Cześć!

Siedząc w blasku płomienia świecy (awaria), w tę przełomową noc,
pragnąc dopasować się do nastroju tej chwili, sięgnąłem do
starodawnych ksiąg.
Słowami Ignacego Krasickiego, którego wiersz znalazłem w jednej z
nich, a któremu tak jak nam dane było żyć na przełomie wieków, choć
200 lat wcześniej, składam Wam życzenia.

Nowy rok

Nowego roku czas każe winszować,
Więc się zdobywam na powinszowanie;
Day Panie Boże, w tym się tak zachować,
Iżby się nasze spełniło żądanie.
I spełni pewnie, kiedy w każdym kroku
Osobie będziem myśleć, nie o roku.

Bo cóż rok? Bożym czas zmierzony darem,
Mieysce i pora naszego działania:
Nie dni, lecz czynów dzielmy go wymiarem,
A czynów plennych prawego starania;
Wówczas, iak wieniec kłosami uwity,
Da plon szacowny, da plon znamienity.

Przeszły tysiączne, przeydą i następne,
Szala ie wieczna, iak zmierzy, tak ziści:
Z plenne, z nas czcze, prawe, lub występne,
Skutek użycia, czucia i korzyści:
Odmiana, trwałość, nieczynność, ochota,
Da poznać w czem iest występek, lub cnota.

Lecz sprawca, który rzeczy mierzy trwale,
Spuszcza wzrok względny na tych, co sprawieni;
Nie iest człowieka, co iest doskonałe,
Sobą nikczemni, sprawcą orzeźwieni,
Czekaymy losu. Najwyższa Istoto!
Karzesz z odrazą, nagradzasz z ochotą.

Ignacy Krasicki
Dzieła, Nakład i druk Glucksberga, Warszawa 1829.


Niestety, jeszcze w tym samym roku, roku rozpoczęcia XIX wieku - 1801,
Ignacy Krasicki zmarł.
--
boreckixxx

ps. od razu przepraszam Kamila i innych, którzy uważają to za spam




--

--
Archiwum grupy http://niusy.onet.pl/pl.sci.psychologia