k...@y...com napisał(a):

> Ok niby mam te 21 lat, studiuje, chodze do pracy, mam kochajacego chlopaka,
> troche kolezanek i kolegow, niby wszystko ok, ale ja nie wiem kim jestem.

Kiedyś z upodobaniem prowadziłem badania jak ludzie odpowiadają na
pytanie "kim jesteś"
Kobiety częsciej odpowiadały że sa kobietą, faceci że człowiekiem. Kobietom
częsciej zdarzały sie też odpowiedzi typu puchem marnym, głazką na wietrze
itp. albo córką, uczennica itd.

Całkiem spora grupa osób na takie pytanie odpowiada "nie wiem kim jestem".
Właściwie każdy kto się odrobine nad tym zastanowi odpowiada "nie wiem".

Większośc ludzi nie udziela na to pytanie odpowiedzi indywidualizującej ale
zaliczającej do jakiejś grupy - do bardzo dużej np jestem człowiekiem, o
połowę mniejszej np. jestem kobietą. Niektórzy odpowiadają jaką funkcję
pełnia w rodzinie (córka) albo w społeczeństwie (uczenica, pielęgniarka).

Ale własciwie dlaczego bycie uczennica, człowiekiem, kobietą, politykiem
miałoby stanowić odpowiedź na pytanie "kim jestem". To tylko informacja z
czym ktos pytany sie identyfikuje.

Teraz kwestia jaka jesteś. Jaka jesteś to coś innego niż kim jestes. Jaka
jesteś to znaczy jakie masz cechy. Chodzi ci zapewne o cechy psychiczne bo
czy jesteś wysoka czy niska gruba czy chuda ustalić jest łatwiej. Łatwiej bo
codziennie masz ten sam wzrost. Natomiast jak ludzie dochodzą do tego że są
np. złosliwi. Jedna pani z uporem mówi że jest złosliwa. Mimo tego nic
złośliwego wobec mnie nie robi. Wręcz przeciwnie. Dlaczego twierdzi wiec że
jest złosliwa. Ano dlatego że przed długi czas była w sytuacji w której
broniła sie okazując coś co otoczenie uznało za złośliwośc. No i ona w to
uwierzyła. Gdyby nie była w takiej sytacji pewnie nie uważałaby że jest
złośliwa.

W twoim wypadku problem moze polegać na tym że twoje życie się zmieniło,
zresztą ciagle się zmienia. Dopóki nie zajmiesz jakiejś stabilnej pozycji w
zyciu, okoliczności będa dośc zmienne, co utrudnia zaobesrwowanie twoich
stałych cech. Zresztą sa ludzie którzy bardziej zwaraca uwagę na pdobieństwa
i tacy którzy bardziej zwaracają uwagę na róznice. Jesli ktoś koncentruje sie
na różnorodności sposobów w jakie sie przejawia, trudniej mu ustalić jaki
jest.

Poza tym jest jeszcze jedna sprawa. Zdecydowaniej łatwiej jest dojśc do
jakiść wniosków na temat tego jaki jest ktoś inny niż jakim sie jest samemu.
Jest to problem belki we własnym oku i źdzbła w oku bliźniego. Po prostu
jesteś swoim punktem widzenia stąd masz problem żeby siebie zobaczyć.

Mówiąc jeszcze inaczej żeby ustalić jakim sie jest trzeba spojrzeć na siebie
jako na obiek który ma jakieś cechy. A z twojego punktu widzenia nie jesteś
obiektem tylko subiektem, tzn podmiotem. Istniejesz w teraźniejszości, teraz
myślisz, czujesz, coś robisz. Ewentualnie możesz poprzypominac sobie jak sie
zachowywałas w przeszlości, i na tej podstawie uznać że byłaś jakaś. Ale
teraz? Skąd masz wiedzieć co pomyslisz za chwilę, co sie wydarzy, jak
zareagujesz, co poczujesz. To że teraz jestes smutna nie znaczy że w ogóle
jesteś smutna. Więc skąd masz wiedziec jaka jesteś.

Nie daj sobie wmówić że jesteś nienormalna z tego powodu że nie wiesz kim
jesteś i jaka jesteś.

Pozdrowienia
kis

--
Wysłano z serwisu Usenet w portalu Gazeta.pl -> http://www.gazeta.pl/usenet/