A gdy przestaniesz szukać odpowiedzi, celu, ideału, zasad? Co Ci pozostanie?
Może wtedy zaczniesz żyć. Cholerna niepewność, ale jaka swoboda!

Ja jestem pełen marzeń. Chciałbym spróbować w swoim życiu kilku rzeczy, dojść do
kilku celów. Często
powoduje to we mnie ogromną flustrację i załamanie z powodu tego, że nie potrafię się
określić - coś
w stylu: "tak, jestem na właściwych torach - jestem programistą, gitarzystą...". Nie
wiem jak inni
mogą mieć pewność co do tego kim są i co do drogi jaką obrali. Zauważyłem tylko jedną
istotną rzecz:
gdy jest już bardzo żle, jesteś tym wszystkim zmęczony - nie wiem - może to naturalna
reakcja - w
pewnym momencie padasz, odpuszczasz sobie, przestajesz się napinać i wybiegać myślą w
przyszłość
próbując ułożyć sobie życie według jakichś zasad i wymarzonych / wyuczonych
ideałów... co co się
wtedy dzieje trudno określić. Niektórzy mogą wtedy nie rozumieć dlaczego nie gonisz
za forsą,
dziewczynami... często nawet Ty sam tego nie rozumiesz...

Ale to mija... wcześniej czy póżniej wszystko zacznie się od nowa. Jeszcze nie masz
na tyle
solidnych podstaw aby wytrwać i zrozumieć...

Cel wytyczam sam - dlaczego więc cierpię nie mogąc go zrealizować? Nie łatwo z odwagą
spojżeć na
siebie, co? Zupełnie jakbyśmy byli wewnątrz podzieleni.

Jakub