Cześć
Nie chciał bym, aby traktowano moją wypowiedź jako zaprzeczenie innych
wypowiedzi, a jedynie proszę o uwzględnienie jej w ogólnym modelu
umysł-mózg, na zasadzie może tak być, ale wcale nie musi.
Otóż ja podchodzę do tego pytania od strony ewolucji. Najprawdopodobniej
mamy takie, a nie inne możliwości naszego mózgu, bo umożliwiły one
przetrwanie naszym przodkom. I tak filozofowanie traktuję pochodną
przewidywania, gdyż gdy nie ma co jeść trzeba się zastanowić co można
zrobić, żeby je zdobyć, gdzie szukać, trzeba planować przewidywać i obmyślać
działanie.I te osobniki, które to robiły wystarczająco dobrze przetrwały.
Niektórym wiodło się lepiej i nie musiały zdobywać pożywienia, w związku z
tym zaczęły się zastanawiać nad usprawnieniami i nad rzeczami
niewyjaśnionymi.Tak rozwinął się proces myślenia. Świat psychiczny natomiast
( w tym także uczucia ) to głównie reakcja organizmu na bodźce pochodzące z
otoczenia. Reakcje fizyko chemiczne cząsteczek organizmu pod wpływem
wydzielanych substancji w tym organiźmie. Kochasz kogoś, ale tak naprawdę to
reakcja powstała po to, aby dopilnować żeby partnerowi oraz potomstwu nie
stała się krzywda, dopóki nie będzie to potomstwo w stanie samodzielnie
funkcjonować.Strach to nic innego jak zastrzyk adrenaliny, aby uciec, a
agresja by próbować zrobić coś, czego na co dzień się nie robi. Tak, że
możliwe jest, iż umysł to reakcje zachodzące w mózgu, a my mamy mniej do
powiedzenia, niż nam się wydaje. Powinniśmy poczekać do poznania głębiej
reakcji kwantowych, gdyż tu może być rozwiązanie procesu myślenia,
doznawania i odczuwania doznań psychicznych.

Arth