Projekt ustawy o pomocy społecznej - całość długa

Liczba wypowiedzi w tym wątku: 4

« poprzedni wątek

następny wątek »

1. Data: 2003-09-21 11:02:44

Temat: Projekt ustawy o pomocy społecznej - całość długa
Od: "interpio" <i...@f...polbox.pl> szukaj wiadomości tego autora

PROJEKT

USTAWA
z dnia . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
o pomocy społecznej

Dział I
PRZEPISY OGÓLNE

Rozdział 1
Zasady ogólne i zakres podmiotowy ustawy

Art. 1. Ustawa określa:
zadania w zakresie pomocy społecznej;
rodzaje świadczeń z pomocy społecznej oraz zasady i tryb ich udzielania;
organizację pomocy społecznej;
zasady i tryb postępowania kontrolnego w zakresie pomocy społecznej.
Art. 2. 1. Pomoc społeczna jest instytucją polityki społecznej, mającą na celu
umożliwienie osobom i rodzinom przezwyciężanie trudnych sytuacji życiowych, których
nie są one w stanie pokonać, wykorzystując własne uprawnienia, zasoby i możliwości.
2. Pomoc społeczną organizują organy administracji rządowej i samorządowej,
współpracując w tym zakresie, na zasadzie partnerstwa, z organizacjami społecznymi i
pozarządowymi, Kościołem Katolickim, innymi kościołami, związkami wyznaniowymi, oraz
osobami fizycznymi i prawnymi.
Art. 3. 1. Pomoc społeczna wspiera osoby i rodziny w wysiłkach zmierzających do
zaspokojenia niezbędnych potrzeb i umożliwia im życie w warunkach odpowiadających
godności człowieka.
2. Zadaniem pomocy społecznej jest zapobieganie sytuacjom, o których mowa w art. 2
ust. 1, w tym przeciwdziałanie wykluczeniu społecznemu przez podejmowanie działań
zmierzających do życiowego usamodzielnienia osób i rodzin oraz ich integracji w
środowisku.
3. Rodzaj, forma i rozmiar świadczenia powinny być odpowiednie do okoliczności
uzasadniających udzielenie pomocy.
4. Potrzeby osoby i rodziny korzystających z pomocy powinny zostać uwzględnione,
jeżeli odpowiadają celom i mieszczą się w możliwościach pomocy społecznej.
Art. 4. Osoby i rodziny korzystające z pomocy społecznej są obowiązane do
współdziałania w rozwiązywaniu ich trudnej sytuacji życiowej.
Art. 5. Prawo do świadczeń z pomocy społecznej, jeżeli umowy międzynarodowe nie
stanowią inaczej, przysługuje:
osobom posiadającym obywatelstwo polskie mającym miejsce zamieszkania i przebywającym
na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
cudzoziemcom mającym miejsce zamieszkania i przebywającym na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej posiadającym zezwolenie na osiedlenie się, zgodę na pobyt
tolerowany lub status uchodźcy nadany w Rzeczypospolitej Polskiej;
obywatelom państw członkowskich Unii Europejskiej lub Europejskiego Obszaru
Gospodarczego, przebywającym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, którzy
uzyskali zezwolenie na pobyt.
Art. 6. Użyte w ustawie określenia oznaczają:
całkowita niezdolność do pracy - całkowitą niezdolność do pracy, w rozumieniu
przepisów o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych albo zaliczenie
do I lub II grupy inwalidów lub legitymowanie się znacznym lub umiarkowanym stopniem
niepełnosprawności w rozumieniu przepisów o rehabilitacji zawodowej i społecznej
oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych;
dochód dziecka - dochód, do którego zalicza się kwotę otrzymywanej renty pomniejszoną
o miesięczne obciążenie podatkiem dochodowym od osób fizycznych wraz z dodatkiem dla
sierot zupełnych, zasiłek pielęgnacyjny, otrzymywane alimenty oraz kwotę
odpowiadającą dochodom uzyskiwanym z majątku dziecka, pomniejszoną o obciążenie
podatkiem dochodowym od osób fizycznych;
dochód na osobę w rodzinie - dochód rodziny podzielony przez liczbę osób w rodzinie;
dochód rodziny - sumę miesięcznych dochodów osób w rodzinie;
jednostka organizacyjna pomocy społecznej - regionalny ośrodek polityki społecznej,
powiatowe centrum pomocy rodzinie, ośrodek pomocy społecznej, dom pomocy społecznej,
placówkę specjalistycznego poradnictwa, w tym rodzinnego, placówkę
opiekuńczo-wychowawczą, ośrodek adopcyjno-opiekuńczy, mieszkanie chronione, ośrodek
wsparcia i ośrodek interwencji kryzysowej;
kontrakt socjalny - pisemną umowę zawartą z osobą ubiegającą się o pomoc, określającą
uprawnienia i zobowiązania stron umowy, w ramach wspólnie podejmowanych działań
zmierzających do przezwyciężenia trudnej sytuacji życiowej osoby lub rodziny;
niezdolność do pracy z tytułu wieku - ukończone 60 lat przez kobietę i 65 lat przez
mężczyznę;
osoba bezdomna - osobę nie zamieszkującą w lokalu mieszkalnym, w rozumieniu przepisów
o ochronie praw lokatorów i mieszkaniowym zasobie gminy, i nie zameldowaną na pobyt
stały, w rozumieniu przepisów o ewidencji ludności i dowodach osobistych, a także
osobę zameldowaną na pobyt stały w lokalu, w którym nie ma możliwości zamieszkania;
osoba samotna - osobę samotnie gospodarującą, nie pozostającą w związku małżeńskim i
nie posiadającą wstępnych lub zstępnych;
osoba samotnie gospodarująca - osobę prowadzącą jednoosobowe gospodarstwo domowe;
osoba zatrudniona - osobę pozostającą w zatrudnieniu, w rozumieniu przepisów o
zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu lub prowadzącą działalność gospodarczą, w
rozumieniu przepisów dotyczących działalności gospodarczej;
praca socjalna - działalność zawodową, mającą na celu pomoc osobom i rodzinom we
wzmocnieniu lub odzyskaniu zdolności do funkcjonowania w społeczeństwie oraz na
tworzeniu warunków sprzyjających temu celowi;
renta - rentę z polskiego lub zagranicznego systemu ubezpieczeń społecznych, rentę
strukturalną oraz rentę socjalną;
rodzina - osoby spokrewnione lub niespokrewnione pozostające w faktycznym związku,
wspólnie zamieszkujące i gospodarujące;
średni miesięczny koszt utrzymania w domu pomocy społecznej lub placówce
opiekuńczo-wychowawczej - kwotę rocznych wydatków na działalność domu lub placówki
opiekuńczo-wychowawczej wynikającą z utrzymania mieszkańców lub dzieci, z roku
poprzedniego, bez wydatków inwestycyjnych, powiększoną o prognozowany średnioroczny
wskaźnik cen towarów i usług konsumpcyjnych ogółem, przyjęty w ustawie budżetowej na
dany rok kalendarzowy, podzieloną przez liczbę miejsc w domu lub placówce i przez
dwanaście;
świadczenie nienależnie pobrane - świadczenie pieniężne uzyskane na podstawie
przedstawionych nieprawdziwych informacji w dokumentach lub nie poinformowania o
zmianie sytuacji materialnej lub osobistej.
Art. 7. Pomocy społecznej udziela się osobom i rodzinom w szczególności z powodu:
ubóstwa;
sieroctwa;
bezdomności;
bezrobocia;
niepełnosprawności;
długotrwałej lub ciężkiej choroby;
przemocy w rodzinie;
potrzeby ochrony macierzyństwa lub wielodzietności;
bezradności w sprawach opiekuńczo-wychowawczych i prowadzenia gospodarstwa domowego,
zwłaszcza w rodzinach niepełnych lub wielodzietnych;
alkoholizmu lub narkomanii;
potrzeby integracji w środowisku, w tym po zwolnieniu z zakładu karnego;
zdarzenia losowego i sytuacji kryzysowej;
klęski żywiołowej lub ekologicznej.
Art. 8. 1. Prawo do świadczeń pieniężnych z pomocy społecznej, z zastrzeżeniem art.
39, art. 40, art. 76 i art. 89 ust. 1 przysługuje:
osobie samotnie gospodarującej, której dochód nie przekracza kwoty 461 zł, zwanej
dalej "kryterium dochodowym osoby samotnie gospodarującej";
osobie w rodzinie, w której dochód na osobę nie przekracza kwoty 316 zł, zwanej dalej
"kryterium dochodowym na osobę w rodzinie";
rodzinie, której dochód nie przekracza sumy kwot kryterium dochodowego na osobę w
rodzinie, zwanej dalej "kryterium dochodowym rodziny";
- przy jednoczesnym wystąpieniu co najmniej jednego z powodów wymienionych w art. 7
pkt 2-13.
2. Rada gminy w drodze uchwały może podwyższyć kwoty, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i
2, uprawniające do zasiłków okresowego i celowego.
3. Za dochód uważa się sumę miesięcznych przychodów z miesiąca poprzedzającego
złożenie wniosku lub w przypadku utraty dochodu z miesiąca, w którym wniosek został
złożony, bez względu na tytuł i źródło ich uzyskania, jeżeli ustawa nie stanowi
inaczej, pomniejszoną o:
miesięczne obciążenie podatkiem dochodowym od osób fizycznych;
składki na ubezpieczenie zdrowotne określone w przepisach o powszechnym ubezpieczeniu
w Narodowym Funduszu Zdrowia oraz ubezpieczenia społeczne określone w odrębnych
przepisach;
kwotę alimentów, świadczonych na rzecz innych osób.
4. Do dochodu ustalonego w myśl ust. 3 nie wlicza się jednorazowego pieniężnego
świadczenia socjalnego, wartości świadczeń w naturze oraz składek na ubezpieczenie
zdrowotne określonych w przepisach o powszechnym ubezpieczeniu w Narodowym Funduszu
Zdrowia opłacanych przez ośrodki pomocy społecznej i powiatowe centra pomocy
rodzinie.
5. W stosunku do osób prowadzących pozarolniczą działalność gospodarczą:
opodatkowaną podatkiem dochodowym od osób fizycznych na zasadach ogólnych - za dochód
przyjmuje się przychód z tej działalności pomniejszony o koszty uzyskania przychodu,
podatek należny, składki na ubezpieczenie zdrowotne określone w przepisach o
powszechnym ubezpieczeniu w Narodowym Funduszu Zdrowia związane z prowadzeniem tej
działalności oraz składki na ubezpieczenie społeczne nie zaliczone do kosztów
uzyskania przychodów, określone w odrębnych przepisach, z tym, że:
dochód ustala się jako kwotę różnicy między dochodem uzyskanym od początku roku
kalendarzowego, wykazanym za miesiąc poprzedzający miesiąc złożenia wniosku, a
dochodem uzyskanym od początku roku kalendarzowego, wykazanym za miesiąc
wcześniejszy,
jeżeli podatnik wpłaca zaliczki na podatek dochodowy w formie uproszczonej, a także
jeżeli podatnik nie wykazuje dochodu, jego dochód ustala się dzieląc kwotę dochodu
za poprzedni rok kalendarzowy przez liczbę miesięcy, w których podatnik prowadził
działalność;
opodatkowaną na zasadach określonych w przepisach o zryczałtowanym podatku dochodowym
od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne - za dochód przyjmuje się
zadeklarowaną podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne, a jeżeli z tytułu
prowadzenia tej działalności nie istnieje obowiązek ubezpieczenia społecznego,
przyjmuje się kwotę najniższej podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne.
6. W sytuacji, gdy podatnik uzyskuje inne opodatkowane dochody na zasadach ogólnych
lub rozlicza się wspólnie z małżonkiem, przez podatek należny, o którym mowa w ust.
5 pkt 1, rozumie się podatek wyliczony w takiej proporcji w jakiej pozostaje dochód
z pozarolniczej działalności gospodarczej wynikający z zeznania podatkowego do sumy
wszystkich dochodów wykazanych w tym zeznaniu.
7. Wysokość dochodu z pozarolniczej działalności gospodarczej w przypadku prowadzenia
działalności na zasadach ogólnych ustala się na podstawie zaświadczenia właściwego
urzędu skarbowego za okresy, o których mowa w ust. 5 pkt 1, zawierającego informację
o wysokości:
przychodu;
kosztów uzyskania przychodu;
różnicy pomiędzy przychodem, a kosztami jego uzyskania;
odliczonych od dochodu składek na ubezpieczenie społeczne;
należnych zaliczek na podatek dochodowy lub należnego podatku;
odliczonych od podatku składek na ubezpieczenie zdrowotne związanych z prowadzeniem
pozarolniczej działalności gospodarczej.
8. Wysokość dochodu z pozarolniczej działalności gospodarczej, w przypadku
prowadzenia działalności na zasadach określonych w przepisach o zryczałtowanym
podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, ustala
się na podstawie zaświadczenia właściwego urzędu skarbowego zawierającego informację
o formie opodatkowania oraz na podstawie dowodu opłacenia składek w Zakładzie
Ubezpieczeń Społecznych.
9. Przyjmuje się, że z 1 ha przeliczeniowego uzyskuje się dochód miesięczny w
wysokości 194 zł.
10. Dochody z pozarolniczej działalności gospodarczej i z 1 ha przeliczeniowego,
oraz z innych źródeł sumuje się.
11. W przypadku uzyskania, w ciągu 12 miesięcy poprzedzających miesiąc złożenia
wniosku, dochodu jednorazowego, kwotę tego dochodu rozlicza się w równych częściach
na 12 kolejnych miesięcy, poczynając od miesiąca, w którym dochód został wypłacony.
12. W przypadku uzyskania, w ciągu 12 miesięcy poprzedzających miesiąc złożenia
wniosku, dochodu jednorazowego należnego za dany okres, kwotę tego dochodu rozlicza
się w równych częściach na kolejne miesiące przez okres odpowiadający okresowi, za
który uzyskano dochód.
13. W razie uzyskania dochodu w walucie obcej, wysokość tego dochodu ustala się
według średniego kursu Narodowego Banku Polskiego z dnia wydania decyzji
administracyjnej w sprawie świadczenia z pomocy społecznej.

Art. 9. 1. Kryteria dochodowe podlegają weryfikacji co 3 lata, na podstawie analizy
koszyka dóbr i usług, zaspokajającego niezbędne potrzeby życiowe, określonego metodą
ekspercką, z uwzględnieniem badań progu interwencji socjalnej. Analizy oraz badania
progu interwencji socjalnej dokonuje Instytut Pracy i Spraw Socjalnych.
2. W roku, w którym przeprowadza się weryfikację, Rada Ministrów do dnia 15 maja,
przedstawia Trójstronnej Komisji do Spraw Społeczno-Gospodarczych:
propozycję kryteriów dochodowych,
informację o realizacji świadczeń pieniężnych z pomocy społecznej za okres od
poprzedniej weryfikacji, obejmującą liczbę świadczeniobiorców, liczbę świadczeń i
ogólną kwotę wydatków na świadczenia,
3. Trójstronna Komisja do Spraw Społeczno-Gospodarczych uzgadnia kryteria dochodowe w
terminie do dnia 15 czerwca danego roku kalendarzowego.
4. Kwota stanowiąca podstawę ustalenia wysokości pomocy pieniężnej na częściowe
pokrycie kosztów utrzymania dziecka umieszczonego w rodzinie zastępczej oraz pomocy
pieniężnej na usamodzielnienie, na kontynuowanie nauki i pomocy na zagospodarowanie
w formie rzeczowej, a także kwoty minimalnego i maksymalnego świadczenia pieniężnego
na utrzymanie i pokrycie wydatków związanych z nauką języka polskiego dla uchodźców
ulegają zmianie w terminach weryfikacji kryteriów dochodowych o 50% sumy kwot, o
które wzrosły kryterium dochodowe osoby samotnie gospodarującej i kryterium
dochodowe na osobę w rodzinie.
5. Kwota dochodu z jednego 1 ha przeliczeniowego ulega zmianie w terminach
weryfikacji kryteriów dochodowych o 25% sumy kwot, o które wzrosły kryterium
dochodowe osoby samotnie gospodarującej i kryterium dochodowe na osobę w rodzinie.
6. Minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego ogłasza w drodze
obwieszczenia w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski"
zweryfikowane kryteria dochodowe oraz kwoty, o których mowa w ust. 4 i 5, do dnia 15
lipca w roku, w którym przeprowadza się weryfikację.
7. W przypadku, gdy Trójstronna Komisja do Spraw Społeczno-Gospodarczych nie uzgodni
w przewidzianym terminie kryteriów dochodowych, Rada Ministrów ustala, nie niższe
niż w przedstawionej propozycji, kryteria dochodowe oraz kwoty, o których mowa w
ust. 4 i 5, w drodze rozporządzenia w terminie do dnia 15 lipca danego roku.
8. Minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego przedkłada corocznie do dnia
15 kwietnia Trójstronnej Komisji do Spraw Społeczno-Gospodarczych, informację o
wysokości minimum egzystencji ustalonego przez Instytut Pracy i Spraw Socjalnych.
Jeśli w danym roku kalendarzowym kwota kryterium dochodowego osoby samotnie
gospodarującej i kwota kryterium dochodowego na osobę w rodzinie będzie równa lub
niższa niż minimum egzystencji, Trójstronna Komisja może wystąpić do Rady Ministrów
z wnioskiem o zweryfikowanie kwot kryteriów dochodowych. W takim przypadku ust. 1-7
stosuje się odpowiednio.
Art. 10. 1. Przy ustalaniu prawa do zasiłków stałego i okresowego w składzie rodziny
nie uwzględnia się dzieci wychowywanych w rodzinie zastępczej oraz pełnoletnich
wychowanków rodziny zastępczej, a do dochodu rodziny nie wlicza się ich dochodów i
pomocy pieniężnej, o której mowa w art. 9 ust. 4.
2. Przy ustalaniu prawa do pomocy pieniężnej na usamodzielnienie oraz pomocy
pieniężnej na kontynuowanie nauki do dochodu rodziny lub pełnoletniego wychowanka
rodziny zastępczej nie wlicza się pomocy pieniężnej, o której mowa w art. 9 ust. 4.
3. Przy ustalaniu odpłatności rodziców za pobyt dziecka w rodzinie zastępczej lub
placówce opiekuńczo-wychowawczej w składzie rodziny uwzględnia się to dziecko, a
także dzieci przebywające w domu pomocy, rodzinie zastępczej i placówce
opiekuńczo-wychowawczej, jeżeli rodzice ponoszą odpłatność za ich pobyt.
4. Przy ustalaniu wysokości odpłatności za pobyt osoby w domu pomocy społecznej, w
składzie rodziny uwzględnia się tę osobę, a także innych członków rodziny
przebywających w instytucjonalnych placówkach opieki, jeżeli rodzina ponosi
odpłatność za ich pobyt.
Art. 11. 1. W przypadku stwierdzenia marnotrawienia przyznanych świadczeń, ich
celowego niszczenia lub korzystania w sposób niezgodny z przeznaczeniem, bądź
marnotrawienia własnych zasobów materialnych może nastąpić ograniczenie świadczeń,
odmowa ich przyznania, albo przyznanie pomocy w formie świadczenia niepieniężnego.
2. Brak współdziałania osoby lub rodziny z pracownikiem socjalnym w rozwiązywaniu
trudnej sytuacji życiowej, odmowa zawarcia kontraktu socjalnego, nie dotrzymywanie
jego postanowień, nieuzasadniona odmowa podjęcia pracy przez osobę bezrobotną lub
nieuzasadniona odmowa podjęcia leczenia odwykowego w zakładzie lecznictwa odwykowego
przez osobę uzależnioną, może stanowić podstawę do odmowy przyznania, uchylenia
decyzji o przyznaniu świadczenia lub wstrzymania świadczeń pieniężnych z pomocy
społecznej.
3. W przypadku odmowy albo ograniczenia wysokości lub rozmiaru świadczeń z pomocy
społecznej, należy uwzględnić sytuację osób będących na utrzymaniu osoby ubiegającej
się o świadczenie lub korzystającej ze świadczeń.
Art. 12. W razie stwierdzonych dysproporcji między udokumentowaną wysokością dochodu,
a sytuacją majątkową osoby lub rodziny, wskazującą że osoba ta lub rodzina jest w
stanie przezwyciężyć trudną sytuację życiową wykorzystując własne zasoby majątkowe,
w szczególności w razie posiadania znacznych zasobów pieniężnych, wartościowych
przedmiotów majątkowych lub nieruchomości, można odmówić przyznania świadczenia.
Art. 13. 1. Osobie odbywającej karę pozbawienia wolności nie przysługuje prawo do
świadczeń z pomocy społecznej.
2. Osobie tymczasowo aresztowanej zawiesza się prawo do świadczeń z pomocy
społecznej. Za okres tymczasowego aresztowania nie udziela się świadczeń.
Art. 14. W sprawach nieuregulowanych w ustawie stosuje się odpowiednio przepisy
ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z
2000 r. Nr 98, poz. 1071, z 2001 r. Nr 49, poz. 509, z 2002 r. Nr 113, poz. 984 i Nr
169, poz. 1387 oraz z 2003 r. Nr 130, poz. 188), jeżeli ustawa nie stanowi inaczej.
Rozdział 2
Zadania pomocy społecznej
Art. 15. Pomoc społeczna polega na:
tworzeniu warunków organizacyjnych funkcjonowania pomocy społecznej, w tym na
rozbudowie niezbędnej infrastruktury socjalnej;
analizie i ocenie zjawisk rodzących zapotrzebowanie na świadczenia z pomocy
społecznej,
realizacji zadań wynikających z rozeznanych potrzeb społecznych;
przyznawaniu i wypłacaniu przewidzianych ustawą świadczeń;
pobudzaniu społecznej aktywności w zaspokajaniu niezbędnych potrzeb życiowych osób i
rodzin;
pracy socjalnej.
Art. 16. 1. Obowiązek zapewnienia realizacji zadań pomocy społecznej spoczywa na
jednostkach samorządu terytorialnego oraz na organach administracji rządowej w
zakresie ustalonym ustawą.
2. Gmina i powiat, obowiązane zgodnie z przepisami ustawy do wykonywania zadań pomocy
społecznej, nie mogą odmówić pomocy osobie potrzebującej, pomimo istniejącego
obowiązku osób fizycznych lub osób prawnych do zaspokajania jej niezbędnych potrzeb
życiowych.
3. Pomocy nie mogą również odmówić podmioty, którym jednostki samorządu
terytorialnego zleciły realizację zadań.
Art. 17. 1. Do zadań własnych gminy o charakterze obowiązkowym należy:
opracowanie i realizacja gminnej strategii integracji i polityki społecznej
obejmującej w szczególności programy: pomocy społecznej, polityki prorodzinnej,
ochrony zdrowia, profilaktyki i rozwiązywania problemów alkoholowych,
przeciwdziałania narkomanii, budownictwa socjalnego i edukacji publicznej;
sporządzanie bilansu potrzeb gminy w zakresie pomocy społecznej;
udzielanie schronienia, zapewnienie posiłku oraz niezbędnego ubrania osobom tego
pozbawionym, w tym osobom bezdomnym;
przyznawanie i wypłacanie zasiłków okresowych;
przyznawanie i wypłacanie zasiłków celowych;
przyznawanie i wypłacanie zasiłków celowych na pokrycie wydatków powstałych w wyniku
zdarzenia losowego;
przyznawanie i wypłacanie zasiłków celowych na pokrycie wydatków na świadczenia
zdrowotne osobom bezdomnym oraz innym osobom nie mającym dochodu i możliwości
uzyskania świadczeń na podstawie przepisów o powszechnym ubezpieczeniu w Narodowym
Funduszu Zdrowia;
przyznawanie zasiłków celowych w formie biletu kredytowanego;
opłacanie składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe za osobę, która zrezygnuje z
zatrudnienia w związku z koniecznością sprawowania bezpośredniej, osobistej opieki
nad długotrwale lub ciężko chorym członkiem rodziny oraz wspólnie nie
zamieszkującymi matką, ojcem lub rodzeństwem;
praca socjalna;
pomoc w integracji w środowisku;
organizowanie i świadczenie usług opiekuńczych, w tym specjalistycznych, w miejscu
zamieszkania, z wyłączeniem specjalistycznych usług opiekuńczych dla osób z
zaburzeniami psychicznymi;
prowadzenie i zapewnienie miejsc w placówkach opiekuńczo - wychowawczych wsparcia
dziennego, mieszkaniach chronionych, a także tworzenie gminnego systemu profilaktyki
i opieki nad dzieckiem i rodziną;
dożywianie dzieci;
sprawienie pogrzebu, w tym osobom bezdomnym;
kierowanie do domu pomocy społecznej i ponoszenie odpłatności za pobyt mieszkańca
gminy w tym domu;
sporządzanie sprawozdawczości oraz przekazywanie jej właściwemu wojewodzie również w
wersji elektronicznej z zastosowaniem systemu informatycznego;
utworzenie i utrzymywanie ośrodka pomocy społecznej, w tym zapewnienie środków na
wynagrodzenia pracowników.
2. Do zadań własnych gminy należy:
przyznawanie i wypłacanie zasiłków specjalnych celowych;
przyznawanie i wypłacanie pomocy na ekonomiczne usamodzielnienie w formie zasiłków,
pożyczek oraz pomocy w naturze;
prowadzenie i zapewnienie miejsc w domach pomocy społecznej i ośrodkach wsparcia o
zasięgu lokalnym oraz kierowanie do nich osób wymagających opieki;
podejmowanie innych zadań z zakresu pomocy społecznej wynikających z rozeznanych
potrzeb gminy, w tym tworzenie i realizacja programów osłonowych.
Art. 18. 1. Do zadań zleconych z zakresu administracji rządowej realizowanych przez
gminę należy:
przyznawanie i wypłacanie zasiłków stałych;
opłacanie składek na ubezpieczenie zdrowotne określonych w przepisach o powszechnym
ubezpieczeniu w Narodowym Funduszu Zdrowia;
świadczenie specjalistycznych usług opiekuńczych w miejscu zamieszkania dla osób z
zaburzeniami psychicznymi;
przyznawanie i wypłacanie zasiłków celowych na pokrycie wydatków związanych z klęską
żywiołową lub ekologiczną;
prowadzenie i rozwój infrastruktury środowiskowych domów samopomocy dla osób z
zaburzeniami psychicznymi;
realizacja zadań wynikających z rządowych programów pomocy społecznej, mających na
celu ochronę poziomu życia osób, rodzin i grup społecznych oraz rozwój
specjalistycznego wsparcia.
2. Środki na realizację i obsługę zadań, o których mowa w ust. 1, zapewnia budżet
państwa.
Art. 19. Do zadań własnych powiatu należy:
opracowanie i realizacja powiatowej strategii integracji polityki społecznej
obejmującej w szczególności programy pomocy społecznej, polityki prorodzinnej,
ochrony zdrowia, edukacji publicznej, wspierania osób niepełnosprawnych,
przeciwdziałania bezrobociu oraz aktywizacji lokalnego rynku pracy - po konsultacji
z właściwymi terytorialnie gminami;
organizowanie i prowadzenie specjalistycznego poradnictwa, w tym rodzinnego, dla
rodzin naturalnych i zastępczych, a także terapii rodzinnej;
organizowanie opieki w rodzinach zastępczych, udzielanie pomocy pieniężnej na
częściowe pokrycie kosztów utrzymania umieszczonych w nich dzieci oraz wypłacanie
wynagrodzenia z tytułu pozostawania w gotowości przyjęcia dziecka albo świadczonej
opieki i wychowania niespokrewnionym rodzinom zawodowym;
zapewnienie opieki i wychowania dzieciom całkowicie lub częściowo pozbawionym opieki
rodziców, w szczególności przez organizowanie i prowadzenie ośrodków
adopcyjno-opiekuńczych, placówek opiekuńczo-wychowawczych, w tym placówek wsparcia
dziennego o zasięgu ponadgminnym, dla dzieci i młodzieży, a także tworzenie i
wdrażanie programów pomocy dziecku i rodzinie;
pokrywanie kosztów utrzymania dzieci z terenu powiatu, umieszczonych w placówkach
opiekuńczo-wychowawczych i w rodzinach zastępczych, również na terenie innego
powiatu;
przyznawanie pomocy pieniężnej na usamodzielnienie oraz na kontynuowanie nauki osobom
opuszczającym niektóre rodzaje placówek opiekuńczo-wychowawczych, a także zakłady dla
nieletnich, domy dla matek z małoletnimi dziećmi i kobiet w ciąży, rodziny zastępcze,
specjalne ośrodki szkolno-wychowawcze lub młodzieżowe ośrodki wychowawcze;
pomoc w integracji w środowisku osób zwolnionych z zakładów karnych oraz
opuszczających niektóre rodzaje placówek opiekuńczo-wychowawczych, a także zakłady
dla nieletnich, domy dla matek z małoletnimi dziećmi i kobiet w ciąży, rodziny
zastępcze specjalne ośrodki szkolno-wychowawcze lub młodzieżowe ośrodki wychowawcze;
prowadzenie i rozwój infrastruktury domów pomocy społecznej o zasięgu ponadgminnym
oraz umieszczanie w nich skierowanych osób;
prowadzenie mieszkań chronionych dla osób z terenu więcej niż jednej gminy oraz
powiatowych ośrodków wsparcia, w tym domów dla matek z małoletnimi dziećmi i kobiet
w ciąży, z wyłączeniem środowiskowych domów samopomocy i ośrodków wsparcia dla osób
z zaburzeniami psychicznymi;
prowadzenie ośrodków interwencji kryzysowej ;
szkolenie i doskonalenie zawodowe kadr pomocy społecznej z terenu powiatu;
doradztwo metodyczne dla kierowników i pracowników jednostek organizacyjnych pomocy
społecznej z terenu powiatu;
podejmowanie innych działań wynikających z rozeznanych potrzeb, w tym tworzenie i
realizacja programów osłonowych;
sporządzanie sprawozdawczości oraz przekazywanie jej właściwemu wojewodzie również w
wersji elektronicznej z zastosowaniem systemu informatycznego;
sporządzanie bilansu potrzeb powiatu w zakresie pomocy społecznej;
utworzenie i utrzymywanie powiatowego centrum pomocy rodzinie, w tym zapewnienie
środków na wynagrodzenia pracowników;
Art. 20. 1. Do zadań z zakresu administracji rządowej realizowanych przez powiat
należy:
pomoc uchodźcom w zakresie indywidualnego programu integracji oraz opłacanie za te
osoby składek na ubezpieczenie zdrowotne określonych w przepisach o powszechnym
ubezpieczeniu w Narodowym Funduszu Zdrowia;
prowadzenie i rozwój infrastruktury ośrodków wsparcia dla osób z zaburzeniami
psychicznymi;
realizacja zadań wynikających z rządowych programów pomocy społecznej, mających na
celu ochronę poziomu życia osób, rodzin i grup społecznych oraz rozwój
specjalistycznego wsparcia.
2. Środki na realizację zadań, o których mowa w ust. 1, zapewnia budżet państwa.
Art. 21. 1. Do zadań samorządu województwa należy:
opracowanie i realizacja wojewódzkiej strategii integracji i polityki społecznej
obejmującej w szczególności programy pomocy społecznej, wyrównywania szans osób
niepełnosprawnych i przeciwdziałania ich wykluczeniu społecznemu oraz pomocy w
realizacji zadań na rzecz zatrudniania osób niepełnosprawnych, profilaktyki i
rozwiązywania problemów alkoholowych - po konsultacji z właściwymi terytorialnie
powiatami;
organizowanie kształcenia, w tym prowadzenie publicznych szkół służb społecznych oraz
szkolenia zawodowego kadr pomocy społecznej;
rozpoznawanie przyczyn ubóstwa oraz wspieranie i prowadzenie działań na rzecz
wyrównywania poziomu życia mieszkańców województwa;
inspirowanie i promowanie nowych rozwiązań w zakresie polityki społecznej, w tym
pomocy społecznej;
prowadzenie regionalnych jednostek organizacyjnych pomocy społecznej o charakterze
specjalistycznym, które ze względu na rodzaj i zakres świadczonych usług nie mogą
być prowadzone przez powiaty oraz umieszczanie w nich skierowanych osób;
prowadzenie banku danych o wolnych miejscach w placówkach opiekuńczo-wychowawczych na
terenie województwa;
sporządzanie sprawozdawczości oraz przekazywanie jej właściwemu wojewodzie również w
wersji elektronicznej z zastosowaniem systemu informatycznego;
sporządzanie bilansu potrzeb w obszarze pomocy społecznej i przekazywanie go
wojewodzie do dnia 1 marca każdego roku oraz opracowywanie strategii działania we
współpracy z gminami i powiatami;
pełnienie funkcji instytucji właściwej w związku z udziałem Rzeczypospolitej Polskiej
w koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego w przypadku przemieszczania się
osób w granicach Unii Europejskiej i Europejskiego Obszaru Gospodarczego;
wydawanie decyzji w sprawach udzielania pomocy pieniężnej na częściowe pokrycie
kosztów utrzymania dzieci umieszczonych w rodzinach zastępczych realizowanej w
związku z koordynacją systemów zabezpieczenia społecznego;
utworzenie i utrzymanie regionalnego ośrodka polityki społecznej, w tym zapewnienie
środków na wynagrodzenia pracowników.
2. Marszałek województwa może upoważnić dyrektora, jego zastępcę lub innego
pracownika regionalnego ośrodka polityki społecznej do załatwiania w jego imieniu
spraw dotyczących realizacji pomocy, o której mowa w ust. 1 pkt 10, w ramach
koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego, i wydawania w tych sprawach
decyzji.
Art. 22. Do zadań wojewody należy:
ustalanie sposobu wykonywania zadań z zakresu administracji rządowej realizowanych
przez jednostki samorządu terytorialnego;
akceptacja programów naprawczych w jednostkach organizacyjnych pomocy społecznej oraz
ocena stopnia ich realizacji;
wydawanie i cofanie zezwoleń lub zezwoleń warunkowych na prowadzenie domów pomocy
społecznej oraz wydawanie i cofanie zezwoleń na prowadzenie placówek na podstawie
przepisów o działalności gospodarczej zapewniających całodobową opiekę osobom
niepełnosprawnym, przewlekle chorym lub osobom w podeszłym wieku;
prowadzenie rejestru domów pomocy społecznej, placówek prowadzonych na podstawie
przepisów o działalności gospodarczej, zapewniających całodobową opiekę osobom
niepełnosprawnym, przewlekle chorym lub osobom w podeszłym wieku, placówek
opiekuńczo-wychowawczych i ośrodków adopcyjno-opiekuńczych;
koordynowanie działań w zakresie integracji ze społeczeństwem osób posiadających
status uchodźcy, w szczególności w zakresie wskazania miejsca zamieszkania uchodźcy;
wyznaczanie, w uzgodnieniu ze starostami powiatów prowadzących ośrodki
adopcyjno-opiekuńcze, ośrodka prowadzącego bank danych o dzieciach oczekujących na
przysposobienie i kandydatach zakwalifikowanych do pełnienia funkcji rodziny
zastępczej oraz o rodzinach zgłaszających gotowość przysposobienia dziecka;
realizacja lub zlecanie jednostkom samorządu terytorialnego lub podmiotom
niepublicznym zadań wynikających z programów rządowych;
nadzór nad działalnością samorządu gminnego, powiatowego i województwa realizującego
zadania przy pomocy jednostek organizacyjnych pomocy społecznej oraz podmiotów
niepublicznych wykonujących zadania zlecone przez organy administracji samorządowej
w zakresie zgodności:
działań i usług ze standardami, o których mowa w art. 23 ust. 2, art. 46 ust. 5, art.
51 ust. 3, art. 56 ust. 7 pkt 1, art. 79 ust. 8 pkt 4 oraz z wymogami, o których mowa
w art. 56 ust. 7 pkt 1, art. 76 ust. 10, art. 79 ust. 8 pkt 1 - 3, art. 81 ust. 9 i
ust. 11,
opieki i wychowania ze standardami, o których mowa w art. 79 ust. 8 pkt 5,
zatrudniania pracowników jednostek organizacyjnych pomocy społecznej z
kwalifikacjami, o których mowa w art. 23 ust. 2, art. 49 ust. 7, art. 79 ust. 8 pkt
6, art. 81 ust. 9, art. 113 ust. 1, art. 119 ust. 1;
kontrola, w zakresie określonym w pkt 8, podmiotów niepublicznych realizujących
zadania zlecone przez organy administracji rządowej;
kontrola placówek prowadzonych na podstawie przepisów o działalności gospodarczej
zapewniających całodobową opiekę osobom niepełnosprawnym, przewlekle chorym lub
osobom w podeszłym wieku, w zakresie standardów usług socjalno-bytowych i
przestrzegania praw tych osób;
ocena stanu i efektywności pomocy społecznej z uwzględnieniem bilansu potrzeb
sporządzonego przez samorząd województwa i przekazanie jej w terminie do dnia 31
marca każdego roku ministrowi właściwemu do spraw zabezpieczenia społecznego;
sporządzanie sprawozdawczości oraz przekazywanie jej ministrowi właściwemu do spraw
zabezpieczenia społecznego również w wersji elektronicznej z zastosowaniem systemu
informatycznego;
realizacja zadań określanych przez ministra właściwego do spraw zabezpieczenia
społecznego w zakresie utrzymania i rozwoju systemu informatycznego w jednostkach
organizacyjnych pomocy społecznej w województwie oraz współfinansowanie i
sprawowanie nadzoru nad jego funkcjonowaniem.
Art. 23. 1. Do zadań ministra właściwego do spraw zabezpieczenia należy:
tworzenie koncepcji i określanie kierunków rozwoju w obszarze pomocy społecznej;
zlecanie i finansowanie badań, ekspertyz i analiz w obszarze pomocy społecznej;
monitorowanie standardów, o których mowa w art. 22 pkt 8;
analiza skuteczności pomocy społecznej;
inspirowanie i promowanie nowych form i metod działania, a także szkolenie kadr;
nadzór merytoryczny nad szkoleniem w zakresie organizacji pomocy społecznej i
specjalizacji w zawodzie pracownik socjalny;
opracowywanie i finansowanie programów osłonowych;
zatwierdzanie w drodze decyzji administracyjnej programów szkolenia rodzin
zastępczych;
określanie zadań administracji publicznej w zakresie utrzymania i rozwoju systemu
informatycznego w jednostkach organizacyjnych pomocy społecznej w województwach,
przekazywanie środków na współfinansowanie oraz sprawowanie nadzoru nad
funkcjonowaniem i tego systemu;
współdziałanie z organizacjami pozarządowymi.
2. Minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego może określić, w drodze
rozporządzeń, standardy dla poszczególnych rodzajów usług świadczonych w jednostkach
organizacyjnych pomocy społecznej, kwalifikacje pracowników zatrudnionych w tych
jednostkach, oraz termin dostosowania się tych jednostek do wymaganych standardów,
uwzględniając zakres usług, miejsce i sposób ich realizacji oraz konieczność
zapewnienia respektowania praw osób korzystających z usług.
3. Minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego określi, w drodze
rozporządzenia, standardy wymagań homologacyjnych i tryb homologacji systemów
informatycznych, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 17, art. 19 pkt 14, art. 21 pkt
7, art. 22 pkt 12, stosowanych w jednostkach organizacyjnych pomocy społecznej, przez
wskazanie rodzajów oprogramowania objętych procedurami homologacji, ogólnego i
szczegółowego zakresu wymagań homologacyjnych, sposobu ogłaszania wymagań, warunków
zgłaszania oprogramowania do homologacji, przebiegu procedury homologacji, mając na
uwadze jednorodność zakresu i rodzaju danych, która umożliwia ich scalanie w zbiór
centralny.
4. Rada Ministrów może przyjąć rządowy program pomocy społecznej mający na celu
ochronę poziomu życia osób, rodzin i grup społecznych oraz rozwój specjalistycznego
wsparcia.
5. Rada Ministrów może określić w drodze rozporządzenia szczegółowe warunki
realizacji programu, o którym mowa w ust. 4, uwzględniając potrzebę zapewnienia
efektywności rządowego programu pomocy społecznej.
Art. 24. 1. Organy administracji rządowej i samorządowej, zwane dalej: "organami",
mogą zlecać realizację zadania z zakresu pomocy społecznej, udzielając dotacji na
finansowanie lub dofinansowanie realizacji zleconego zadania:
organizacjom pozarządowym prowadzącym działalność w zakresie pomocy społecznej;
osobom prawnym i jednostkom organizacyjnym działającym na podstawie przepisów o
stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej, stosunku
Państwa do innych kościołów i związków wyznaniowych oraz o gwarancji wolności
sumienia i wyznania, jeżeli ich cele statutowe obejmują prowadzenie działalności w
zakresie pomocy społecznej;
- zwanym dalej: "podmiotami uprawnionymi".
2. Zlecenie realizacji zadań z zakresu pomocy społecznej nie może obejmować ustalania
uprawnień do świadczeń, opłacania składek na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne oraz
wypłaty świadczeń pieniężnych.
3. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do:
partii politycznych;
związków zawodowych i organizacji pracodawców;
samorządów zawodowych;
fundacji utworzonych przez partie polityczne.
4. Zlecenie realizacji zadania z zakresu pomocy społecznej odbywa się po uprzednim
przeprowadzeniu konkursu ofert.
Art. 25. Konkurs ofert realizacji zadania z zakresu pomocy społecznej odbywa się przy
uwzględnieniu zasady pomocniczości, efektywności, uczciwej konkurencji i jawności.
Art. 26. 1. Podmioty uprawnione mogą z własnej inicjatywy wystąpić z ofertą
realizacji zadania z zakresu pomocy społecznej, zwaną dalej: "ofertą".
2. Organ w przypadku, o którym mowa w ust. 1, w terminie nie przekraczającym 2
miesięcy:
rozpatruje celowość zlecenia określonego zadania podmiotom uprawnionym, biorąc pod
uwagę stopień, w jakim oferta odpowiada priorytetom zadań z zakresu pomocy
społecznej, daje gwarancję realizacji zadań zgodnie z obowiązującymi standardami,
środki dostępne na realizację określonych zadań, rodzaje zadań i korzyści wynikające
z realizacji zadania przez te podmioty;
podejmuje decyzję, a w przypadku stwierdzenia celowości realizacji określonego
zadania z zakresu pomocy społecznej przez podmioty uprawnione, informuje
składającego ofertę o przybliżonym terminie wszczęcia konkursu ofert.
3. Minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego określi, w drodze
rozporządzenia, wzór oferty, uwzględniając konieczność podania do wiadomości
publicznej pełnych informacji o warunkach zlecenia realizacji zadania.
Art. 27. 1. Organ planujący zlecenie realizacji zadania podmiotom uprawnionym ogłasza
otwarty konkurs ofert z terminem składania ofert nie krótszym niż 30 dni.
2. Ogłoszenie otwartego konkursu ofert powinno zawierać informacje o:
rodzaju zadania;
wysokości dotacji na realizację zadania;
warunkach przyznawania dotacji;
terminie i warunkach realizacji zadania;
terminie składania ofert;
terminie, trybie i kryteriach stosowanych przy wyborze oferty.
3. Ogłoszenie otwartego konkursu ofert zamieszcza się w zależności od rodzaju
zadania, w dzienniku o zasięgu ogólnopolskim lub lokalnym oraz w Biuletynie
Informacji Publicznej, jak również na tablicy ogłoszeń w siedzibie organu
zlecającego realizację zadania w miejscu przeznaczonym na ogłoszenia. Ogłoszenie
może być ponadto rozpowszechniane w inny sposób zapewniający dostęp do informacji
potencjalnym oferentom, w tym, w miarę możliwości, z użyciem powszechnie dostępnych
sieci teleinformatycznych.
4. W ogłoszeniu otwartego konkursu ofert organ planujący zlecić realizację zadania
zamieszcza informacje o zrealizowanych w bieżącym roku oraz w roku poprzednim
zadaniach tego samego rodzaju, wraz z kosztem ich realizacji, przy udziale podmiotów
uprawnionych, ze szczególnym uwzględnieniem dotacji przekazanych tym podmiotom.
Art. 28. 1. Oferta podmiotu uprawnionego powinna zawierać w szczególności:
szczegółowy zakres rzeczowy proponowanego do realizacji zadania;
termin i miejsce realizacji zadania;
kalkulację przewidywanych kosztów realizacji zadania;
informacje o posiadanych zasobach rzeczowych i kadrowych zapewniających realizację
zadania;
informacje o wysokości środków finansowych własnych albo pozyskanych z innych źródeł
na realizację danego zadania;
informację o wcześniejszej działalności podmiotu składającego ofertę w zakresie,
którego dotyczy zadanie.
2. Organ ogłaszający otwarty konkurs ofert może uzależnić rozpatrzenie oferty od
złożenia, w wyznaczonym terminie, dodatkowych informacji lub dokumentów, dostępnych
uprawnionemu podmiotowi składającemu ofertę.
3. Minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego określi, w drodze
rozporządzenia, wzór oferty podmiotu uprawnionego, uwzględniając konieczność podania
pełnych informacji dotyczących składanej oferty.
Art. 29. Warunkiem rozpatrzenia oferty jest:
zamieszczenie w ofercie precyzyjnie sporządzonego opisu planowanego działania;
dołączenie aktualnego odpisu potwierdzającego wpis do właściwej ewidencji lub
rejestru dotyczących statusu prawnego uprawnionego podmiotu i prowadzonej przez
niego działalności;
przedstawienie sprawozdania finansowego i merytorycznego z działalności podmiotu za
ubiegły rok lub - w przypadku dotychczasowej krótszej działalności - za okres tej
działalności.
Art. 30. 1. Przy rozpatrywaniu ofert organ ogłaszający konkurs, w szczególności:
dokonuje oceny zgłoszonych możliwości realizacji zadania przez podmioty uprawnione;
dokonuje oceny przedstawionej we wniosku kalkulacji kosztów realizacji zadania, w tym
w relacji do zakresu rzeczowego zadania;
uwzględnia zadeklarowany udział środków finansowych własnych albo pozyskanych z
innych źródeł na realizację zadania;
uwzględnia analizę i ocenę realizacji zadań zleconych podmiotowi uprawnionemu w
okresie poprzednim, z uwzględnieniem rzetelności i terminowości oraz sposobu
rozliczenia otrzymanych na ten cel środków;
uwzględnia wysokość dotacji, która jest przeznaczona na realizację zadania.
2. Organ ogłaszający konkurs ofert jest obowiązany w uzasadnieniu wyboru oferty
ustosunkować się do spełniania przez podmiot uprawniony wymogów określonych w
ustawie oraz w ogłoszeniu, o którym mowa w art. 27.
3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się również w przypadku, gdy w wyniku ogłoszenia
otwartego konkursu ofert została zgłoszona jedna oferta.
Art. 31. 1. Organ ogłaszający otwarty konkurs ofert może powołać zespół opiniujący
oferty w celu przedłożenia propozycji co do wyboru oferty (ofert).
2. W zespole osób opiniującym oferty powinny uczestniczyć w szczególności:
upoważnieni przedstawiciele organu ogłaszającego otwarty konkurs ofert;
specjalista z zakresu pomocy społecznej;
radny jednostki samorządu terytorialnego reprezentujący właściwą do spraw pomocy
społecznej komisję rady, w przypadku ogłoszenia konkursu ofert przez organ jednostki
samorządu terytorialnego;
przedstawiciel właściwej merytorycznie komórki albo jednostki organizacyjnej organu
ogłaszającego konkurs.
3. Oferty sporządzone wadliwie albo niekompletne co do wymaganego zestawu dokumentów
lub informacji pozostają bez rozpatrzenia.
4. Wyniki otwartego konkursu ofert oraz warunki zlecenia realizacji zadania podaje
się do wiadomości publicznej.
5. Wyłoniony w drodze otwartego konkursu ofert podmiot zawiera umowę o realizację
zadania.
Art. 32. 1. Podmiot przyjmujący zlecenie realizacji zadania zobowiązuje się do
wykonania zadania w zakresie i na zasadach określonych w umowie o realizację
zadania, a organ zlecający realizację zadania do przekazania określonych środków
finansowych w formie dotacji.
2. Umowa o realizację zadania jest sporządzana w formie pisemnej i określa:
szczegółowy opis zadania i termin jego realizacji;
dotację celową należną podmiotowi realizującemu zadanie i tryb płatności;
tryb kontroli realizacji zadania;
sposób rozliczenia udzielonej dotacji celowej i zasady zwrotu niewykorzystanej części
dotacji.
3. Umowa nie spełniająca wymogów określonych w ust.2 jest nieważna.
4. Umowę o realizację zadania z zakresu pomocy społecznej zawiera się na czas
określony, uzależniony od rodzaju zleconego zadania, nie dłuższy jednak niż 5 lat.
5. Zadanie z zakresu pomocy społecznej nie może być realizowane przez podmiot
niebędący stroną umowy, chyba że umowa przewiduje taką możliwość.
6. Podmiot przyjmujący zlecenie jest obowiązany do wyodrębnienia w ewidencji
księgowej środków otrzymanych na realizację umowy.
7. Minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego określi, w drodze
rozporządzenia, ramowy wzór umowy o realizację zadania z zakresu pomocy społecznej,
uwzględniając konieczność zapewnienia pełnych informacji dotyczących wykonania
zlecenia
Art. 33. Organ zlecający realizację zadania z zakresu pomocy społecznej dokonuje
okresowej kontroli i oceny realizacji zadania, w szczególności badając:
stan realizacji zadania;
efektywność, rzetelność i jakość realizowanego zadania;
prawidłowość wykorzystania dotacji na realizację zadania;
prawidłowość prowadzonej dokumentacji, wynikającej z realizacji zadania.
Art. 34. 1. Podmiot przyjmujący zlecenie realizacji zadania z zakresu pomocy
społecznej jest obowiązany do złożenia sprawozdania z jego realizacji .
2. Okresem sprawozdawczym jest rok budżetowy.
3. W przypadku zawarcia umowy na okres krótszy niż rok, okresem sprawozdawczym jest
okres, na który umowa została zawarta.
4. Sprawozdanie z wykonania zadania powinno zostać sporządzone w terminie 30 dni po
upływie terminu, na który umowa została zawarta.
5. W przypadku, gdy umowa została zawarta na czas dłuższy niż okres sprawozdawczy lub
jest wykonywana przez okres dłuższy niż okres sprawozdawczy, podmiot wykonujący
zadanie przedstawia podmiotowi zlecającemu realizację zadania sprawozdanie z
wykonania zadania w terminie 30 dni po upływie każdego roku budżetowego oraz w
terminie 30 dni po upływie okresu na który umowa została zawarta.
6. Minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego określi, w drodze
rozporządzenia, wzór sprawozdania, o którym mowa w ust. 1, uwzględniając konieczność
zapewnienia pełnych informacji dotyczących wykonania zlecenia.
Dział II
Świadczenia z pomocy społecznej
Rozdział 1
Zasiłki i usługi
Art. 35. Świadczeniami z pomocy społecznej są:
świadczenia pieniężne:
zasiłek stały;
zasiłek okresowy,
zasiłek celowy i specjalny zasiłek celowy,
zasiłek i pożyczka na ekonomiczne usamodzielnienie,
pomoc dla rodzin zastępczych,
pomoc na usamodzielnienie oraz na kontynuowanie nauki,
świadczenie pieniężne na utrzymanie i pokrycie wydatków związanych z nauką języka
polskiego dla uchodźców;
świadczenia niepieniężne:
bilet kredytowany,
składki na ubezpieczenie zdrowotne,
składki na ubezpieczenia społeczne,
pomoc rzeczowa, w tym na ekonomiczne usamodzielnienie,
sprawienie pogrzebu,
praca socjalna,
poradnictwo specjalistyczne,
interwencja kryzysowa,
schronienie,
posiłek,
niezbędne ubranie,
usługi opiekuńcze w miejscu zamieszkania, w ośrodkach wsparcia oraz w rodzinnych
domach pomocy,
specjalistyczne usługi opiekuńcze w miejscu zamieszkania oraz w ośrodkach wsparcia,
mieszkanie chronione,
pobyt i usługi w domu pomocy społecznej,
opieka i wychowanie w rodzinie zastępczej i w placówce opiekuńczo-wychowawczej,
pomoc w uzyskaniu odpowiednich warunków mieszkaniowych, w tym w mieszkaniu
chronionym, pomoc w uzyskaniu zatrudnienia, pomoc na zagospodarowanie - w formie
rzeczowej dla osób usamodzielnianych,
szkolenia, poradnictwo rodzinne i terapia rodzinna prowadzona przez ośrodki
adopcyjno-opiekuńcze.
Art. 36. 1. Zasiłek stały przysługuje:
1) pełnoletniej osobie samotnie gospodarującej, całkowicie niezdolnej do pracy z
powodu wieku lub niepełnosprawności, jeżeli jej dochód jest niższy od kryterium
dochodowego osoby samotnie gospodarującej;
2) pełnoletniej osobie pozostającej w rodzinie, całkowicie niezdolnej do pracy z
powodu wieku lub niepełnosprawności, jeżeli jej dochód, jak również dochód na osobę
w rodzinie, jest niższy od kryterium dochodowego na osobę w rodzinie.
2. Zasiłek stały ustala się w wysokości:
1) w przypadku osoby samotnie gospodarującej - różnicy pomiędzy kryterium dochodowym
osoby samotnie gospodarującej, a dochodem tej osoby, z tym, że kwota zasiłku nie
może być2) wyższa niż 418 zł miesięcznie;
3) w przypadku osoby w rodzinie - różnicy między kryterium dochodowym na osobę w
rodzinie, a dochodem na osobę w rodzinie.
3. Kwota zasiłku stałego nie może być niższa od 30 zł miesięcznie.
4. W przypadku zbiegu uprawnień do zasiłku stałego i renty socjalnej zasiłek stały
nie przysługuje.
5. Osobę przebywającą w domu pomocy społecznej lub ubiegającą się o przyjęcie do
niego uznaje się za osobę samotnie gospodarującą, jeżeli przed przyjęciem do domu
pomocy społecznej lub rozpoczęciem oczekiwania na miejsce w takim domu była
uprawniona do zasiłku stałego.
Art. 37. 1. Zasiłek okresowy przysługuje w szczególności ze względu na długotrwałą
chorobę, niepełnosprawność, bezrobocie, możliwość utrzymania lub nabycia uprawnień
do świadczeń z innych systemów zabezpieczenia społecznego:
osobie samotnie gospodarującej, jeżeli jej dochód jest niższy od kryterium
dochodowego;
rodzinie, której dochód jest niższy od kryterium dochodowego rodziny.
2. Zasiłek okresowy ustala się:
w przypadku osoby samotnie gospodarującej - do wysokości różnicy między kryterium
dochodowym osoby samotnie gospodarującej, a dochodem tej osoby, z tym, że kwota
zasiłku nie może być wyższa niż 418 zł miesięcznie;
w przypadku rodziny - do wysokości różnicy między kryterium dochodowym rodziny, a
dochodem tej rodziny.
3. Kwota zasiłku okresowego ustalona zgodnie z ust. 2 nie może być niższa niż 50%
różnicy między:
kryterium dochodowym osoby samotnie gospodarującej, a dochodem tej osoby;
kryterium dochodowym rodziny, a dochodem tej rodziny.
4. Kwota zasiłku okresowego nie może być niższa niż 20 zł miesięcznie.
5. Okres, na jaki jest przyznawany zasiłek okresowy, ustala ośrodek pomocy społecznej
na podstawie okoliczności sprawy.
6 Rada gminy w drodze uchwały może podwyższyć minimalne kwoty zasiłku okresowego o
których mowa w ust. 2 i 3.
Art. 38. 1. W celu zaspokojenia niezbędnej potrzeby bytowej może być przyznany
zasiłek celowy.
2. Zasiłek celowy może być przyznany w szczególności na pokrycie części lub całości
kosztów zakupu żywności, leków i leczenia, opału, odzieży, niezbędnych przedmiotów
użytku domowego, drobnych remontów i napraw w mieszkaniu, a także kosztów pogrzebu.
3. Osobom bezdomnym i innym osobom nie mającym dochodu i możliwości uzyskania
świadczeń na podstawie przepisów o powszechnym ubezpieczeniu w Narodowym Funduszu
Zdrowia może być przyznany zasiłek celowy na pokrycie części lub całości wydatków na
świadczenia zdrowotne.
4. Zasiłek celowy może być przyznany w formie biletu kredytowanego.
Art. 39. 1. Zasiłek celowy może być przyznany również osobie albo rodzinie, które
poniosły straty w wyniku zdarzenia losowego.
2. Zasiłek celowy może być przyznany także osobie albo rodzinie, które poniosły
straty w wyniku klęski żywiołowej lub ekologicznej.
3. Zasiłek celowy, o którym mowa w ust. 1 i 2, może być przyznany niezależnie od
dochodu i może nie podlegać zwrotowi.
Art. 40. W szczególnie uzasadnionych przypadkach osobie albo rodzinie o dochodach
przekraczających kryterium dochodowe może być przyznany:
1) specjalny zasiłek celowy w wysokości nie przekraczającej odpowiednio kryterium
dochodowego osoby samotnie gospodarującej lub rodziny, który nie podlega zwrotowi;
2) zasiłek okresowy lub celowy albo pomoc rzeczowa, pod warunkiem zwrotu części lub
całości kwoty zasiłku lub wydatków na pomoc rzeczową.
Art. 41. 1. Za osobę, która zrezygnuje z zatrudnienia w związku z koniecznością
sprawowania bezpośredniej, osobistej opieki nad długotrwale lub ciężko chorym
członkiem rodziny oraz wspólnie nie zamieszkującymi matką, ojcem lub rodzeństwem,
ośrodek pomocy społecznej opłaca składkę na ubezpieczenia emerytalne i rentowe od
kwoty kryterium dochodowego na osobę w rodzinie, jeżeli dochód na osobę w rodzinie
osoby opiekującej się nie przekracza 150 % kwoty kryterium dochodowego na osobę w
rodzinie i osoba opiekująca się nie podlega obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu
i rentowym z innych tytułów lub nie otrzymuje emerytury albo renty. Dotyczy to
również osób, które w związku z koniecznością sprawowania opieki pozostają na
bezpłatnym urlopie.
2. Przez ojca i matkę, o których mowa w ust.1, należy rozumieć również ojca i matkę
współmałżonka.
3. Konieczność sprawowania bezpośredniej, osobistej opieki nad osobami, o których
mowa w ust. 1, stwierdza lekarz ubezpieczenia zdrowotnego w zaświadczeniu wydanym
nie wcześniej, niż na 14 dni przed złożeniem wniosku o przyznanie świadczenia.
4. Składka na ubezpieczenia emerytalne i rentowe w wysokości określonej przepisami o
systemie ubezpieczeń społecznych jest opłacana przez okres sprawowania opieki.
5. Składka na ubezpieczenia emerytalne i rentowe nie przysługuje osobie, która w
dniu złożenia wniosku o przyznanie świadczenia:
ukończyła 50 lat i nie posiada okresu ubezpieczenia (składkowego i nieskładkowego)
wynoszącego co najmniej 10 lat;
posiada okres ubezpieczenia (składkowy i nieskładkowy) wynoszący 20 lat w przypadku
kobiet i 25 lat w przypadku mężczyzn.
6. Przy ustalaniu okresu ubezpieczenia, o którym mowa w ust.5, okresy nieskładkowe
ustala się w wymiarze nie przekraczającym jednej trzeciej udowodnionych okresów
składkowych.
Art. 42. 1. Osobie albo rodzinie, w celu ekonomicznego usamodzielnienia, gmina może
przyznać pomoc w formie pieniężnej lub rzeczowej.
2. Pomoc w formie pieniężnej w celu ekonomicznego usamodzielnienia może być przyznana
w formie jednorazowego zasiłku celowego lub nieoprocentowanej pożyczki.
3. Warunki udzielenia i spłaty pożyczki oraz jej zabezpieczenie określa się w umowie
z gminą.
4. Pożyczka może być umorzona w całości lub w części, jeżeli przyczyni się to do
szybszego osiągnięcia celów pomocy społecznej.
5. Pomoc w formie rzeczowej w celu ekonomicznego usamodzielnienia następuje przez
udostępnienie maszyn i narzędzi pracy stwarzających możliwość zorganizowania
własnego warsztatu pracy oraz urządzeń ułatwiających pracę niepełnosprawnym.
6.Przedmioty, o których mowa w ust. 5, są udostępniane na podstawie umowy użyczenia.
7. Podstawą odmowy przyznania albo ograniczenia rozmiarów pomocy na ekonomiczne
usamodzielnienie może być uchylanie się przez osobę lub rodzinę ubiegającą się o
pomoc od podjęcia odpowiedniej, w rozumieniu przepisów o zatrudnieniu i
przeciwdziałaniu bezrobociu, pracy albo poddania się przeszkoleniu zawodowemu.
8. Pomoc w celu ekonomicznego usamodzielnienia nie przysługuje, jeżeli osoba lub
rodzina ubiegająca się otrzymała już pomoc na ten cel z innego źródła.
9. W sprawach, o których mowa w ust. 1-8, gmina współdziała z powiatowym urzędem
pracy.
10. Rada gminy w drodze uchwały określa, wysokość oraz szczegółowe warunki i tryb
przyznawania i zwrotu zasiłku celowego na ekonomiczne usamodzielnienie.
Art. 43. Sprawienie pogrzebu odbywa się w sposób ustalony przez gminę, zgodnie z
wyznaniem zmarłego.
Art. 44. Praca socjalna jest świadczona na rzecz osób i rodzin, bez względu na
posiadany dochód, w szczególności w formie:
zawarcia kontraktu socjalnego;
pomocy w załatwieniu spraw urzędowych i innych ważnych spraw bytowych oraz w
utrzymaniu kontaktów z otoczeniem;
pomocy w pełnieniu społecznie aktywnej roli i integracji w środowisku osobom
niepełnosprawnym, o ograniczonych możliwościach poruszania się lub komunikowania z
otoczeniem.
Art. 45. 1. Poradnictwo specjalistyczne, w szczególności prawne, psychologiczne i
rodzinne jest świadczone osobom i rodzinom, które mają trudności lub wykazują
potrzebę wsparcia w rozwiązywaniu swoich problemów życiowych, bez względu na
posiadany dochód.
2. Poradnictwo prawne realizuje się przez udzielanie informacji o obowiązujących
przepisach, z zakresu prawa rodzinnego i opiekuńczego, zabezpieczenia społecznego,
ochrony praw lokatorów.
3. Poradnictwo psychologiczne realizuje się przez procesy diagnozowania, profilaktyki
i terapii.
4. Poradnictwo rodzinne obejmuje szeroko rozumiane problemy funkcjonowania rodziny, w
tym problemy wychowawcze oraz problemy opieki nad osobą niepełnosprawną.
Art. 46. 1. Interwencja kryzysowa stanowi zespół działań podejmowanych na rzecz osób
i rodzin, w tym dotkniętych przemocą w rodzinie, mających na celu zapobieganie
powstawaniu lub pogłębianiu się występujących dysfunkcji.
2. Interwencją kryzysową obejmuje się osoby i rodziny bez względu na posiadany
dochód.
3. W ramach interwencji kryzysowej udziela się w szczególności poradnictwa
specjalistycznego oraz schronienia dostępnego przez całą dobę.
4. Matki z małoletnimi dziećmi oraz kobiety w ciąży dotknięte przemocą lub znajdujące
się w innej sytuacji kryzysowej mogą w ramach interwencji kryzysowej znaleźć
schronienie i wsparcie w domach dla matek z małoletnimi dziećmi i kobiet w ciąży.
Do tych domów mogą być również przyjmowani ojcowie z małoletnimi dziećmi albo inna
osoba sprawująca opiekę prawną nad dziećmi.
5. Minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego określi, w drodze
rozporządzenia, standard obowiązujących podstawowych usług świadczonych przez domy
dla matek z małoletnimi dziećmi i kobiet w ciąży oraz tryb kierowania i przyjmowania
do takich domów, uwzględniając możliwości odizolowania ubiegających się o pomoc osób
od sprawcy przemocy i przezwyciężenia sytuacji kryzysowej.
Art. 47. 1. Osoba lub rodzina ma prawo do schronienia, posiłku i niezbędnego ubrania,
jeżeli jest tego pozbawiona.
2. Udzielenie schronienia następuje przez przyznanie tymczasowego miejsca noclegowego
w noclegowniach, domach dla bezdomnych i innych miejscach do tego przeznaczonych.
3. Przyznanie niezbędnego ubrania następuje przez dostarczenie osobie potrzebującej
bielizny, odzieży i obuwia odpowiednich do jej indywidualnych właściwości oraz pory
roku.
4. Pomoc doraźna albo okresowa, w postaci jednego gorącego posiłku dziennie,
przysługuje osobie, która własnym staraniem nie może go sobie zapewnić.
5. Pomoc, o której mowa w ust. 4, przyznana dzieciom i młodzieży w okresie nauki w
szkole może być realizowana w formie zakupu posiłków.
Art. 48. 1. Osoba bezdomna może zostać objęta indywidualnym programem wychodzenia z
bezdomności, polegającym na wspieraniu osoby bezdomnej w rozwiązywaniu jej problemów
życiowych, w szczególności rodzinnych i mieszkaniowych, oraz pomocy w uzyskaniu
zatrudnienia.
2. Indywidualny program wychodzenia z bezdomności opracowywany jest przez pracownika
socjalnego ośrodka pomocy społecznej wraz z osobą bezdomną i podlega zatwierdzeniu
przez kierownika ośrodka.
3. Indywidualny program wychodzenia z bezdomności powinien uwzględniać sytuację osoby
bezdomnej oraz zapewniać szczególne wspieranie osobie aktywnie uczestniczącej w
wychodzeniu z bezdomności.
4. Indywidualny program wychodzenia z bezdomności, stosownie do potrzeb osoby
bezdomnej, może uwzględniać wszelkie środki pomocy, jakimi dysponuje ośrodek pomocy
społecznej realizujący program.
5. Za osobę bezdomną objętą indywidualnym programem wychodzenia z bezdomności ośrodek
pomocy społecznej opłaca składkę na ubezpieczenie zdrowotne na zasadach określonych w
przepisach o powszechnym ubezpieczeniu w Narodowym Funduszu Zdrowia.
Art. 49. 1. Osobie samotnej, która z powodu wieku, choroby lub innych przyczyn wymaga
pomocy innych osób, a jest jej pozbawiona, przysługuje pomoc w formie usług
opiekuńczych lub specjalistycznych usług opiekuńczych.
2. Usługi opiekuńcze lub specjalistyczne usługi opiekuńcze mogą być przyznane również
osobie, która wymaga pomocy innych osób, a rodzina, a także wspólnie nie
zamieszkujący małżonek, wstępni, zstępni nie mogą takiej pomocy zapewnić.
3. Usługi opiekuńcze obejmują pomoc w zaspokajaniu codziennych potrzeb życiowych,
opiekę higieniczną, zaleconą przez lekarza pielęgnację oraz, w miarę możliwości,
zapewnienie kontaktów z otoczeniem.
4. Specjalistyczne usługi opiekuńcze są to usługi dostosowane do szczególnych potrzeb
wynikających z rodzaju schorzenia lub niepełnosprawności, świadczone przez osoby ze
specjalistycznym zawodowym przygotowaniem.
5. Ośrodek pomocy społecznej przyznając usługi opiekuńcze, ustala ich zakres, okres i
miejsce świadczenia.
6. Rada gminy określa, w drodze uchwały, szczegółowe warunki przyznawania i
odpłatności za usługi opiekuńcze i specjalistyczne usługi opiekuńcze, z wyłączeniem
specjalistycznych usług opiekuńczych dla osób z zaburzeniami psychicznymi, oraz
szczegółowe warunki częściowego lub całkowitego zwolnienia od opłat, jak również
tryb ich pobierania.
7. Minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego w porozumieniu z ministrem
właściwym do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia, rodzaje
specjalistycznych usług opiekuńczych i kwalifikacje osób świadczących te usługi oraz
warunki i tryb ustalania i pobierania opłat za specjalistyczne usługi opiekuńcze
świadczone osobom z zaburzeniami psychicznymi, jak również warunki częściowego lub
całkowitego zwolnienia z tych opłat, ze względu na szczególne potrzeby osób
korzystających z usług, uwzględniając sytuację materialną tych osób.
Art. 50. 1. Osobom, które ze względu na wiek, chorobę lub niepełnosprawność wymagają
częściowej opieki i pomocy w zaspokajaniu niezbędnych potrzeb życiowych, mogą być
przyznane usługi opiekuńcze i specjalistyczne usługi opiekuńcze świadczone w ośrodku
wsparcia.
2. Ośrodek wsparcia jest jednostką organizacyjną pomocy społecznej dziennego pobytu.
3. W ośrodku wsparcia mogą być prowadzone miejsca całodobowe okresowego pobytu.
4. Ośrodkiem wsparcia jest środowiskowy dom samopomocy, dzienny dom pomocy, dom dla
matek z małoletnimi dziećmi oraz kobiet w ciąży, noclegownia, klub samopomocy.
Art. 51. 1. W przypadku braku możliwości zapewnienia usług opiekuńczych w miejscu
zamieszkania, osoba wymagająca z powodu wieku pomocy innych osób może korzystać z
usług opiekuńczych i bytowych w formie rodzinnego domu pomocy.
2. Rodzinny dom pomocy stanowi formę usług opiekuńczych i bytowych świadczonych
całodobowo przez osobę w jej miejscu zamieszkania dla nie mniej niż trzech i nie
więcej niż ośmiu osób wymagających z powodu wieku wsparcia w tej formie.
3. Minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego określi w drodze
rozporządzenia, standardy, rodzaj i zakres usług bytowych i opiekuńczych
świadczonych przez rodzinny dom pomocy, warunki kierowania, odpłatności i nadzoru
nad rodzinnymi domami pomocy, kierując się potrzebą zapewnienia właściwej opieki
osobom umieszczonym w rodzinnym domu pomocy.
Art. 52. 1. Osobie, która ze względu na trudną sytuację życiową, wiek,
niepełnosprawność lub chorobę potrzebuje wsparcia w funkcjonowaniu w codziennym
życiu, ale nie wymaga usług w zakresie świadczonym przez jednostkę całodobowej
opieki, w szczególności osobie z zaburzeniami psychicznymi, osobie opuszczającej
rodzinę zastępczą, placówkę opiekuńczo-wychowawczą, resocjalizacyjną, zakład dla
nieletnich, uchodźcy, może być przyznany pobyt w mieszkaniu chronionym.
2. Mieszkanie chronione jest formą pomocy społecznej przygotowywującą osoby tam
przebywające, pod opieką specjalistów, do prowadzenia samodzielnego życia lub
zastępującą pobyt w placówce zapewniającej całodobową opiekę. Mieszkanie chronione
zapewnia warunki samodzielnego funkcjonowania w środowisku, w integracji ze
społecznością lokalną.
Rozdział 2
Domy pomocy społecznej
Art. 53. 1. Osobie wymagającej całodobowej opieki z powodu wieku, choroby lub
niepełnosprawności, nie mogącej samodzielnie funkcjonować w codziennym życiu, której
nie można zapewnić niezbędnej pomocy w formie usług opiekuńczych przysługuje prawo do
umieszczenia w domu pomocy społecznej.
2. Osobę, o której mowa w ust. 1, kieruje się do domu pomocy społecznej odpowiedniego
typu, po uzyskaniu zgody tej osoby lub jej przedstawiciela ustawowego na umieszczenie
w domu pomocy społecznej.
3. W przypadku, gdy osoba bezwzględnie wymagająca pomocy lub jej przedstawiciel
ustawowy nie wyrażają zgody na umieszczenie w domu pomocy społecznej lub po
umieszczeniu wycofają swoją zgodę, ośrodek pomocy społecznej lub dom pomocy
społecznej są obowiązane do zawiadomienia o tym właściwy sąd, a jeżeli osoba taka
nie ma przedstawiciela ustawowego lub opiekuna - prokuratora.
Art. 54. 1. Dom pomocy społecznej świadczy usługi bytowe, opiekuńcze, wspomagające i
edukacyjne, na poziomie obowiązującego standardu, w zakresie i formach wynikających
z indywidualnych potrzeb osób w nim przebywających, zwanych dalej "mieszkańcami
domu".
2. Organizacja domu pomocy społecznej, zakres i poziom usług świadczonych przez dom
uwzględnia w szczególności wolność, intymność, godność i poczucie bezpieczeństwa
mieszkańców domu oraz stopień ich fizycznej i psychicznej sprawności.
3. Dom pomocy społecznej może również świadczyć usługi opiekuńcze i specjalistyczne
usługi opiekuńcze dla osób w nim niezamieszkujących.
Art. 55. Domy pomocy społecznej, w zależności od tego, dla kogo są przeznaczone,
dzielą się na domy dla:
osób w podeszłym wieku;
osób przewlekle somatycznie chorych;
osób przewlekle psychicznie chorych;
dorosłych niepełnosprawnych intelektualnie;
dzieci i młodzieży niepełnosprawnych intelektualnie;
osób niepełnosprawnych fizycznie.
Art. 56. 1. Domy pomocy społecznej mogą prowadzić, po uzyskaniu zezwolenia wojewody:
jednostki samorządu terytorialnego;
Kościół Katolicki, inne kościoły, związki wyznaniowe oraz organizacje społeczne,
fundacje i stowarzyszenia;
inne osoby prawne;
osoby fizyczne.
2. Zezwolenie na prowadzenie domu pomocy społecznej wydaje wojewoda właściwy ze
względu na położenie domu.
3. Wojewoda wydaje zezwolenie, jeżeli podmiot o nie występujący:
1) spełnia warunki określone w niniejszej ustawie,
2) spełnia standardy , o których mowa w art. 54 ust.1 i 2;
3) przedstawi:
a) dokumenty potwierdzające tytuł prawny do nieruchomości, na której jest usytuowany
dom,
b) dokumenty potwierdzające spełnianie wymagań określonych odrębnymi przepisami,
c) regulamin organizacyjny domu pomocy społecznej lub jego projekt,
d) w przypadku podmiotów, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i 3 - dokumenty
potwierdzające status prawny tego podmiotu.
4. Zezwolenie wydaje się po przeprowadzeniu wizytacji obiektu, w którym usytuowany
jest dom pomocy społecznej.
5. Zezwolenie na prowadzenie domu pomocy społecznej wydaje się na czas nieokreślony.
6. Wojewoda prowadzi rejestr domów pomocy społecznej. Rejestr jest jawny.
7. Minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego określi, w drodze
rozporządzenia:
sposób funkcjonowania określonych typów domów pomocy społecznej i standard
obowiązujących podstawowych usług świadczonych przez domy pomocy społecznej;
rodzaje dokumentów wymaganych do uzyskania zezwolenia ;
wzór wniosku o wydanie zezwolenia;
tryb kierowania i przyjmowania osób ubiegających się o przyjęcie do domu pomocy
społecznej;
uwzględniając indywidualne potrzeby i możliwości psychofizyczne mieszkańców domów
oraz osób kierowanych do domów pomocy społecznej.
Art. 57. 1 Wydatki związane z zapewnieniem całodobowej opieki mieszkańcom oraz
zaspokajaniem ich niezbędnych potrzeb bytowych i społecznych w całości pokrywa dom
pomocy społecznej.
2. Dom pomocy społecznej pokrywa opłaty ryczałtowe i częściową odpłatność do
wysokości limitu ceny, przewidziane w przepisach o powszechnym ubezpieczeniu w
Narodowym Funduszu Zdrowia oraz umożliwia mieszkańcom domu korzystanie z
przysługujących im na podstawie odrębnych przepisów świadczeń zdrowotnych.
3. Dom pomocy społecznej może pokryć wydatki ponoszone na niezbędne usługi
pielęgnacyjne w zakresie wykraczającym poza uprawnienia wynikające z przepisów o
powszechnym ubezpieczeniu w Narodowym Funduszu Zdrowia.
Art. 58.1 .Decyzję o skierowaniu do domu pomocy społecznej i decyzję ustalającą
opłatę za pobyt w domu pomocy społecznej wydaje organ gminy właściwej dla tej osoby
w dniu jej kierowania do domu pomocy społecznej.
2. Decyzję o umieszczeniu w domu pomocy społecznej wydaje starosta powiatu, na
terenie którego usytuowany jest dom. W przypadku regionalnych domów pomocy
społecznej decyzję wydaje marszałek województwa.
3. W przypadku regionalnych domów pomocy społecznej o charakterze specjalistycznym,
okresowego pobytu, finansowanych z dochodów własnych samorządu województwa, decyzję
o skierowaniu wydaje gmina kierująca, a opłatę za pobyt w domu ustala marszałek
województwa na podstawie art. 60 ust. 1 pkt 1 i ust. 2 pkt 1, przy czym art. 62
stosuje się odpowiednio.
Art. 59. 1. Pobyt w domu pomocy społecznej jest odpłatny do wysokości średniego
miesięcznego kosztu utrzymania.
2. Rada powiatu i sejmik województwa w drodze uchwały może określić warunki ustalania
kosztów utrzymania w domach pomocy społecznej, a także sposób i tryb postępowania w
tych sprawach.
3. Średni miesięczny koszt utrzymania mieszkańca w powiatowym domu pomocy społecznej
ustala starosta na wniosek dyrektora domu pomocy społecznej i ogłasza w wojewódzkim
dzienniku urzędowym, nie później niż do dnia 31 marca każdego roku.
4. W przypadku regionalnych domów pomocy społecznej średni miesięczny koszt
utrzymania mieszkańca ustala marszałek województwa na wniosek dyrektora regionalnego
domu pomocy społecznej i ogłasza w wojewódzkim dzienniku urzędowym, nie później niż
do dnia 31 marca każdego roku.
Art. 60. 1. Obowiązani do wnoszenia opłaty za pobyt w domu pomocy społecznej są w
kolejności:
mieszkaniec domu, a w przypadku osób małoletnich przedstawiciel ustawowy z dochodów
dziecka;
małżonek, zstępni przed wstępnymi;
gmina, z której osoba została skierowana do domu pomocy społecznej;
- przy czym osoby i gmina określone w pkt 2 i 3 nie mają obowiązku wnoszenia opłat,
jeżeli mieszkaniec domu ponosi pełną odpłatność.
2. Opłatę za pobyt w domu pomocy społecznej wnoszą:
1) mieszkaniec domu, nie więcej jednak niż 70% swojego dochodu, a w przypadku osób
małoletnich przedstawiciel ustawowy z dochodów dziecka, nie więcej niż 70% tego
dochodu;
2) małżonek, zstępni przed wstępnymi - zgodnie z umową zawartą w trybie art. 101 ust.
2:
a) w przypadku osoby samotnie gospodarującej, jeżeli dochód jest wyższy niż 250%
kryterium dochodowego, jednak kwota dochodu pozostająca po wniesieniu opłaty nie
może byćb) niższa niż 250% kryterium dochodowego,
c) w przypadku osoby w rodzinie, jeżeli posiadany dochód na osobę jest wyższy niż
250 % kryterium dochodowego, z tym że przy ustalaniu dochodu na osobę w rodzinie nie
wlicza się mieszkańca domu, chyba że mieszkaniec domu nie posiada dochodu;
3) gmina, z której osoba została skierowana do domu pomocy społecznej - w wysokości
różnicy między średnim kosztem utrzymania w domu pomocy społecznej, a opłatami
wnoszonymi przez osoby, o których mowa w pkt 1 i 2.
3. W przypadku niewywiązywania się osób, o których mowa w ust. 2 pkt. 1 i 2, z
obowiązku opłaty za pobyt w domu pomocy społecznej, opłaty te zastępczo wnosi gmina,
z której osoba została skierowana do domu pomocy społecznej. Gminie przysługuje prawo
dochodzenia zwrotu poniesionych na ten cel wydatków.
4. Dochód mieszkańca domu, podejmującego pracę ze wskazań
terapeutyczno-rehabilitacyjnych lub uczestniczącego w warsztatach terapii
zajęciowej, stanowiący podstawę naliczania opłaty, może być zmniejszony o 50% kwoty
otrzymywanej z tytułu wynagrodzenia za tę pracę lub o kwotę odpowiadającą wysokości
kieszonkowego wypłacanego z tytułu uczestnictwa w tych warsztatach.
Art. 61. 1. Mieszkaniec domu wnosi opłatę do kasy domu lub na jego rachunek bankowy.
Za jego zgodą opłata może być potrącana:
z emerytury lub renty mieszkańca domu - przez właściwy organ emerytalno-rentowy,
zgodnie z odrębnymi przepisami;
z zasiłku stałego mieszkańca domu - przez ośrodek pomocy społecznej dokonujący
wypłaty świadczenia; opłatę za pobyt ośrodek pomocy społecznej przekazuje na
rachunek bankowy domu pomocy społecznej.
2. Osoby, o których mowa w art.60 ust. 1 pkt 2, wnoszą opłatę ustaloną zgodnie z art.
60 ust. 2 pkt 2 do kasy lub na rachunek bankowy gminy, z której mieszkaniec domu
został skierowany; opłatę tę ośrodek pomocy społecznej wraz z opłatą, o której mowa
w art. 60 ust. 2 pkt 3 przekazuje na rachunek bankowy właściwego domu pomocy
społecznej.
Art. 62.1. Mieszkaniec domu, a także inna osoba zobowiązana do wnoszenia opłat za
pobyt w domu pomocy społecznej, jeżeli mieszkaniec domu przebywa u tej osoby, nie
ponoszą opłat za okres nieobecności mieszkańca domu nieprzekraczającej 30 dni w roku
kalendarzowym.
2. Za małoletniego mieszkańca domu nie wnosi się opłaty w okresie jego nieobecności
nieprzekraczającej 90 dni w roku kalendarzowym, jeżeli w tym czasie przebywa w domu
rodzinnym.
Art. 63. Osoby wnoszące opłatę za pobyt w domu pomocy społecznej można zwolnić, na
ich wniosek, częściowo lub całkowicie z tej opłaty, w szczególności jeżeli:
wnoszą opłatę za pobyt innych członków rodziny w domu pomocy społecznej, ośrodku
wsparcia lub innej placówce;
występują uzasadnione okoliczności, zwłaszcza długotrwała choroba, bezrobocie,
niepełnosprawność, śmierć członka rodziny, straty materialne powstałe w wyniku
klęski żywiołowej lub innych zdarzeń losowych;
małżonkowie, zstępni, wstępni utrzymują się z jednego świadczenia lub wynagrodzenia;
osoba zobowiązana do wnoszenia opłaty jest w ciąży lub samotnie wychowuje dziecko.
Art. 64. Do domów pomocy społecznej prowadzonych przez gminy lub podmioty
niepubliczne, jeżeli nie są one prowadzone na zlecenie starosty lub marszałka, nie
stosuje się art. 58-63.
Art. 65. Rada gminy może określić, w drodze uchwały, szczegółowe warunki ustalania
opłat za pobyt w domu pomocy społecznej o zasięgu lokalnym, częściowego lub
całkowitego zwolnienia z tych opłat, zwrotu należności za okres nieobecności osoby w
domu.
Rozdział 3
Działalność gospodarcza w zakresie prowadzenia placówki zapewniającej całodobową
opiekę osobom niepełnosprawnym, przewlekle chorym lub osobom w podeszłym wieku

Art. 66. 1. Działalność gospodarcza w zakresie prowadzenia placówki zapewniającej
całodobową opiekę osobom niepełnosprawnym, przewlekle chorym lub osobom w podeszłym
wieku może być prowadzona po uzyskaniu zezwolenia wojewody.
2. W zakresie nieuregulowanym w ustawie do wydawania zezwoleń mają zastosowanie
przepisy o działalności gospodarczej.
3. Wojewoda prowadzi rejestr placówek, o których mowa w ust. 1. Rejestr jest jawny.
4. Minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego określi, w drodze
rozporządzenia, tryb postępowania w sprawach dotyczących wydawania i cofania
zezwoleń na prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie prowadzenia placówki
zapewniającej całodobową opiekę osobom niepełnosprawnym, przewlekle chorym lub
osobom w podeszłym wieku, dokumenty wymagane do uzyskania zezwolenia oraz wzory tych
dokumentów, uwzględniając konieczność zapewnienia właściwej opieki osobom
przebywającym w takich placówkach.
Art. 67. 1. Opieka w placówce zapewniającej całodobową opiekę osobom
niepełnosprawnym, przewlekle chorym lub osobom w podeszłym wieku, polega na
świadczeniu przez całą dobę usług:
1) opiekuńczych zapewniających:
a) udzielanie pomocy w podstawowych czynnościach życiowych,
b) pielęgnację, w tym pielęgnację w czasie choroby,
c) opiekę higieniczną,
d) niezbędną pomoc w załatwianiu spraw osobistych,
e) kontakty z otoczeniem,
2) bytowych zapewniających:
a) miejsce pobytu,
b) wyżywienie,
utrzymanie czystości.
2. Sposób świadczenia usług powinien uwzględniać stan zdrowia, sprawność fizyczną i
intelektualną oraz indywidualne potrzeby i możliwości osoby przebywającej w
placówce, a także prawa człowieka, w tym w szczególności prawo do godności,
wolności, intymności i poczucia bezpieczeństwa.
3. Usługi opiekuńcze powinny zapewniać:
1) pomoc w czynnościach życia codziennego, w miarę potrzeby pomoc w ubieraniu się,
jedzeniu, myciu i kąpaniu;
2) organizację czasu wolnego;
3) pomoc w zakupie odzieży i obuwia;
4) pielęgnację w chorobie oraz pomoc w korzystaniu ze świadczeń zdrowotnych.
4. Miejsce pobytu powinno spełniać następujące warunki:
1) budynek i jego otoczenie - bez barier architektonicznych;
2) pokoje mieszkalne w budynkach wielokondygnacyjnych bez wind, usytuowane na
parterze;
3) pokoje mieszkalne nie więcej niż trzyosobowe, z tym że:
a) pokój jednoosobowy - nie mniejszy niż 9 m2,
b) pokój dwu- i trzyosobowy - o powierzchni nie mniejszej niż po 6 m2 na osobę,
c) pokoje mieszkalne - wyposażone w łóżko lub tapczan, szafę, stół, krzesła i szafkę
nocną dla każdej osoby;
5. Placówka , o której mowa w ust. 1, powinna posiadać:
1) pokój dziennego pobytu służący jako jadalnia;
2) pomieszczenie pomocnicze do prania i suszenia;
3) jedną łazienkę dla nie więcej niż pięciu osób i jedną toaletę dla nie więcej niż 4
osób, wyposażone w uchwyty ułatwiające osobom mniej sprawnym korzystanie z tych
pomieszczeń.
6. Placówka , o której mowa w ust. 1, powinna zapewnić:
co najmniej 3 posiłki dziennie, w tym posiłki dietetyczne, zgodnie ze wskazaniem
lekarza;
przerwę między posiłkami nie krótszą niż 4 godziny, przy czym ostatni posiłek nie
powinien być podawany wcześniej niż o godzinie 1800;
dostęp do drobnych posiłków i napoi między posiłkami;
możliwość spożywania posiłków w pokoju mieszkalnym, w razie potrzeby karmienie;
środki higieny osobistej, środki czystości, przybory toaletowe i inne przedmioty
niezbędne do higieny osobistej;
sprzątanie pomieszczeń, w miarę potrzeby, nie rzadziej niż raz dziennie.

Rozdział 4
Opieka nad rodziną i dzieckiem
Art. 68. 1. Rodzinie mającej trudności w wypełnianiu swoich zadań oraz dziecku z tej
rodziny udziela się pomocy, w szczególności w formie:
poradnictwa rodzinnego;
terapii rodzinnej rozumianej jako działania psychologiczne, pedagogiczne i
socjologiczne, mające na celu przywrócenie rodzinie zdolności do wypełniania jej
zadań;
pracy socjalnej;
zapewnienia dzieciom opieki i wychowania poza rodziną.
2. Rodzina otrzymuje pomoc w szczególności przez działania:
specjalisty przygotowanego do pracy z rodziną lub w środowisku lokalnym;
placówek opiekuńczo-wychowawczych wsparcia dziennego;
innych podmiotów, których działanie daje potrzebne wsparcie dziecku i rodzinie.
3. Udzielając pomocy należy mieć na względzie podmiotowość dziecka i rodziny oraz
prawo dziecka do:
utrzymywania osobistych kontaktów z rodziną;
wychowywania w rodzinie, a w przypadku wychowywania się poza rodziną do przebywania w
stałym środowisku wychowawczym;
zapewnienia stabilnego środowiska wychowawczego;
praktyk religijnych zgodnych z wolą rodziców i potrzebami dziecka;
kształcenia, rozwoju uzdolnień, zainteresowań, indywidualności, zabawy i wypoczynku;
powrotu do rodziny naturalnej;
pomocy w przygotowaniu do samodzielnego życia, w przypadku gdy było wychowywane poza
rodziną naturalną;
wyrażania opinii w sprawach, które go dotyczą.
Art. 69. 1. W celu wsparcia funkcji opiekuńczych rodziny, dziecko może zostać objęte
opieką i wychowaniem w następujących placówkach opiekuńczo-wychowawczych wsparcia
dziennego:
opiekuńczej, prowadzonej w formie kół zainteresowań, świetlic, klubów, ognisk
wychowawczych, które wspierają dzieci w pokonywaniu trudności szkolnych i
organizowaniu czasu wolnego;
specjalistycznej, w której jest realizowany program psychokorekcyjny lub
psychoprofilaktyczny, w tym terapia pedagogiczna, psychologiczna, rehabilitacja,
resocjalizacja.
2. Pobyt w placówce opiekuńczo - wychowawczej wsparcia dziennego jest dobrowolny i
nieodpłatny.
3. W działaniach wychowawczych organizowanych w placówce opiekuńczo - wychowawczej
wsparcia dziennego powinni czynnie uczestniczyć rodzice lub opiekunowie dziecka.
4. Placówka opiekuńczo - wychowawcza wsparcia dziennego współdziała z osobami i
podmiotami działającymi w środowisku lokalnym.
Art. 70. 1. Dziecku pozbawionemu całkowicie lub częściowo opieki rodzicielskiej
zapewnia się opiekę i wychowanie w rodzinie zastępczej.
2. Rodzina zastępcza w wypełnianiu swoich funkcji kieruje się dobrem przyjętego
dziecka i poszanowaniem jego praw.
3. Rodzina zastępcza sprawuje opiekę nad powierzonym dzieckiem osobiście, z wyjątkiem
przypadków, gdy osoba pełniąca funkcję rodziny zastępczej okresowo nie może z powodów
zdrowotnych lub losowych sprawować opieki osobiście, albo gdy dziecko okresowo
przebywa w szczególności w sanatorium, szpitalu, domu pomocy społecznej, specjalnym
ośrodku szkolno-wychowawczym, młodzieżowym ośrodku wychowawczym lub w innej placówce
zapewniającej opiekę i wychowanie uczniom w okresie pobierania nauki poza miejscem
stałego zamieszkania.
4. Rodzina zastępcza zapewnia dziecku warunki rozwoju i wychowania odpowiednie do
jego stanu zdrowia i poziomu rozwoju, w tym:
1) odpowiednie warunki bytowe;
2) możliwości rozwoju fizycznego, psychicznego i społecznego;
3) możliwości zaspokojenia indywidualnych potrzeb dziecka w zależności od jego stanu
zdrowia i poziomu rozwoju;
4) możliwość właściwej edukacji i rozwoju zainteresowań;
5) odpowiednie warunki do wypoczynku i organizacji czasu wolnego.
5. Umieszczenie dziecka w rodzinie zastępczej następuje na podstawie orzeczenia sądu.

6. W przypadku pilnej konieczności zapewnienia dziecku opieki zastępczej umieszczenie
dziecka w rodzinie zastępczej jest możliwe na wniosek lub za zgodą rodziców dziecka,
na podstawie umowy cywilnoprawnej, zawartej między rodziną zastępczą a starostą
właściwym ze względu na miejsce zamieszkania tej rodziny. O zawartej umowie starosta
zawiadamia niezwłocznie sąd.
7. Z dniem uprawomocnienia się orzeczenia sądu regulującego sytuację dziecka umowa, o
której mowa w ust 6, wygasa.
8. Obowiązek opieki nad dzieckiem i jego wychowania rodzina zastępcza podejmuje z
dniem umieszczenia dziecka w tej rodzinie w wykonaniu orzeczenia sądu albo umowy, o
której mowa w ust. 6.
9. Pełnienie funkcji rodziny zastępczej z mocy prawa ustaje z dniem osiągnięcia przez
dziecko pełnoletności, z zastrzeżeniem art. 76 ust. 5.
Art. 71. 1. Pełnienie funkcji rodziny zastępczej może być powierzone małżonkom lub
osobie nie pozostającej w związku małżeńskim, jeżeli spełniają następujące warunki:
dają rękojmię należytego wykonywania zadań rodziny zastępczej;
mają stałe miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
korzystają z pełni praw cywilnych i obywatelskich;
nie są lub nie były pozbawione władzy rodzicielskiej, nie są ograniczone we władzy
rodzicielskiej ani też władza rodzicielska nie została im zawieszona;
wywiązują się z obowiązku łożenia na utrzymanie osoby najbliższej lub innej osoby,
gdy ciąży na nich taki obowiązek z mocy prawa lub orzeczenia sądu;
nie są chore na chorobę uniemożliwiającą właściwą opiekę nad dzieckiem, co zostało
stwierdzone zaświadczeniem lekarskim;
mają odpowiednie warunki mieszkaniowe oraz stałe źródło utrzymania;
uzyskały pozytywną opinię ośrodka pomocy społecznej właściwego ze względu na miejsce
zamieszkania.
2. Przy doborze rodziny zastępczej dla dziecka uwzględnia się:
przygotowanie kandydatów do pełnienia funkcji rodziny zastępczej;
odpowiednią różnicę wieku między kandydatami do pełnienia funkcji rodziny zastępczej
a dzieckiem;
poziom rozwoju i sprawności dziecka, wymagania w zakresie pomocy profilaktyczno -
wychowawczej lub resocjalizacyjnej oraz możliwości zaspokajania potrzeb dziecka;
zasadę nierozłączania rodzeństwa;
w miarę możliwości, opinię wyrażoną przez dziecko.
3. Pierwszeństwo w pełnieniu funkcji rodziny zastępczej mają osoby spokrewnione lub
spowinowacone z dzieckiem, jeżeli dają gwarancję poprawy sytuacji dziecka.
4. W przypadku gdy rodzina zastępcza nie wypełnia swoich funkcji, starosta
zawiadamia sąd o konieczności jej rozwiązania.
Art. 72. 1. Rodziny zastępcze dzielą się na:
1) spokrewnione z dzieckiem;
2) niespokrewnione z dzieckiem;
3) niespokrewnione z dzieckiem zawodowe:
a) wielodzietne,
b) specjalistyczne,
c) o charakterze pogotowia rodzinnego.
2. W niespokrewnionej z dzieckiem zawodowej wielodzietnej rodzinie zastępczej
umieszcza się w tym samym czasie nie mniej niż troje i nie więcej niż sześcioro
dzieci. W przypadku konieczności umieszczenia w rodzinie licznego rodzeństwa liczba
dzieci w wielodzietnej rodzinie zastępczej może ulec wyjątkowo zwiększeniu.
3. W niespokrewnionej z dzieckiem zawodowej specjalistycznej rodzinie zastępczej
umieszcza się dzieci zagrożone niedostosowaniem społecznym albo dzieci z różnymi
dysfunkcjami, problemami zdrowotnymi wymagającymi szczególnej opieki i pielęgnacji.
W rodzinie tej może wychowywać się w tym samym czasie nie więcej niż troje dzieci.
4. W niespokrewnionej z dzieckiem zawodowej rodzinie zastępczej o charakterze
pogotowia rodzinnego, umieszcza się dzieci na pobyt okresowy do czasu unormowania
sytuacji życiowej dziecka, nie dłużej niż na 12 miesięcy. W szczególnie
uzasadnionych przypadkach pobyt dziecka może być wydłużony, jednak nie dłużej niż o
kolejne 3 miesiące.
5. Rodzina zastępcza, o której mowa w ust. 4, nie może odmówić przyjęcia dziecka do
10 lat, jeżeli zostało doprowadzone przez policję.
6. Przyjęcie dziecka doprowadzonego przez policję może nastąpić bez zgody opiekunów
prawnych w sytuacji zagrożenia dobra dziecka, a w szczególności:
zagrożenia zdrowia lub życia dziecka;
porzucenia dziecka;
gdy nie jest możliwe ustalenie tożsamości rodziców lub miejsca ich pobytu.
7. O przyjęciu dziecka doprowadzonego przez policję niespokrewniona z dzieckiem
zawodowa rodzina zastępcza o charakterze pogotowia rodzinnego powiadamia
niezwłocznie, nie później niż w ciągu 24 godzin, sąd opiekuńczy oraz powiatowe
centrum pomocy rodzinie, które podejmuje jak najszybciej działania mające na celu
wyjaśnienie sytuacji dziecka.
8. Dziecko doprowadzone przez policję przebywa w niespokrewnionej z dzieckiem
zawodowej rodzinie zastępczej o charakterze pogotowia rodzinnego do czasu wydania
orzeczenia przez sąd opiekuńczy.
9. Pełnienie funkcji rodziny zastępczej, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i 3, nie
wyklucza pełnienia funkcji rodziny zastępczej spokrewnionej z dzieckiem.
Art. 73. 1. Pełnienie funkcji niespokrewnionej z dzieckiem zawodowej rodziny
zastępczej wymaga:
uzyskania pozytywnej opinii ośrodka pomocy społecznej, właściwego ze względu na
miejsce zamieszkania kandydata do pełnienia funkcji rodziny zastępczej, wydanej na
podstawie rodzinnego wywiadu środowiskowego;
odbycia szkolenia oraz uzyskania zaświadczenia kwalifikacyjnego wydanego przez
podmiot prowadzący szkolenie.
2. Z osobą, która będzie pełniła funkcję niespokrewnionej z dzieckiem zawodowej
rodziny zastępczej, starosta zawiera umowę, do której mają zastosowanie odpowiednio
przepisy ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z
pózn. zm.).
3. Jeżeli sąd ustanowił rodziną zastępczą oboje małżonków, starosta zawiera umowę z
jednym z nich.
4.Osoba pełniąca funkcję niespokrewnionej z dzieckiem zawodowej wielodzietnej lub
specjalistycznej rodziny zastępczej otrzymuje wynagrodzenie z tytułu świadczonej
opieki i wychowania.
5. Osoba pełniąca funkcję niespokrewnionej z dzieckiem zawodowej rodziny zastępczej o
charakterze pogotowia rodzinnego otrzymuje wynagrodzenie z tytułu pozostawania w
gotowości przyjęcia dziecka lub z tytułu świadczonej opieki i wychowania.
6. Funkcji niespokrewnionej z dzieckiem zawodowej rodziny zastępczej nie mogą pełnić
osoby całkowicie niezdolne do pracy.
Art. 74. 1. Rozwiązanie umowy o pełnienie funkcji niespokrewnionej z dzieckiem
zawodowej rodziny zastępczej następuje zgodnie z warunkami ustalonymi w tej umowie,
a w przypadku braku tych ustaleń rozwiązanie następuje po upływie 3 miesięcy od dnia
wypowiedzenia dokonanego na piśmie przez jedną ze stron.
2. W przypadku niewywiązywania się niespokrewnionej z dzieckiem zawodowej rodziny
zastępczej z przyjętych zadań lub ustania warunków, o których mowa w art. 71,
starosta zawiadamia o tym sąd i może rozwiązać z tą rodziną umowę o pełnienie
funkcji rodziny zastępczej bez zachowania terminu wypowiedzenia.
3. W przypadku rozwiązania umowy zlecenia z niespokrewnioną z dzieckiem zawodową
rodziną zastępczą, starosta właściwy ze względu na miejsce zamieszkania dziecka
przed umieszczeniem w rodzinie zastępczej ma obowiązek zapewnienia dziecku dalszej
opieki i wychowania.
Art. 75. 1. Rodziny zastępcze uczestniczą w szkoleniu organizowanym przez powiatowe
centrum pomocy rodzinie lub na jego zlecenie, przez ośrodek adopcyjno-opiekuńczy lub
inny podmiot.
2. Szkolenie spokrewnionych rodzin zastępczych prowadzi się według indywidualnego
planu szkolenia, w zależności od potrzeb rodziny.
3. Szkolenie niespokrewnionych z dzieckiem zawodowych wielodzietnych oraz
niespokrewnionych z dzieckiem zawodowych specjalistycznych rodzin zastępczych
prowadzi się według programów szkolenia, których zakres uwzględnia specyfikę zadań
opieki i wychowania stojących przed tymi rodzinami.
4. Program szkolenia rodzin zastępczych zatwierdza minister właściwy do spraw
zabezpieczenia społecznego na wniosek powiatowego centrum pomocy rodzinie, ośrodka
adopcyjno-opiekuńczego lub innego podmiotu prowadzącego szkolenie.
5. Zatwierdzenie lub odmowa zatwierdzenia programu szkolenia rodzin zastępczych
następuje w drodze decyzji administracyjnej.
Art. 76. 1. Rodzinie zastępczej udziela się pomocy pieniężnej na częściowe pokrycie
kosztów utrzymania każdego umieszczonego w niej dziecka.
2. Podstawą ustalenia wysokości pomocy pieniężnej jest kwota 1621 zł, zwana dalej
"podstawą".
3. Starosta właściwy ze względu na miejsce zamieszkania rodziny zastępczej udziela
tej rodzinie pomocy pieniężnej w wysokości 40% podstawy, pomniejszonej o kwotę
odpowiadającą 50% dochodu tego dziecka, nie mniej jednak niż 10%podstawy.
4. Starosta właściwy ze względu na miejsce zamieszkania rodziny zastępczej udziela
tej rodzinie pomocy pieniężnej, uwzględniając:
wiek dziecka;
stan zdrowia dziecka;
stopień niedostosowania społecznego dziecka, jeżeli wykazuje ono przejawy
demoralizacji w rozumieniu przepisów o postępowaniu w sprawach nieletnich;
- w wysokości wyższej niż określona w ust. 3, lecz nieprzekraczającej 80% podstawy,
pomniejszonej o kwotę odpowiadającą 50% dochodu tego dziecka, nie mniej jednak niż
20% podstawy.
5. Rodzinie, która sprawowała funkcję rodziny zastępczej, przysługuje pomoc pieniężna
w wysokości określonej w ust. 3 i 4, również po osiągnięciu przez dziecko
pełnoletności, do czasu ukończenia szkoły, w której rozpoczęło naukę przed
osiągnięciem pełnoletności, jeżeli nadal przebywa w tej rodzinie.
6. W okresie wypłacania pomocy pieniężnej na częściowe pokrycie kosztów utrzymania
pełnoletniego wychowanka rodziny zastępczej nie przysługuje pomoc, o której mowa w
art. 86 ust.1.
7. Niespokrewniona z dzieckiem rodzina zastępcza oraz niespokrewniona z dzieckiem
zawodowa rodzina zastępcza otrzymują dodatkowo na każde umieszczone w niej dziecko
kwotę odpowiadającą 10% podstawy, z tytułu sprawowania osobistej opieki nad
dzieckiem i jego wychowania.
8. Rodzina zastępcza może zrezygnować z przysługującej pomocy pieniężnej.
9. W przypadku wykorzystywania pomocy pieniężnej, o której mowa w ust. 3 - 5 i 7, w
sposób niezgodny z przeznaczeniem lub jej marnotrawienia, pomoc ta może być
przyznana w części lub w całości w formie niepieniężnej.
10. Minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego określi, w drodze
rozporządzenia:
sposób współdziałania powiatowego centrum pomocy rodzinie z rodzinami zastępczymi;
tryb przygotowywania do pełnienia funkcji i szkolenia rodzin zastępczych ze
szczególnym uwzględnieniem niespokrewnionych z dzieckiem zawodowych rodzin
zastępczych;
zakres programowy szkolenia rodzin zastępczych, w tym zakres programowy dla
zawodowych rodzin zastępczych oraz tryb zatwierdzenia programów szkolenia rodzin
zastępczych;
wysokość oraz szczegółowe warunki przyznawania pomocy pieniężnej, o której mowa w
ust. 3 i 4;
szczegółowe warunki finansowania dziecka umieszczonego w rodzinie zastępczej, w tym
także przebywającego poza rodziną zastępczą;
szczegółowe warunki wynagradzania zawodowych rodzin zastępczych;
warunki i szczegółową wysokość odpłatności rodziców za pobyt ich dzieci w rodzinach
zastępczych;
uwzględniając dobro dziecka pozbawionego całkowicie lub częściowo opieki rodziców.
Art. 77. 1. Za pobyt dziecka w rodzinie zastępczej oraz osoby pełnoletniej, o której
mowa w art. 76 ust. 5, opłatę, do wysokości miesięcznej pomocy pieniężnej na
częściowe pokrycie kosztów utrzymania dziecka umieszczonego w tej rodzinie, wnoszą
rodzice.
2. Decyzję administracyjną o wysokości tej opłaty wydaje starosta właściwy ze względu
na miejsce zamieszkania dziecka przed umieszczeniem w rodzinie zastępczej.
3. Starosta, ustalając wysokość opłaty rodziców dziecka przebywającego w rodzinie
zastępczej, uwzględnia ich sytuację rodzinną, zdrowotną, dochodową i majątkową.
4. Przepis ust. 1 stosuje się również do rodziców pozbawionych władzy rodzicielskiej
lub rodziców, którym władza rodzicielska została zawieszona albo ograniczona.
5. Starosta może częściowo lub całkowicie zwolnić z opłaty, o której mowa w ust. 1,
rodziców dziecka na ich wniosek lub z urzędu ze względu na trudną sytuację
materialną rodziny.
6. Rada powiatu określa w drodze uchwały warunki częściowego lub całkowitego
zwalniania rodziców z opłat, o których mowa w ust. 1.
Art. 78. 1. Dzieci pozbawione częściowo lub całkowicie opieki rodzicielskiej mogą być
umieszczane w placówce opiekuńczo - wychowawczej następującego typu:
interwencyjnego;
rodzinnego;
socjalizacyjnego.
2. Placówka opiekuńczo-wychowawcza zapewnia dziecku całodobową ciągłą lub okresową
albo dzienną opiekę i wychowanie oraz zaspokaja jego niezbędne potrzeby bytowe,
rozwojowe, w tym emocjonalne, społeczne, religijne, a także zapewnia korzystanie z
przysługujących na podstawie odrębnych przepisów świadczeń zdrowotnych i
kształcenia.
3. Zaspokojenie potrzeb dziecka, o których mowa w ust. 2, placówka
opiekuńczo-wychowawcza realizuje co najmniej na poziomie obowiązującego standardu
opieki i wychowania.
4. Kierowanie dziecka pozbawionego częściowo lub całkowicie opieki rodzicielskiej do
placówki opiekuńczo-wychowawczej na pobyt całodobowy może nastąpić po wyczerpaniu
możliwości udzielenia pomocy w rodzinie naturalnej lub umieszczenia w rodzinie
zastępczej.
5. Całodobowy pobyt dziecka w placówce opiekuńczo-wychowawczej powinien mieć
charakter przejściowy - do czasu powrotu dziecka do rodziny naturalnej lub
umieszczenia w rodzinie zastępczej.
6. Dziecko, o którym mowa w ust. 1, może przebywać w placówce
opiekuńczo-wychowawczej, zapewniającej całodobową opiekę, do uzyskania pełnoletności
lub po uzyskaniu pełnoletności, na dotychczasowych zasadach, do czasu ukończenia
szkoły, w której rozpoczęło naukę przed osiągnięciem pełnoletności.
7. Nadzór nad realizowaniem przez pracowników standardu, o którym mowa w ust. 3,
sprawuje dyrektor placówki opiekuńczo-wychowawczej.
8. Placówki opiekuńczo - wychowawcze w ramach dochodzenia do standardów mogą
przekształcać się w placówki wielofunkcyjne łączące różne typy placówek.
Art. 79. 1. Za pobyt dziecka lub osoby pełnoletniej, o której mowa w art. 78 ust. 6,
w placówce opiekuńczo-wychowawczej opłatę ponoszą, do wysokości bieżących kosztów
utrzymania, rodzice dziecka, osoba pełnoletnia lub jej rodzice, a także opiekunowie
prawni, w przypadku gdy dysponują dochodami dziecka, z tym że opłata ponoszona przez
opiekunów prawnych lub osobę pełnoletnią nie może być wyższa niż 50% kwoty
stanowiącej dochód dziecka lub osoby pełnoletniej.
2. Przepis ust. 1 stosuje się również do rodziców pozbawionych władzy rodzicielskiej
lub, których władza rodzicielska została zawieszona albo ograniczona.
3. Opłatę, o której mowa w ust. 1, ustala w drodze decyzji administracyjnej starosta
właściwy ze względu na miejsce zamieszkania dziecka przed skierowaniem do placówki.
4. Starosta może częściowo zwolnić lub odstąpić od ustalenia opłaty, o której mowa w
ust. 1, na wniosek rodziców dziecka lub z urzędu ze względu na trudną sytuację
materialną rodziny.
5. Starosta, ustalając wysokość opłaty rodziców dziecka przebywającego w placówce
opiekuńczo - wychowawczej, uwzględnia ich sytuację rodzinną, zdrowotną, dochodową i
majątkową.
6. Rada powiatu określa w drodze uchwały warunki częściowego lub całkowitego
zwalniania z opłaty, o której mowa w ust. 1.
7. W realizacji opieki i wychowania w placówce opiekuńczo-wychowawczej można wspierać
się pracą wolontariuszy.
8. Minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego w porozumieniu z Ministrem
Sprawiedliwości określi, w drodze rozporządzenia:
organizację placówek opiekuńczo-wychowawczych, działania na rzecz realizacji praw
dziecka, procedury kwalifikowania, kierowania dziecka do placówki i jego powrotu do
rodziny, a także warunki korzystania z pracy wolontariuszy w tych placówkach;
liczbę dzieci pozostających pod opieką jednego wychowawcy lub innego specjalisty w
czasie ich pobytu w placówce oraz poza placówką w zależności od organizacji pacy i
potrzeb dzieci;
obowiązującą dokumentację dotyczącą dziecka;
standardy usług świadczonych w placówkach opiekuńczo-wychowawczych;
standard wychowania i opieki obowiązujący w placówkach opiekuńczo-wychowawczych;
kwalifikacje pracowników pedagogicznych oraz innych pracowników o specjalistycznych
kwalifikacjach zawodowych zapewniających zaspokojenie potrzeb dziecka w placówce;
- uwzględniając zadania placówek oraz konieczność zapewnienia kontaktów dziecka z
rodziną naturalną.
Art. 80. 1. Ośrodek adopcyjno - opiekuńczy w realizacji swoich zadań kieruje się
dobrem dziecka i poszanowaniem jego praw.
2. Działalność ośrodka adopcyjno - opiekuńczego opiera się na zasadzie współpracy ze
środowiskiem lokalnym, w szczególności z jednostkami organizacyjnymi pomocy
społecznej, sądami i ich organami pomocniczymi, instytucjami oświatowymi, zakładami
opieki zdrowotnej, a także kościołami i związkami wyznaniowymi oraz z organizacjami
społecznymi.
3. Ośrodek adopcyjno-opiekuńczy inicjuje i wspomaga zastępcze formy opieki i
wychowania rodzinnego, takie jak rodziny przysposabiające, rodziny zastępcze,
placówki rodzinne, szkoli i kwalifikuje osoby zgłaszające gotowość pełnienia funkcji
rodzin zastępczych i prowadzenia placówek rodzinnych, prowadzi poradnictwo rodzinne i
terapię rodzinną dla dzieci i rodziców dzieci umieszczonych w tych formach opieki.
4. Ośrodek adopcyjno - opiekuńczy prowadzi również poradnictwo dla dzieci i rodziców
oraz terapię rodzinną dla rodziców dzieci umieszczonych w placówkach
opiekuńczo-wychowawczych.
5. Ośrodek adopcyjno-opiekuńczy prowadzi działalność diagnostyczno-konsultacyjną,
której celem jest pozyskiwanie, szkolenie i kwalifikowanie osób zgłaszających
gotowość prowadzenia funkcji rodzin zastępczych i prowadzenia placówek rodzinnych,
a także szkolenie i wspieranie psychologiczno-pedagogiczne osób prowadzących rodziny
zastępcze i placówki rodzinne oraz rodziców naturalnych dzieci umieszczonych w tych
formach opieki.
Art. 81. 1. Ośrodek adopcyjno-opiekuńczy wydaje zaświadczenia kwalifikacyjne
stwierdzające ukończenie szkolenia przez osobę zgłaszającą gotowość do pełnienia
funkcji rodziny zastępczej oraz wydaje opinie osobom zgłaszającym gotowość
prowadzenia placówki rodzinnej w zakresie posiadania odpowiedniego przygotowania.
2. W powiecie, w którym nie ma ośrodka adopcyjno-opiekuńczego, zadania wymienione w
ust. 1 wykonuje powiatowe centrum pomocy rodzinie lub inny podmiot na jego zlecenie.
3. Przygotowanie kandydatów na osoby przysposabiające oraz prowadzenie procedur
przysposobienia należy do wyłącznych kompetencji ośrodka adopcyjno - opiekuńczego.
4. Procedury przysposobienia związane ze zmianą miejsca zamieszkania dziecka poza
granicami Rzeczpospolitej Polskiej może przeprowadzać wyłącznie ośrodek upoważniony
do współpracy z licencjonowanymi przez rządy innych państw organizacjami lub
ośrodkami adopcyjnymi.
5. Ośrodek adopcyjno - opiekuńczy może objąć zakresem swego działania powiaty
położone w granicach województwa na podstawie porozumień zawartych przez właściwe
powiaty.
6. Ośrodek adopcyjno-opiekuńczy, wyznaczony przez wojewodę w trybie określonym w art.
22 pkt 6, prowadzi bank danych o rodzinach zakwalifikowanych do pełnienia funkcji
rodziny zastępczej, rodzinach zgłaszających gotowość przysposobienia dziecka oraz
dzieciach oczekujących na przysposobienie, w granicach województwa.
7. Nadzór nad jakością działań pracowników ośrodka adopcyjno-opiekuńczego sprawuje
dyrektor ośrodka.
8. Publiczne ośrodki adopcyjno - opiekuńcze wykonują swoje zadania nieodpłatnie.
9. Minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego, w porozumieniu z Ministrem
Sprawiedliwości, określa, w drodze rozporządzenia, podmioty uprawnione do zakładania
i prowadzenia niepublicznych ośrodków adopcyjno-opiekuńczych oraz staż pracy i
kwalifikacje wymagane od osób zatrudnionych w publicznych i niepublicznych ośrodkach
adopcyjno-opiekuńczych, a także warunki lokalowe, jakimi powinny dysponować te
ośrodki, kierując się potrzebą zapewnienia profesjonalnego prowadzenia działalności
przez te ośrodki.
10. Minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego określi, w drodze
rozporządzenia, ośrodek adopcyjno-opiekuńczy prowadzący centralny bank danych o
dzieciach oczekujących na przysposobienie, którym nie można zapewnić opieki w
rodzinie przysposabiającej w Rzeczypospolitej Polskiej, a także ośrodek
adopcyjno-opiekuńczy lub ośrodki adopcyjno-opiekuńcze upoważnione do współpracy z
licencjonowanymi przez rządy innych państw organizacjami lub ośrodkami adopcyjnymi w
zakresie przysposobienia związanego ze zmianą dotychczasowego miejsca zamieszkania
dziecka w Rzeczypospolitej Polskiej na miejsce zamieszkania w innym państwie, biorąc
pod uwagę możliwości tych jednostek do prowadzenia działalności związanej z
umieszczeniem dziecka w rodzinie adopcyjnej poza granicami Rzeczypospolitej
Polskiej.
11. Minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego w porozumieniu z ministrem
właściwym do spraw oświaty i wychowania oraz Ministrem Sprawiedliwości określi, w
drodze rozporządzenia, organizację działania ośrodków adopcyjno-opiekuńczych, ich
zadania i kompetencje, dziedziny pracy z rodziną naturalną, zastępczą albo
przysposabiającą, tryb kwalifikowania dzieci do rodzin przysposabiających, a także
wzór zaświadczenia kwalifikacyjnego, uwzględniając dobro i prawa dziecka
umieszczanego poza rodziną naturalną.
Art. 82. 1. Placówki opiekuńczo-wychowawcze, ośrodki adopcyjno-opiekuńcze oraz
jednostki specjalistycznego poradnictwa, w tym rodzinnego, w zależności od podmiotu
prowadzącego, dzielą się na:
publiczne - prowadzone przez gminę, powiat lub samorząd województwa;
niepubliczne - prowadzone przez podmioty uprawnione, o których mowa w art. 24 ust 1.
2. Wojewoda prowadzi rejestr placówek opiekuńczo-wychowawczych oraz rejestr ośrodków
adopcyjno-opiekuńczych. Rejestry są jawne.
Art. 83. 1. Placówki opiekuńczo-wychowawcze, ośrodki adopcyjno-opiekuńcze prowadzone
przez powiat oraz regionalne placówki opiekuńczo-wychowawcze są jednostkami
budżetowymi.
2. Obsługę finansowo-księgową publicznych placówek rodzinnych prowadzi starosta.
Placówki rodzinne otrzymują środki finansowe na bieżące funkcjonowanie, w tym
zryczałtowane kwoty na utrzymanie dzieci. Placówki te mogą korzystać z dodatkowego
wsparcia finansowego.
3. Niepubliczne placówki opiekuńczo - wychowawcze, ośrodki adopcyjno - opiekuńcze
otrzymują dotację odpowiednio z budżetu powiatu lub samorządu województwa.
4. Powiat lub samorząd województwa prowadzący placówkę opiekuńczo-wychowawczą lub
ośrodek adopcyjno-opiekuńczy nie może ich zlikwidować bez zgody wojewody.
5. Wojewoda wydaje zgodę na likwidację placówki opiekuńczo-wychowawczej, jeżeli
powiat zapewni właściwą opiekę dzieciom z tej placówki w rodzinie zastępczej lub w
innej placówce opiekuńczo-wychowawczej.
6. Wojewoda wydaje zgodę na likwidację ośrodka adopcyjno-opiekuńczego, jeżeli zadania
należące do wyłącznych kompetencji ośrodka przejmie inny ośrodek
adopcyjno-opiekuńczy.
7. Minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego określi, w drodze
rozporządzenia, minimalne stawki na bieżące funkcjonowanie placówki rodzinnej
uwzględniając potrzebę prawidłowego funkcjonowania tych placówek.
Art.84. 1. W przypadku gdy powiat właściwy ze względu na miejsce zamieszkania
dziecka nie posiadający miejsca w placówce opiekuńczo-wychowawczej albo rodziny
zastępczej, wystąpi do powiatu prowadzącego tego typu placówkę lub posiadającego
rodzinę zastępczą o przyjęcie dziecka pozbawionego całkowicie lub częściowo opieki
albo niedostosowanego społecznie, powiat prowadzący taką placówkę lub posiadający
rodzinę zastępczą, ma obowiązek przyjąć to dziecko, jeżeli dysponuje wolnym
miejscem.
2. W przypadku umieszczenia dziecka w placówce opiekuńczo-wychowawczej na terenie
innego powiatu, powiat właściwy ze względu na miejsce zamieszkania dziecka przed
skierowaniem do placówki opiekuńczo - wychowawczej, ponosi wydatki na jego
utrzymanie w wysokości średniego miesięcznego kosztu utrzymania dziecka w tej
placówce.
3. W przypadku umieszczenia dziecka w rodzinie zastępczej na terenie innego powiatu,
powiat właściwy ze względu na miejsce zamieszkania dziecka przed umieszczeniem w
rodzinie zastępczej ponosi wydatki na jego utrzymanie w łącznej kwocie świadczeń
przysługujących danej rodzinie zastępczej.
4. Powiat prowadzący placówkę opiekuńczo-wychowawczą lub rodzinę zastępczą
przyjmującą dziecko zawiera z powiatem, właściwym ze względu na miejsce zamieszkania
przyjętego dziecka przed umieszczeniem w rodzinie zastępczej lub skierowaniem do
placówki opiekuńczo - wychowawczej, porozumienie w sprawie umieszczenia dziecka i
wysokości wydatków, o których mowa w ust. 2 lub 3.
5. W przypadku wystąpienia powiatu do samorządu województwa prowadzącego placówkę
regionalną o przyjęcie dziecka pozbawionego całkowicie lub częściowo opieki albo
niedostosowanego społecznie stosuje się odpowiednio zasady określone w ust. 2 i 4.
6. Samorząd województwa nie może odmówić przyjęcia dziecka z powiatu leżącego w
granicach innego województwa, jeżeli dysponuje wolnym miejscem.
7. Średni miesięczny koszt utrzymania dziecka w placówce opiekuńczo-wychowawczej
ustala starosta na wniosek dyrektora placówki opiekuńczo-wychowawczej, a w przypadku
placówek regionalnych - marszałek województwa i ogłasza w wojewódzkim dzienniku
urzędowym, nie później niż do dnia 31 marca danego roku.
Art. 85. 1. Nadzór nad placówkami opiekuńczo - wychowawczymi w zakresie zgodności
realizacji standardu opieki i wychowania oraz nadzór nad zgodnością działań ośrodków
adopcyjno-wychowawczych w rozumieniu niniejszej ustawy oznacza nadzór pedagogiczny
sprawowany w placówkach opiekuńczo - wychowawczych i ośrodkach adopcyjno -
opiekuńczych.
2. Nadzór nad realizacją standardu wychowania w placówkach opiekuńczo-wychowawczych
ma za zadanie inspirowanie i badanie stopnia zaspokojenia celów wychowawczych, a w
szczególności:
1) wychowania do godnego, samodzielnego, odpowiedzialnego życia;
2) potrzeby pokonywania trudności życiowych zgodnie z zasadami etyki;
3) umiejętności nawiązywania i podtrzymywania bliskich, osobistych, społecznie
akceptowanych kontaktów z rodziną i rówieśnikami tak by łagodzić4) skutki
doświadczania cierpienia i separacji, i zdobywać5) umiejętności współżycia i
współpracy z innymi.
3. Nadzór nad realizacją standardu opieki w placówkach opiekuńczo-wychowawczych ma za
zadanie badanie warunków zaspokojenia potrzeb dzieci za szczególnym uwzględnieniem
potrzeb bytowych, zdrowotnych, edukacyjnych, kulturalno-rekreacyjnych.
4. Nadzór nad realizacją standardu opieki i wychowania polega na:
ocenie działalności wychowawczej i opiekuńczej placówki oraz ocenie efektywności tej
działalności;
pomocy i współpracy w podnoszeniu kwalifikacji i umiejętności osób zatrudnionych w
placówce;
proponowaniu innowacyjnych rozwiązań pedagogicznych oraz inspirowaniu osób
zatrudnionych w placówce do podejmowania nowatorskich rozwiązań pedagogicznych i
organizacyjnych.
5. Nadzór nad kształceniem w szkołach działających w placówkach
opiekuńczo-wychowawczych sprawuje właściwy kurator oświaty na zasadach określonych w
przepisach o systemie oświaty.
6. W zakresie, o którym mowa w ust. 1, nadzorowi podlega w szczególności:
przestrzeganie praw dziecka;
stopień zaspokojenia potrzeb dziecka;
przestrzeganie przepisów określających zasady działania placówki.
7. Nadzór nad działaniami ośrodków adopcyjno-opiekuńczych ma na celu badanie i ocenę
wykonania przez te jednostki ich zadań.
8. Minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego określi, w drodze
rozporządzenia, szczegółowe zasady nadzoru nad przestrzeganiem standardu opieki i
wychowania w placówkach opiekuńczo-wychowawczych oraz nadzoru nad zgodnością działań
ośrodków adopcyjno-opiekuńczych, uwzględniając prawidłowe funkcjonowanie tych
jednostek oraz dobro i prawa dziecka.
Art. 86. 1. Osoba, która osiągnęła pełnoletność w rodzinie zastępczej, oraz osoba
pełnoletnia opuszczająca placówki opiekuńczo-wychowawcze typu rodzinnego i
socjalizacyjnego, domy pomocy społecznej dla dzieci i młodzieży niepełnosprawnych
intelektualnie, domy dla matek z małoletnimi dziećmi i kobiet w ciąży oraz
schroniska dla nieletnich, zakłady poprawcze, specjalne ośrodki szkolno-wychowawcze
i młodzieżowe ośrodki wychowawcze, zwana dalej "osobą usamodzielnianą", zostaje
objęta pomocą mającą na celu jej życiowe usamodzielnienie i integrację ze
środowiskiem poprzez pracę socjalną, a także pomocą:
pieniężną na usamodzielnienie;
pieniężną na kontynuowanie nauki;
w uzyskaniu odpowiednich warunków mieszkaniowych, w tym w mieszkaniu chronionym;
w uzyskaniu zatrudnienia;
na zagospodarowanie - w formie rzeczowej.
2. Pomoc, o której mowa w ust. 1, przysługuje osobie usamodzielnianej w przypadku,
gdy umieszczenie w rodzinie zastępczej lub skierowanie na pobyt całodobowy do
placówki opiekuńczo - wychowawczej, domu pomocy społecznej albo specjalnego ośrodka
szkolno - wychowawczego nastąpiło na podstawie orzeczenia sądu.
3. Pomoc pieniężna na usamodzielnienie i pomoc pieniężna na kontynuowanie nauki
przysługuje osobie, która przebywała w rodzinie zastępczej, placówce opiekuńczo -
wychowawczej, domu pomocy społecznej, schronisku dla nieletnich, zakładzie
poprawczym, specjalnym ośrodku szkolno-wychowawczym albo młodzieżowym ośrodku
wychowawczym co najmniej rok.
4.Pomoc, o której mowa w ust. 1, przysługuje osobie usamodzielnianej opuszczającej
dom pomocy społecznej albo specjalny ośrodek szkolno - wychowawczy w przypadku, gdy
osoba ta jest zdolna do samodzielnej egzystencji.
5. Pomoc, o której mowa w ust. 1, przysługuje osobie opuszczającej dom dla matek z
małoletnimi dziećmi i kobiet w ciąży, jeżeli bezpośrednio przed przyjęciem do
takiego domu przebywała co najmniej rok w rodzinie zastępczej, w placówce opiekuńczo
- wychowawczej zapewniającej całodobową opiekę, w domu pomocy społecznej, w
schronisku dla nieletnich, w zakładzie poprawczym, w specjalnym ośrodku
szkolno-wychowawczym albo w młodzieżowym ośrodku wychowawczym.
6. Warunkiem uzyskania pomocy, o której mowa w ust. 1, jest zobowiązanie się osoby
usamodzielnianej do realizacji indywidualnego programu usamodzielnienia,
opracowanego wspólnie z opiekunem usamodzielnienia, zatwierdzonego przez kierownika
powiatowego centrum pomocy rodzinie.
7. W realizacji indywidualnego programu usamodzielnienia osobę usamodzielnianą
wspiera opiekun usamodzielnienia, którym może być, po wyrażeniu zgody, jedno z
rodziców zastępczych, dyrektor placówki rodzinnej, pracownik socjalny powiatowego
centrum pomocy rodzinie, wychowawca, psycholog lub pracownik socjalny placówki
opiekuńczo - wychowawczej, domu pomocy społecznej, schroniska dla nieletnich,
zakładu poprawczego, specjalnego ośrodka szkolno-wychowawczego, młodzieżowego
ośrodka wychowawczego albo inna osoba wskazana przez osobę usamodzielnianą.
Art. 87. 1. Wysokość pomocy pieniężnej na kontynuowanie nauki i pomocy pieniężnej na
usamodzielnienie oraz wartość pomocy pieniężnej na zagospodarowanie - w formie
rzeczowej ustala się od kwoty podstawy.
2. Pomoc pieniężna na kontynuowanie nauki w miesięcznej wysokości 30% podstawy
przysługuje osobie usamodzielnianej, kontynuującej naukę w gimnazjum, szkole
ponadpodstawowej, szkole ponadgimnazjalnej lub w szkole wyższej.
3. Pomoc, o której mowa w ust. 2. przyznaje się na czas nauki podjętej po ukończeniu
szkoły, w której osoba usamodzielniana uzyskała pełnoletność, nie dłużej jednak niż
do ukończenia 25 lat.
4. Pomoc, o której mowa w ust. 2, przysługuje również osobie pełnoletniej
nieopuszczającej placówki opiekuńczo - wychowawczej, przebywającej w tej placówce na
zasadach określonych przez starostę, kontynuującej naukę po ukończeniu szkoły, w
której rozpoczęła naukę przed osiągnięciem pełnoletności.
5. Pomoc pieniężna na usamodzielnienie i pomoc pieniężna na kontynuowanie nauki,
przysługuje osobie usamodzielnianej:
samotnie gospodarującej, której dochód nie przekracza 200 % kryterium dochodowego na
osobę samotnie gospodarującą;
w rodzinie, w której dochód na osobę nie przekracza 200 % kryterium dochodowego na
osobę w rodzinie.
6. W przypadku, gdy osoba usamodzielniana kontynuuje naukę, pomoc pieniężną na
usamodzielnienie wypłaca się po ukończeniu nauki.
7. Przyznania pomocy pieniężnej na usamodzielnienie i pomocy pieniężnej na
kontynuowanie nauki można odmówić w przypadku, gdy:
1) istnieje uzasadnione przypuszczenie, iż pomoc pieniężna zostanie wykorzystana
niezgodnie z celem, na jaki została przyznana;
2) osoba usamodzielniana przed osiągnięciem pełnoletności opuściła samowolnie rodzinę
zastępczą, placówkę opiekuńczo-wychowawczą typu rodzinnego i socjalizacyjnego, dom
pomocy społecznej dla dzieci i młodzieży niepełnosprawnych intelektualnie, dom dla
matek z małoletnimi dziećmi i kobiet w ciąży lub schronisko dla nieletnich, zakład
poprawczy, specjalny ośrodek szkolno-wychowawczy, a także młodzieżowy ośrodek
wychowawczy;
3) osoba usamodzielniana porzuci naukę umożliwiającą jej przygotowanie zawodowe i
nie podejmie zatrudnienia;
4) osoba usamodzielniana porzuci pracę i uchyla się od podjęcia proponowanego jej
zatrudnienia;
5) osoba usamodzielniana została skazana prawomocnym wyrokiem za popełnienie
przestępstwa z winy umyślnej.
8. Przyznaną pomoc pieniężną na kontynuowanie nauki zaprzestaje się udzielać, w
przypadku gdy osoba usamodzielniana:
1) kontynuuje naukę w szkole ponadgimnazjalnej, szkole ponadpodstawowej lub szkole
wyższej, która zapewnia nieodpłatną naukę i nieodpłatne pełne utrzymanie lub
2) bez uzasadnionych powodów zmieniła trzykrotnie na tym samym poziomie kształcenia
szkołę lub szkołę wyższą, o których mowa w ust. 1.
9. Pomoc pieniężną na usamodzielnienie i pomoc pieniężną na kontynuowanie nauki, w
uzasadnionych przypadkach, można zawiesić:
1) na wniosek osoby usamodzielnianej:
wystąpiły szczególne okoliczności związane z tokiem nauki, stanem zdrowia lub
zdarzeniem losowym dotyczącym osoby usamodzielnianej,
nastąpiła przerwa w kontynuowaniu nauki przez osobę usamodzielnianą w okresie między
ukończeniem przez nią szkoły niższego stopnia, a rozpoczęciem nauki w szkole
wyższego stopnia,
stwierdzi się marnotrawienie przyznanej pomocy,
osoba usamodzielniana nie realizuje programu usamodzielnienia.
2) z urzędu, w przypadku gdy przeciwko osobie usamodzielnianej wszczęto postępowanie
karne o przestępstwo ścigane z oskarżenia publicznego, do czasu prawomocnego
zakończenia postępowania.
Art. 88. 1. Pomocy pieniężnej na usamodzielnienie i pomocy pieniężnej na
kontynuowanie nauki udziela starosta powiatu właściwego ze względu na miejsce
zamieszkania dziecka przed umieszczeniem w rodzinie zastępczej lub skierowaniem do
placówki, o której mowa w art. 86 ust.1.
2. Pomocy w uzyskaniu odpowiednich warunków mieszkaniowych, w tym w mieszkaniu
chronionym, w uzyskaniu zatrudnienia, na zagospodarowanie-w formie rzeczowej,
udziela starosta właściwy ze względu na miejsce osiedlenia się osoby
usamodzielnianej.
3.Osoba usamodzielniana, zamieszkująca w mieszkaniu chronionym, jest zobowiązana do
ponoszenia częściowych kosztów utrzymania tego mieszkania proporcjonalnie do swoich
dochodów. W uzasadnionych przypadkach starosta może ją zwolnić z ponoszenia opłat.
4. Minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego w porozumieniu z Ministrem
Sprawiedliwości określi, w drodze rozporządzenia:
warunki i tryb przyznawania pomocy pieniężnej na usamodzielnienie i pomocy pieniężnej
na kontynuowanie nauki, wysokość tej pomocy oraz wartość i składniki pomocy na
zagospodarowanie;
sposób przygotowania i realizacji indywidualnego programu usamodzielnienia oraz
zadania opiekuna usamodzielnienia, biorąc pod uwagę konieczność indywidualnej pracy
z osobą usamodzielnianą;
tryb zawieszania pomocy na usamodzielnienie i pomocy pieniężnej na kontynuowanie
nauki;
sposób organizacji mieszkań chronionych oraz warunki odpłatności za pobyt w
mieszkaniach chronionych.


Rozdział 5
Integracja uchodźców
Art. 89. 1. Uchodźcy udziela się pomocy mającej na celu wspieranie procesu jego
integracji.
2. Pomocy, o której mowa w ust. 1, udziela starosta właściwy ze względu na miejsce
zamieszkania uchodźcy.
3. Pomocy, o której mowa w ust. 1, udziela się na wniosek uchodźcy złożony w terminie
14 dni od dnia uzyskania przez niego statusu uchodźcy.
4. Wniosek, o którym mowa w ust. 3 obejmuje małoletnie dzieci uchodźcy oraz jego
małżonka, jeżeli posiadają status uchodźcy.
5. Wniosek powinien zawierać:
pisemną deklarację o zamiarze zamieszkania na terenie określonego województwa;
pisemne oświadczenie, że z podobnym wnioskiem uchodźca nie zwrócił się na terenie
innego województwa;
pisemne oświadczenie o gotowości przystąpienia do uzgodnionego programu.
6. Do wniosku należy dołączyć kopie:
decyzji Prezesa Urzędu do Spraw Repatriacji i Cudzoziemców lub decyzji Rady do Spraw
Uchodźców o nadaniu statusu uchodźcy;
dokumentu podróży przewidzianego w Konwencji Genewskiej, wydanego przez Prezesa
Urzędu do Spraw Repatriacji i Cudzoziemców;
karty pobytu wydanej w związku z nadaniem statusu uchodźcy na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej;
innych dokumentów, którymi dysponuje uchodźca, mogących pomóc w opracowaniu programu.

7. Pomoc, o której mowa w ust. 1, przysługuje począwszy od miesiąca kalendarzowego, w
którym uchodźca wystąpił z wnioskiem o jej udzielenie.
8. Pomoc, o której mowa w ust.1 nie przysługuje uchodźcy będącemu małżonkiem
obywatela Rzeczypospolitej Polskiej.
Art. 90. 1. Pomocy, o której mowa w art.89 ust. 1, udziela się w okresie nie
dłuższym niż 12 miesięcy i obejmuje ona:
świadczenia pieniężne na utrzymanie i pokrycie wydatków związanych z nauką języka
polskiego, w wysokości od 420 zł do 1.149 zł miesięcznie na osobę;
opłacanie składki na ubezpieczenie zdrowotne określonej w przepisach o powszechnym
ubezpieczeniu w Narodowym Funduszu Zdrowia;
specjalistyczne poradnictwo.
2. Minister właściwy do spraw oświaty i wychowania w porozumieniu z ministrem
właściwym do spraw zabezpieczenia społecznego określi, w drodze rozporządzenia,
ramowe programy kursów nauki języka polskiego dla uchodźców, uwzględniając różnice
kulturowe między różnymi grupami uchodźców.
Art. 91. 1. Pomoc, o której mowa w art.89 ust. 1, realizuje się w ramach
indywidualnego programu integracji, uzgodnionego między powiatowym centrum pomocy
rodzinie a uchodźcą, określającego wysokość, zakres i formy pomocy, w zależności od
indywidualnej sytuacji życiowej uchodźcy i jego rodziny, oraz zobowiązania:
1) powiatowego centrum pomocy rodzinie do:
a) udzielania uchodźcy informacji dotyczącej pomocy określonej w programie oraz
warunkach jej wstrzymania lub odmowy udzielenia,
b) współdziałania z uchodźcą oraz wspierania go w kontaktach ze środowiskiem
lokalnym, w tym w nawiązaniu kontaktu z właściwym dla miejsca zamieszkania uchodźcy
ośrodkiem pomocy społecznej,
c) pomocy w uzyskaniu możliwości zamieszkania, w tym w miarę możliwości w mieszkaniu
chronionym,
d) prowadzenia z uchodźcą pracy socjalnej,
e) innych uzgodnionych z uchodźcą działań, wynikających z indywidualnej sytuacji
życiowej uchodźcy,
f) wskazania pracownika, zwanego dalej "realizatorem programu", uzgadniającego z
uchodźcą program oraz wspierającego uchodźcę w okresie realizacji tego programu;
2) uchodźcy do:
a) zameldowania się w miejscu zamieszkania,
b) zarejestrowania się w powiatowym urzędzie pracy w terminie ustalonym w programie
oraz aktywnego poszukiwania pracy,
c) obowiązkowego uczestnictwa w kursach języka polskiego, w przypadku gdy zachodzi
taka potrzeba,
d) współdziałania oraz kontaktowania się z realizatorem programu w ustalonych
terminach, nie rzadziej jednak niż 2 razy w miesiącu,
e) innych uzgodnionych z realizatorem programu działań, wynikających z jego
indywidualnej sytuacji życiowej,
f) przestrzegania zobowiązań przyjętych w programie.
2. Powiatowe centrum pomocy rodzinie przekazuje wojewodzie uzgodniony z uchodźcą
program wraz z przewidywanymi kosztami jego realizacji.
3. Wojewoda po akceptacji przedstawionego programu przekazuje środki na jego
realizację.
Art. 92. 1. Powiatowe centrum pomocy rodzinie współdziała w sprawie pomocy uchodźcy w
uzyskaniu możliwości zamieszkania z właściwym wojewodą i gminą, uwzględniając w miarę
możliwości wybór miejsca zamieszkania dokonany przez uchodźcę.
2. Uchodźca zamieszkuje w miejscu wskazanym przez wojewodę działającego w tej sprawie
w porozumieniu z powiatowym centrum pomocy rodzinie oraz gminą.
3. Rezygnacja przez uchodźcę ze wskazanego miejsca zamieszkania w granicach danego
województwa w okresie 12 miesięcy trwania indywidualnego programu integracji oznacza
rezygnację uchodźcy z realizacji programu.
4. Zmianę miejsca zamieszkania przez uchodźcę w okresie 12 miesięcy trwania
indywidualnego programu integracji dopuszcza się w szczególnie uzasadnionych
przypadkach.
Art. 93. 1. W przypadku niezrealizowania przez uchodźcę zobowiązań uzgodnionych w
indywidualnym programie integracji, w szczególności braku aktywnego działania ze
strony uchodźcy na rzecz jego integracji, realizacja pomocy może zostać ograniczona
lub wstrzymana.
2. Minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego określi, w drodze
rozporządzenia, szczegółowe zasady i tryb udzielania pomocy uchodźcom, wysokość
świadczeń pieniężnych, formy i zakres pomocy, metod i sposobów monitorowania
postępów uchodźców w ich integracji, dopuszczalnych sytuacji pozwalających na zmianę
miejsca zamieszkania w okresie trwania indywidualnego programu integracji, tryb
postępowania w tych sprawach oraz warunki wstrzymania pomocy lub jej odmowy,
uwzględniając konieczność dostosowania form i zakresu pomocy do sytuacji oraz
potrzeb uchodźcy i jego rodziny.

Rozdział 6
Zasady odpłatności za świadczenia
Art. 94. 1. Obowiązek zwrotu wydatków na świadczenia z pomocy społecznej spoczywa na:
osobie i rodzinie korzystającej ze świadczeń z pomocy społecznej;
spadkobiercy osoby, która korzystała ze świadczeń z pomocy społecznej - z masy
spadkowej;
małżonku, zstępnych przed wstępnymi osoby korzystającej ze świadczeń z pomocy
społecznej - jedynie w przypadku gdy nie dokonano zwrotu wydatków zgodnie z pkt 1 i
2, w wysokości przewidzianej w decyzji dla osoby lub rodziny korzystającej ze
świadczeń z pomocy społecznej.
2. Wydatki na usługi, pomoc rzeczową, zasiłki na ekonomiczne usamodzielnienie,
zasiłki okresowe i zasiłki celowe przyznane pod warunkiem zwrotu, podlegają zwrotowi
w części lub całości, jeżeli dochód na osobę w rodzinie osoby zobowiązanej do zwrotu
wydatków przekracza kryterium dochodowe.
3. W przypadku pokrycia kosztów pogrzebu przez gminę, poniesione wydatki podlegają
zwrotowi z masy spadkowej, jeżeli po osobie zmarłej nie przysługiwał zasiłek
pogrzebowy.
4. Gmina określa, w drodze uchwały, zasady zwrotu wydatków za świadczenia z pomocy
społecznej, o których mowa w ust.2, będących w zakresie zadań własnych.
Art. 95. 1. Opłatę za pobyt w ośrodkach wsparcia, mieszkaniach chronionych i
ośrodkach interwencji kryzysowej ustala podmiot kierujący w uzgodnieniu z osobą
kierowaną, uwzględniając przyznany zakres usług. Osoby nie ponoszą opłat, jeżeli
dochód osoby samotnie gospodarującej lub dochód na osobę w rodzinie nie przekracza
kryterium dochodowego.
2. Opłatę za pobyt w domu dla matek z małoletnimi dziećmi i kobiet w ciąży ustala
podmiot prowadzący, uwzględniając warunki pobytu, w szczególności zakres przyznanych
usług oraz obowiązki osoby przebywającej w domu.
3. Rada powiatu w drodze uchwały ustala szczegółowe zasady ponoszenia odpłatności za
pobyt w ośrodkach wsparcia.
Art. 96. Świadczenia nienależnie pobrane podlegają zwrotowi od osoby lub rodziny
korzystającej ze świadczeń z pomocy społecznej, niezależnie od dochodu rodziny.
Art. 97. 1.Osobie, której przyznano emeryturę lub rentę za okres, za który wypłacono
zasiłek stały lub zasiłek okresowy, Zakład Ubezpieczeń Społecznych oraz inne organy
rentowe, które przyznały emeryturę lub rentę, wypłacają to świadczenie pomniejszone
o kwotę odpowiadającą wysokości wypłaconych za ten okres zasiłków i przekazują te
kwoty na rachunek bankowy właściwego ośrodka pomocy społecznej.
2. W przypadku zasiłku okresowego, przyznanego rodzinie, świadczenie pomniejsza się o
część kwoty przypadającą na tę osobę, której przyznano emeryturę lub rentę.
3. Kwota pomniejszenia, o której mowa w ust. 1, nie może być wyższa niż przyznana za
ten okres kwota emerytury lub renty.
Rozdział 7
Postępowanie w sprawie świadczeń z pomocy społecznej
Art. 98. 1. W postępowaniu w sprawie świadczeń z pomocy społecznej należy kierować
się przede wszystkim dobrem osób korzystających z pomocy społecznej i ochroną ich
dóbr osobistych. W szczególności nie należy podawać do wiadomości publicznej nazwisk
osób korzystających z pomocy społecznej oraz rodzaju i zakresu przyznanego
świadczenia.
2. W zakresie niezbędnym do przyznawania i udzielania świadczeń z pomocy społecznej
można przetwarzać dane osób ubiegających się i korzystających z tych świadczeń,
dotyczące: pochodzenia rasowego i etnicznego, przynależności wyznaniowej, stanu
zdrowia, nałogów, skazań, orzeczeń o ukaraniu, a także innych orzeczeń wydanych w
postępowaniu sądowym lub administracyjnym.
Art. 99. 1. Właściwość miejscową gminy ustala się według miejsca zamieszkania osoby
ubiegającej się o świadczenie.
2. W przypadku osoby bezdomnej właściwą miejscowo jest gmina ostatniego miejsca
zameldowania tej osoby na pobyt stały.
3. W przypadkach szczególnie uzasadnionych sytuacją osobistą osoby ubiegającej się o
świadczenie oraz w sprawach nie cierpiących zwłoki, właściwą miejscowo jest gmina
miejsca pobytu osoby ubiegającej się o świadczenie.
4. W miejscu pobytu, w przypadkach, o których mowa w ust. 2, można przyznać
świadczenia wymienione w art. 36-41, 46-49.
5. Dla mieszkańca domu właściwa jest gmina, która skierowała go do domu pomocy
społecznej.
6. Gmina właściwa ze względu na miejsce zamieszkania albo na ostatnie miejsce
zameldowania na pobyt stały jest obowiązana do zwrotu wydatków gminie, która
przyznała świadczenia w miejscu pobytu.
Art. 100. 1. Świadczenia z pomocy społecznej są udzielane na wniosek osoby
zainteresowanej, jej przedstawiciela ustawowego albo innej osoby, za zgodą osoby
zainteresowanej lub jej przedstawiciela ustawowego.
2. Pomoc społeczna może być udzielana z urzędu.
Art. 101. 1. Kierownik ośrodka pomocy społecznej i kierownik powiatowego centrum
pomocy rodzinie może w drodze umowy ustalić z małżonkiem, zstępnymi lub wstępnymi
wysokość świadczonej przez nich pomocy na rzecz osoby ubiegającej się o przyznanie
świadczenia. W tym przypadku nie stosuje się art. 94 ust. 1 pkt 3.
2. Kierownik ośrodka pomocy społecznej ustala w drodze umowy z małżonkiem, zstępnymi
przed wstępnymi mieszkańca domu wysokość wnoszonej przez nich opłaty za pobyt tego
mieszkańca w domu pomocy społecznej.
Art. 102. 1. Należności z tytułu wydatków na świadczenia z pomocy społecznej, z
tytułu opłat określonych przepisami niniejszej ustawy oraz z tytułu nienależnie
pobranych świadczeń podlegają ściągnięciu przymusowemu w trybie przepisów o
postępowaniu egzekucyjnym w administracji.
2. W przypadku posiadania uprawnień do świadczeń pieniężnych z pomocy społecznej,
kwoty nienależnie pobranych świadczeń pieniężnych podlegają potrąceniu z bieżących
wypłat.
3. Wysokość należności podlegającej zwrotowi oraz termin zwrotu tej należności ustala
się w drodze decyzji administracyjnej.
4. W przypadkach szczególnych, zwłaszcza jeżeli żądanie zwrotu wydatków na udzielone
świadczenie w całości lub w części stanowiłoby dla osoby zobowiązanej nadmierne
obciążenie lub też niweczyłoby skutki udzielanej pomocy, właściwy organ na wniosek
pracownika socjalnego lub osoby zainteresowanej może odstąpić od żądania takiego
zwrotu.
Art. 103. Sądy, organy i jednostki organizacyjne są obowiązane niezwłocznie, nie
później jednak niż w terminie 7 dni, udostępnić lub udzielić na wniosek pracownika
socjalnego odpowiednich informacji, które mają znaczenie dla rozstrzygnięcia o
przyznaniu lub wysokości świadczeń z pomocy społecznej.
Art. 104. 1. Przyznanie świadczeń z pomocy społecznej następuje w formie decyzji
administracyjnej.
2. Udzielanie świadczeń w postaci pracy socjalnej i poradnictwa, a także przyznanie
biletu kredytowanego nie wymaga wydania decyzji administracyjnej.
3. Świadczenia pieniężne z pomocy społecznej przyznaje się i wypłaca za okres
miesiąca kalendarzowego, począwszy od miesiąca, w którym został złożony wniosek wraz
z wymaganą dokumentacją. W przypadku gdy uprawnienie do świadczenia nie obejmuje
pełnego miesiąca, świadczenie przyznaje się za niepełny miesiąc, a kwotę świadczenia
ustala się, dzieląc pełne kwoty przez liczbę dni kalendarzowych tego miesiąca i
mnożąc przez liczbę dni objętych świadczeniem.
4. Decyzję administracyjną o przyznaniu lub odmowie przyznania świadczenia, z
wyjątkiem decyzji o odmowie przyznania biletu kredytowanego, wydaje się po
przeprowadzeniu rodzinnego wywiadu środowiskowego.
5. Decyzję administracyjną zmienia się lub uchyla na niekorzyść strony bez jej zgody
w przypadku zmiany przepisów prawa, zmiany sytuacji dochodowej lub osobistej strony,
pobrania nienależnego świadczenia, a także można zmienić lub uchylić decyzję jeżeli
wystąpiły przesłanki, o których mowa w art.11, art.12 i art.105 ust. 5. Zmiana
decyzji administracyjnej na korzyść strony nie wymaga jej zgody.
6. Odwołanie od decyzji w sprawie świadczeń z pomocy społecznej może złożyć inna
osoba za zgodą osoby ubiegającej się o świadczenie.
Art. 105. 1. Rodzinny wywiad środowiskowy przeprowadza się w celu ustalenia sytuacji
osobistej, rodzinnej, dochodowej i majątkowej osób i rodzin, w tym, o których mowa w
art.101, wydania opinii w celu ustanowienia rodziny zastępczej w związku z
prowadzonym postępowaniem w sprawie ustanowienia rodziny zastępczej, przyznania
pomocy pieniężnej na częściowe pokrycie kosztów utrzymania dziecka, dokonywania
oceny sytuacji opiekuńczo-wychowawczej dziecka umieszczonego w rodzinie zastępczej,
przyznania pomocy pieniężnej na usamodzielnienie i pomocy pieniężnej na
kontynuowanie nauki, skierowania dziecka do placówki opiekuńczo-wychowawczej.
2.W przypadku stwierdzenia przemocy w rodzinie, pracownik socjalny, wypełnia
formularz "Pomoc Społeczna - Niebieska Karta", stanowiący załącznik do rodzinnego
wywiadu środowiskowego.
3. Rodzinny wywiad środowiskowy przeprowadza pracownik socjalny, również dla potrzeb
jednostki organizacyjnej pomocy społecznej z terenu innej gminy.
4. W przypadku ubiegania się o przyznanie świadczenia z pomocy społecznej po raz
kolejny, a także gdy nastąpiła zmiana danych zawartych w wywiadzie, sporządza się
aktualizację wywiadu. W przypadku osób korzystających ze stałych form pomocy
aktualizację sporządza się nie rzadziej niż co 6 miesięcy, mimo braku zmiany w
danych.
5. Pracownik socjalny przeprowadzający rodzinny wywiad środowiskowy może domagać się
od osoby lub rodziny ubiegającej się o pomoc złożenia oświadczenia o dochodach i
stanie majątkowym. Odmowa złożenia oświadczenia jest podstawą wydania decyzji o
odmowie przyznania świadczenia.
6. Minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego określi, w drodze
rozporządzenia, sposób przeprowadzania rodzinnego wywiadu środowiskowego,
uwzględniając miejsce i terminy jego przeprowadzania, wzór kwestionariusza wywiadu,
uwzględniając w szczególności sytuacje, w których wypełnia się poszczególne części
kwestionariusza wywiadu oraz dokumenty niezbędne do ustalenia sytuacji osobistej,
rodzinnej, dochodowej i majątkowej, wzór oświadczenia o stanie majątkowym, wzór
druku "Pomoc Społeczna - Niebieska Karta" oraz wzór legitymacji pracownika
socjalnego.
Art. 106. 1. W celu określenia sposobu współdziałania w rozwiązywaniu problemów
osoby lub rodziny znajdującej się w trudnej sytuacji życiowej z pracownikiem
socjalnym ośrodek pomocy społecznej zawiera kontrakt socjalny z tą osobą lub
rodziną.
2. Minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego określi w drodze
rozporządzenia wzór kontraktu biorąc pod uwagę konieczność uwzględnienia
indywidualnych cech osoby podpisującej kontrakt socjalny.
Art. 107. Osoby i rodziny korzystające ze świadczeń z pomocy społecznej są obowiązane
niezwłocznie poinformować organ, który przyznał świadczenie, o każdej zmianie w ich
sytuacji osobistej, dochodowej i majątkowej, która wiąże się z podstawą do
przyznania świadczeń.

DZIAŁ III
ORGANIZACJA POMOCY SPOŁECZNEJ
Rozdział 1
Struktura organizacyjna pomocy społecznej
Art. 108. 1. Zadania pomocy społecznej w gminach wykonują jednostki organizacyjne -
ośrodki pomocy społecznej.
2. Gmina realizując zadania zlecone z zakresu administracji rządowej kieruje się
ustaleniami przekazanymi przez wojewodę.
3. Ośrodek pomocy społecznej wykonując zadania własne gminy w zakresie pomocy
społecznej kieruje się ustaleniami rady gminy.
4. Ośrodek pomocy społecznej koordynuje realizację strategii, o której mowa w art. 17
ust. 1 pkt 1.
5. Kierownik ośrodka pomocy społecznej może wytaczać na rzecz obywateli powództwa o
roszczenia alimentacyjne. W postępowaniu przed sądem stosuje się odpowiednio
przepisy o udziale prokuratora w postępowaniu cywilnym.
6. Ośrodek pomocy społecznej może kierować wnioski o ustalenie niezdolności do
pracy, niepełnosprawności i stopnia niepełnosprawności do organów określonych
odrębnymi przepisami.
7. Wójt (burmistrz, prezydent miasta) udziela kierownikowi ośrodka pomocy społecznej
upoważnienia do wydawania decyzji administracyjnych w indywidualnych sprawach z
zakresu pomocy społecznej należących do właściwości gminy.
8. Upoważnienie, o którym mowa w ust. 7, może być także udzielone innej osobie na
wniosek kierownika ośrodka pomocy społecznej.
9. Kierownik ośrodka pomocy społecznej składa radzie gminy coroczne sprawozdanie z
działalności ośrodka oraz przedstawia potrzeby w zakresie pomocy społecznej.
10. Rada gminy w oparciu o potrzeby, o których mowa w ust. 9, opracowuje i kieruje do
wdrożenia lokalne programy pomocy społecznej.
11. Ośrodek pomocy społecznej zatrudnia pracowników socjalnych proporcjonalnie do
liczby ludności gminy w stosunku jeden pracownik socjalny na 2 tys. mieszkańców, nie
mniej jednak niż trzech pracowników.
Art. 109. Do realizacji zadań pomocy społecznej gmina może tworzyć również inne
jednostki organizacyjne.
Art. 110. 1. Zadania pomocy społecznej w powiatach wykonują jednostki organizacyjne -
powiatowe centra pomocy rodzinie.
2. Zadania powiatowych centrów pomocy rodzinie w miastach na prawach powiatu
realizują miejskie ośrodki pomocy społecznej, które mogą być nazwane "miejskimi
ośrodkami pomocy rodzinie".
3. Kierownik powiatowego centrum pomocy rodzinie może wytaczać na rzecz obywateli
powództwa o roszczenia alimentacyjne. W postępowaniu przed sądem stosuje się
odpowiednio przepisy o udziale prokuratora w postępowaniu cywilnym.
4. Powiatowe centrum pomocy rodzinie może kierować wnioski o ustalenie niezdolności
do pracy, niepełnosprawności i stopnia niepełnosprawności do organów określonych
odrębnymi przepisami.
5. W indywidualnych sprawach z zakresu pomocy społecznej należących do właściwości
powiatu decyzje administracyjne wydaje starosta lub z jego upoważnienia kierownik
powiatowego centrum pomocy rodzinie i inni pracownicy centrum upoważnieni na wniosek
kierownika.
6. Starosta może upoważnić kierownika powiatowego centrum pomocy rodzinie lub
kierownika ośrodka pomocy społecznej w mieście na prawach powiatu do zawierania i
rozwiązywania umów cywilnoprawnych z rodzinami zastępczymi w sprawie powierzenia
dziecka.
7. Zarząd powiatu zatrudnia kierowników jednostek organizacyjnych pomocy społecznej,
o których mowa w ust. 8, zgodnie z wymogami określonymi w art. 119 ust. 1, po
zasięgnięciu opinii kierownika powiatowego centrum pomocy rodzinie lub kierownika
ośrodka pomocy społecznej w mieście na prawach powiatu.
8. Starosta przy pomocy powiatowego centrum pomocy rodzinie sprawuje nadzór nad
działalnością, rodzinnej opieki zastępczej, ośrodków adopcyjno-opiekuńczych,
jednostek specjalistycznego poradnictwa, w tym rodzinnego, oraz ośrodków wsparcia,
domów pomocy społecznej i placówek opiekuńczo-wychowawczych.
9. Powiatowe centrum pomocy rodzinie koordynuje realizację strategii, o której mowa w
art. 19 pkt 1.
10. Kierownik powiatowego centrum pomocy rodzinie współpracuje z sądem w sprawach
dotyczących opieki i wychowania dzieci pozbawionych całkowicie lub częściowo opieki
rodzicielskiej.
11. Kierownik powiatowego centrum pomocy rodzinie przedkłada do sądu wykaz rodzin
zastępczych, o których mowa w art. 72 ust 1 pkt 2 i 3.
12. Kierownik powiatowego centrum pomocy rodzinie składa radzie powiatu coroczne
sprawozdanie z działalności centrum oraz przedstawia wykaz potrzeb w zakresie pomocy
społecznej.
13. Rada powiatu na podstawie wykazu potrzeb, o którym mowa w ust. 12, opracowuje i
wdraża lokalne programy pomocy społecznej.
Art. 111. 1. Zadania pomocy społecznej w województwach samorządowych wykonują
jednostki organizacyjne - regionalne ośrodki polityki społecznej.
2. Regionalny ośrodek polityki społecznej koordynuje realizację strategii, o której
mowa w art. 21 ust. 1 pkt. 1.
3. Marszałek województwa przy pomocy regionalnego ośrodka polityki społecznej
sprawuje nadzór nad podległymi jednostkami organizacyjnymi pomocy społecznej, w
szczególności w zakresie spraw finansowych i administracyjnych.
Art. 112. 1. Jednostki organizacyjne pomocy społecznej będące jednostkami budżetowymi
mogą tworzyć środki specjalne.
2. Środki specjalne, mogą być tworzone z dochodów otrzymywanych z tytułu świadczonych
odpłatnie usług dla osób nie przebywających na stałe w jednostkach pomocy społecznej
lub z innej działalności ubocznej, a także ze spadków, zapisów i darowizn.
3. Środki specjalne, przeznacza się na poprawę standardu usług w jednostkach
organizacyjnych pomocy społecznej. Środki specjalne nie mogą być przeznaczane na
wynagrodzenia i pochodne od wynagrodzeń.
Rozdział 2
Pracownicy socjalni
Art. 113. 1. Pracownikiem socjalnym może być osoba, która posiada dyplom uzyskania
tytułu zawodowego w zawodzie pracownik socjalny, dyplom wyższej szkoły zawodowej o
specjalności praca socjalna lub ukończone studia wyższe o specjalności praca
socjalna na jednym z kierunków: pedagogika, politologia, psychologia lub socjologia.

2. Ustala się następujące stopnie specjalizacji zawodowej w zawodzie pracownika
socjalnego:
1) I stopień specjalizacji zawodowej z zakresu pracy socjalnej, mający na celu
uzupełnienie wiedzy i doskonalenie umiejętności zawodowych pracowników socjalnych;
2) II stopień specjalizacji zawodowej z zakresu pracy socjalnej, mający na celu
pogłębienie wiedzy i doskonalenie umiejętności pracy z wybranymi grupami osób
korzystających z pomocy społecznej.
3. Szkolenie w zakresie specjalizacji w zawodzie pracownika socjalnego mogą
realizować jednostki prowadzące kształcenie i doskonalenie zawodowe po uzyskaniu
zgody ministra właściwego do spraw zabezpieczenia społecznego.
Art. 114. 1. Przy ministrze właściwym do spraw zabezpieczenia społecznego działa
Centralna Komisja Egzaminacyjna do spraw stopni specjalizacji zawodowej pracowników
socjalnych, zwana dalej "Komisją", której członków powołuje minister.
2. W związku z wykonywaniem czynności wynikających z ust. 3 członkom Komisji
przysługują diety oraz inne należności za czas podróży, na zasadach określonych w
przepisach dotyczących podróży służbowych pracowników na obszarze kraju.
3. Do zadań Komisji, należy:
przeprowadzanie postępowania w zakresie nadawania stopni specjalizacji zawodowej oraz
egzaminu dla pracowników socjalnych ubiegających się o II stopień specjalizacji
zawodowej w marcu i październiku każdego roku;
nadawanie II stopnia specjalizacji zawodowej;
prowadzenie rejestru wydanych dyplomów;
powoływanie przewodniczącego i członków regionalnych komisji egzaminacyjnych do spraw
stopni specjalizacji zawodowej w zawodzie pracownika socjalnego;
współdziałanie z regionalnymi komisjami egzaminacyjnymi;
opiniowanie dla ministra właściwego do spraw zabezpieczenia społecznego kandydatów na
konsultantów prac dyplomowych na II stopień specjalizacji, o których mowa w art. 115
ust. 4;
przedstawianie ministrowi właściwemu do spraw zabezpieczenia społecznego informacji
dotyczących zasięgu, przebiegu i poziomu szkoleń w zakresie specjalizacji;
opiniowanie spraw spornych dotyczących pracy komisji regionalnych.
Art. 115. 1. Przy urzędach marszałków w samorządach województw działają regionalne
komisje egzaminacyjne do spraw stopni specjalizacji zawodowej pracowników
socjalnych.
2. Do zadań regionalnych komisji egzaminacyjnych należy:
przeprowadzanie postępowania w zakresie nadawania stopni specjalizacji zawodowej oraz
egzaminu dla pracowników socjalnych, ubiegających się o I stopień specjalizacji
zawodowej;
nadawanie I stopnia specjalizacji zawodowej;
prowadzenie rejestru wydanych dyplomów;
opracowywanie informacji, opinii i wniosków dotyczących I stopnia specjalizacji
zawodowej dla ministra właściwego do spraw zabezpieczenia społecznego.
3. Minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego określi, w drodze
rozporządzenia, minimum programowe obowiązujące dla specjalizacji w zawodzie
pracownik socjalny, tryb postępowania w sprawie nadawania stopni specjalizacji i
wydawania dyplomów, warunki uzyskiwania przez pracowników socjalnych stopni
specjalizacji zawodowej, sposób przygotowywania prac dyplomowych przez kandydatów
ubiegających się o uzyskanie II stopnia specjalizacji oraz kryteriów, jakim powinni
odpowiadać kandydaci na konsultantów tych prac wskazani przez podmioty ubiegające
się o zgodę ministra właściwego do spraw zabezpieczenia społecznego na prowadzenie
szkoleń w zakresie specjalizacji, a także określi warunki, jakie powinny spełniać
podmioty prowadzące szkolenia w zakresie specjalizacji, uwzględniając potrzebę
zapewnienia odpowiedniego poziomu nauczania.
Art. 116. 1. Do zadań pracownika socjalnego należy:
1) praca socjalna;
2) dokonywanie analizy i oceny zjawisk, które powodują zapotrzebowanie na
świadczenia z pomocy społecznych oraz kwalifikowanie do uzyskania tych
świadczeń;
3) udzielanie informacji, wskazówek i pomocy w zakresie rozwiązywania spraw życiowych
osobom, które dzięki tej pomocy będą zdolne samodzielnie rozwiązywać4) problemy
będące przyczyną trudnej sytuacji życiowej; skuteczne posługiwanie się przepisami
prawa w realizacji tych zadań;
5) pomoc w uzyskaniu dla osób będących w trudnej sytuacji życiowej poradnictwa
dotyczącego możliwości rozwiązywania problemów i udzielania pomocy przez właściwe
instytucje państwowe, samorządowe i organizacje pozarządowe oraz wspieranie w
uzyskiwaniu pomocy;
6) udzielanie pomocy zgodnie z zasadami etyki zawodowej;
7) wspieranie lub dążenie do przywrócenia wzajemnie korzystnych interakcji pomiędzy
jednostkami a społeczeństwem w celu poprawy jakości życia;
8) pobudzanie i wzmacnianie samozaradności społecznej - indywidualnej i zbiorowej -
dla której oparciem powinny być9) lokalne samorządowe i pozarządowe;
pobudzanie społecznej aktywności i inspirowania działań samopomocowych w zaspokojeniu
niezbędnych potrzeb życiowych osób, rodzin, grup i środowisk społecznych;
10) współpraca i współdziałanie z innymi specjalistami w celu przeciwdziałania
i ograniczania patologii i skutków negatywnych zjawisk społecznych, łagodzenie
skutków ubóstwa;
11) inicjowanie nowych form pomocy osobom i rodzinom mającym trudności oraz
inspirowanie powołania instytucji świadczących usługi służące poprawie sytuacji
życiowej takich osób i rodzin;
12) współuczestniczenie w inspirowaniu, opracowaniu, wdrożeniu oraz rozwijaniu
regionalnych i lokalnych programów pomocy społecznej ukierunkowanych na podniesienie
jakości życia;
13) dążenie do podnoszenia jakości usług oraz systematyczne podwyższanie
kwalifikacji zawodowych poprzez uczestnictwo w różnych formach szkolenia
i samokształcenie.
2. Przy wykonywaniu zadań pracownik socjalny jest obowiązany:
kierować się zasadami etyki zawodowej;
kierować się zasadą dobra osób i rodzin, którym służy, poszanowania ich godności i
prawa tych osób do samostanowienia;
przeciwdziałać praktykom niehumanitarnym i dyskryminującym osobę, rodzinę lub grupę;
udzielać osobom, którym służy, pełnej informacji o przysługujących im świadczeniach i
dostępnych formach pomocy;
zachować w tajemnicy informacje uzyskane w toku czynności zawodowych, także po
ustaniu zatrudnienia, chyba że działa to przeciwko dobru osoby lub rodziny;
podnosić swoje kwalifikacje zawodowe.
Art. 117. 1. Pracowników socjalnych mogą również zatrudniać inne instytucje, a w
szczególności jednostki organizacyjne właściwe w sprawach zatrudnienia i
przeciwdziałania bezrobociu, szpitale, ośrodki opiekuńczo-wychowawcze, zakłady
karne, do wykonywania zadań tych jednostek w zakresie pomocy społecznej.
2. Pracownicy socjalni mogą być również zatrudniani w podmiotach uprawnionych, o
których mowa w art. 24 ust. 1.
Art. 118. 1. Pracownik socjalny korzysta z prawa pierwszeństwa przy wykonywaniu
swoich zadań w urzędach, instytucjach i innych placówkach. Organy są obowiązane do
udzielania pracownikowi socjalnemu pomocy w zakresie wykonywania tych czynności.
2. Pracownikowi socjalnemu przysługuje ochrona prawna przewidziana dla
funkcjonariuszy publicznych.
3. Pracownikowi socjalnemu zatrudnionemu w ośrodku pomocy społecznej lub w powiatowym
centrum pomocy rodzinie do którego obowiązków należy praca socjalna oraz
przeprowadzanie rodzinnych wywiadów środowiskowych, jeżeli przepracował
nieprzerwanie i faktycznie co najmniej 5 lat, przysługuje raz na dwa lata dodatkowy
urlop wypoczynkowy w wymiarze 10 dni roboczych.
4. Dzień 21 listopada ustanawia się Dniem Pracownika Socjalnego.
5. Minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego może przyznać pracownikom
socjalnym, jednostkom organizacyjnym pomocy społecznej oraz podmiotom, o których
mowa w art. 24, nagrody specjalne za wybitne, nowatorskie rozwiązania w pomocy
społecznej.
6. Minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego określi, w drodze
rozporządzenia, warunki przyznawania nagród specjalnych, rodzaje nagród, podmioty
uprawnione do zgłaszania wniosków oraz sposób i tryb postępowania w sprawie tych
nagród uwzględniając rodzaje działań, za jakie nagrody te przysługują oraz ich
społeczną użyteczność.
Art. 119. 1. Osoby kierujące jednostkami organizacyjnymi pomocy społecznej są
obowiązane posiadać co najmniej 3-letni staż pracy w pomocy społecznej oraz
specjalizację z organizacji pomocy społecznej.
2. Wymogi, o których mowa w ust. 1, nie dotyczą osób kierujących placówkami
rodzinnymi.
3. Minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego określi, w drodze
rozporządzenia, minimum programowe specjalizacji z organizacji pomocy społecznej,
podmioty uprawnione do prowadzenia specjalizacji oraz tryb postępowania w nadawaniu
specjalizacji, kierując się koniecznością zapewnienia sprawności i efektywności
działania jednostek organizacyjnych pomocy społecznej.
Art. 120. Prawa i obowiązki pracowników zatrudnionych w ośrodkach pomocy społecznej i
powiatowych centrach pomocy rodzinie oraz regionalnych ośrodkach polityki społecznej
regulują przepisy o pracownikach samorządowych.

Rozdział 3
Rada Pomocy Społecznej
Art. 121. 1. Przy ministrze właściwym do spraw zabezpieczenia społecznego działa Rada
Pomocy Społecznej jako organ opiniodawczo-doradczy w sprawach pomocy społecznej.
2. Do zakresu działania Rady Pomocy Społecznej należy:
opiniowanie projektów aktów prawnych oraz inicjowanie zmian przepisów prawa w
zakresie pomocy społecznej;
przygotowywanie ekspertyz dotyczących wybranych obszarów pomocy społecznej,
przedstawianie ministrowi właściwemu do spraw zabezpieczenia społecznego okresowych
informacji o swej działalności;
przyjmowanie i opiniowanie dla ministra właściwego do spraw zabezpieczenia
społecznego wniosków o nagrody specjalne za wybitne osiągnięcia w zakresie pomocy
społecznej.
Art. 122. 1. Rada Pomocy Społecznej składa się z nie więcej niż 20 osób,
reprezentujących jednostki organizacyjne pomocy społecznej, jednostki samorządu
terytorialnego, wojewodę, organizacje społeczne i zawodowe, kościoły i inne związki
wyznaniowe oraz środowiska naukowe.
2. Przedstawicieli jednostek samorządu terytorialnego do udziału w pracach Rady
Pomocy Społecznej rekomenduje Komisja Wspólna Rządu i Samorządu Terytorialnego.
3. Członków Rady Pomocy Społecznej, spośród przedstawicieli określonych w ust. 1,
powołuje minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego na okres 3 lat.
4. Członkowie Rady Pomocy Społecznej pełnią swoje funkcje społecznie.
5. Członkowie Rady Pomocy Społecznej korzystają ze zwolnień w pracy w celu
uczestniczenia w posiedzeniach Rady i przysługuje im zwrot kosztów delegacji ze
środków budżetu ministra właściwego do spraw zabezpieczenia społecznego.
6. Koszty związane z obsługą Rady Pomocy Społecznej pokrywane są ze środków budżetu
ministra właściwego do spraw zabezpieczenia społecznego.
7. Rada Pomocy Społecznej może, za zgodą ministra właściwego do spraw zabezpieczenia
społecznego, zapraszać do współpracy ekspertów i inne osoby nie będące jej
członkami. Do udziału osób zaproszonych w posiedzeniach Rady stosuje się odpowiednio
ust. 5.
8. Minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego określi, w drodze
rozporządzenia, tryb zgłaszania kandydatów na członków Rady Pomocy Społecznej,
organizację oraz tryb działania Rady Pomocy Społecznej uwzględniając zasadę
kolegialności oraz pomocniczości prac Rady.

Rozdział 4
Nadzór i kontrola
Art. 123. Wojewoda sprawuje nadzór, o którym mowa w art.22 pkt 8 przez:
żądanie informacji, dokumentów i danych, niezbędnych do sprawowania nadzoru;
wizytację obiektów i pomieszczeń jednostek organizacyjnych pomocy społecznej.
Art. 124. Wojewoda sprawuje kontrolę, o której mowa w art.22 pkt. 9 i 10 przez:
1) żądanie informacji, dokumentów i danych, niezbędnych do sprawowania kontroli;
2) swobodnego wstępu o każdej porze dnia i nocy do obiektów i pomieszczeń jednostki
kontrolowanej;
3) przeprowadzania oględzin obiektów, składników majątku kontrolowanej jednostki oraz
przebiegu określonych czynności objętych obowiązującym standardem;
4) żądania od pracowników kontrolowanej jednostki udzielenia informacji w formie
ustnej i pisemnej w zakresie przeprowadzanej kontroli;
5) wzywania i przesłuchiwania świadków;
6) zwrócenia się o wydanie opinii biegłych i specjalistów z zakresu pomocy
społecznej.
Art. 125. 1. Czynności, o których mowa w art.123 oraz art.124 w imieniu i z
upoważnienia wojewody przeprowadza zespół pracowników właściwego do spraw pomocy
społecznej wydziału urzędu wojewódzkiego w składzie co najmniej dwóch osób, zwany
dalej: "zespołem inspektorów".
2. Zespół inspektorów przeprowadzając czynności, o których mowa w art.123 i art.124,
obowiązany jest do okazania legitymacji służbowych oraz imiennego upoważnienia do
przeprowadzenia nadzoru albo kontroli wskazującego jednostkę organizacyjną pomocy
społecznej albo kontrolowaną jednostkę.
Art. 126. 1 . Wojewoda w wyniku przeprowadzonych przez zespół inspektorów czynności,
o których mowa w art.123 i art.124, może wydać jednostce organizacyjnej pomocy
społecznej albo kontrolowanej jednostce zalecenia oraz może zgłaszać uwagi i
wnioski.
2. Jednostka organizacyjna pomocy społecznej albo kontrolowana jednostka może, w
terminie 7 dni od dnia otrzymania zaleceń, uwag i wniosków, zgłosić do nich
zastrzeżenia.
3. Wojewoda ustosunkowuje się do zastrzeżeń w terminie 14 dni od dnia ich doręczenia.

4. W przypadku nieuwzględnienia przez wojewodę zastrzeżeń, jednostka organizacyjna
pomocy społecznej albo kontrolowana jednostka w terminie 30 dni obowiązana jest do
powiadomienia wojewody o realizacji zaleceń, uwag i wniosków.
5. W przypadku uwzględnienia przez wojewodę zastrzeżeń, o których mowa w ust.2,
jednostka organizacyjna pomocy społecznej albo kontrolowana jednostka w terminie 30
dni obowiązana jest do powiadomienia wojewody o realizacji zaleceń, uwag i wniosków,
o których mowa w ust.1 mając na uwadze zmiany wynikające z uwzględnionych przez
wojewodę zastrzeżeń.
6. W przypadku stwierdzenia istotnych uchybień w działalności jednostki
organizacyjnej pomocy społecznej albo kontrolowanej jednostki, wojewoda niezależnie
od przysługujących mu innych środków, zawiadamia o stwierdzonych uchybieniach organ
założycielski dla tych jednostek lub organ zlecający realizację zadania z zakresu
pomocy społecznej kontrolowanej jednostce.
7. Organ, o którym mowa w ust.6, do którego skierowano zawiadomienie o stwierdzonych
istotnych uchybieniach jest obowiązany, w terminie 30 dni od dnia otrzymania
zawiadomienia o stwierdzonych uchybieniach, powiadomić wojewodę o podjętych
czynnościach.
Art. 127. W przypadku niepodjęcia lub niewykonania czynności wynikających z zaleceń,
uwag i wniosków, o których mowa w art.126 mających na celu ograniczenie lub
likwidację stwierdzonych istotnych uchybień lub nieprawidłowości w zakresie działań
i usług objętych standardami świadczonych przez jednostki organizacyjne pomocy
społecznej albo kontrolowane jednostki, wojewoda może orzec o czasowym lub stałym
cofnięciu zezwolenia na prowadzenie placówki.
Art.128. 1. Jeżeli w wyniku przeprowadzonych czynności, o których mowa w art. 123,
ujawnione zostały rażące zaniedbania lub zaniechania realizacji obowiązków
ustawowych, wojewoda może wezwać jednostkę samorządu terytorialnego do wyznaczenia
wykonawcy zastępczego w terminie nie dłuższym, niż dwa miesiące od dnia otrzymania
wezwania.
2. W przypadku niewyznaczenia przez jednostkę samorządu terytorialnego wykonawcy
zastępczego w terminie, o którym mowa w ust. 1, wojewoda może wystąpić do sądu
administracyjnego ze skargą na bezczynność organu jednostki samorządu
terytorialnego.
Art.129. 1. Kto nie realizuje zaleceń pokontrolnych - podlega karze pieniężnej do
wysokości 6 000 zł.
2. Kto bez zezwolenia wykonuje działalność gospodarczą w zakresie prowadzenia
placówki zapewniającej całodobową opiekę nad osobami starymi, przewlekle chorymi lub
niepełnosprawnymi - podlega karze pieniężnej w wysokości 10 000 zł.
Art.130.1. Kary pieniężne, o których mowa w art.129, wymierza w drodze decyzji
administracyjnej wojewoda.
2. Wysokość kary, o której mowa w art. 129 ust.1, ustala wojewoda biorąc pod uwagę
rozmiar prowadzonej działalności, stopień, liczbę i społeczną szkodliwość
stwierdzonych uchybień.
3. Od decyzji, o której mowa w ust. 1, przysługuje odwołanie do ministra właściwego
do spraw zabezpieczenia społecznego.
4. Od nieuiszczonych w terminie kar pobiera się odsetki ustawowe.
5. Egzekucja kar wraz z odsetkami za zwłokę następuje w trybie przepisów o
postępowaniu egzekucyjnym w administracji.
Art.131. 1. Przychody z tytułu kar pieniężnych wymierzanych na podstawie art. 130
ust. 1, stanowią dochód urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw
zabezpieczenia społecznego i są gromadzone na wyodrębnionym rachunku bankowym w
formie środków specjalnych.
2. Przychody, o których mowa w ust. 1, przeznaczane są na wspieranie programów
rządowych mających na celu ochronę poziomu życia osób, rodzin i grup społecznych
oraz rozwój specjalistycznego wsparcia.
Art. 132. 1. Minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego w porozumieniu z
ministrem właściwym do spraw administracji określi, w drodze rozporządzenia,
organizację i tryb przeprowadzania nadzoru i kontroli, kwalifikacje inspektorów
upoważnionych do wykonywania czynności nadzorczych i kontrolnych, kwalifikacje, w
tym pedagogiczne, niezbędne do sprawowania nadzoru nad placówkami
opiekuńczo-wychowawczymi i ośrodkami adopcyjno-opiekuńczymi, a także wzór
legitymacji uprawniającej do wykonywania czynności nadzorczych i kontrolnych.
2. Minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego określi, w drodze
rozporządzenia, kwalifikacje pozostałych pracowników wykonujących z upoważnienia
wojewody zadania z zakresu pomocy społecznej, uwzględniając konieczność zapewnienia
odpowiedniego poziomu ich wykonywania.


Dział IV
PRZEPISY ZMIENIAJĄCE PRZEJŚCIOWE I KOŃCOWE
Rozdział 1
Przepisy zmieniające

Art. 133. W ustawie z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu
bezrobociu (Dz.U. z 2003 r. Nr 58, poz. 514, Nr 90, poz. 844, Nr 122, poz. 1143 i Nr
128, poz. 1176) w art. 2 w ust. 1 w pkt 2 lit. j otrzymuje brzmienie:
"j) nie pobiera, na podstawie przepisów o pomocy społecznej, zasiłku stałego,";
w art. 16 w ust. 10 skreśla się pkt 4;
w art. 53 w ust. 1 pkt 3 otrzymuje brzmienie:
"3) inne niż wymienione w pkt 1 i 2 osoby podlegające ubezpieczeniu społecznemu lub
zaopatrzeniu emerytalnemu, z wyjątkiem osób duchownych, osób podlegających
ubezpieczeniu społecznemu rolników, a także żołnierzy niezawodowych w służbie
czynnej, osób odbywających zastępcze formy służby wojskowej, osób przebywających na
urlopach wychowawczych oraz pobierających zasiłek macierzyński.".
Art. 134. W ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych
(Dz.U. Nr 137, poz. 887, z późn. zm.) wprowadza się następujące zmiany:
w art. 4 w pkt 2 lit. k otrzymuje brzmienie:
"k) ośrodek pomocy społecznej - w stosunku do osób rezygnujących z zatrudnienia w
związku z koniecznością sprawowania osobistej opieki nad ciężko chorym członkiem
rodziny oraz wspólnie nie zamieszkującymi matką, ojcem lub rodzeństwem,";
w art. 6 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Zasady podlegania ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym osób rezygnujących z
zatrudnienia w związku z koniecznością sprawowania osobistej opieki nad długotrwale
lub ciężko chorym członkiem rodziny oraz wspólnie nie zamieszkującymi matką, ojcem
lub rodzeństwem, za które ośrodek pomocy społecznej opłaca składkę, regulują odrębne
przepisy.";
w art. 16:
a) ust. 6 otrzymuje brzmienie:
"6. Składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe osób rezygnujących z zatrudnienia w
związku z koniecznością sprawowania osobistej opieki nad ciężko chorym członkiem
rodziny oraz wspólnie nie zamieszkującymi matką, ojcem lub rodzeństwem finansują w
całości ośrodki pomocy społecznej.";
b) ust. 12 otrzymuje brzmienie:
"12. Składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe osób, o których mowa w art. 6 ust.
1 pkt 20 finansuje w całości budżet państwa.";
w art. 18 ust. 5 i 5a otrzymują brzmienie:
"5. Podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe osób rezygnujących
z zatrudnienia w związku z koniecznością sprawowania osobistej opieki nad ciężko
chorym członkiem rodziny oraz wspólnie nie zamieszkującymi matką, ojcem lub
rodzeństwem stanowi kwota kryterium dochodowego na osobę w rodzinie ustalona według
odrębnych przepisów, z zastrzeżeniem ust. 9.
5a. Podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe osób pobierających
świadczenie pielęgnacyjne na podstawie przepisów o świadczeniach rodzinnych oraz osób
przebywających na urlopie wychowawczym stanowi kwota świadczenia pielęgnacyjnego, z
zastrzeżeniem ust. 9.";
5) w art. 50:
b) ust. 9 otrzymuje brzmienie:
"9. Dane zgromadzone na kontach, o których mowa w ust. 3, udostępnia się bezpłatnie
sądom, prokuratorom, organom kontroli skarbowej, ośrodkom pomocy społecznej,
powiatowym centrom pomocy rodzinie oraz Komisji Nadzoru Ubezpieczeń i Funduszy
Emerytalnych, a także w zakresie niezbędnym do realizacji świadczeń rodzinnych
samorządowi gminy.".
Art. 135. W ustawie z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu
Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. Nr 162, poz.1118 z późn. zm.) wprowadza się
następujące zmiany:
1) w art. 87 w ust. 4 zdanie 2 otrzymuje brzmienie:
"Zasady tej nie stosuje się również, jeżeli podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia
emerytalne i rentowe stanowiła kwota zasiłku stałego z pomocy społecznej, kwota
kryterium dochodowego na osobę w rodzinie ustalona według przepisów o pomocy
społecznej oraz do: pracowników, o których mowa w art. 6 ust. 2 ustawy z dnia 10
października 2002 r. o minimalnym wynagrodzeniu za pracę (Dz. U. Nr 200, poz. 1679),
żołnierzy niezawodowych w służbie czynnej, ubezpieczonych odbywających zastępcze
formy służby wojskowej, a także pozostających w służbie kandydackiej funkcjonariuszy
Policji, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu i Państwowej Straży Pożarnej." ;
2) w art. 139 w ust.1 pkt.8 otrzymuje brzmienie :
"8) zasiłki wypłacone z tytułu pomocy społecznej, jeśli przy wypłacie zastrzeżono ich
potrącanie oraz zasiłek stały lub zasiłek okresowy wypłacone na podstawie przepisów o
pomocy społecznej za okres, za który przyznano emeryturę lub rentę.".
Art.136. W ustawie z dnia 23 stycznia 2003 r. o powszechnym ubezpieczeniu w
Narodowym Funduszu Zdrowia (Dz.U. Nr 45, poz. 391, Nr 73, poz. 660, Nr 96, poz. 874
i Nr 122, poz. 1143) wprowadza się następujące zmiany:
w art. 5 pkt 16 otrzymuje brzmienie:
"16) "osobie bezdomnej wychodzącej z bezdomności" - rozumie się przez to osobę objętą
indywidualnym programem wychodzenia z bezdomności zgodnie z przepisami o pomocy
społecznej;";
w art. 9:
w ust. 1:
- pkt 25 otrzymuje brzmienie:
"25) osoby pobierające zasiłek stały z pomocy społecznej niepodlegające obowiązkowi
ubezpieczenia zdrowotnego z innego tytułu;",
- po pkt 26a dodaje się pkt 26b w brzmieniu:
"26b) uchodźcy objęci indywidualnym programem integracji na podstawie przepisów o
pomocy społecznej, niepodlegający obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego z innego
tytułu;",
ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Status członka rodziny osoby ubezpieczonej zwalnia z obowiązku ubezpieczenia
zdrowotnego osoby, o których mowa w ust. 1 pkt 16-19, 23-26b i 29.";
w art. 16:
pkt 3 otrzymuje brzmienie:
"3) dzieci, o których mowa w art. 9 ust. 1 pkt 18, powstaje z dniem uznania przez
ośrodek pomocy społecznej zasadności objęcia ubezpieczeniem zdrowotnym, a wygasa z
dniem uznania, że ustała zasadność objęcia ubezpieczeniem zdrowotnym, nie później
niż z dniem, w którym dziecko rozpoczyna realizację obowiązku szkolnego; ośrodek
pomocy społecznej może odmówić uznania zasadności objęcia ubezpieczeniem zdrowotnym
lub uznać, że ustała konieczność i zasadność objęcia ubezpieczeniem zdrowotnym
dziecka spełniającego przesłanki określone w art. 9 ust. 1 pkt 18, jeżeli na
podstawie rodzinnego wywiadu środowiskowego stwierdzi, iż warunki materialne
opiekunów prawnych lub faktycznych dziecka umożliwiają jego ubezpieczenie zdrowotne
na zasadach określonych w art. 11;",
pkt 9 otrzymuje brzmienie:
"9) osób, o których mowa w art. 9 ust. 1 pkt 25, obejmuje okres od dnia przyznania
zasiłku do dnia utraty prawa do zasiłku;",
po pkt 10a dodaje się pkt 10b w brzmieniu:
"10b) osób, o których mowa w art. 9 ust. 1 pkt 26b powstaje od dnia rozpoczęcia
realizacji indywidualnego programu integracji, a wygasa z dniem zakończenia lub
wstrzymania realizacji tego programu;";
w art. 17 po ust. 12 dodaje się ust. 12a w brzmieniu:
"12a. Osoby, o których mowa w art. 9 ust. 1 pkt 26b, zgłasza do ubezpieczenia
zdrowotnego powiatowe centrum pomocy rodzinie realizujące indywidualny program
integracji.";
w art. 23 w ust. 9 pkt 7 - 9 otrzymują brzmienie:
"7) osób, o których mowa w art. 9 ust. 1 pkt 25, jest kwota odpowiadająca wysokości
zasiłku stałego z pomocy społecznej;
8) osób, o których mowa w art. 9 ust. 1 pkt 26 - 26b jest maksymalna kwota zasiłku
stałego z pomocy społecznej;
9) osób, o których mowa w art. 9 ust. 1 pkt 27 i 28, jest kwota odpowiadająca
wysokości świadczenia pielęgnacyjnego przysługującego na podstawie przepisów o
świadczeniach rodzinnych;";
w art. 28 w ust. 1 po pkt 9 dodaje się pkt 9a w brzmieniu:
"9a) osób, o których mowa w art. 9 ust. 1 pkt 26b opłaca powiatowe centrum pomocy
rodzinie realizujące indywidualny program integracji.".

Rozdział 2
Przepisy przejściowe i końcowe
Art. 137. Ilekroć w obowiązujących przepisach jest mowa o:
zasiłku stałym wyrównawczym - rozumie się przez to zasiłek stały;
ustawie o pomocy społecznej - rozumie się przez to niniejszą ustawę;
wywiadzie środowiskowym (rodzinnym) - rozumie się przez to rodzinny wywiad
środowiskowy.
Art. 138. 1. W 2004 r. minimalna wysokość zasiłku okresowego wynosi:
w przypadku osoby samotnie gospodarującej - w wysokości 20% różnicy między kryterium
dochodowym osoby samotnie gospodarującej, a dochodem tej osoby;
w przypadku rodziny - w wysokości 15% różnicy między kryterium dochodowym rodziny, a
dochodem rodziny.
2. W 2005 r. minimalna wysokość zasiłku okresowego wynosi:
w przypadku osoby samotnie gospodarującej - w wysokości 30% różnicy między kryterium
dochodowym osoby samotnie gospodarującej, a dochodem tej osoby;
w przypadku rodziny - w wysokości 20% różnicy między kryterium dochodowym rodziny, a
dochodem rodziny.
3. W 2006 i 2007 r. minimalna wysokość zasiłku okresowego wynosi:
w przypadku osoby samotnie gospodarującej - w wysokości 35% różnicy między kryterium
dochodowym osoby samotnie gospodarującej, a dochodem tej osoby;
w przypadku rodziny - w wysokości 25% różnicy między kryterium dochodowym rodziny, a
dochodem rodziny;
- przy czym art. 8 ust. 2 stosuje się odpowiednio.
4. W 2004 r. gminy otrzymują dotację celową z budżetu państwa na pokrycie wydatków na
zasiłki okresowe w części określonej w ust. 1.
5. W 2005 r. gminy otrzymują dotację celową z budżetu państwa na pokrycie wydatków na
zasiłki okresowe w części określonej w ust. 2.
6. W 2006 r. gminy otrzymują dotację celową na pokrycie wydatków na zasiłki okresowe
w części określonej w ust. 3.
Art. 139. W latach 2004-2006 r. gminy otrzymują dotację celową z budżetu państwa na
realizację zadań zleconych z zakresu administracji rządowej i zadań własnych
dotowanych z budżetu państwa.
Art. 140. Macierzyńskie zasiłki okresowe przyznane przed dniem wejścia w życie
niniejszej ustawy wypłaca się według przepisów dotychczasowych.
Art. 141. Sprawy wszczęte i nie zakończone przed dniem wejścia w życie niniejszej
ustawy prowadzi się na podstawie jej przepisów.
Art. 142. 1. Z dniem wejścia w życie ustawy domy pomocy społecznej dla matek z
małoletnimi dziećmi i kobiet w ciąży stają się ośrodkami wsparcia - domami dla matek
z małoletnimi dziećmi i kobiet w ciąży, o których mowa w art. 46 ust. 4.
2. Powiat, który prowadzi lub zleca prowadzenie domów, o których mowa w ust. 1
otrzymuje dotację celową z budżetu państwa, na zasadach określonych dla domów pomocy
społecznej.
3. Dotacja przysługuje na osoby przyjęte do domu dla matek z małoletnimi dziećmi i
kobiet w ciąży przed dniem 1 stycznia 2004 r.
Art. 143. 1. Domy pomocy społecznej, które nie osiągają obowiązującego standardu, są
obowiązane do opracowania i realizacji programu naprawczego do końca 2006 r.
2. Podmiotowi prowadzącemu dom pomocy społecznej, który jeszcze nie osiągnął
obowiązującego standardu, wojewoda wydaje zezwolenie warunkowe na czas realizacji
programu naprawczego.
Art. 144. 1. Przedsiębiorcy prowadzący w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy
placówki zapewniające całodobową opiekę osobom niepełnosprawnym, przewlekle chorym
lub osobom w podeszłym wieku, które w dniu wejścia w życie ustawy nie spełniają
wymagań, o których mowa w art.66 i art. 67 są obowiązani dostosować do tych wymagań
placówki w terminie jednego roku od dnia wejścia w życie ustawy.
Art. 145. 1. Przepis art. 84 ust. 3 i 4 nie stosuje się do rodzin zastępczych, które
otrzymywały pomoc pieniężną przed dniem 1 stycznia 2004 r.
2. Placówki opiekuńczo - wychowawcze, które nie osiągają wymaganego standardu są
zobowiązane do opracowania i realizacji programu naprawczego do końca 2006 r.
3. Osoby, które z przyczyn od siebie niezależnych nie otrzymywały pomocy, o której
mowa w art. 86 ust. 1 pkt 1, 2 i 5, mogą wystąpić do starosty właściwego ze względu
na miejsce zamieszkania osoby usamodzielnianej przed umieszczeniem w rodzinie
zastępczej lub skierowaniem do placówki z wnioskiem o przyznanie pomocy w terminie 3
lat od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.
Art. 146. Dla osób umieszczonych w domu pomocy społecznej na podstawie skierowania
wydanego przed dniem 1 stycznia 2004 r. stosuje się dotychczasowe przepisy o
właściwości miejscowej gminy.
Art. 147. 1. Osoby, które w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy posiadały
uprawnienia pracownika socjalnego na podstawie dotychczasowych przepisów zachowują
nadal te uprawnienia.
2. Osoby, które przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy podjęły studia wyższe
na kierunkach: pedagogika, politologia, psychologia, socjologia, z chwilą ukończenia
nauki uzyskują uprawnienia do wykonywania zawodu pracownika socjalnego.
3. Osoby kierujące placówkami opiekuńczo-wychowawczymi i ośrodkami
adopcyjno-opiekuńczymi powinny ukończyć specjalizację nie później niż do końca 2005
r.; osobom tym zalicza się staż pracy w placówkach opiekuńczo-wychowawczych i
ośrodkach adopcyjno-opiekuńczych.
Art. 148. Rada Pomocy Społecznej powołana w roku 2003, działa przez okres kadencji,
który wynosi 3 lata.
Art. 149. Dotychczasowe przepisy wykonawcze wydane na podstawie ustawy z dnia 29
listopada 1990 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 1998 r. Nr 64, poz. 414 z pózn. zm.
), zachowują moc do czasu wydania przepisów wykonawczych na podstawie tej ustawy.
Art. 150. Traci moc ustawa z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z
1998 r. Nr 64, poz. 414 z pózn. zm. ).
Art. 151. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2004 r., z wyjątkiem art. 5 pkt 3
oraz art. 21 ust.2 które wchodzą w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą
Polską członkostwa w Unii Europejskiej.

› Pokaż wiadomość z nagłówkami

Zobacz także

2. Data: 2003-09-21 19:04:51

Temat: Re: Projekt ustawy o pomocy społecznej - całość długa
Od: "PrzemekK" <s...@t...pl> szukaj wiadomości tego autora

Użytkownik "interpio" <i...@f...polbox.pl> napisał w wiadomości
news:bkk0j8$8e6$1@atlantis.news.tpi.pl...
> PROJEKT
>
> USTAWA
> z dnia . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
> o pomocy społecznej


ciach...


a czyj to jest projekt i gdzie moge znalezc uzasadnienie projektu?

pozdrawiam

PrzemekK

› Pokaż wiadomość z nagłówkami

3. Data: 2003-09-22 00:18:47

Temat: Odp: Projekt ustawy o pomocy społecznej - całość długa
Od: "interpio" <i...@f...polbox.pl> szukaj wiadomości tego autora

Witam
Trudno mi powiedziec, skąd mam ten projekt, jest to projekt rządowy???
być może ściągnąłem go z forum dyskusujnego pomocy społecznej :
http://users.nethit.pl/forum/forum/salixus/
ale ten sam tekst można znalezc pod adresem MGPiPS
http://www.mpips.gov.pl/prawo.php?nr=73&id=264
chociaż znalazłem jeszcze na stronie
http://orka.sejm.gov.pl/SQL.nsf/projust_all4?OpenAge
nt
pod numerem druku 2012, też projekt tejże ustawy, jednak nie mogłem go porównać -
gdyż nie miał wersji elektronicznej.
Pozdrawiam Piotr



miunisterstwa
Użytkownik PrzemekK <s...@t...pl> w wiadomości do grup dyskusyjnych
napisał:bkksom$j4n$...@n...news.tpi.pl...
>
> Użytkownik "interpio" <i...@f...polbox.pl> napisał w wiadomości
> news:bkk0j8$8e6$1@atlantis.news.tpi.pl...
> > PROJEKT
> >
> > USTAWA
> > z dnia . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
> > o pomocy społecznej
>
>
> ciach...
>
>
> a czyj to jest projekt i gdzie moge znalezc uzasadnienie projektu?
>
> pozdrawiam
>
> PrzemekK
>
>

› Pokaż wiadomość z nagłówkami

4. Data: 2003-09-22 07:54:07

Temat: Re: Projekt ustawy o pomocy społecznej - całość długa
Od: "Zbigniew Andrzej Gintowt" <z...@c...net.pl> szukaj wiadomości tego autora

Użytkownik "interpio" <i...@f...polbox.pl> napisał w wiadomości
news:bklf9b$ht6$1@nemesis.news.tpi.pl...
Witam
Trudno mi powiedziec, skąd mam ten projekt, jest to projekt rządowy???
być może ściągnąłem go z forum dyskusujnego pomocy społecznej :
http://users.nethit.pl/forum/forum/salixus/
ale ten sam tekst można znalezc pod adresem MGPiPS
http://www.mpips.gov.pl/prawo.php?nr=73&id=264
chociaż znalazłem jeszcze na stronie
http://orka.sejm.gov.pl/SQL.nsf/projust_all4?OpenAge
nt
pod numerem druku 2012, też projekt tejże ustawy, jednak nie mogłem go
porównać - gdyż nie miał wersji elektronicznej.
----------------------------------------
Piotr, skoro ten tekst znaleźć można po trzema co najmniej adresami,
to po kiego grzyba (z przeproszeniem) walisz na grupę prawie 190 KB
urzędniczych wypocin bez względu na to jak są one ważne? Nie
wystarczyło podać wiadomości j.w. i skutek byłby ten sam?
--
Zbig A G

› Pokaż wiadomość z nagłówkami

« poprzedni wątek

następny wątek »

Przeszukaj wątki:

Wyszukiwanie zaawansowane »

Starsze wątki

sanatorium dla tetrusa-gdzie?

Re: dlaczego?:-))

Re: Tom Waits

Re: dlaczego?:-))

Re: dlaczego?:-))

zobacz wszyskie »

Najnowsze wątki

Próbna wiadomość

Jakie znacie działające serwery grup dyskusyjnych?

Senet parts 1-3

Chess

Dendera Zodiac - parts 1-5

zobacz wszyskie »