https://ndie.pl/niemcy-masowo-wyjezdzaja-kraju-zasta
pi/

,,Dane zebrane przez niemiecką agencję statystyczną, Destatis, pokazują, że
w 2015 roku 138 tysięcy Niemców opuściło kraj. Przewiduje się, że jeszcze
więcej osób emigruje w roku 2016. W reportażu o ,,drenażu mózgów",
zatytułowanym ,,Utalentowani obywatele Niemiec masowo opuszczają kraj," Die
Welt donosi, że ponad 1,5 miliona Niemców, wielu z nich posiadających
wyższe wykształcenie, wyjechało z kraju w ciągu ostatniego
dziesięciolecia.(...)

W dniu 14 października, monachijska gazeta Tageszeitung opublikowała
płynący prosto z serca list od ,,Anny," matki dwojga dzieci, która pisała o
swojej decyzji dotyczącej wyprowadzki jej rodziny z miasta, ponieważ
migranci uczynili jej życie tam praktycznie niemożliwym. W liście,
zaadresowanym do burmistrza Monachium, Dietera Reitera, napisała:

,,Piszę dziś do Pana coś w rodzaju listu pożegnalnego (Abschiedsbrief),
wyjaśniającego, dlaczego ja i moja rodzina opuszczamy miasto, chociaż
pewnie nikogo to nie obchodzi.

,,Mam 35 lat, mieszkam tutaj z moim mężem i dwoma małymi synami w
ekskluzywnym bliźniaku z miejscami parkingowymi. Można by więc powiedzieć,
że, jak na standardy panujące w Monachium, powodzi nam się bardzo dobrze.
[...] Żyje nam się bardzo dobrze, mamy dużo przestrzeni, niedaleko znajduje
się park. Dlaczego więc rodzina taka, jak moja, decyduje się opuścić
miasto? [...]

,,Przypuszczam, że Pańskie dzieci nie korzystają z obiektów użyteczności
publicznej, transportu publicznego, ani, że nie uczęszczają do szkół
publicznych w ,,problemowych dzielnicach." Przypuszczam też, że ani Pan, ani
inni politycy rzadko, jeśli w ogóle, przychodzą tu na spacery.

,,Tak więc, w poniedziałek rano, poszłam na śniadanie kobiet z sąsiedztwa,
sponsorowane przez miasto Monachium. Spotkałam tam 6-8 kobiet, niektóre z
nich były z dziećmi. Wszystkie kobiety miały na głowach chusty i żadna nie
mówiła po niemiecku. Organizatorzy imprezy szybko poinformowali mnie, że
prawdopodobnie będzie mi trudno się tutaj zintegrować (ich słowa!!!).
Chciałam zauważyć, że jestem Niemką. Mówię płynnie po niemiecku i nie noszę
chusty na głowie. Uśmiechnęłam się więc delikatnie i powiedziałam, że
chciałabym spróbować zintegrować się. Niestety, na śniadanie przyniosłam
kanapki z salami i szynką, ponieważ wszystkie kobiety poproszono, aby coś
ze sobą przyniosły. Zatem oczywiście, miałam jeszcze mniejsze szanse na
integrację.

,,Nie byłam w stanie porozmawiać po niemiecku z żadną z kobiet
uczestniczących w śniadaniu, a właśnie to miało na celu promowanie
integracji. Nikt jednak nie był zainteresowany. Organizatorzy nie nalegali
na mówienie po niemiecku, a kobiety, prawdopodobnie przynależące do tej
samej arabsko-tureckiej grupy, po prostu chciały wykorzystać salę.

,,Wtedy zapytałam o rodzinny brunch. [...] Powiedziano mi, że odbędzie się on
w osobnych pomieszczeniach. Mężczyźni i kobiety oddzielnie. Najpierw
pomyślałam, że to kiepski żart. Niestety, to nie był żart. [...]

,,Więc moje odczucie z tych imprez, mających promować integrację, jest
bardzo złe. W ogóle nie dochodzi do żadnej wymiany zdań!!! W jaki sposób
miasto Monachium może tolerować coś takiego? Moim zdaniem, należy
zakwestionować całą koncepcję tych imprez, organizowanych w celu promowania
integracji. [...] Poinformowano mnie, że nie wolno mi dawać wieprzowiny
dziecku na drugie śniadanie w szkole!! Zaraz?! Przecież jesteśmy w
Niemczech! [...]

,,Podsumowując, panujące warunki sprawiają, że czuję, iż tak naprawdę nikt
nas tu nie chce. Że nasza rodzina tak naprawdę tu nie pasuje. Mój mąż mówi,
że czasem ma wrażenie, iż jesteśmy teraz największą mniejszością, bez
jakiegokolwiek lobby. Dla każdej grupy istnieje jakaś instytucja, miejsce,
publiczne zainteresowanie, ale my, heteroseksualne małżeństwo z dwójką
dzieci, pracujący, ani nie niepełnosprawni, ani nie muzułmanie - my nie
wzbudzamy już żadnego zainteresowania.

,,Gdy w przedszkolu mojego syna wspomniałam, że rozważamy wyprowadzkę z
miasta i przedstawiłam powody, dla których chcemy to zrobić, zostałam ostro
zaatakowana przez kierownictwo szkoły. To przez ludzi takich, jak my -
powiedziano mi - integracja nie działa. Właśnie dlatego, że przenosimy
nasze dzieci. Co najmniej dwie inne matki zaczęły mnie brutalnie wyzywać.
Kierownictwo określa mnie teraz jako osobę ,,ksenofobiczną."

,,To jest właśnie przyczyną, dla której osoby takie, jak ja tracą
cierpliwość i decydują się głosować na inne partie polityczne. [...] Szczerze
mówiąc, objechałam pół świata, mam więcej przyjaciół za granicą niż w
Niemczech i nie mam żadnych uprzedzeń ani awersji do ludzi ze względu na
ich pochodzenie. Zwiedziłam wiele miejsc na świecie i wiem, że sposób, w
jaki tutaj prowadzi się integrację, spowoduje, że inni dojdą do tych samych
wniosków, co my: albo wyślemy nasze dzieci do prywatnych szkół i
przedszkoli, albo przeniesiemy się gdzie indziej. Wystarczy.
Żegnam!!!!!!!!!!""


--
XL