someone <s...@w...pl> napisał(a):
<brfvqi$612$1@topaz.icpnet.pl>
[...]
> To znaczy że ludzie szczęśliwi, którym nic nie brakuje, mają wokół siebie
> dużo ludzi na których mogą polegać, typu rodzina, chłopak/dziewczyna,
> przyjaciel/przyjaciółka, są "gorsi" od tych drugich?

A znasz wielu takich ludzi. Tzn. szczęśliwych, którym nic nie brakuje.
Oczywiście jako stały i trwały proces (nie chwilowy).

> >
> Czy taki stan, bardzo wielkiego smutku, odrzucenia, braku kogokolwie,
> samotności, nadzieji, które się pogłębia i powoduje zanik optymizmu i innych
> codziennych objawów normalnego kontaktu z innymi ludźmi jest takie
> "normalne, prawidłowe" ?

Takie stany moim zdaniem dopadają każdego i mogą być (tak jak pisałem)
zarówno wielką szansą na odzyskanie kontaktu ze sobą, motorem zmian,
ukształtowania pewnej wizji siebie tzw. dezintegracji pozytywnej, lub
zagrożeniem gdy nie widać światełka w tunelu pomimo
przyzwolenia/obserwacji/akceptacji dla samego siebie w takim stanie, a jedynie
równo w dół (dezitegracja negatywna), wtedy może być konieczna pomoc
specjalisty. Wybór i rozpoznanie tych kierunków należy do Ciebie.
Potrzebna jest tu (z Twojej strony dla Ciebie) łagodność, współczucie i
akceptacja takiego stanu jako punkt wyjścia do dalszych obserwacji.
To co warto (IMO) obserwować w takich stanach to uczucia, myśli, potrzeby.
Są one w Twojej głowie i odpowiadają za ten stan. Warto pomyśleć czym są, co
reprezentują i skąd tam się wzięły.

[...]

>
> Pozdrawiem
> someone [w lepszym nastroju niż wczoraj] :)
>

3M się,
puciek.


--
Wysłano z serwisu Usenet w portalu Gazeta.pl -> http://www.gazeta.pl/usenet/