W dniu 23.12.2017 o 09:18, stefan pisze:
> Idą Święta Boże Drogi !
> Już mnie bolą ręce, nogi.
> Już mnie boli głowa, dupa,
> Na mych barkach jest chałupa.
> A w mych dłoniach ciasta, barszcz
> I do uszek przecież farsz.
> Pranie, sranie i sprzątanie,
> Sympatyczne kolęd granie.
> O zakupach nie wspominam,
> Zrobią ze mnie beduina.
> Tu wyprasuj ich koszule,
> Przy tym szeptaj cicho, czule.
> Zabij karpia, zrób pierogi,
> Nie mam siły Boże Drogi!
> Lecz zaciskam ja pośladki,
> Taka rola żony, matki.
> Już nie wspomnę wybacz proszę,
> Że przeliczam wszystkie grosze.
> Na co mi wystarczy dzisiaj?
> Wezmę kredyt- taki zwyczaj.
> Taka świąt tradycja w żyłach:
> Kupuj, rób i bądź przemiła.
> Do teściowej wal z uśmiechem,
> Wszak niemiłym być jest grzechem.
> Potem podaj, pomyj, przynieś,
> Jak przyniosłaś to też wynieś.
> Na ryj przy tym wal z godnością,
> Żeby miło było gościom.
> Nic nie marudź, weź się w kupę,
> Niech Ci życie daje w dupę.
> Ubierz uśmiech, ubierz stroik,
> Bądź mistrzynią w swojej roli:
> Matki Polki, córki, żony,
> Nawet gdy ci dadzą brony.
> Wal ku światu swoją siłą,
> Żeby wszystkim było miło.
> Niech cię duch świąteczny trzyma,
> Taki klimat- Twoja wina
>
> z serdecznymi życzeniami dla cichych (oj, nieraz bardzo głośnych )
> bohaterek Świąt

Dzięki, Stefanie, bardzo mnie (i tych koło mnie) ten wierszyk ubawił.

Ewa