Mam wrazenie ze nikt tu nie zna sie na psychologii !!!. (czy na liscie sa jacys
psycholodzy ? )

Jako malego chlopca tez mnie kilka razy ugryzl pies, ale wcale z tego powodu nie boje
sie panicznie psow, jedynie jestem ostrozny jak widze cos wiekszego niz latlerek :).
Zaznaczam ze nie jestem psychologiem, ale to co obserwuje na liscie to czasem
calkowita ingnorancja.
Po pierwsze jesli strach a powiedzmy precyzyjniej - lek u dziewczyny utrzymuje sie od
dluzszego czasu trzeba sprawe zbadac. Jesli to jest zwiazane tylko z jakas
dramatyczna sytuacja z psem, leki powinny po zrozumieniu calego zajscia minac, tak
jak u kazdego zdrowego czlowieka. Problem zaczyna sie jesli lek sie bedzie
utrzymywal a co gorsze nasilal. Wtedy praktycznie niezbedna jest analiza osobowosci
dlaczego tak sie dzieje.
Strach przed psem , pajakiem , publicznym przemawianiem czy druga osoba to czesto
wynik naszej zaburzonej osobowosci. Lek taki to tylko jakby czubek wulkanu i trzeba
zrozumiec jego napedowy mechanizm.
Aby tego dokonac mozna posluzyc sie psychoanaliza albo autoanaliza (zbadac samego
siebie) - nie ma tu miejsca na opisy - ale dobrej literatury jest w brod, zlej
zreszta jeszcze wiecej.
Polecam Karen Horney - w jednej ze swoich ksiazek chyba nawet opisala lek przed psem
- w kazdym razie nasze leki czesto maja niewiele wspolnego z przedmiotem strachu.
Kazdy neurotyk boi sie czegos. Czasem jest to zbyt mocne zawiazywanie butow.
Powtarzam jesli lek sam nie minal potrzebna lest analiza osobowosci. Moze sie okazac
ze dziewczyna musi wyrzucic na swiatlo dzienne swoje problemy, ktore daja znac
poprzez to ze boimy sie burzy, nocy czy ... psa.
pozdr.
z.c.