Krzykliwy patriota polonijny nie przyzna się do prozy życia, która
zmusiła go do przyjazdu i do pozostania, i będzie rzeczywistość
ściemniał. Tu da dolara, tam podpisze się pod jakimś protestem,
przeklnie Kwaśniewskiego, że Żyd, Tuska, że Niemiec, ucieszy się ze
śmierci Geremka. Prawdziwy patriota! W 1778 roku Thomas Paine
ostrzegał Amerykanów przed fałszywymi patriotami, którzy w słoneczne
dni wywieszają flagi, ale nie mają charakteru walczyć o wolność w
okresie burz. Samuel Johnson natomiast stwierdził, że fałszywy
patriotyzm to ostatnia kryjówka dla łajdaka. Witold Gombrowicz
napisał, że patriotyzm to wola oddania życia za ojczyznę, a cała
reszta to czcza gadanina. Gombrowicz, ze zrozumiałych względów, nie
był lubiany przez polonusów. W książeczce "Trans-Atlantyk" pokazał
Polonię kłótliwą i krzykliwą, której przytłaczająca większość nie
miała nigdy zamiaru umierać za ojczyznę. Bezpieczniej ujadać na
okropne czasy, kłocić się, szukać ukrytych sowieckich szpiegów,
pojedynkować się, policzkować się, krzyczeć o ojczyźnie, tęsknocie i
honorze, ale nadstawiać karku? Paradoksalnie, im mniej zagrożeń dla
kraju, tym więcej mamy krzykliwych patriotów.
Gdy zagrożenie jest wysokie, albo rządzi zamordyzm, ich liczba
drastycznie spada. A może to nie paradoks, a zasada? W czasach komuny,
w latach 50-tych chociażby, gdy można było oberwać za
nieprawomyślność, jawnych antykomunistów była zaledwie garstka.
Reszta, trzeba powiedzieć uczciwie - zdecydowana większość, ze
strachu, trzymała buzie zamknięte. Dzisiaj, gdy odwaga staniała, mamy
samych antykomunistów chcących tropić pozostałości komunizmu, albo,
jak kto woli, zacierać ślady własnego tchórzostwa. Hipokryci i
łajdacy! Polonijne umiłowanie ojczyzny, nieraz krzykliwe, a więc
trącące fałszem, wielokrotnie było podważane.


http://www.progressforpoland.com/artykul/patriota-po
lonijny-sloneczny