On 29 Mar, 00:24, Ikselka <i...@g...pl> wrote:
> Dnia Thu, 28 Mar 2013 15:36:46 -0700 (PDT), glob napisał(a):
>
> > Podniecają cię moje nogi czy co?. Bym zrozumiał jakby Papież homkom
> > umył nogi, a tak to tylko obłuda.
>
> Znak umycia nóg
>
> Wielki Czwartek
>
> Jan 13,1-15
>
> Było to przed Świętem Paschy. Jezus, wiedząc, że nadeszła Jego godzina
> przejścia z tego świata do Ojca, umiłowawszy swoich na świecie, do końca
> ich umiłował. W czasie wieczerzy, gdy diabeł już nakłonił serce Judasza
> Iskarioty, syna Szymona, aby Go wydać, wiedząc, że Ojciec dał Mu wszystko w
> ręce oraz że od Boga wyszedł i do Boga idzie, wstał od wieczerzy i złożył
> szaty. A wziąwszy prześcieradło nim się przepasał. Potem nalał wody do
> miednicy. I zaczął umywać uczniom nogi i ocierać prześcieradłem, którym był
> przepasany. Podszedł więc do Szymona Piotra, a on rzekł do Niego: <<Panie,
> Ty chcesz mi umyć nogi?>>. Jezus mu odpowiedział: <<Tego, co Ja czynię, ty
> teraz nie rozumiesz, ale później będziesz to wiedział>>. Rzekł do Niego
> Piotr: <<Nie, nigdy mi nie będziesz nóg umywał>>. Odpowiedział mu Jezus:
> <<Jeśli cię nie umyję, nie będziesz miał udziału ze Mną>>. Rzekł do Niego
> Szymon Piotr: <<Panie, nie tylko nogi moje, ale i ręce, i głowę!>>.
> Powiedział do niego Jezus: <<Wykąpany potrzebuje tylko nogi sobie umyć, bo
> cały jest czysty. I wy jesteście czyści, ale nie wszyscy>>. Wiedział bowiem,
> kto Go wyda, dlatego powiedział: <<Nie wszyscy jesteście czyści>>.
>
> A kiedy im umył nogi, przywdział szaty i znów zajął miejsce przy stole,
> rzekł do nich: <<Czy rozumiecie, co wam uczyniłem? Wy Mnie nazywacie
> "Nauczycielem" i "Panem" i dobrze mówicie, bo nim jestem. Jeżeli więc Ja,
> Pan i Nauczyciel, umyłem wam nogi, to i wyście powinni sobie nawzajem
> umywać nogi. Dałem wam bowiem przykład, abyście i wy tak czynili, jak Ja
> wam uczyniłem.
>
> -------------------------------
>
> Wystarczy zapatrzyć się w Jezusa myjącego nogi swoim uczniom, aby poczuć
> się poruszonym Jego pokorną miłością i zapragnąć Go naśladować. Ale
> egzegeci pomagają nam lepiej zrozumieć, dlaczego święty Jan właśnie tym
> epizodem rozpoczyna opis Męki.
>
> Najchętniej od razu chcielibyśmy zająć się końcowym zaleceniem Jezusa,
> ponieważ wzywa ono do działania: "Dałem wam przykład, abyście i wy tak
> czynili, jak Ja wam uczyniłem". Jednakże wcześniej należałoby się
> zastanowić nad słowami, które Jezus powiedział do Piotra: "Jeśli cię nie
> umyję, nie będziesz miał udziału ze Mną".
>
> Słowo "umyć" ma oczywiście sens dosłowny, materialny, ale także sens
> duchowy, symboliczny, oznaczający głębokie, pełne oczyszczenie. W taki
> sposób mówić się będzie o chrzcie, który "daje nam udział z Chrystusem",
> zanurzając nas w Jego śmierci i zmartwychwstaniu.
>
> Piotr, dostrzegając jedynie gest, protestuje: "Ty chcesz mi umyć nogi?
> Nie!". Podobnie, jak sprzeciwiał się, kiedy Jezus mówił o swojej śmierci:
> "Ty miałbyś umrzeć? Nie!". Chociaż nasze reakcje nie są tak gwałtowne, my
> także mamy nasze "nie". Próbujemy oddalić od siebie albo przynajmniej nie
> dość zagłębiać się w to, co w gestach i słowach Jezusa wprawia nas w
> zakłopotanie.
>
> Tutaj słowa "mieć udział" powinny pomóc nam zrozumieć umycie nóg jako
> symbol. Jezus chce, abyśmy idąc za Nim, przyjęli całą czystość Jego
> miłości. Miłości tak prawdziwej, tak potężnej, że zbawiła świat. W tym celu
> trzeba zniżyć się ku najbardziej pokornej służbie. Pycha zatruwa miłość,
> pokora ją ocala. Ale jaka pokora?
>
> Jan ostrzega nas: "Jezus, umiłowawszy swoich, do końca ich umiłował". Jeśli
> nie zauważamy tego "do końca", umycie nóg będziemy uważali za zwykły, nieco
> spektakularny gest pokory. Nie, miłość do końca rozpoczyna się tu: Pan
> chwały ("Ojciec dał Mu wszystko w ręce, od Boga wyszedł i do Boga idzie")
> rozpoczyna "posługę", która zaprowadzi Go na śmierć. Tajemnica uniżenia i
> cierpienia: "I będą z Niego szydzić, oplują Go" (Mk 10,34). Od pierwszego
> kroku ku tej Męce służba związana jest z upokorzeniem. Uświadamia nam to,
> że służba nie tylko nie odbiera blasku chwale, lecz że jedynie pokorna
> służba zdobywa się na miłość do końca.
>
> Trudna to lekcja. To, co uważaliśmy za gest stosunkowo możliwy do
> naśladowania, jest w rzeczywistości aktem miłości, która realizuje się w
> służbie bez granic. Umycie nóg pociąga za sobą logikę daru z siebie, który
> doprowadził Chrystusa do przyjęcia największych cierpień i śmierci. Jeśli
> nie prosimy o to, by mieć "udział z Chrystusem", ażeby On obmył nas z
> wszelkiej pychy i przekazał nam swoją moc miłości, będziemy chętnie
> oddawali rozmaite drobne przysługi, ale nasze życie nie stanie się służbą.
>
> Ponieważ o to właśnie chodzi. Możemy teraz jeszcze raz odczytać ostatnie
> słowa tego tekstu, oceniając cały ich ciężar: "Dałem wam przykład".
> Wiedząc, dokąd zaprowadziła Jezusa miłość, wiemy dokąd mamy iść razem z
> Nim. Gest, który rozpoczyna Mękę, symbolizuje miłość, która powinna nas w
> myślach rzucić do stóp naszych braci i skłonić do konkretnych czynów, do
> czegoś, co będzie nas kosztować. "Dałem wam przykład" - to słowa, które
> odnoszą się do umycia nóg, ale wskazują już krzyż.
>
> ANDRÉ SEVE, Homilie niedzielne Kraków 1999
>
> http://www.opoka.org.pl/biblioteka/H/HX/wielki_czwar
tek-0-3.html
> --
> XL







No o tym pisze, kiedy kościół umyje nogi homoseksualistą, jeśli mamy
miłować bliźniego jak Jezus?