiewa własnie Zbysiu :) :

"Lubię, lubie wracać tam gdzie byłem już
pod ten balkon pełen pnących róż.
Na uliczki te, znajome tak,
do znajomych drzwi, pukac myśląc czy,
Czy nie stanie w nich czasami ta dziewczyna z
warkoczami.

Lubię wracać w strony które znam
po wspomnienia, po wspomnienia zostawione tam,
by się przejrzeć w nich, odnaleźć w nich.
Choćby nikły cień,
pierwszych serca drżeń
kilka nut i kilka wierszy - z czsów, gdy kochałaś
pierwszy raz...

W samym środku zdyszanego dnia
oglądasz się...

Lubisz, lubisz wracać tam gdzie byłem już
pod ten balkon pełen pnących róż.
Na uliczki te, znajome tak,
do znajomych drzwi, pukac myśląc czy...."


Dlaczego w powrotach, swoich dawnych miejscach widzimy
jakąś magię? A może tą magię zostawić i nie tłumaczyć,
niech zostanie magiczna, taka jaka jest...