3. maja 1791 - po dziesięcioleciach bezhołowia, panoszenia się
szlachty i kleru sejm Najjaśniejszej uchwalił nową konstytucję, która
była pierwszą w Europie i drugą na świecie (po konstytucji
amerykańskiej z 1787) nowoczesną, spisaną na papierze ustawą
zasadniczą.

Kuria rzymska i polski kler wpadła w panikę. Obawiano się, że Polacy
nie poprzestaną na Konstytucji, lecz pójdą dalej i pozbawią kler
wszelkich funkcji państwowych i zlikwidują jego przywileje, a także
położą rękę na jego majątku, a księży przeniosą na państwowe etaty (co
już częściowo miało miejsce po uchwaleniu w roku 1789 przez Sejm
Wielki ustawy przeznaczającej dochody z diecezji krakowskiej na wojsko
polskie).

24. lutego 1792 - przerażony papież Pius VI dał Rosji zielone światło
do wojny z Polską i jej kolejnego rozbioru, kierując brewe dziękczynne
do Katarzyny II, w którym nazywał ją ''heroiną stulecia'' i sławi jej
podboje. Wśród nich wymienił I. Rozbiór Polski.
Grzegorz XVI powstańców Powstania Listopadowego nazwał warchołami,
wichrzycielami i buntownikami i ekskomunikował ich, a klerowi
polskiemu nakazał, by przekonywał Polaków, że władza cara pochodzi od
Boga i należy ją uznawać. Księża zaczynają denuncjować co bardziej
rewolucyjnych Polaków zaborcom.

Katarzyna II zareagowała niezwłocznie wspierając polskich
przeciwników reform, magnatów (ultrakatolicki beton) i dostojników
kościelnych, którzy 27 kwietnia 1792 zebrali się w Petersburgu (!) i
wkrótce ogłosili manifest unieważniający Konstytucję 3-go maja oraz
wzywają Rosję do zbrojnej interwencji w Polsce. W celu zatajenia
faktu, że spisek zawiązano w Petersburgu manifest opatrzaja datą 14
maja i ogłaszają w Targowicy na Ukrainie.

Siedmiu biskupów i Prymas należy do "Targowicy" (w proteście przeciw
Konstytucji 3-go Maja). Prymas Michał Jerzy Poniatowski, bp. Chełmski
Wojciech Skarszewski, bp. Żmudzki Jan Stefan Giedroyć, bp. Poznański
Antoni Onufry Okęcki, bp. Łucki Adam Naruszewicz, bp. Wileński Ignacy
Jakub Massalski, bp. Inflancki Józef Kossakowski, bp. Przemyski Michał
Sierakowski.

O takich kreaturach jak Szczęsny Potocki, Xawery Branicki, czy
Seweryn Rzewuski lepiej nie wspominać! A całej tej bandzie błogosławi
i życzy powodzenia na tzw. Konfederacji Obojga Narodów - Targowiczan
Litwy i Polski, papież Pius VI. W kościołach warszawskich czytano list
pasterski biskupa Okęckiego z 2. września 1792, w którym wzywał do
modłów ''ażeby Bóg błogosławił pracom konfederacji generalnej dla
dobra ojczyzny podjętym''.
Podczas insurekcji kościuszkowskiej dnia 9 maja 1794 wokół ratusza
warszawskiego zebrał się kilkutysięczny tłum do którego przemawiał
sekretarz Hugona Kołłątaja Kazimierz Konopka, nawołując do powieszenia
zdrajców.
Powstańcy Kościuszki okazali swoją dojrzałość i patriotyzm, gdyż
powiesili na szubienicy tylko biskupa Kossakowskiego oraz biskupa
Massalskiego, a prymas Poniatowski zażył truciznę w cieniu budowanej
dla niego szubienicy. Wszyscy trzej byli płatnymi kolaborantami cara
Rosji (znaleziono u nich pokwitowania za pieniądze od carskich
agentów). Podczas Powstania Styczniowego, na wschodnich kresach
zniewolonej Polski, powstańcy powiesili kilkudziesięciu księży
katolickich, którzy zdradzili ich carskiej "ochranie".

Prymas Jan Paweł Woronicz koronował na króla Polski cara Mikołaja!

Przez cały okres rozbiorów zarówno zwykli księża jak i hierarchowie
regularnie kolaborowali z zaborcami denuncjując nieposłusznych ich
interesom mieszczan i chłopstwo. Wielu podobnie jak Kościuszko uszło
za granicę lub zostało wywiezionych na Sybir.