> podtytuł: Dylematy moralne tłuszczojada.
> Póltora roku temu odwiedzałem ojca w szpitalu im. Narutowicza w Krakowie.
> Razem z nim przebywał tam pewien
> cukrzyk w wieku około 35 lat (szczupły, chudy) z silnie postępującą chorobą.
> Był już hospitalizowany wiele
> razy a mimo to jego stan się pogarszał. Nie był już w stanie samodzielnie
> wyjśc po schodach na pierwsze piętro
> gdzie mieścił się ten oddział. Odwiedzała go codziennie jego żona wraz z
> 3-letnią córeczką. Mieszkali w podkrakowskiej
> wsi. Kobieta bez przerwy płakała bo było wiadomym, że mąż wkrótce umrze.
> Ja wtedy już od 3 miesięcy stosowałem dietę tłuszczową (Jana
> Kwaśniewskiego). Byłem po lekturze jego książek tych bardziej
> jak i mniej nawiedzonych. Decyzję o przejściu na to żywienie podejmowałem
> też około 3 miesięcy, a nie miałem specjalnego
> powodu by ją rozpoczynać.
> Wiedziałem, że temu choremu wspomniana dieta mogłaby pomóc (a przynajmniej w
> to wierzyłem).
> Miałem ogromną chęć powiedzieć im o tym, ale jednocześnie nie chciałem się
> wygłupić.
> Dla człowieka patrzącego z boku (takiego jakich tu jest na grupie większość)
> wyglądało by to tak:
> "Znowu jakiś nawiedzony optymalny pieprzy bzdury o swojej głupawej diecie!".
> W rezultacie nie powiedziałem im ani
> słowa na ten temat. Dzisiaj nadal się tak odżywiam (już 22 miesiące) i nadal
> nie widzę ewentualnych złych skutków.
> Ten cukrzyk pewnie już dawno nie żyje, kobieta jest wdową a dziewczynka
> sierotą.
> Pytanie do szanownych grupowiczów: jak wam się wydaje; jak powinienem
> postąpić w opisanej sytuacji???
> Oczywiście mogę się usprawiedliwiać:
> - nie ja byłem przyczyną choroby tego człowieka;
> - nie jestem lekarzem;
> - miał zapewnioną opiekę i pomoc lekarską;
> - z pewnością by mnie nie zrozumiał.
> Pozostaje jednak małe "ale". Może by 'zaskoczył' i dzisiaj cieszył się
> życiem i zdrowiem??
> Dzisiaj wypracowałem sobie następujący sposób. W podobnej sytuacji udzielę
> suchej informacji podając namiary
> na Arkadię i ewentualnego lekarza. Tak będę  postępował aby mieć spokojne
> sumienie w przyszłości.
> Czy według was szanowni grupowicze zasługuję na miano "nawiedzonego
> optymalnego"?
> Pozdrowienia, Zbyszek
>
> Nna żywieniu optymalnym około 6 lat, a mam obecnie 61 lat.. Żaluje że
zacząlem żywic się po ludzku tak póżno. Pozbylem się żylaków jednej nodze,
arytmii którą miałem od czasów wojska, mocnych bólów w nocy w okolicy serca,
cisnienie ustabilizowalo się 120/80 i wielu innych dolegliwosci(chrapanie).
Odkąd wnuczek nauczyl mnie buszowania w internecie sledze wszystkie grupy
medyczne, optymalne ze szczególnym upodobaniem sci.medycyna. Dyskusja
prowadzona jest na przyzwoitym poziomie i cenie sobie wypowiedzi za i przeciw..
Chciałbym ustosunkowac się do niektórych problemów z mojego punktu siedzenia.
Zbyszek – ty nie jestes nawiedzonym ale zaczynasz być normalnym czlowiekiem.
Sposób który sobie wypracowales jest prawidlowy. Należy informowac aby mieć
spokojne sumienie.Widzialem ulotke „Dziekuj Opatrznosci że zetknela Cie z
Żywieniem Optymalnym” – decyzja jednak należy do czlowieka ale wtedy nie
może
powiedziec że o tym nie wiedzial.
Darek – książka kucharska JK zawiera oprocz sloniny 700 potraw z różnych
produktów z których można ulożyc prawidlowy sklad diety o odpowiednim stosunku
WBT.
Remeko 1 – znam ludzi którzy żywią się optymalnie 5, 10, 30 lat. Moja znajoma
bedąca na ŻO od trzech lat przed rokiem urodzila syna bez bólu. Ma 22 lata i
jest to jej pierworodny. Żywi go od samego początku optymalnie.
Jadarek – wyleczonych z cukrzycy znam wielu nawet rencistów którzy mają renty
na to schorzenie. Przed pójsciem na komisje lekarską sobie wiadomymi sposobami
powodują nawrót choroby. I znów 2 lata renty. Powrót do zdrowia za m-c.
Zibi – nie znam ludzi którzy wyleczyliby się z SM ale znam kilku którzy
zatrzymali postep choroby w stadium kiedy podjeli żywienie optymalne. TO
MALO !!!!!!!
Żeby mówic o żywieniu optymalnym należy w ten sposób żywic się co najmniej 6 m-
cy. – obserwójąc swój organizm i myslec. Nic się nie pogorszy w naszym
organiżmie może się tylko polepszyc. Co to jest 6 m-cy żywienia optymalnego
naprzeciw srednio 850 m-cy statystycznego życia. Może warto spróbowac.
Argon17 – przeniesienie dyskusji do grupy medycyny alternatywnej jest nie na
miejscu. Żywienie optymalne to leczenie przyczyn powstawania chorób i w tym
jest caly sens.
Na zakonczenie chciałbym zacytowac zlotą mysl:
„Byle inżynier czy pracownik naukowy potraf i zwiekszyc stopień komplikacji,
ale żeby cos uproscic, trzeba mieć w sobie lut geniuszu” - Ernest Friedrich

Schumacher
i na tym polega wielkosc Dr Jana Kwasniewskiego lekarza bez tytulów naukowych



--
Wysłano z serwisu OnetNiusy: http://niusy.onet.pl