Witam...
Szukałem ci ja całą noc w Wielkim Słowniku Wyrazów nowego słowa.
Nie znalazłwszy - wiele myśląc - dopisałem we stosownym miejscu, propozycję
nową, nieociosaną jeszcze i wstawiłem z powrotem Słownik na zakurzone półki
biblioteki hrabiego.
Wszak żyjemy w nowych całkiem czasach! Zjawiska mnożą się w tempie
zastraszającym. Stare Słowniki stają się z dnia na dzień coraz bardziej ..
atrofijne... A tu natłok myśli tfurczej z wielu dołów i jam nadciąga.
Ba.. żeby to tylko z dołów i jam - okazuje się że z wyżyn filozoficznych także!
A życia nie sposób ważyć lekce. Jest OnO takie, jakie jest! Spuszczono nas
tu, na ten padół boleści bezszelestnie i pozostawiono samym sobie, ku
radościom i zatraceniom naszym. I jak tylko dorastają nam członki (łapki)
do wysokości (klawiatur), biegniemy co sił w główkach spowiadać się
na pastwiskach, co tam kogo boli i gniecie. Ja też!
I często gęsto nie ma do powiedzenia nic, prócz ... ... ...

Brakowało mi więc Słowa. OtO OnO wraz z definicją poszerzoną,
nad którą podyskutować proponuję.

KOPROFILUT - osobnik pustokształtny dowolnej płci, w tym bezpłciowy,
występujący na pastwiskach sieciowych, sfrustrowany i niedojrzały. Wiek -
najczęściej od 15 do 30 lat, zdarzają się jednak osobniki starsze, chronicznie
dotknięte pasją pocharzania siebie i otoczenia (w odróżnieniu od "pozdrawiania"),
jak i młodsze - nieświadome stanu zakażenia, a będące w stanie "podczepienia".
Cechą koprofiluta jest publiczne epatowanie koprolaliami ku uciesze własnej
i innych koprofilutów. Najbardziej podniecająca dla koprofiluta jest konsternacja
pastwiska, w chwili ich pierwszego, fanfarowego występu.
Kolejne występy koprofiluta są już nacechowane głęboką frustracją, tym większą,
im mniejsza jest konsternacja pastwiska. Niestety, pastwiska często ewoluują
a pasące się na nich Zwierzątka czasem odchodzą robiąc miejsce nowym, mającym
oczy szeroko otwarte. I często tylko oczy. Jest to wymarzone miejsce i czas dla
pocharzających działań koprofiluta. Dlatego czasem znika, aby znów buchnąć tym
co ma najlepszego w wybranej przez siebie chwili.

Koprofilut zaprzestaje swej działalności jedynie w trzech przypadkach:
1. gdy całe pastwisko zostanie skutecznie zakażone pocharzaniem,
2. gdy całe pastwisko skutecznie nie dostrzega koprofiluta,
3. gdy sam koprofilut przekroczy granicę dojrzałości i odpowiedzialności.

Ad.1. ...
Ad.2. ...
Ad.3. ...

Pytanie na boku - czy warto nad tym dalej pracować...?
Oprócz głębokiego (nie mylić z głębokością niektórych dołów i jam) uzasadnienia
obserwacji dotyczących różnych stanów pastwiska, można jeszcze dokonać
uroczystego wręczenia Medali Zasłużonego Koprofiluta. Być może wówczas
można by dopisać jeszcze punkt :
4. gdy koprofilut zostanie nagrodzony Medalem Zasłużonego Koprofiluta.

Osobiście nie wierzę w skuteczność punktu 4. Widzę w nim bowiem, nowy rodzaj
Koprofiluta z ambicjami bycia Złotym Koprofilutem. A to oznacza nic innego tylko
ustawiczne zmagania między poszczególnymi Koprofilutami. Oczywiście publiczne.


Pozdrawiam
Steerpik