Użytkownik "Incognito"

> Zalezy mi wlasnie na tym,
> aby dziecku nic sie nie stalo, nie jestem pewna czy sobie poradze
> i poddaje to m.in. pod Wasza rozwage.

Przemysl to sobie wszystko na spokojnie, bez emocji, dasz sobie rade. Strach
ma wielkie oczy. Tu masz link do stronki:
http://www.samisobie.clan.pl/_home_ep.htm

tu jest forum, mozna poczytac i popytac o rady:
http://www.dzieci.org.pl/cgi/forum/ikonboard.cgi

> Po drugie: w mojej grupie jest juz 14 dzieci - to naprawde jest duzo,
> tym bardziej, ze sa to dzieci w wieku 2-3 lat, ktorym trzeba poswiecac
> wiele czasu, przewijac itd.

Z pewnoscia jest co robic przy maluchach, ale mam nadzieje, ze swiadomie
wybralas ten zawod(?)

> Po trzecie: rodzice dziecka sa w trakcie rozwodu, matka wlasnie
> rodzi drugie dziecko z juz "nowym" mezczyzna, ojciec wyparl sie
> dziecka. Dzieckiem opiekuje sie babcia, ktora jest znajoma dyrektorki
> przedszkola.

Tym bardziej nie powinnas tego dziecka odtracac, dosyc cierpi.

>Wobec powyzszego rodzice nie moga do niczego mnie
> upowaznic. Co wiecej - praktycznie nie ma szans z nimi porozmawiac.

Wszystko zalezy od checi. Porozmawiaj z kims, kto sprawuje prawna opieke nad
dzieckiem. Pani dyrektor powinna ci to umozliwic.

--
Pozdrawiam
Iwona
// Wlasciwoscia czlowieka jest bladzic, glupiego - w bledzie trwac / /
Cyceron