Kiedy głupota przestanie terroryzować?

Liczba wypowiedzi w tym wątku: 1

1. Data: 2015-04-29 17:29:03

Temat: Kiedy głupota przestanie terroryzować?
Od: Penetrator <r...@g...com> szukaj wiadomości tego autora

1. Polacy prawie powszechnie (90%) uznają iż idea transplantacji narządów jest
słuszna. Przeciwnicy przeszczepiania narządów stanowi zaledwie 4% ogo.u (o 3 punkty
mniej niż w 2005 roku).

2. Wiek odgrywa również istotną rolę, jeśli chodzi o zgodę na pobranie narządów po
śmierci - najwięcej osób gotowych oddać organy po śmierci jest w pokoleniu 18-24 lata
oraz wśród uczniów i studentów (po 90%). Można zauważyć, że im starszy wiek, tym
większa skłonność do sprzeciwu w tej kwestii. Wiążą się z tym względnie wysokie
odsetki sprzeciwu wśród emerytów i rencistów. Ponadto stosunkowo dużo osób słabiej
wykształconych, o dochodach do 300 zł per capita nie zdecydowałoby się oddać swoich
narządów po śmierci. Relatywnie często sprzeciw w tej kwestii wyrażają też mieszkańcy
wsi, najmniejszych miast, robotnicy niewykwalifikowani oraz rolnicy. Badani z wyższym
i średnim wykształceniem, kadra kierownicza i inteligencja oraz pracownicy umysłowi
niższego szczebla to grupy, które najczęściej zgodziłyby się na pobranie od nich
organów po śmierci.

3. Obok tego są wypowiedzi wskazujące dokładniej na religijną treść owych
przekonań, sprzeciwów. Tak więc 4% badanych mówi o problemie życia po śmierci -
poruszając kwestię zmartwychwstania, reinkarnacji, przedstawiając wątpliwości, czy
można zmartwychwstać albo być zbawionym w stanie "niekompletnym", na to, że ludzie
"do nieba chcą iść ciałem i duszą". Wśród tego typu argumentacji pojawiają się
dodatkowo wypowiedzi, które wskazują na jedność duszy i ciała oraz na przekonanie, że
"wraz z organami oddaje się część duszy".
Pojawiają się również nieliczne wypowiedzi antyklerykalne obciążające Kościół,
negatywnie przedstawiające religię lub też podejmujące bierność Kościoła, która
przyczynia się do społecznych oporów wobec transplantacji (2%). Są to stwierdzenia
typu: "to wina Kościoła", "Kościół o tym nie mówi", "stereotypy katolicyzmu", a także
wypowiedzi podejmujące radykalizm, fanatyzm religijny, błędy w interpretacji religii,
wiarę w przesądy i zabobony.

4. Osobny wątek stanowi poczucie własności swojego ciała, próba kontrolowania go i
sprawowania nad nim władzy nawet po śmierci. Kwestia ta ma jednak kilka wymiarów.
Część osób (5%) wskazywała na sprawy estetyki i niechętnie odnosiła się do wizji, w
której ich ciało może zostać po śmierci "okaleczone", poddane sekcji. Wspominano tu
"niechęć do bycia pokrojonym", obawę, że "źle będzie się wyglądało w trumnie", a
także lęk, iż "w środku będzie się pustym". Wypowiadano również ogólną obawę o to, co
stanie się z ciałem (1%), do kogo trafią narządy i czy biorcy będą "właściwymi",
uczciwymi osobami. Niektórzy respondenci (2%) podkreślali przywiązanie do swojego
ciała, "sentyment do ciała" i ogólnie świata materialnego; padały tu np. takie
stwierdzenia, jak "co moje, zostaje ze mną". Inni (1%) wprost wypowiadali, że nie
chcą, aby ktoś nosił w sobie ich narządy, i że "organy nie są do rozdawania".
Z innej strony, ale na podobną motywację wskazują ci, którzy tłumaczą odmowę
egoizmem, skąpstwem, chciwością, złośliwością, a także zazdrością, że ten drugi
(biorca) będzie dłużej żył (4%).
Znaczna część wypowiedzi (8%) uzasadnia odmowę oddania organów brakiem świadomości
lub niewielką świadomością problematyki transplantacji w społeczeństwie lub ludzką
ignorancją i głupotą (3%). Niektórzy (2%) zwracają też uwagę na obojętność społeczną,
brak wrażliwości i zrozumienia dla cierpienia innych. Część badanych (3%) mówi dość
ogólnie, że winę ponosi tradycja, kontekst kulturowy; padają tu uzasadnienia: "tak
nas wychowano", "takie są zwyczaje", lub "nie idą z duchem czasu" o ludziach, którzy
obawiają się pobierania narządów.

http://drugieserce.jaw.pl/aktualnosci/?opinie-o-prze
szczepianiu-narzadow,48