On Mon, 24 Mar 2003 15:56:52 +0100, Meadentia wrote:

>d.v.(r)

>> Polecam innym też sie pouśmiechać.

>:):):):):)
>od razu mi weselej;)


USMIECH

"Usmiech jest jak slonce, ktore spedza chlod z ludzkiej twarzy."
- Wiktor Hugo



Lekkie wygiecie linii ust, chwilowe ozywienie miesni,
wyraz oczu jakis specjalny, wymowny. Niby nic wiecej, a cala
twarz nagle sie rozjasnia, rozswietla, lagodnieja i jakby
pieknieja jej rysy. Na twarzy zawital usmiech.

Usmiech to wiecej niz grymas czy mina. To impuls
przebijajacy gdzies z glebi, to wewnetrzny glos. Usmiechaja sie
oczy, usmiechaja sie usta, bo usmiecha sie dusza. To ona wysyla
ulotny, lecz zapalny refleks, ktory emanujac, wibrujac,
powoduje poruszenie calej twarzy.

Usmiech sie mieni, blyszczy jak piekny, barwny motyl.
Podobnie do motyla, ktory szuka kwiatu, usmiech wybiera czyjas
twarz, na ktorej osiada. O czym opowiada kwiatom motyl? Co
przynosi innym czyjs usmiech? To wolanie duszy, wyraza wiec
emocje, uczucia. A wyraza je przejrzyscie i celnie, bo jest
aktorem usmiech doskonalym. Wszystko potrafi odegrac,
przekazac: zadowolenie i radosc, rozczarowanie i podejrzliwosc,
zaklopotanie, wstyd czy ironie.

Wielka jest roznorodnosc motyli i podobnie usmiechow. Tak
szeroka gama usmiechow jak szeroka jest gama uczuc. Usmiech
beztroski, promienny, radosny, czarujacy i mily, uprzejmy albo
lekcewazacy, drwiacy, ironiczny i pogardliwy, i szyderczy,
zlosliwy, wyniosly, i kokieteryjny, szelmowski, zalotny, a
jeszcze niesmialy, a jeszcze obludny, a przebiegly czy
wymuszony - w ten sposob usmiechow bez konca.

Usmiech to cieplo i uroda. Mowi sie nawet, ze kwiat jest
usmiechem roslin. Nawet maszkarna geba wykrzywiona w usmiechu
nabiera sympatycznego wyrazu, maleja klapouchowate uszy i
przestaja razic zezowate lub wylupiaste galy. Lecz usmiech na
podobienstwo kwiatu jest delikatny, wrazliwy. Byle co go nie
wywola, a za to latwo go sploszyc. Chowa sie lub ucieka, gdy
widzi wokol pokrzywione, posepiaste facjaty. Za to przebije sie
nawet przez gorzkie lzy na widok czyjejs rozjasnionej twarzy.

"Potrzebny jest czyjs usmiech, aby samemu tez sie
usmiechnac" - powie Pola Gajowiczynska. My usmiechamy sie do
innych, inni zaczna usmiechac sie do nas. Ten sympatyczny
impuls raz wyslany szukajac adresata, ogrzewa nie tylko
wszystkich wokol, ale niekiedy dotrze nawet do chowajacego sie
w swym zgorzknieniu zatwardzialego ponuraka. I tez go poruszy,
rozbroi. Bo "Usmiech wedruje daleko". Wedrujmy wiec z nim
razem, pamietajac, ze zawsze warto miec go w zanadrzu, bo jak
mowi jeszcze inne przyslowie: "Dzien bez usmiechu jest
straconym dniem".

z usmiechem





Magdalena Nawrocka
www.geocities.com/magdanawrocka






--
Archiwum grupy: http://niusy.onet.pl/pl.sci.psychologia