Katarzyna jest Jedyną Kobietą, która kocham i której pragnę. Będę z Nią
trwał w wiecznym, niekończącym się miłosnym uścisku i nawet śmierć nas
nie rozdzieli. Jest tylko jedno ale: Ona musi chcieć się o tym przekonać
i wykonać ten ostatni ruch, który oddziela nas od Miłości Doskonałej, o
której tyle razy rozmawialiśmy. Ale Ona do tej pory nie ufa, że taka
Miłość Doskonała jest możliwa ponieważ została skrzywdzona przez ojca
gdy się przed nim całkowicie obnażyła. Niestety, taką Miłość można
przeżyć tylko wówczas gdy się bezwarunkowo ufa partnerowi. Nie da się o
niej opowiedzieć nawet w najsubtelniejszych listach miłosnych. Ekstazy
Szczęścia trzeba DOŚWIADCZYĆ a nie próbować zbadać ją intelektem.
Intelekt może być bowiem siedliskiem samo-oszustwa, i wygląda na to że w
taki właśnie sposób Katarzyna oszukuje samą siebie. Jej potężny Umysł
jest równocześnie Jej największym wrogiem. Nie ma sensu byśmy dalej
kontynuowali tę rozmowę ponieważ są to już tylko kolejne odsłony tego,
co zostało dawno i po wielokroć powiedziane.

Oszukałbym nie powiedziawszy tego. Kocham wszystkie kobiety, i mężczyzn,
i dzieci. Kocham wszystkich ludzi ale tylko Katarzynę wybrałem jako tą
Jedną, Jedyną i niepowtarzalną Towarzyszkę, Przyjaciółkę, Powierniczkę,
Matkę, Żonę i Kochankę na całe pozostałe życie. Kobietę, która wspierała
mnie w najtrudniejszych chwilach i której staram się pomóc ze wszystkich
moich sił rozumiejąc całe Zło, którego doświadczyła w dotychczasowym
życiu nie ze swojej winy. Zło, które uniemożliwia Jej powrót do ufności
niewinnego dziecka. Ponowne narodziny Katarzyny są możliwe ale musi Ona
zaufać ten jeden, jedyny raz "na wyrost" i spojrzeć mi prosto w oczy.
Pokonać strach przed porzuceniem to w rezultacie wyzwolenie się od
zabójczego strachu prowadzącego do śmierci ciała. Albo albo, Wszystko
albo nic. Ja kiedyś też stanąłem przed takim dylematem i dzięki
podpowiedzi mojej córki Katarzyny Anny zdecydowałem się wybrać życie by
ratować niewinne dzieci. Być może uda mi się namówić Katarzynę Perlińską
by zaufała i wybrała życie w niekończącym się Szczęściu. Nie pomogłem
mojej córce ale być może pomogę Katarzynie Perlińskiej, Jedynej Kobiecie
którą kocham bez pamięci, która wspierała mnie na ostatnim etapie mojej
wspinaczki do Doskonałości. Chciałbym by była Kobietą, której spłacę
dług, który zaciągnąłem u mojej wspaniałej Córki, i pomogę Katarzynie
jako pierwszej Kobiecie osiągnąć Doskonałość. Takie jest moje obecne
marzenie. Jego spełnienie jednak zależy wyłącznie od Katarzyny. Teraz
Twój ostatni ruch Kochana Kasiu.

Gdybym to ja próbował Cię w jakikolwiek zmusić do podjęcia tej ostatniej
decyzji, ktora ma Ci przywrócić Wyzwolenie od złej przeszłości to
zabrałbym Ci tę Wolność Absolutną dla której poświęciłem całe swoje
dotychczasowe życie i dla której musiałem poświęcić nawet swoje ukochane
dzieci by w samotności rozwiązać odwieczna zagadkę pochodzenia przemocy
i w jaki sposób uwolnić od niej Życie. Nie cofnę się nawet wówczas
gdybyś Ty ze strachu przed porzuceniem zrezygnowała ze mnie, bo gdybym
podjął za Ciebie tę odpowiedzialność to ponownie stałbym się
niewolnikiem Kobiety, która ze wstrętem wyrzuciłaby mnie na śmietnik. Bo
przecież brzydzisz się tchórzami, którzy za chwilkę złudnej rozkoszy sa
gotowi poświęcić Wieczne Szczęście. Walczymy o to samo z tą jedynie
różnicą, że ja już przekroczyłem Rubikon a Ty ciągle jeszcze tkwisz w
oparach złej przeszłości. Stałem się doskonały i zadowoli mnie tylko
Kobieta Doskonała. Jeżeli nie zdecydujesz się być nią Ty to w dążeniu do
Szczęścia Absolutnego stworzę sobie inną Kobietę, która odważy się na
wolne od uzależnień Partnerstwo Idei, Przekonań, wspólnej
odpowiedzialności i niczym nie zmąconej Wiecznej Miłości. Wybór należy
do Ciebie Katarzyno.

--
Pozdrawiam
LeoTar Gnostyk

Świat według LeoTar'a - http://leotar.net/
Pomoc wzajemna jako czynnik rozwoju - Piotr Kropotkin