Mam pytanie, proszę trupa:
Wciąż się męczyć czy w grób upaść?
Coś niepewna czutka moja,
że jak kitę już odwalę
to po trudach, życia znojach
nic mnie tam nie ruszy wcale.
Krótko mówiąc - mam ja boja,
że miast grzecznie kwiatki wąchać,
to ta wredna dusza moja
zacznie grzechy swe roztrząsać.
Gdybym tylko miał pewniaka,
że jak sobie kuku zrobię,
to nie będę w dołku płakać,
to spokojnie kimnę w grobie.
Ale z drugiej strony znowu,
to z odzysku mój tatulek
chciałby wpędzić mnie do grobu.
Nie ustąpię, choć jest Królem!
Wpierw bym chciał - potem się boję.
W czachę dymi mi ta troska:
kojfnąć, czy się męczyć z gnojem?
To dopiero jest zagwozdka!
Cóż za sytuacja głupia;
w którą stronę się położę
zawsze z tyłu u mnie... d..a.
Zawsze ktoś ją skopać może.

(źródło: http://42.pl/u/trx )