Przemol
Z historii ....

Potępienie seksualności ma swój początek w średniowieczu. Kościół potępiał wtedy nie
tylko perwersję, złą żądzę, ale i miłość, małżeństwo (sic!) i oczywiście - ciało.
Dzięki potężniejącej w polityczną siłę instytucji Kościoła utrwaliło się poczucie
dochodzące niemal do granic obsesji (zwłaszcza u progu nowego tysiąclecia), że
wszelkie zło pochodzi z seksu. Są na to rzekome dowody w Piśmie świętym i naukach
ojców Kościoła. Na specjalną uwagę zasługują tutaj św. Hieronim, św. Bernardyn ("Na
tysiąc małżeństw, sądzę, że dziewięćset dziewięćdziesiąt dziewięć należy do diabła")
i św. Augustyn. Według Grzegorza Wielkiego społeczność ludzka dzieli się na elitę,
czyli wstrzemięźliwych i marną resztę, czyli małżonków, a więc tych, którzy nie
potrafią oprzeć się pokusom ciała. "Między małżonkami a wstrzemięźliwymi przebiega
różnica podobna do tej, która przebiega między złem a dobrem". Marzeniem św.
Augustyna jest "płodzić bez lubieżności" ("Któryż przyjaciel mądrości i świętych
uciech, wiodąc życie małżeńskie, lecz - jak radzi Apostoł - umiejąc utrzymywać swe
ciało w świętości i szacunku, a nie w żądzy zmysłowej, jak to czynią narody, które
Boga nie znają, nie wolałby, gdyby mógł, płodzić dzieci bez tej lubieżności? Czy nie
chciałby, aby nawet przy spełnianiu obowiązków przekazywania życia stworzone w tym
celu organa uległe były jego umysłowi tak, jak służą umysłowi inne członki wykonujące
właściwe im czynności, członki pobudzane nie przez lubieżne podniecenie, lecz przez
woli ludzkiej skinienie?"). Odo z Cluny, którego obsesją było "skalanie", nie
przestaje powtarzać, że gdyby nie seks, to panowanie demona nad człowiekiem byłoby
znacznie mniej pewne. Opat z Saint-Benoit-sur-Loire dowodzi, że hierarchia społeczna
odpowiada drabinie doskonałości duchowych, na której stopnie można się wspinać,
uwalniając się od wszelkich związków z seksem. Dobrzy mnisi są nie tylko
wstrzemięźliwi, ale i dziewiczo czyści. Czyści aż do zaprzeczenia własnej
cielesności. Seks bowiem to nie tylko sprośne spółkowanie, ale również ciało. Ciało -
jak naucza św. Bernardyn ze Sienny "jest do tego stopnia plugawe, że wystarczy ono do
splugawienia czystej i nieskalanej duszy, która została weń zesłana". Jakże może
zachować godność kobieta, która pozwala by oglądano ją nago? "O wielki wstydzie!
Niewiasto nie zgadzaj się na to nigdy. Raczej umrzeć niż pozwolić się oglądać!"'
Doradza się wdowom, by spały w odzieży, duchownym, by w ogóle się nie rozbierali.
Odraza do nagości doprowadziła kongregacje do wydania zakonnikom zakazu kąpieli.
Zakaz ten przybrał wkrótce postać prawa naturalnego, bowiem - jak podaje ojciec
Bonnet, przełożony lazarystów:

- "Pewien młodzieniec, który ważył się zażyć kąpieli w stawie przy jednym z naszych
domów na wsi, utopił się - być może Bóg w miłosierdziu swego sądu pragnął, by ten
smutny przykład pełnił rolę prawa". Jednym słowem - i jest to przykazanie ważne dla
duchownych co najmniej po wiek osiemnasty- "traktuj swe ciało jak przysięgłego wroga,
poskrom je przez pracę, posty, włosienicę i inne umartwienia". Jak to robić? ........
********
W celu przedłużenia czasu spalania do palenia czarownic używano zielonego drzewa.
Metodę tę popierał wybitny francuski prawnik Jean Bodin:

Jakąkolwiek karę wymierzymy czarownicom, gotowanie czy przypiekanie na wolnym ogniu,
to i tak będzie niczym w porównaniu z męką, jaką Szatan zadaje im na tym świecie, nie
mówiąc już o wiecznej agonii, którą przygotowano im w piekle.

Przygniatającą większość ofiar polowania na czarownice stanowiły kobiety.
Wytłumaczenie tego stanu można znaleźć w charakterystyce kobiet przedstawionej w
"Młocie na czarownice", oddajmy więc jeszcze raz głos uczonym mnichom:

"Wszelkie zło jest nieskończenie małe w porównaniu ze złem kobiety".

"Mniej niebezpiecznie jest przebywać z lwem lub smokiem niż z niegodziwą kobietą".

"Żenić się jest rzeczą nierozsądną. Żona jest tylko wrogiem przyjaźni, niezbędnym
złem, naturalną pokusą, nieszczęściem, domowym niebezpieczeństwem, przejmującą
krzywdą, zboczeniem natury przedstawionym w pięknych barwach. Porzucenie żony jest
grzechem, zatrzymanie jej jest śmiertelną męką. Kobiety muszą winić się same, gdy
wyczerpani codzienną walką bez końca, decydujemy się popełnić cudzołóstwo".

"Kobiety są lekkomyślne; one nigdy nie były zdolne zrozumieć filozofów".

"Ich słowa wydają się słodkie jak miód a w zasadzie są bardziej gorzkie niż sam
piołun. Są rozkoszne, gdy się na nie patrzy, wstrętne, gdy się ich dotyka i zgubne w
czasie stosunku".

"Kobieta jest bardziej okrutna niż śmierć; jej serce jest pułapką; jej ręce są
okowami; sprawiedliwy będzie od niej uciekał, grzesznicy będą jej ulegali".

****Chcesz więcej?