"Wymiana informacji między ludźmi, w połączeniu z rozbudowującym się
stale mózgiem - indywidualnym magazynem pamięci, kumulującym własne
i cudze doświadczenia - pozwala znacznie przyspieszyć rozwój i sprawia
wrażenie skracania drogi do upragnionego, choć bliżej nieokreślonego celu.
/.../ Początkowo krótkie i proste składniki języka ludzkiego, stopniowo,
w ramach lokalnych społeczności /.../, wzbogacały się o sygnały i znaki,
które z coraz większą precyzją i skutecznością określały obserwowane
wspólnie zjawiska. W każdym więc czasie - również w dzisiejszej postaci -
mowa jest efektem nieustających uzgodnień między członkami społeczności,
którym dostępne są te same przejawy tego, co ją otacza.
Forma języka jest tu tylko zbiorem /.../ etykiet zdarzeń i zjawisk -
zestawem
umownych haseł wywołujących w przybliżeniu takie same skojarzenia
w mózgach różnych osobników tego samego gatunku. Proces porozumiewania
się ludzi ze sobą polega wyłącznie na odwoływaniu się do haseł, wtłoczonych
w naszą pamięć w trakcie edukacji i socjalizacji, haseł składających się
na funkcjonujący w każdym mózgu, indywidualny model rzeczywistości.

W rozdziale 4.1 wspomniano już o skutkach niezdawania sobie sprawy
z odmienności każdego z tych modeli. Dodać należy, iż budowaniu ich
towarzyszy nieustająco wydatkowanie energii, co podświadomie skłania
każdy mózg do ochrony własnego status quo i narzucania go innym.
Jest to skutek mniejszego, w tym drugim przypadku, kosztu energetycznego.
Przebudowa własnego modelu związana jest z pokonywaniem dysonansu
poznawczego. Natomiast utrwalanie i umacnianie go w istniejącym stanie
jest bardzo proste /.../. Zamiast energochłonnych skutków dysonansu
(ścierania się przeciwieństw) mamy tu do czynienia z przyjemną emanacją,
wzmacniającą poczucie własnej wartości i - co za tym idzie - poczucie
bezpieczeństwa. Stąd też postawa stagnacyjna ("syndrom oblężonej
twierdzy") dojrzałych i nasyconych własnym doświadczeniem osobników,
jak też postawa rewolucyjna osobników młodych, nieskorych do biernego
przyjmowania modeli z jakiejkolwiek obcej przeszłości. Tym bardziej, im
- ich zdaniem - modele te nie przystają do ich osobistych, aktualnych
obserwacji i uzgodnień rówieśniczych.

Wpływ na zmiany warunków zewnętrznych mają wszyscy uczestnicy
wydarzeń. Świadomość (a raczej podświadomość), iż zmiany te mogą być
tylko dwojakiego rodzaju - zgodne lub niezgodne z indywidualnym modelem
rzeczywistości - wymusza aktywne uczestnictwo w procesie uzgodnień.
Bierność oznacza tu poddanie się woli innych, a więc nie zawsze korzystne
modyfikowanie własnego modelu, zamiast rozprzestrzeniania go
w wypracowanej przez siebie postaci. Tak czy inaczej, dostosowanie się
do zmieniających się warunków zewnętrznych jest wymogiem egzystencjalnym.
Zjawisko znane nam współcześnie pod niejednoznacznym hasłem
"wyścig szczurów", ma takie właśnie, naturalne podłoże. "


"[...] wszystko, co w dowolnej chwili odnajdujemy we własnych głowach,
pochodzi z dwóch źródeł:

* jest mniej lub bardziej niedoskonałym i niekompletnym odwzorowaniem
odległych w czasie i przestrzeni zdarzeń rzeczywistych;

* jest naszym własnym wytworem - skutkiem nieograniczonych czasem i
przestrzenią możliwości kompilacyjnych mózgu.

W praktyce o wiele częściej mamy do czynienia z tym drugim przypadkiem,
o ile tylko nasza wewnętrzna "baza danych" została w istotnej części
wypełniona i nie jest jeszcze wyposażona w skuteczny mechanizm kontroli,
zbliżony do tego, co potocznie nazywamy sceptycyzmem (w tym przypadku
chodzi o dojrzały autosceptycyzm czyli permanentne i wyważone
niedowierzanie własnym zmysłom i konstruowanym przez siebie
interpretacjom).

Głównym potencjałem mózgu, zamkniętego w hermetycznej obudowie (mam tu
na myśli nie tylko czaszkę, ale całą zewnętrzną powłokę
samowystarczalnego bytu), wyposażonej w szczelinowo działające
perceptory oraz "system przetwarzania energii, podtrzymujący życie",
jest to, iż struktura ta potrafi gromadzić selektywnie wybierane
informacje, występujące na zewnątrz oraz przetwarzać je z pominięciem
ograniczeń przestrzennych, które w zewnętrznym, realnym świecie mają
odwzorowanie w ograniczeniach czasowych. Dowolne zdarzenie we
wszechświecie, odległe o metr lub lata świetlne, z naszego punktu
widzenia jest informacją, która ma dramatycznie ograniczoną szansę być
przez nas zarejestrowaną w naszej teraźniejszości (w trakcie
obserwacji). Może się to stać jedynie w odniesieniu do mikroskopijnego
wycinka zdarzeń formalnie minionych, których źródła często już w ogóle
nie istnieją. Dla zdarzeń bliskich, codziennych, przykładem może być
potknięcie się przechodnia idącego za nami. We własnej teraźniejszości
nigdy już nie będziemy mogli tego zdarzenia zarejestrować, podobnie jak
niezliczonych miliardów innych zdarzeń, których nie jesteśmy
bezpośrednimi, choć zawsze subiektywnymi, świadkami.

Możliwość rejestracji zdarzeń odległych jest jeszcze bardziej
ograniczona. Abyśmy mogli obserwować dowolne zdarzenie, musi być
spełniony warunek połączenia źródła i odbiornika jednym i tym samym,
unikalnym tunelem informacyjnym. Ponadto konkretna informacja o
zdarzeniu musi do nas dobiegać w naszej teraźniejszości, co oznacza
wymóg precyzyjnej synchronizacji czasoprzestrzennej. Gwiazdy na niebie
widzimy tylko dlatego, że jako źródła informacji emitują promieniowanie
w każdym przestrzennie kierunku i w nieporównywalnie długim - względem
naszego życia - czasie. A zatem - jeśli tylko znajdujemy się wewnątrz
ich wrzecion czasu - mamy potencjalnie możliwość zarejestrowania we
własnych głowach konkretnego fragmentu "filmu z życia gwiazdy". Dociera
on, w naszej teraźniejszości, do naszych oczu i mózgu jedynym możliwym
tunelem o kształcie wiralla. Wystarczy jednak krótkotrwałe zamknięcie
powiek, aby w tej transmisji nastąpiła luka nie do naprawienia. Jeśli w
trakcie jej trwania minął nas istotny fragment przekazu, stał się on dla
nas na zawsze stracony. Nigdy więcej w naszej historii nie dowiemy się,
co zdarzyło się wówczas na powierzchni gwiazdy. Chyba, że jako
współtwórcy zaawansowanej technologicznie cywilizacji, systematycznie
rejestrujemy ślady wybranych zdarzeń nie tylko we własnych mózgach.

Generalnie, ograniczenie to jest przeszkodą, której formalnie
zawdzięczamy swe istnienie. Jest skutecznym cenzorem - wzmocnionym
ewolucyjnie dozownikiem informacji dostępnych na zewnątrz nas w
oszałamiającej ilości. Dzięki niemu mamy możność dokonywania wybranych
obserwacji kolejno po sobie, a nie wszystkich naraz, co oznaczałoby
jedynie szok informacyjny - brak możliwości rozpoznania, weryfikowania i
rejestracji informacji. Byłaby to skuteczna przeszkoda dla pojawienia
się życia w znanej nam postaci (porównaj z rozdz. 1.2).
Tak więc szczelinowość naszego kontaktu ze światem zewnętrznym jest
niezwykle ważną cechą w procesie narastania złożoności. Jest istotnym
składnikiem etapów rozwoju, jakiego jesteśmy nieświadomymi i do niedawna
[...] całkowicie bezwolnymi uczestnikami. [...] "


"Ruszyć gwiazdy, wstrzymać Ziemię, str. 210

Tolerancja dla odmienności to tylko minimum człowieczeństwa. Należałoby
oczekiwać nie tylko tolerancji, ale przede wszystkim akceptacji
wszystkiego, co nie wyrządza szkody innym, a co stanowi o odmienności i
oryginalności jednostek. Zmuszając kogokolwiek do stosowania narzuconych
ograniczeń, do wyznawania określonych ideologii bądź wiary, czynimy
świat pełnym konfliktów. I nie ma to nic wspólnego z troską o warunki
życia społeczeństw na wspólnej przestrzeni kurczącego się globu - jest
raczej emanacją własnych wyobrażeń realizowanych kosztem innych. [...]

Objawem nasycenia w dowolnej dziedzinie jest brak dalszych możliwości
rozwojowych oraz naturalna utrata zainteresowania jako konsekwencja
rozwiania wszelkich wątpliwości i udzielenia odpowiedzi na wszystkie
pytania. Czy ktokolwiek dzisiaj odważy się postawić się w takiej
sytuacji? Byłoby to ewidentne spojrzenie "z okna Boga" - rzecz możliwa
jedynie w mózgu człowieka, wśród rozpanoszonych tam, subiektywnych atrap
rzeczywistości. Spojrzenie nie mające wiele wspólnego z prawdziwym
poznawaniem, którego nośnik przemieszcza się w przestrzeni ze skończoną
prędkością - snem fantasty jest możliwość równoczesnego dotarcia do
wszystkich informacji. [...]"

--
====================================================
=============
//-\\ || )) //-\\ ][\/][ | "Before we say something is out of
|this world, we should first make sure
a...@p...onet.pl | that it's not IN this world"
====================================================
=============