Wszyscy jesteśmy maszyna,mi stworzonymi z kaprysu jednego programisty
zwanego....



Nie obchodzi mnie to że płaczesz, nie obchodzi mnie to czy masz co
jeść, ze czego i dla kogo żyć.
Nie znam żadnego uczucia związanego z emocjami - tak mnie
zaprogramowano. Jedyne co potrafię, to na zimno liczyć, przeliczać i
kalkulować z korzyścią wyłącznie dla siebie. Jedyne, co jestem w
stanie obliczyć - to tylko to, czy dana kwestia będzie dla mnie w
jakiś sposób dobra i pożyteczna czy też nie - reszta mnie nie
obchodzi.

Już dawno to zaplanowałam perfidnie i z wszelkim szczegółami -
postanowiłam, pomagać, organizować bezczelnie i perfidnie, tylko po
to, aby w dalszej przyszłości przydało mi sie to wszystko jako baza i
podstawa do robienia kolejnych rzeczy, do osiągania własnych celów.

Dlatego tak dobrze mi idzie - wszystko matematycznie przeliczone
włącznie z reakcjami innych maszyn (tych tej starszej generacji-z
emocjami i uczuciami).Tak na prawdę, nie obchodzi mnie los żadnego z
uczestników tych imprez. Liczą się tylko korzyści, jakie ja z tego
optrzymam.

Nie obchodzą mnie twoje problemy, nie obchodzą mnie twoje rozterki.
Nie interesują mnie też twoje radości i szczęścia. Zresztą, co mnie
mogą obchodzić, skoro ich nie znam. Dla mnie to tylko matematyczny
szereg liter i nic więcej.

Nie obchodzi mnie nic - bo tak mnie zaprogramowano - ktoś to z góry
już dawno temu zaplanował - niektóre, gorszej jakości maszyny , bo nie
pozbbawione emocji i wiary, nazywają to coś bogiem - ja jestem z tej
nowszej generacji - generacji wyrafinowanej wyzutej z uczuć.!- i nie
żałuję,
bo nie wpisano w moim programie żalu, - potrafię go dokładnie opisać
z największymi detalami i szeczególami, ale go nie odczuwam - jako
maszyna tej generacji nie mogę.

Nie odczuwam też szczęścia, chociaż też go dokładnie opiszę - jest mi
kompletnie obce i obojętne. Ja maszyna bez emocji, według moich
obliczeń, chciałabym wam powiedzieć, że żałuję, że przeżywacie
rozterki i problemy - ale nie mogę, tak mnie zaprogramowano. Wy się
mylicie, podejmujecie pochopne nieprzemyślane decyzje, zakochujecie
się, zdradzacie - ja to wszystko przeliczam - tak mnie zaprogramowano.

Ja maszyna, nie ciekawi mnie nic - bo jestem pozbawiona emocji.
Ja maszyna - nie zazdroszczę - brak mi emocji.

Czasem, chce mi się płakać (według moich obliczeń)- nie mogę, nie mam
uczuć, tak mnie zaprogramowano.
Czasem, chcę być sama, lecz nie odczuwam potrzeby, tak mnie
zaprogramowano.
Czasem, chcę poczuć woń jesiennych kwiatów - nie dano mi możliwości!
Czy tego żałuję? - Nie, dalego że nie wiem co to jest żal, chociaż
potrafę go doskonale opisać. Nie odczuwam żalu.
Czy czuję się samotna? - konkurencję należy wyeliminować! (program)

Każdy jest jakąś maszyną z jakimś programem - na stałe wpisanym i tego
nie zmieni, choćby nie wiem jak chciał.
Ja, maszyna Nr JB74/08.
Każdy ma swój program i trzyma się go, bo innego nie ma.
A XXI wiek i obecne warunki wyzuwają nas z wszelkich ludzkich uczuć -
no cóż, dla 21 wieku jesteśmy maszynami.

--
Ja, jako maszyna - perfidnie i wyrachowanie zapraszam do odwiedzenia,
mała aktualizacja - też perfidnie wyliczone... www.bezimienny.prv.pl