On 22 Kwi, 17:13, LaL <r...@g...com> wrote:
> Mnóstwo tych inkwizycji nam się porobiło, wiara w obiektywnie
> istniejący świat, spowodowała że jak inne kultury nie widzą świata po
> europejsku to znaczy są tumanami, głupkami , trzeba ich naprowadzić na
> odpowiednią drogę, znaczy wiarę.
> Tym się szczycił kolonializm-obiektywizmem i tubylcy nie dość że
> zostali zindoktrynowani, czyli ich kultura zniszczona, to jeszcze
> zaczeli ginąć, bo obiektywnymi wartościami w dżungli nie da się
> przetrwać.
>  Teraz mamy posmodernizm ,który naukowców chce zamykać do zoo, bo jak
> dzikusy sfanatyzowane wiarą obiektywną przerąbali to co obce, czyli z
> założenia błędne, bo niepasujące pod domat obiektywny. Obecnie
>   starają się nie ingerować w kultury lokalne, bo wiadomo europejczyk
> nie przetrwa w dżungli, a tym samym człowiek europejski ma niską
> inteligencje do rzeczywistości tubylca- Dlaczego? Bo on przetrwa.
> Czyli inteligencja stała się zależna od miejsca w którym się żyje i
> najmądrzejszy profesor jest głupi, jeśli umieści się go w kulturze mu
> obcej, z tej perspektywy sprawia rodzaj debilnego niedorozwoja.
> Obiektywizm jak widać w swojej pysze musiał tubulcowi narzucić swoją
> irracjonalną mądrość. To ten kolonializm myśli obiektywnej stworzył
> nam niezadowolonych, ba nienawidzących zachodu, którzy są przez
> fundamentalizm poprostu wykorzystywani dla własnych celów.

Zwrócię uwagę , że inkwizycja katolicka zachowywała się podobnie,
jeden Bóg-jedyna prawda , innych nawrócić niszcząc ich lokalne
kultury. Koniecznie narzucić nasze pojmowanie rzeczywistości czyli
katolickiej.

........


Rozkwit postmodernizmu w kulturze i filozofii przypadł na drugą połowę
dwudziestego wieku. Był on swoistą odpowiedzią współczesnej filozofii
na nowoczesną kulturę. Pomimo, iż postmodernizm zakorzeniony jest w
modernizmie, to jednak w niektórych swoich sferach kwestionuje jego
poglądy. Charakterystyczną cechą dla postmodernizmu jest to, iż
rozwiną się w pełni jedynie w krajach zachodnich, i to tych o wysokich
standardach życiowych, zarysowując się zaledwie, w krajach opóźnionych
gospodarczo.

Filozofia postmodernistyczna proklamuje zmierzch i upadek istniejących
dotychczasowych kanonów kulturowych jak i całej tradycji. Proponując
radykalny pluralizm, postmodernizm zachęca do odrzucenia wszelkich
struktur i schematów życia społecznego. Chcąc tym samym udowodnić, że
w rzeczywistość zbudowana jest z wielu niezależnych od siebie
fundamentalnych czynników czy zasad. Postmodernistyczny pluralizm w
swoim zasięgiem ogarnia wszelkie formy wiedzy, myślenie jak i wzorce
postępowania społeczeństwa. Przypatrując się demokracji i tolerancji,
postmodernizm się istnieniu obiektywnej prawdy o świecie rzeczywistym,
uważając ją za swoistą formę przymusu. Filozofia postmodernistyczna
zakłada, że jedyną drogą do zachowania tolerancji jest odrzucenie
klasycznych zasad oceny. Wynika z tego, że poczucie filozoficznej
pewności, której fundamentem była rzeczywistość mająca jakąś istotę
czy niezawisłą prawdę narzuconą społeczeństwu, nie istnieje.



Drugą osobą kształtującą filozofię postmodernizmu był amerykański
filozof Richard Rorty. Jego filozofia zakładał, iż wszystko to, co
staramy się poznać, poznajemy tylko w pewnym stopniu, nigdy jednak
tak, jakim jest to w rzeczywistości. Wszystkie treści, które tworzy
nasz intelekt winniśmy odnosić wyłącznie do zamierzonych działań, w
żadnym razie do świata rzeczywistego. Człowiek tworząc swój obraz
świata tworzy sobie równocześnie swoją prawdę o tym świecie, a więc w
pewnym sensie o rzeczywistości.