- Witaj.
- Cześć.
- Co słychać?
- Same dobre rzeczy.
- Nie wierzę, przecież to niemożliwe!
- A jednak. Oczywiście przy otoczeniu przestrzeni obserwacji pewnymi
granicami. W tym przypadku jasne, że granicą jest obszar słów forum psp.
- No to gdzie te dobre rzeczy widzisz? W tym, że "z przyjemnością czytasz
Sławka"? No to mów dlaczego.

- Nie tylko Sławka. Z jednakową przyjemnością, lecz z różną uwagą
czytam innych autorów. W każdym przypadku wyciągam wnioski i nauki,
doskonalę póki co siebie, gdyż chciałbym kiedyś móc pomagać innym.
- Pomagać?! Toż przecież to proste! Widzisz pytanie - odpowiadasz!
Widzisz jakiś problem, z którym ktoś tu przybiega - odpowiadasz! I po
kłopocie... Nie jest tak?
- No właśnie..., jakby to powiedzieć - tak właśnie jest. Ale odpowiedź,
odpowiedzi nie równa. Każdą, żeby tak obrazowo powiedzieć, można
posadowić na określonym poziomie ^skali potencjalnej skuteczności^,
a to już oznacza, że jedna jest funta kłaków warta, a inna cenna. To, czy
pytający, lub ktokolwiek inny korzysta, jest sprawą - i tu cię pewnie
zaskoczę - podstawową!! A jeśli tak, no to należałoby najpierw zadać
sobie samemu pytanie "po co _ja_ odpowiadam komukolwiek na jego
słowa, problem zwerbalizowany na forum?".

- To samo chyba można powiedzieć o każdej wypowiedzi?
- Tak, ale to odpowiadanie typu "pomocowego" jest szczególnie istotne,
gdyż wiadomo, że trafiają tu ludzie - słowa - w różnych stanach
emocjonalnych, również takich, które doprowadzają niektórych w ich
realnym świecie do krańcowych rozwiązań.
- Znaczy samobójcy? Potencjalni...?
- Oczywiście. To jest skrajność s k a l i , czegoś o czym tak intensywnie
ostatnio rozmawiamy, nie bez powodu przecież. Potencjalnych
samobójców mamy tutaj na końcu tej skali, gdyż jak już 'wysiądą',
to ich ... po prostu ... nie widać. Tylko.
- Przestań. Powiało mrozem po plecach. No ale masz rację. W sumie
bardzo mało wiemy o tych piszących. Co więcej, wiemy tylko to, co
"łaskawie" chcą świadomie bądź nieświadomie o sobie powiedzieć.
- Dokładnie. Moim zdaniem, odpowiedzialna, poważna sztuka konwersacji
na tym forum polega wcale nie na "udzielaniu rad potrzebującym", ale na
ciągłej pracy _z samym sobą_ nad tym, co taki "Potrzebowski" autor
(lub każdy inny) oznajmia w sposób świadomy, a co w nieświadomy.
Wg mnie są to dwa odrębne, lecz stale przeplatające się, migotliwe pola
pracy mózgu, do którego bezpośredni dostęp ma wyłącznie piszący.
Dostęp umowny zresztą, gdyż powszechnie przyjęło się, że do nieświa-
domości raczej dostępu nie ma.
- No ale wiemy też, że z tym dostępem do świadomości w sensie
A. de Mello, jest .... bardzo różnie, a nawet gorzej.
- A skutek jest taki, że stale mamy do czynienia z migotliwym obiektem
(kosmosem mózgu), którego stan może w mniej lub bardziej drastyczny
sposób się zmienić. Ot choćby pod wpływem naszych słów.
- Narysujesz?
- Czemu nie. Szukamy przecież różnych dróg dostępu...

0. SSSNSSSNSSNSNNSSSNSNNSNSSSSSSSNSNSSSNNSSS
1. SSNNN NNSNNNNSN SNNN NNNS NNNS NNNNN NNS
2. NNN N N NNN S NNNNN N N NNN
3. N N N NN N N NNN
4. N N N
5.
6.

- Widzę na poziomie warstwy zerowej przeplatanie się świadomości
z nieświadomością. Domyślam się, że obrazek ciągle migocze, zamieniając
często literki S na N a czasem na spacje i na odwrót. Dynamiki tu nie widać,
jak to na każdej fotografii... (i w każdych g°°glach). Wiadomo też, że
te ciągłe zamiany mają jakiś trend. Poszerzanie? Pogłębianie?

- Oprócz tego to co tu widać, to baaaardzo optymistyczny obrazek
jeśli chodzi o ilość literek S. Jednak również na nim widać granice, czyli
miejsca na s k a l i, do których dostęp jest kiepski albo w końcowym
rozrachunku żaden.
- No ale na czymś przecież opierać się trzeba!!
- Otóż to. Opierać się trzeba na wiedzy i świadomości (w tym na tej, że
również własna wiedza jest względna), a nie na wierzeniach, przekonaniach
lub wątpliwościach. Gdy istnieją jakiekolwiek wątpliwości, kierunek jest
jeden - szukać, badać i odpowiadać _sobie_, a nie rozdawać mistyfikacje
na zewnątrz.
- Typu "wiadomo o co chodzi"?
- Jeśli więc w każdym Potrzebowskim widzimy (a faktycznie nie widzimy)
jedynie powód do uspokajania siebie, co jest najczęstszym i dość trudnym
do uświadomienia motywem aktywności, jesteśmy u źródeł.
Czego?

- I dlatego uważasz, ze 'odpowiedzialność przede wszystkim'.
- Oczywiście. Ale pamiętaj, że mówimy o przykładzie skrajnym na skali,
a więc o tym potencjalnym samobójcy, co oczywiście nie znaczy, że tak
samo skalować należy samą odpowiedzialność. Wg moich kanonów,
właśnie odpowiedzialność powinna być tu zawsze na max. I do tego
ś w i a d o m a.
- To przecież nie wyklucza poczucia humoru i innych zabaw towarzyskich.
- Ano, nie wyklucza. Pod warunkiem, ze odbywa się to na gruncie neutralnym
emocjonalnie, nie grożącym zapaściami. Kłopot jest zawsze, gdy pojawia
się "pseudo świadomość", najczęściej jako stan wiary w dogmaty, np.
religijne: "Niech wasza mowa będzie: tak, tak - nie, nie. A co więcej jest,
ode Złego jest". Wówczas mamy do czynienia z naciskiem opartym na
błędnym rozpoznaniu rzeczywistości, a stąd już tylko kroczek do tragedii.

- Masz jakieś skojarzenia?
- Każdy ma. Na tym polega błyskotanie lampek S, N, spacja... I oby
nigdy nie przestawały błyskotać, jak na martwych fotografiach.

- No dobra. To dlaczego lubisz czytać Sławka?
- ...
- A zauważyłeś, że nazwisko Potrzebowski jest całkiem ciekawym
akronimem jak na warunki psp?

All
--
"Nie znaleziono na nim żadnej rany, bo zaufał swemu Bogu".
[księga Daniela]