Tak, to prawda.
Istnieje możliwość, aby się przeobrazić w kogoś innego IMHO.

Chyba nie zrozumiałem twojego poprzedniego pytania:
> ... Czy da sie całkowicie odrzucić swoją "pierwotność"?

rozumianą tak:
> ... czy faktycznie można zdusić
> swoją "pierwotną" osobowość, a wiec tą ktorą kształtowali rodzice,
> otoczenie, tak długo jak czlowiek nie umiał myślec za siebie.

Taka "pierwotność" to po prostu wpływ środowiska (ułożenie)
we wczesnym dzieciństwie.

Jeśli cokolwiek zostało ukształtowane _tylko_ pod wpływem
środowiska, to IMHO pod wpływem środowiska można to zmienić.
Dobrą analogią będzie tu np nauka języka obcego.


Pytanie tylko: w jakim stopniu takie początkowo ukształtowane cechy
to wynik wpływu środowiska, a jakim efekt rozwoju natywnych cech
osobowości jednostki?

Albo inne: w jakim zakresie środowisko kształtuje tożsamość jednostki?

I tutaj zaczynają się schody, a odpowiedzi nie są już jednoznaczne
na poziomie ogólnym, lecz mogą być formułowane indywidualnie.


Niemniej jeśli środowisko "stłumiło" rozwój niektórych bardzo ważnych
cech osobowości człowieka, to restauracja tych cech poprzez odsłonięcie
ich "światła" oraz ich rozwój, IMHO jest jak najbardziej wykonalna.


Ale jeśli masz na myśli przemodelowanie się np idealisty w "twardziela",
to w wielu indywidualnych przypadkach okaże się to porażką IMHO,
choć teoretycznie jest to na pewno możliwe i części się udaje z tego
co wiem, choć nieodwracalne skutki uboczne takiego przekształcenia się
są tak fatalne, że osobowość takiej "zmutowanej" jednostki to jedno
wielkie [i nieodwracalne] kalectwo IMHO.

Przyjrzyj się w tym miejscu np XLi: to przykład wyniku takiego właśnie
procesu przobrażania się w "twardziela".
Jak dla mnie to klasyczna ilustracja kalectwa psycho-mentalnego
"w każdym calu".
Niestety. ;)

--
CB



"adamoxx1" <a...@p...onet.pl> napisał(-a)
w wiadomości news:gbbacb$ij5$1@news.onet.pl:

> "Nasze mózgi wyewoluowały do tego stopnia, że jesteśmy w stanie
> przeciwstawić się naszym genom."