Użytkownik "Natalia" <k...@p...do_not_type_it.onet.pl> napisał w
wiadomości news:ca2gfj$397$1@news.onet.pl...
>
> Użytkownik "Kaśka" <z...@o...pl> napisał w wiadomości
> news:ca2fv8$s0v$1@news.onet.pl...
> > No więc rzecz w tym, że nie jestem silna psychicznie. Nie daję sobie
rady
> z
> > pracą u kogoś, bo za duży sters, za duża odpowiedzialność. Więc niby co
na
> > własny rachunek? Jak miałabym niby sobie poradzić z odpowiedzialnością,
> > której nie cierpię? Jetsem chyba troszeczkę (eufemizm!) niedorozwinięta
> > emocjonalnie. Nie daję sobie rady ze swiadomoscią odpowiedzialności!
Tak,
> > sama świadomość podejmowania świadomych i odpowiedzialnych wyborów mnie
> > odstrasza. Owszem, sprawdziłam się w "byciu odpowiedzilną", pełniłam
nawet
> > kierowniczą funcję w jednej ze swich poprzednich prac, dlatego wiem -
nie
> > chcę tego, nie stac mnie na to psychicznie! To mnnie zabija jako mnie -
> > staję się kimś innym. Tego nie chcę!
> > Wiem, że intelektualnie stać mnie na dużo, to nie moja zarozumiała
ocena,
> to
> > nwniopsek z dotychczasowego przebiegu mojej kariery zawodowej. tylko
> zawsze
> > rodzi się to samo pytanie - za jaką cenę? Gdzie kończy się moje byćie
> "mną",
> > a zaczyna bycie "bizneswoman", którą nijak nie jestem, a którą muszę od
> > czasu do czasu być, by raz na jakiś czas pospłacać długi za mieszkanie?
>
> jeśli znasz języki obce, najlepiej angielski
> to prosto i w miarę bezstresowo można zarabiać
> tu korepetycje, tam jakaś szkoła wieczorowa
> po pare godzin, tu tłumaczenie ;)
> i jesteś sobie panią ;)
>
> a tak naprawdę to mam podobny problem co ty
> więc z uwagą czytam wątek
>
> pozdrowienia
>
> natalia
Jasne, fajne sobie mieć dizsiaj korepetycje tu, jutro tam - póki jestem (w
miarę piękna i młoda!) A co ze składkami na emeryturę? Wiem, większość
"pięknych i młodyzh" o tym dzisiaj nie myśli - ja niestety! zaczęłam (może
jeszcze nie jestem wybitnie stara, ale powiedzmy - leciwa hihihi) Ja o tym
właśnie myślę najbardziej. Teraz tak czy siak dam sobie rade, ale co stanie
się ze mną za te paredziesiąt (wcale nie tak dużo) lat? Kiedy nie będę już
tak atrakcyjknym "towarem"? Chodzi mi o to9, zeby noja obecna działalność
zgwarantowała mi przyszły byt, kiedy b edę stara, brzydka, zniedołężniała.
Potrebuję umowy o pracę ze wszelkimi świadczeniami. I tu powstaje problem.
Zwłaszcza, że póki co, mam jeszcze rodzinę, która w "razie czego" w większym
lub mniejszym stponiu mi pomoże. Jak będzie za trzydzieści lat?
Czy jestem głupia, bo dzisiaj martwię się, co będzie za trzydzieści lat?

Kaśka