Jest styczeń 1962 roku. Rządzącą Polską ekipę Władysława Gomułki odwiedza Wielki Brat
z Moskwy - I sekretarz radzieckiej partii komunistycznej Nikita Chruszczow, następca
Stalina. Notable i ich świta bawią się i polują w Białowieży. Bawią się na całego, i
to tak niefrasobliwie, że idzie z dymem zabytkowy białowieski Domek Myśliwski,
pamietający jeszcze czasy carskie.

Lecz nie tylko o zabawę w tym spotkaniu chodzi. W drodze na polowanie polscy
towarzysze zasypują Chruszczowa pytaniami o destalinizację. Dopytują go o
poprzednika, którego "błędy i wypaczenia" odważył się ujawnić. W końcu Chruszczow nie
wytrzymuje: "Co wy tak się uparliście na tego Stalina? Przecież to był Polak."

Chruszczow długo już nie porządził. W 1964 roku stracił władzę. Do tematu Stalina i
Polski wrócił w swoich "Fragmentach wspomnień". Jakby nie słyszał o stalinowskich
zbrodniach na Polakach, podkreślał "propolską" politykę poprzednika: "Stalin sprzyjał
polskiemu kierownictwu i robił wszystko, żeby Związek Radziecki Polsce dopomógł,
czasem nawet z krzywdą dla Związku Radzieckiego. Mam na myśli okropny głód na
Ukrainie w latach 1946-47 na skutek klęski nieurodzaju. Ukraina oddała wszystko, co
mogła oddać, ale planu jednak nie wykonała. Kołchozy i kołchoźnicy mieli dosłownie
puste stodoły, tam był głód, zdarzały się wypadki ludożerstwa i to nie jeden ani dwa.
A w tym czasie zebrane z Ukrainy zboże wysyłano do Polski".

Chruszczow pisał o tym jako znawca - w końcu był za Stalina szefem komunistycznej
partii na Ukrainie. Jak jednak zaznaczał, o wysyłce zboża decydował wąski krąg osób,
Ukraińcy nie byli tego świadomi. Polacy zaś i tak utyskiwali na nowe porządki -
Chruszczow od polskiej orędowniczki komunizmu Wandy Wasilewskiej usłyszał, że
warszawiacy jedzą biały chleb, a i tak "wymyślają na rząd radziecki, że mało daje
białego chleba, a zamiast białego przysyła czarny". Polacy narzekali zatem na czarną
mąkę, nie wiedząc, że "Ukraińcy, których zboże idzie do Polski, puchną z głodu".
Polska prosiła o mąkę, to Stalin dawał, a gdzie indziej panował głód.

"Tak wyglądała sytuacja na Ukrainie i w Mołdawii. Czy podobnie było w innych
republikach, nie mogę powiedzieć, ale u nas w każdym razie wprowadzono surowy system
kartkowy i dlatego jeśli już nie było głodu, to i tłustego życia także nie mieliśmy,
tj. ludzie przymierali głodem, a mimo to Stalin wydzielał ziarno i wysyłał do Polski.
I to na pewno" - opisywał Chruszczow.

http://m.onet.pl/wiadomosci/prasa,7wleh