> Osoba niezdolna do uczuc wyzszych... itd.

http://encyklopedia.pwn.pl/61103_1.html

=====
http://killer.radom.net/~sermord/zbrodnia.php?dzial=
psychologia&dane=CzynnikiWplywajaceNaPrzestepczoscSe
ksualna:

Osobowość nieprawidłowa
W populacji przestępców odsetek osób z zaburzeniami osobowości jest
wyższy w porównaniu z normalną populacją.
Wyodrębnia się "psychopatię kryminalną" jako jedną z postaci zaburzeń
osobowości. Do przyczyn rozwoju tej osobowości zalicza: zaburzenia
genetyczne, hormonalne (wpływ epinefryny), zespół XYY, czynniki
konstytucjonalne i organiczne, fizjologiczną nadpobudliwość, psychopatię
rodziców, wczesną deprywację, brak rodziców, środowisko. Do przyczyn
rozwoju osobowości nieprawidłowej można jeszcze zaliczyć: niedojrzałość
mechanizmów korowych, charakteropatię, patologię rodziny, psychopatię
ojca. "Psychopata ma zazwyczaj dobrą znajomość obowiązujących w
społeczeństwie norm moralnych. Normy te jednak w niewystarczającym
stopniu uwewnętrznił, gotów je przestrzegać jedynie w odniesieniu do
wybranego grona osób lub też za własne uznaje normy nieco odmienne od
norm ogólnospołecznych (...). Sumienie psychopaty jest zazwyczaj bardzo
ambiwalentne, zmienne, niedostosowane (...) Po okresach całkowitego
braku poczucia winy, w których psychopata podejmuje szereg działań
antyspołecznych, występują okresy poczucia winy czasami tak silnego, że
paraliżuje ono całą aktywność (...) działania impulsywne nie podlegają
kontroli wewnętrznej. Zachowanie impulsywne jest podejmowane
natychmiast, zanim jakiekolwiek zakazy superego dojdą do głosu (...) O
zaburzeniu zdolności do kontroli popędowo-emocjonalnej decyduje syndrom
właściwości: ograniczona umiejętność tolerowania napięcia, znoszenia
odroczenia, akceptacja substytutów i sublimacji. Osoby te nie znoszą
deprywacji. Muszą napięcie rozładowywać natychmiast w sposób społecznie
nieakceptowany. Nie są zdolne przy wyborze zachowań kierować się
dalszymi konsekwencjami własnych czynów (...). Poza ogólnym, słabym
rozwojem orientacji w rzeczywistości, psychopata ma zaburzoną zdolność
odróżniania własnych przeżyć od faktów rzeczywistych. Wykazuje skłonność
do tzw. życzeniowej interpretacji świata (do "myślenia życzeniowego").
Wówczas, gdy rzeczywistość jest przykra, psychopata skłonny jest
przyjmować jako realną inną, bardziej przyjemną wersję zdarzeń.
Zaburzenie to jest szczególnie silne wtedy, gdy w grę wchodzi obraz
własnej osoby. Psychopata w obronie przed poczuciem słabości i małej
wartości stwarza sobie iluzję wszechmocy. Przecenia własne możliwości i
nie docenia niebezpieczeństw, które mogą go spotkać (...). Antyspołeczne
i impulsywne zachowania psychopaty nie tylko służą redukcji napięcia i
zaspokojeniu popędów. Stanowią one także system mechanizmów obronnych,
pod którymi kryją się problemy emocjonalne". Jako przyczynę rozwoju
psychoaptii upatruje się zaburzenia więzi uczuciowych w rodzime.
Jako cechy psychopatii należy jeszcze wymienić: niedobór wyższej
uczuciowości, małą elastyczność nastrojów, dominację uczuciowości
popędowej, brak integracji ze środowiskiem, niedostateczne
przystosowanie do podstawowych reguł życia społecznego. Zaś jako
przyczyny rozwoju osobowości nieprawidłowej o typie
sadystyczno-masochistycznym upatrywać należy: pozostałości
sadomasochistyczne wieku dziecięcego, despotyzmu z dzieciństwa,
niedojrzałość emocjonalną.
Osobowość antyspołeczna występuje w od 0,05 do 15% populacji, a wśród
więźniów - 75% tej populacji. Do podstawowych symptomów tej osobowości w
wieku do 18 roku życia zalicza się: sprawianie trudności wychowawczych,
impulsywność w szkole, konflikty z prawem, wczesne doświadczenia
seksualne, alkoholizm, wandalizm, wagarowanie. Po 18 roku życia
pojawiają się następujące znaczące symptomy: zaniedbywanie pracy
zawodowej, odrzucanie norm społecznych, rozwody i separacja, ujawnianie
agresji fizycznej.

W IX. obecnie obowiązującej, Międzynarodowej Klasyfikacji Zaburzeń
Psychicznych wyodrębniono dział: Zaburzenia nerwicowe, osobowości i inne
nie psychotyczne zaburzenia psychiczne. Wyróżniono w nim następujące
typy osobowości nieprawidłowej:
- osobowość paranoiczna,
- afektywne zaburzenia osobowości,
- osobowość schizoidalna,
- osobowość eksplozywna,
- osobowość anankastyczna,
- osobowość histeryczna,
- osobowość asteniczna,
- osobowość nieprawidłowa z wyraźnymi cechami antysocjalnymi,
- inne zaburzenia osobowości (np. niedojrzała).
Osobowość z wyraźnymi cechami antysocjalnymi można traktować jako
odpowiednik psychopatii w dawnym tego słowa znaczeniu. Jako typowe dla
tej osobowości podaje się następujące cechy:
- brak trwałych związków uczuciowych,
- niezdolność do przewidywania skutków własnego działania,
- niezdolność wyprowadzenia praktycznych wniosków z dotychczasowych
doświadczeń,
- brak istotnych zainteresowań,
- zmienność i nietrwałość dążeń, brak konsekwencji,
- wyraźna aktywność dla osiągnięcia celu doraźnego, zanikająca wobec
minimalnych niepowodzeń,
- brak wglądu, zdolności oceny samego siebie, zrozumienia zależności
niepowodzeń od własnych cech.
Skutkami tych cech najczęściej są: brak wykształcenia mimo dobrej
inteligencji, brak zawodu, brak stałych związków z ludźmi, brak stałych
związków rodzinnych, nieuporządkowane życie seksualne, uleganie nałogom,
częste konflikty z porządkiem prawnym.
=======