> Mam siostre u ktorej stwierdzono zespol Guillana-Barre'a czy moze mi ktos
> powiedziec cos wiecej na ten temat, czy jest ktos kto mial kogos chorego
na

Witam.
Zespół Guillain-Barre (z. G-B) to tzw.ostra zapalna
poliradikuloneuropatia demielinizacyjna. Uszkodzenie osłonki
mielinowej nerwów jest prawdopodobnie skutkiem zaburzonej reakcji
odpornościowej, zarówno humoralnej jak i komórkowej.
U 2/3 chorych rozwija się po przebytej chorobie infekcyjnej
(najczęściej z objawami z górnych dróg oddechowych i przewodu
pokarmowego), najczęściej wirusowej, ale także bakteryjnej
(szczególnie ciężkie postacie z.G-B po zakażeniach Compylobacter
jejuni), grzybiczej. Zdarzają się także przypadki po szczepieniach
(wścieklizna, DiPerTe), zabiegach operacyjnych.
W obrazie klinicznym dominują objawy uszkodzenia nerwów ruchowych pod
postacią wiotkich niedowładów ze zniesieniem odruchów mięśniowych
(ewentualnymi późniejszymi zanikami mięśni). Osłabienie mięśni
rozpoczyna się najczęściej od stóp i postępuje w kierunku dosiebnym
obejmując pozostałe mięśnie kończyn, tułowia, mm.twarzy, opuszkowe,
oddechowe, sporadycznie gałkoruchowe. Ciężkość waha się od
niewielkiego opadania stóp do całkowitej tetraplegii z porażeniem
mm.twarzy i zaburzeniami połykania, mówienia, oddychania. Bywają także
objawy czuciowe pod postacią drętwienia, pieczenia, kłucia, osłabienia
czucia bólu i wibracji. U większości chorych dołączają się objawy
autonomiczne (tachykardia, zaburzenia rytmu serca, hipotonia
ortostatyczna, wzmożona potliwość, zaburzenia źreniczne).
Objawy chorobowe postepują dość szybko, jednak duże jest
prawdopodobieństwo ich wycofania się, ale powrót do zdrowia jest
powolny. W ciągu 6-ciu miesięcy ok. 80-85% chorych odzyskuje zdrowie,
u 10-15% pozostaje pewien deficyt neurologiczny, śmiertelność w ostrej
fazie wynosi ok. 5% (głównie z powodu niewydolności oddechowej i
zaburzeń rytmu serca). W ok. 5-10% przypadków bywają nawroty choroby.
Niestety w ok. połowie przypadków objawy częściowego uszkodzenia
nerwów obwodowych są trwałym defektem.
W leczeniu pomijam typowe postępowanie ogólne fizyczne (pielęgnacja,
rehabilitacja ruchowa, odpowiednie odżywianie, wspomaganie oddechu,
żywienie zgłębnikiem, zapobieganie powikłaniom związanym z leżeniem
itp) i wsparcie psychiczne chorego. W części przypadków o lekkim
przebiegu nie jest konieczne żadne specjalne leczenie. W ciężkich,
szybko postępujących postaciach, gdy jest zagrożenie wystąpieniem
niewydolności oddechowej, skuteczne jest stosowanie plazmaferezy
(wymienia się osocze w ilości ok. 50ml/kg codziennie lub co drugi
dzień, powtarzając zabieg pięciokrotnie). Jej skuteczność podkreśla
się tylko w pierwszych 2 tyg. choroby. Innym sposobem jest podawanie
we wlewach dożylnych immunoglobulin ludzkich. Kortykoterapia nie jest
wskazana w ostrych postaciach choroby (niektórzy uważają, że pogarsza
przebieg), czasem przynosi ulgę w postaci przewlekłej.

***********
Wojciech Gocek M D
d...@p...com