monika ziel wrote:

>
> >
> >
> a moze to tylko smutek a nie depresja?? czesto to mylimy...
> moze sprobujesz sobie sama poradzic?? znalezc jakies sloneczne strony
> szarego dnia??

wiesz, nie sadze, bo...trwa to juz od paru lat. nie mozna byc smutnym przez
lata:) poza tym wystepuja objawy, ktorych do smutku bym nie zaliczyla... czasem
poprostu siedze i ...nic sie nie dzieje, jakbym w srodku nic nie miala, jakbym
byla doszczetnie wyprana, czesto sie zdarza, ze musze sie zastanawiac co zrobic
dalej, podniesc noge, zrobic krok, czesto mysle o mojej mamie, ktora miala
spaprane zycie, o bracie, ktory jej nie szanuje o tym, ze nie potrafie sobie
wyobrazic mojego zycia w przyszlosci, ze nie mam marzen, ze nie doceniam tego co
mam (czyli fantastycznego, kochanego mezczyzne, ktorego kocham i z ktorym
mieszkam), ze za duzo pije, ze jestem slaba, ze nie ucze sie, ze mam nudna prace
i nie stac mnie psychicznie na to, zeby ja zmienic, ze nie mam nic ciekawego do
powiedzenia, ze jestem zakompleksiona....i mnostwo innych;)
ehh...
to chyba nie jest smutek...

pozdrawiam serdecznie
ewa

>

--
mailto:p...@s...com.pl