Jan Paweł II wywołał burzę w kręgach teologicznych, twierdząc, że piekło jest więcej
niż fizycznym miejscem.
W XVIII wieku Edwards straszył słuchaczy kazaniem "Grzesznicy w rękach mściwego
Boga", w którym tak przeraźliwie malowniczo opisał męki potępionych, że niektórzy
słuchacze błagali go o litość!
A może oba te poglądy rozmijają się z prawdą? Z pewnością oba są niezbyt pociągające.
Rzucają długi cień na charakter Boga. Zgodzimy się, że przejściowe cierpienia na
ziemi mogą wzmocnić wiarę, ale według teologii większości chrześcijańskich kościołów
kara piekielna jest wieczna, a status ludzi, którzy dostają się do piekła nie ulega
już zmianie!
Czemu miałyby służyć wieczne męki czy wieczna separacja od Boga, skoro taka kara nie
może już w losie cierpiącego zmienić niczego? Bóg, gdyby istniało takie piekło, byłby
gorszy od Nerona, Hitlera i Stalina, którzy męczyli ludzi dla jakiegoś (urojonego)
powodu przez (relatywnie) krótki okres czasu. Dr Samuele Bacchiocchi zauważa:


"Zastanawia czy wiara w piekło, jako miejsce, gdzie Bóg będzie w nieskończoność
męczył grzeszników w ogniu i siarce nie zainspirowała Inkwizycji, aby więzić,
torturować i palić na stosie tzw. 'heretyków', którzy nie chcieli przyjąć nauk
oficjalnego kościoła."
Nic dziwnego, że doktryna o wiecznym piekle jest od wieków najczęstszym powodem, dla
którego ludzie odchodzą od Boga. Rozumują, i trudno się z nimi nie zgodzić, że jeśli
Bóg istnieje i skazuje ludzi na wieczne męki, to z takim Bogiem, lepiej nie mieć nic
wspólnego.

http://eliasz.dekalog.pl/goscie/dunkel/pieklo.htm