Witam...

Ja się staram traktować cierpienie, jako punkt odniesienia. Gdy boli,
potrafię docenić to, że nie ma bólu. Taki nadaję sens cierpieniu, jest po to,
by docenić to co się ma. I myślę, że to dobre podejście, ale pewnie do czasu.
Czasem może się wydarzyć, że człowiek jest bombardowany cierpieniem i nie
potrafi tego unieść. Mi się jeszcze nie zdarzyło, żeby ulec. Wszystko to co
było zmieniło mnie na lepsze. Ale nikt nie wie, jakie próby go czekają. Także
nie mogę powiedzieć, że zawsze się podniosę. Tym bardziej, że jestem teraz
szczęśliwa, a to bardzo wiele do stracenia :).

Pozdrawiam...
Magdalena Chlebna
www.hospicjumzabrze.bmj.net.pl

--
Wysłano z serwisu Usenet w portalu Gazeta.pl -> http://www.gazeta.pl/usenet/