Różyczka kochana napisała :
>Może jakimś tam rozwiązaniem jest NIE myślenie o sobie tak często... i nie
>oczekiwanie pomocy od innych.... - wtedy może można się bardziej
>zmobilizować..?

"myślenie o sobie" w tym przypadku... chyba chodzi o ranienie siebie...
gdy widzimy swoją krzywdę?

>Egocentryzm - choćby i bez podstaw próżności i pychy chyba sam w sobie jest
>jednak zabójczy dla naszej psychiki....
>..chyba, że coś za mocno mącę .. ;)

Jeśli już to tak nazwać to popatrz jakie to jest fałszywe i niewdzięczne ;

"Wydaje mi się że jeżeli jesteśmy pewni siebie, weseli to inni
również na nas inaczej patrzą natomiast gdy jesteśmy przygnębieni to inni
się od nas odsuwają. "

...bo z jednej strony chce się otrzymać tą miłość, czułość, zatrzymać ludzi
przy sobie... bo do tego dążymy... a z drugiej strony jakby chcemy wyrzec
się części siebie bo inni jej nie aprobują. To raczej nie jest egocentryzm,
to chęć ucieczki od bólu. Tu mocno mi się kojarzy przysłowie "tonący brzytwy
się chwyta". To dlatego, że widzi takie rozwiązanie. To jest bardzo
skomplikowane... bo można to rozumieć, ale tego nie czuć. Problem jest
ukryty głęboko w człowieku, który gotów jest się ranić bo myśli, że otrzyma
ukojenie... Właśnie przez takie postępowanie pogłębia problem, bo powiększa
ranę a od tego bólu właśnie ucieka. Problem się powiększa i trudno go
później nie zauważać... a to dodatkowo dołuje.

W tych słowach widzę dwa zmuszacze które mówą "nie bądź nieśmiała i nie
bądź smutaskiem, bo ONI cię nie zaakceptują". Właśnie na to, te "zmuszacze"
atakują w nas... i tak na prawdę właśnie to potrzebujemy pokochać w
sobie... Zupełnie inaczej by się miała rzecz naturalnie gdyby ci ONI nie
odsuwali się wówczas gdy widzą smautaski bądź nieśmiałych... (Bo zapewne ten
wywód nie wziął się z powietrza)..ale przecież ci ONI postępują według
takiego samego schematu... bo zmuszacz jest uniwersalny działa zarówno na
własne 'JA' jaki i do 'ONI'... Zmuszacz każe nam nienawidzić siebie i ich.
Oni boją się 'smutasów', a 'smutas' boi się siebie.
Niszczy też piewotne znaczenie słowa "smutas", już nie chodzi o kogoś
pogrążonego w smutku, które teraz kojarzy się bardziej z czymś bolesnym, z
dezaprobatą i zmuszacz wywołuje u człowieka który w danej sytuacji uwierzy,
że takie jest poczucie winy. Dlatego ludzie za wszelką cenę gonią za
przyjemnością podawaną przez zmuszacz. A ludzie boją się być sobą, bo boją
się że nie spełnią wtedy wymagań zmuszaczy. Zmuszacze właśnie powstają w
konktaktach międzyludzkich gdy to my zatwierdzimy czyjeś przesłanie
powodujące poczucie winy z jakiegoś powodu. To musi być mocno skojarzone z
danym doświadczeniem i im mocniejsze ono będzie tym silniej będzie działał
ten zmuszacz. Aby nie dać sobie wcisnąć zmuszacza należy _nie wierzyć_ w
przesłania poniżające ludzkie cechy lub zmuszające do jakiegoś działania,
"bo inaczej jesteś 'słaby' - nieakceptowany i masz się czuć winny z tego
powodu". Gdy człowiek jest mały jego system zagrożeń, opiera się na słowie
rodziców. On im ufa więc oni mówią mu gdzie należy być ostrożnym. Jednak
zbyt mocne narzucenia w tym systemie powodują, że gdy dorośnie nie umie
zastąpić go własną oceną zagrożenia, bo wciąż boi się porzucić starego
zafałszowanego systemu, zwłaszcza, że ludzie wokół mając taki sam system
potwierdzają słuszność jego oceny zagrożeń.

Cisną mi się na usta słowa pewnej piosenki, a ponieważ nie mogę wam
zaśpiewać.. to napiszę :

"be yourself, don't matter what they say"
^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^
Sting


pozdrawiam,

Jacuś