No to padłem.

Liczba wypowiedzi w tym wątku: 20

11. Data: 2011-02-28 17:53:44

Temat: Re: No to padłem.
Od: "kiwiko" <k...@o...pl> szukaj wiadomości tego autora

Użytkownik "Vilar" <v...@U...TO.op.pl> napisał w wiadomości
news:ikfu65$os0$1@news.onet.pl...
>
> Użytkownik "kiwiko" <k...@o...pl> napisał w wiadomości
> news:4d6a53b0$0$2444$65785112@news.neostrada.pl...
>>
>> Użytkownik "Przemysław Dębski" <p...@g...pl> napisał w wiadomości
>> news:ikdad7$c9i$1@inews.gazeta.pl...
>>> Martwica mózgu pisze:
>>> [...]
>>>> wymyślniejszej architekturze. By ich wnętrza szokowały przepychem,
>>>> kipiały złotem, marmurami i szlachetnymi gatunkami drewna. W takim
>>>> otoczeniu prawdziwy chrześcijanin odczuwa potęgę Kościoła i Boga,
>>>> doświadcza Pana Jezusa i Najświętszą Panienkę najpełniej, całym sobą!
>>>
>>> Mocne ;) Ja tam najbardziej odczuwałem obecność najświętszej panienki x
>>> lat temu w Częstochowie, widząc ludzi biegających z pod Jasnej Góry do
>>> źródełka świętej wody (coś to tam z jakąś świętą Barbarą miało chyba
>>> wspólnego) z bidonami na tę wodę w kształcie bozi ;)
>>>
>>> Na post po zbóju zaprosił
>>> P.D.
>>
>> bo to Częstochowa ;) właśnie
>>
>> kiwiko
>
> A tam, nie doceniacie aspektu monthy-pythonowskiego całej sytuacji?
> Przecież to piękne jest! :-))))
>

raczej normalne ;)

kiwiko

> Chroń nas Panie B. przed normalnością.
>
> MK
>

› Pokaż wiadomość z nagłówkami

Do góry

Zobacz także

12. Data: 2011-02-28 17:55:28

Temat: Re: No to padłem.
Od: "kiwiko" <k...@o...pl> szukaj wiadomości tego autora

Użytkownik "Vilar" <v...@U...TO.op.pl> napisał w wiadomości
news:ikgbh2$c8r$1@news.onet.pl...
>
> Użytkownik "zażółcony" <r...@x...pl> napisał w wiadomości
> news:ikgatv$a7o$1@news.onet.pl...
>> Patrz, glob, gdybyś pisał w taki sposób jak tu:
>>
>> http://wyborcza.pl/1,95892,9156386,Akcja_apostazja__
czyli_jak_nie_byc_niewierzacym_praktykujacym.html#ix
zz1FGHzZXuu
>>
>> ...
>>
>> BTW. Dobrze ułożony tekst, w bardzo dużym stopniu odzwierciedlający moje
>> odczucia
>> (a i również jak autor nie chodziłem na lekcje religii)
>>
>
> Doskonały artykuł Panie Ż, MK
>
e tam...

kiwiko

› Pokaż wiadomość z nagłówkami

Do góry

13. Data: 2011-02-28 17:55:56

Temat: Re: No to padłem.
Od: Martwica mózgu <7...@m...pl> szukaj wiadomości tego autora

zażółcony napisał(a):
> Patrz, glob, gdybyďż˝ pisaďż˝ w taki sposďż˝b jak tu:
>
> http://wyborcza.pl/1,95892,9156386,Akcja_apostazja__
czyli_jak_nie_byc_niewierzacym_praktykujacym.html#ix
zz1FGHzZXuu
>
> ...
>
> BTW. Dobrze uďż˝oďż˝ony tekst, w bardzo duďż˝ym stopniu odzwierciedlajďż˝cy moje
> odczucia
> (a i rďż˝wnieďż˝ jak autor nie chodziďż˝em na lekcje religii)

A ja chodziłem, a ta strona nie działa.

› Pokaż wiadomość z nagłówkami

Do góry

14. Data: 2011-02-28 18:05:11

Temat: Re: No to padłem.
Od: "Panslavista" <p...@i...pl> szukaj wiadomości tego autora

"Martwica mózgu" <7...@m...pl> wrote in message
news:3862b999-be96-4235-9398-996967911f1b@8g2000prb.
googlegroups.com...

zażółcony napisał(a):
> Patrz, glob, gdybyďż˝ pisaďż˝ w taki sposďż˝b jak tu:
>
> http://wyborcza.pl/1,95892,9156386,Akcja_apostazja__
czyli_jak_nie_byc_niewierzacym_praktykujacym.html#ix
zz1FGHzZXuu
>
> ...
>
> BTW. Dobrze uďż˝oďż˝ony tekst, w bardzo duďż˝ym stopniu
> odzwierciedlajďż˝cy moje
> odczucia
> (a i rďż˝wnieďż˝ jak autor nie chodziďż˝em na lekcje religii)

A ja chodziłem, a ta strona nie działa.

Działa, tylko mała poprawka: zamiast "kościół" trzeba wstawić "synagoga"
zamiast "ksiądz" napisać "rebe".

› Pokaż wiadomość z nagłówkami

Do góry

15. Data: 2011-02-28 18:10:18

Temat: Re: No to padłem.
Od: "Vilar" <v...@U...TO.op.pl> szukaj wiadomości tego autora

Użytkownik "Ghost" <g...@e...pl> napisał w wiadomości
news:ikgd51$609$1@mx1.internetia.pl...
>
> Użytkownik "Vilar" <v...@U...TO.op.pl> napisał w wiadomości
> news:ikgbh2$c8r$1@news.onet.pl...
>>
>> Użytkownik "zażółcony" <r...@x...pl> napisał w wiadomości
>> news:ikgatv$a7o$1@news.onet.pl...
>>> Patrz, glob, gdybyś pisał w taki sposób jak tu:
>>>
>>> http://wyborcza.pl/1,95892,9156386,Akcja_apostazja__
czyli_jak_nie_byc_niewierzacym_praktykujacym.html#ix
zz1FGHzZXuu
>>>
>>> ...
>>>
>>> BTW. Dobrze ułożony tekst, w bardzo dużym stopniu odzwierciedlający moje
>>> odczucia
>>> (a i również jak autor nie chodziłem na lekcje religii)
>>>
>>
>> Doskonały artykuł Panie Ż, MK
>
> Sorry, ale to jest belkot bez ladu mieszjacy pojecia i zjawiska bez
> zwiazku lub przynajmniej bez wynikania, a sugerujacy takowe. Innymi slowy
> beznadziejny slowotok.

Potraktuj go może jako całkiem subiektywną opinię, z którą się zgadzasz lub
nie.
W sumie taki ma charakter - całkiem sprytny zabieg uniemożliwiający
polemikę.

MK

› Pokaż wiadomość z nagłówkami

Do góry

16. Data: 2011-02-28 18:12:02

Temat: Re: No to padłem.
Od: "Vilar" <v...@U...TO.op.pl> szukaj wiadomości tego autora

Użytkownik "kiwiko" <k...@o...pl> napisał w wiadomości
news:4d6be193$3$2498$65785112@news.neostrada.pl...
>
> Użytkownik "Vilar" <v...@U...TO.op.pl> napisał w wiadomości
> news:ikgbh2$c8r$1@news.onet.pl...
>>
>> Użytkownik "zażółcony" <r...@x...pl> napisał w wiadomości
>> news:ikgatv$a7o$1@news.onet.pl...
>>> Patrz, glob, gdybyś pisał w taki sposób jak tu:
>>>
>>> http://wyborcza.pl/1,95892,9156386,Akcja_apostazja__
czyli_jak_nie_byc_niewierzacym_praktykujacym.html#ix
zz1FGHzZXuu
>>>
>>> ...
>>>
>>> BTW. Dobrze ułożony tekst, w bardzo dużym stopniu odzwierciedlający moje
>>> odczucia
>>> (a i również jak autor nie chodziłem na lekcje religii)
>>>
>>
>> Doskonały artykuł Panie Ż, MK
>>
> e tam...
>
> kiwiko

Nie e tam, tylko o taaak.

MK

› Pokaż wiadomość z nagłówkami

Do góry

17. Data: 2011-02-28 19:14:12

Temat: Re: No to padłem.
Od: "Ghost" <g...@e...pl> szukaj wiadomości tego autora

Użytkownik "Vilar" <v...@U...TO.op.pl> napisał w wiadomości
news:ikgoed$s5h$1@news.onet.pl...
>
> Użytkownik "Ghost" <g...@e...pl> napisał w wiadomości
> news:ikgd51$609$1@mx1.internetia.pl...
>>
>> Użytkownik "Vilar" <v...@U...TO.op.pl> napisał w wiadomości
>> news:ikgbh2$c8r$1@news.onet.pl...
>>>
>>> Użytkownik "zażółcony" <r...@x...pl> napisał w wiadomości
>>> news:ikgatv$a7o$1@news.onet.pl...
>>>> Patrz, glob, gdybyś pisał w taki sposób jak tu:
>>>>
>>>> http://wyborcza.pl/1,95892,9156386,Akcja_apostazja__
czyli_jak_nie_byc_niewierzacym_praktykujacym.html#ix
zz1FGHzZXuu
>>>>
>>>> ...
>>>>
>>>> BTW. Dobrze ułożony tekst, w bardzo dużym stopniu odzwierciedlający
>>>> moje odczucia
>>>> (a i również jak autor nie chodziłem na lekcje religii)
>>>>
>>>
>>> Doskonały artykuł Panie Ż, MK
>>
>> Sorry, ale to jest belkot bez ladu mieszjacy pojecia i zjawiska bez
>> zwiazku lub przynajmniej bez wynikania, a sugerujacy takowe. Innymi slowy
>> beznadziejny slowotok.
>
> Potraktuj go może jako całkiem subiektywną opinię, z którą się zgadzasz
> lub nie.
> W sumie taki ma charakter - całkiem sprytny zabieg uniemożliwiający
> polemikę.

Ale tu nie ma sie z czym (nie)zgadzac, rozmyta opowiesc bez punktow
konkretyzacji.

› Pokaż wiadomość z nagłówkami

Do góry

18. Data: 2011-03-01 13:45:33

Temat: Re: No to padłem.
Od: zażółcony <r...@x...pl> szukaj wiadomości tego autora

Użytkownik "Martwica mózgu" <7...@m...pl> napisał:

>> http://wyborcza.pl/1,95892,9156386,Akcja_apostazja__
czyli_jak_nie_byc_niewierzacym_praktykujacym.html#ix
zz1FGHzZXuu

> A ja chodziłem, a ta strona nie działa.

Dlaczego odchodzę z Kościoła? Bo nie mam wyjścia, Proszę Księdza. Muszę.
Ściślej - zostałem zmuszony. Im częściej jednak o tym myślę, tym ważniejsze
wydaje mi się pytanie: dlaczego akurat teraz? Albo raczej: dlaczego dopiero
teraz?

Na to ważniejsze pytanie odpowiem Księdzu za chwilę, ale najpierw odpowiem
na pierwsze pytanie Księdza, bo odpowiedź wydaje mi się banalnie prosta.

Odchodzę z Kościoła Katolickiego, bo nie jestem katolikiem ani w ogóle osobą
wierzącą. Dobry powód?

Nie wadzę się więc z Bogiem, nie buntuję, nie mam momentu załamania, napadu
wątpliwości. U mnie, proszę Księdza, jest niestety "zupełnie pozamiatane".
Jestem ateistą odkąd pamiętam. Jest to dla mnie tak pierwotne, że nie
potrafię dociec źródła.

Szyderstwem

Na pewno jest w tym jakiś wpływ ojca, który deklarował się jako ateista. Nie
przeceniałbym tu jednak jego roli wychowawczej. Byłem oczywiście zbyt mały,
żeby toczyć z nim jakieś teologiczne dysputy.

Pamiętam jednak jak ojciec uprawiał coś, co nazwałbym "ateizmem szyderczym".
Uwielbiał mianowicie zabawnie komentować zachowania mojej babci, która
popadała w dewocję, "rytualne obyczaje świąteczne" (jak mawiał) ludzi, dla
których "Wielkanoc polega na święceniu jajek" albo komentowaniu niedoli
sąsiada, który w sobotę wieczorem tłukł żonę i dzieci, "a jutro będzie
musiał iść z takimi pobitymi do kościoła". Jak ktoś popełniał jakąś podłość
dodawał z uśmiechem: "proboszcz i tak go rozgrzeszy". Choć otoczenie
traktowało to jako niegroźne dziwactwo wystarczyło jednak, żebym zdał sobie
sprawę, że w kwestii religijnej można być "poza systemem". Że jest taka
opcja.

Racjonalnie

Miałem też inne religijne wzorce. Wakacje i ferie spędzałem czasami u mojej
żydowskiej rodziny w pobliskich Suwałkach. Nie ma to wiele wspólnego z moim
ateizmem, bo byli oni ludźmi głęboko wierzącymi. Poza oczywistymi różnicami
religijnymi, poznałem zupełnie inny model religijności. Pozbawiony
hałaśliwej ostentacji, oparty raczej na zrozumieniu, niż fanatycznej wierze,
na wiedzy, ciągłym studiowaniu i dociekaniu, a nie bezkrytycznym
przyjmowaniu dogmatów.

"Talmudyczny" - jakby to powiedział ksiądz Rydzyk. Do dziś jest to model
bardzo mi bliski. W mojej prywatnej metafizyce (zaręczam, że ateiści takową
posiadają!) używam raczej starotestamentowych narzędzi filozoficznych,
porównań, nazewnictwa, metafor, itd. Mimo że jestem niewierzący, bardzo
interesuję się religią.

Choć moja najbliższa rodzina była tzw. normalna (tzn. katolicka), była
jednak bardzo racjonalna, to znaczy od dzieciństwa wiedziałem, że jak ktoś
jest chory, to trzeba mu dać antybiotyk, a nie modlić się za niego. Że jak
gdzieś w Polsce jest powódź, to powodem są deszcze i roztopy, a nie gniew
Boży. Że jak zaczynają mi się podobać dziewczyny, to jest to dojrzewanie, a
nie grzeszne pokuszenie Szatana. Że jak straciłem kolegę, to nie dlatego "że
Bóg go do siebie powołał", ale że zatruł się czadem z zepsutego piecyka. I
tak dalej z teorią ewolucji Darwina, Kopernikiem i dinozaurami na czele

Opresyjnie

Stopniowo oddalałem się coraz bardziej. Gdy jest się niewierzącym i patrzy
na to wszystko z boku, rytualne zachowania religijne innych ludzi często
stają się niezrozumiałe, dziwaczne, nieprzystające do rzeczywistości. Czułem
się w tym coraz bardziej obco.

Rodzina najpierw zareagowała opresyjnie. Zmuszany do pójścia do kościoła
strasznie się męczyłem. Nie chodzi o to, że się tam nudziłem. Kościół
odrzucał mnie swoją estetyką, tłumem, zapachami, starczym wibratem chóru,
groteskową intonacją księdza, napastliwością kazań, dziwacznością rytuału,
językiem, odpustową tandetą wystroju, męką rzeźb, złotem i plastikowymi
kwiatami. Daję słowo, że się starałem, jednak nic z tego nie rozumiałem. Jak
zresztą wszyscy dookoła. Szepty, sykania, skubanie rękawów, gapienie się na
innych, ziewanie, wreszcie - zerkanie na zegarki i czekanie na koniec.
Żadnych wzruszeń, przeżyć, ekstaz, żarliwości, jakie znałem już wtedy np. z
"Quo Vadis" Sienkiewicza czy filmów historycznych. To było jakieś zbiorowe
kłamstwo, w którym nie chciałem brać udziału.

Potem już poszło z górki. Przestałem chodzić na religię. Nie chodziło o
wagary, lenistwo czy nudę. Po prostu nie dawałem rady. Czułem, że to, co
mówi pani katechetka - tyleż natchniona co niekompetentna - to jakaś fikcja.
Jakieś wniebowstąpienia, zwiastowania, niepokalane poczęcia, wskrzeszenia,
rozmnożenia, zamiany. Archanioły, Szatany, Mędrcy ze Wschodu i rzezie
niewiniątek. Jeśli się w to nie wierzy, to wychodzi z tego jakiś "Władca
pierścieni". Czułem, że życie i ważne rzeczy dzieją się gdzieś indziej.

Religii nie było wtedy w szkołach tylko w salce katechetycznej obok kościoła
(była połowa lat 70.), można się było łatwo urwać po drodze. Np. skręcić nad
jezioro. Raz, drugi, dziesiąty.

Jak się wszystko wydało były jakieś interwencje, wezwania i działania
wychowawcze, ale raczej o charakterze belfersko-policyjnym niż
metafizycznym. Nie straszono mnie więc potępieniem i wiecznymi mękami w
ogniu piekielnym, ale karami o wiele bardziej doczesnymi. To znaczy: jak nie
będziesz chodził, będzie lanie. Wybrałem lanie. Nie dopuszczono mnie więc do
Pierwszej Komunii. Poszedłem rok później po wstawiennictwie u proboszcza
bardziej zaangażowanych w życie parafii członków mojej rodziny. Załatwili
to, kazali zamknąć dziób i robić co trzeba. Wspominam to jak ponurą szopkę.

Wolność

Może jeszcze byłem wtedy "do uratowania"? To znaczy do uratowania w Bożym
planie zbawienia? Może gdyby ktoś chciał ze mną porozmawiać? Ale nikt nie
chciał. Nie było zresztą o czym. Zrozumiałem, że religia katolicka jest
trochę jak armia. Nie musisz znać planów sztabu generalnego ani naczelnego
wodza. Masz robić, co ci każą bez dyskusji. Tu nie ma nic do rozumienia. A
ja byłem raczej pacyfistą i wolałem rozumieć. Kiedy byłem w ósmej klasie
armia wprowadziła stan wojenny. Rok później uciekłem w istocie z rodzinnego
domu do szkoły z internatem. Zacząłem żyć "na swoim". Nikt mi nic nie mógł
kazać. Byłem wolny, również w sensie religijnym. Nieznośna presja się
skończyła.

Czy czułem się samotny? Proszę Księdza! I to bardzo! Zwłaszcza wtedy.
Oczywiście jako osoba niewierząca zdawałem sobie sprawę z ostatecznej
konsekwencji. Ogień piekielny czy "zasiadanie po prawicy Ojca" nie wchodzi
tu oczywiście w rachubę. Nie wierzę w życie po śmierci w ogóle. Gaśnie
światło i koniec. Nie ma nic. Żadnej myśli. Pozostajemy tylko w pamięci
bliskich. Nie stworzyłem sobie żadnego naiwnego zamiennika w rodzaju
reinkarnacji, Ducha Kosmicznego czy innych tego typu "znieczuleń".

Na marginesie, co się może Księdzu spodoba, w przeciwieństwie do większości
katolików nie wierzę też we wróżki, różdżkarzy, horoskopy, taroty, przesądy
uroki, czary i inny tego typu chłam, choć Kościołowi te drobne akty herezji
i bałwochwalstwa najwyraźniej nie przeszkadzają.

Śmierć i koniec - może nie jest to miła perspektywa, ale lepsza niż fikcja.
Wiara to rodzaj protezy, środka przeciwbólowego. Nauczyłem się żyć bez tego.
Podobnie jak bez wiary w to, że jesteśmy dziełem Boga, częścią Bożego planu,
w możliwość odpuszczenia grzechów, itd. Lęk przed śmiercią, bezsensem,
bezcelowością jest częścią naszej egzystencji. Odwaga polega nie na
pogodzeniu się z tym (to byłaby rejterada!), ale na umiejętności życia ze
świadomością braku odpowiedzi na podstawowe pytania. Nie czuję się
kompetentny żeby ciągnąć ten wątek. Jest za dużo dobrej literatury na ten
temat.

Swoją drogą, obserwacje uczą, że nawet głęboka wiara nie pozbawia
wątpliwości. Szpitale pełne są wierzących, którym wcale nie jest raźno
odchodzić do lepszego świata, w który przecież wierzą.

Moje poglądy zostały wypróbowane w sytuacjach krytycznych. Przeżyłem kilka
wypadków drogowych, poważne turbulencje i twarde lądowania samolotem, dwa
razy omal nie utonąłem, miałem wypadki nurkowe, z których myślałem, że nie
wyjdę. Są to momenty, w których każdą sekundę można rozbić na sto części i
pamięta się każdą myśl. Nigdy jednak nie błagałem w duchu "Jezu Wszechmogący
wybaw mnie z tej opresji, a zrobię wszystko, co każesz". Nie jest to powód
do dumy tylko raczej przekonanie, że powiedzonko "jak trwoga to do Boga",
raczej mnie nie dotyczy.

Polityka

Po wyborze Karola Wojtyły na papieża, a zwłaszcza po Sierpniu '80, moi
koledzy zaczęli chodzić na pielgrzymki. Ja z kolei zacząłem jeździć do
Jarocina. Subkultura, przez którą rozumiem aktywną niezgodę na zastaną
rzeczywistość, dała mi odpowiedzi na wiele pytań i naznaczyła do dzisiaj.
Choć nigdy nie byłem antyklerykałem (księża są różni), Kościół uważałem za
element konserwujący system, który jest nie do zaakceptowania.

Były też inne momenty. Po śmierci Jana Pawła II, choć rzadko zgadzałem się z
nim politycznie, wspominałem jego wspaniałą pielgrzymkę na Ukrainę,
wzruszającą pielgrzymkę do Izraela, świadectwo dane w Yad Vashem i karteczkę
w Ścianie Płaczu. Wreszcie wszystkie pielgrzymki do Polski. Zastanawiałem
się wtedy, czy jestem częścią tego wszystkiego? Nie, zdecydowanie nie byłem.

Zachowania żałobne Polaków obserwowałem z życzliwym zainteresowaniem, ale i
zdumieniem. Ileż bowiem zniczy trzeba jeszcze zapalić, żeby publicznie
pokazać swój żal? Cieszyłem się jednak, że pod tą fasadą rytuału pojawi się
też duchowa refleksja. Jakiż byłem naiwny! W tym samym roku ci sami Polacy,
którzy tłumnie palili znicze, przy ogromnym poparciu Kościoła wybrali na
prezydenta zagorzałego zwolennika kary śmierci. Przypomnę, że Jan Paweł II
był jej wielkim przeciwnikiem. Co ciekawe, trafił później na Wawel
jednoosobową decyzją najbliższego współpracownika Jana Pawła II, autora
bestsellerowej książki o wielce znaczącym tytule "Dziedzictwo".

W moim mniemaniu żadne inne względy, poza politycznymi, tego nie tłumaczą.
Dla mnie był to akt nad wyraz symboliczny.

I niebo się nie zawaliło

Przejdę tu do drugiego, bardziej interesującego pytania, mianowicie:
dlaczego teraz i dlaczego czuję się zmuszony?

Po katastrofie smoleńskiej Kościół staną na stanowisku nie tylko dla mnie
obcym, ale wręcz groźnym i wrogim. Nie chodzi tu o żenującą aferę z krzyżem
na Krakowskim Przedmieściu, ani o poparcie Jarosława Kaczyńskiego w wyborach
na prezydenta Polski. Sprawa jest o wiele poważniejsza. Kościół mniej lub
bardziej oficjalnie popiera siły polityczne, które otwarcie dążą do zmiany
czegoś, co na własny użytek nazywam aktem założycielskim współczesnej
Polski. Co przez to rozumiem?

Proszę Księdza, mam 44 lata i za mojego życia miały miejsce dwa wielkie
wydarzenia: Sierpień'80 i wybory w czerwcu 1989 roku. W obu przypadkach
niemal całe polskie społeczeństwo, bez podziału na robotników czy
inteligencję, biednych i bogatych, wierzących i niewierzących, odrzuciło
komunistyczną dyktaturę i opowiedziało po stronie demokracji. Po stronie
Polski otwartej, tolerancyjnej, przyjaznej, nowoczesnej, europejskiej,
dostatniej, żyjącej w zgodzie z sąsiadami. Wolnej od zemsty, nienawiści,
fanatyzmu, ciemnoty i tępego nacjonalizmu.

Wydarzenia te są dla mnie aktem założycielskim Polski, w której chcę żyć i
powodem do dumy. W swojej historii Polska nigdy nie miała tak wielkiego i
pozytywnego wpływu na losy Europy i Świata, rozmontowując blok krajów
socjalistycznych, ZSRR i kończąc zimną wojnę. Solidarność, Wałęsa, Pokojowa
Nagroda Nobla, Mazowiecki, Okrągły Stół, oczywiście też papież Jan Paweł
II - to były powody do dumy Polaków na całym świecie.

Tymczasem w posmoleńskiej debacie, zwłaszcza w toku kampanii wyborczej,
wielokrotnie i brutalnie ten piękny mit był niszczony. Przypominam sobie
zwłaszcza obchody trzydziestolecia Solidarności, która to z roli jednoczenia
Polaków stała się symbolem tuby propagandowej jednej opcji. Obchodów bez
Lecha Wałęsy, którego uważa się tam za zdrajcę i agenta, gdzie premier
Tadeusz Mazowiecki zostaje wygwizdany i obok profesora Bronisława Geremka
oskarżony o zdradę interesów robotniczych w czasie sierpniowych strajków!
Taką opinię wyraził w przemówieniu Jarosław Kaczyński. I niebo się na niego
nie zawaliło! Zrozumiałem wtedy, że idzie po władzę, aby uczynić Polskę
krajem zemsty, kłamstwa, ksenofobii, ciemnoty i resentymentów. Krajem służb
specjalnych i agentów Tomków, czego przedsmak dał nam już podczas swoich
rządów.

Najbliższe wybory parlamentarne będą nie tylko wyborami do parlamentu, ale
wyborami jednej z tych dwóch wizji przyszłości Polski. Czy chcemy żyć w
kraju, którego mitem założycielskim jest dziesięć milionów członków
Solidarności z Sierpnia'80 i prawie sto procent głosów w wyborach z czerwca
1989, czy raczej 0,6 promila alkoholu we krwi generała lotnictwa? Proszę
pozwolić mi na własny użytek żywić przekonanie, że katastrofa smoleńska była
wynikiem przypadków i błędów pilotów.

Przeciwstawienie się tej wizji uważam za mój obywatelski obowiązek. Tu nie
mam już możliwości wyboru. Zostałem zmuszony.

Niestety, Kościół Katolicki opowiada się za tą wizją Polski, która jest mi
obca i wroga.

Używając sformułowania "pogląd Kościoła Katolickiego" używam oczywiście
skrótu myślowego. Można tu bowiem oczywiście powiedzieć, że Kościół nie jest
bytem politycznym i jako taki poglądów politycznych nie ma, a decyzje
polityczne każdy z wiernych podejmuje indywidualnie w swoim sercu. Ale nie
bądźmy naiwni! Każde dziecko wie, że Kościół od wielu lat aktywnie
uczestniczy w życiu politycznym i ma nad wyraz czytelne poglądy. Niestety
zawsze są to poglądy niezgodne z moimi. Jestem zwolennikiem pełnej
refundacji zabiegów in vitro, pełnej emancypacji mniejszości seksualnych,
nie cierpię traktowania kobiet jako kucharek i maszyn do rodzenia. Jestem
przeciwny nauczaniu religii w szkołach, sam bowiem na własnej skórze
odczułem, co to znaczy znosić presję otoczenia, kiedy się nie jest
katolikiem. Szkoła, podobnie jak sądy, sejm i inne instytucje publiczne
powinna być świecka. Uważam też, że sprawiedliwie byłoby, żeby Kościół
finansowany był z podatków tych, którzy tego sobie zażyczą w zeznaniu
podatkowym. Ja na przykład przeznaczyłbym je na Wielką Orkiestrę Świątecznej
Pomocy, której Kościół jest zdecydowanie wrogi (nie licząc odosobnionego
przykładu nieodżałowanego arcybiskupa Życińskiego).

Tych rozbieżności jest oczywiście o wiele więcej, ale to nie jest miejsce
żeby je mnożyć.

Wszystko to razem nie pozostawia wątpliwości, że muszę odejść ze wspólnoty,
która prezentuje tak diametralnie inne poglądy, ogląd rzeczywistości i wizję
przyszłości od mojej. Jeżeli nawet czysto statystycznie udzielam im jakiegoś
mandatu, to jest to dalece niezgodne z rzeczywistością i powoduje mój
ogromny dyskomfort. Muszę natychmiast wycofać ten mandat.

****

Dlatego, proszę Księdza, właśnie muszę, i dlatego właśnie teraz, dokonać
aktu apostazji.

Mam nadzieję, że Ksiądz mnie rozumie.

› Pokaż wiadomość z nagłówkami

Do góry

19. Data: 2011-03-01 14:12:06

Temat: Re: No to padłem.
Od: Nemezis <s...@g...com> szukaj wiadomości tego autora

zażółcony napisał(a):
> Uďż˝ytkownik "Martwica mďż˝zgu" <7...@m...pl> napisaďż˝:
>
> >> http://wyborcza.pl/1,95892,9156386,Akcja_apostazja__
czyli_jak_nie_byc_niewierzacym_praktykujacym.html#ix
zz1FGHzZXuu
>
> > A ja chodziďż˝em, a ta strona nie dziaďż˝a.
>
> Dlaczego odchodzďż˝ z Koďż˝cioďż˝a? Bo nie mam wyjďż˝cia, Proszďż˝ Ksiďż˝dza.
Muszďż˝.
> ďż˝ciďż˝lej - zostaďż˝em zmuszony. Im czďż˝ciej jednak o tym myďż˝lďż˝, tym
waďż˝niejsze
> wydaje mi siďż˝ pytanie: dlaczego akurat teraz? Albo raczej: dlaczego dopiero
> teraz?
>
>
> Na to waďż˝niejsze pytanie odpowiem Ksiďż˝dzu za chwilďż˝, ale najpierw odpowiem
> na pierwsze pytanie Ksiďż˝dza, bo odpowiedďż˝ wydaje mi siďż˝ banalnie prosta.
>
> Odchodzďż˝ z Koďż˝cioďż˝a Katolickiego, bo nie jestem katolikiem ani w ogďż˝le
osobďż˝
> wierzďż˝cďż˝. Dobry powďż˝d?
>
> Nie wadzďż˝ siďż˝ wiďż˝c z Bogiem, nie buntujďż˝, nie mam momentu zaďż˝amania,
napadu
> wďż˝tpliwoďż˝ci. U mnie, proszďż˝ Ksiďż˝dza, jest niestety "zupeďż˝nie
pozamiatane".
> Jestem ateistďż˝ odkďż˝d pamiďż˝tam. Jest to dla mnie tak pierwotne, ďż˝e nie
> potrafiďż˝ dociec ďż˝rďż˝dďż˝a.
>
> Szyderstwem
>
> Na pewno jest w tym jakiďż˝ wpďż˝yw ojca, ktďż˝ry deklarowaďż˝ siďż˝ jako ateista.
Nie
> przeceniaďż˝bym tu jednak jego roli wychowawczej. Byďż˝em oczywiďż˝cie zbyt maďż˝y,
> ďż˝eby toczyďż˝ z nim jakieďż˝ teologiczne dysputy.
>
> Pamiďż˝tam jednak jak ojciec uprawiaďż˝ coďż˝, co nazwaďż˝bym "ateizmem
szyderczym".
> Uwielbiaďż˝ mianowicie zabawnie komentowaďż˝ zachowania mojej babci, ktďż˝ra
> popadaďż˝a w dewocjďż˝, "rytualne obyczaje ďż˝wiďż˝teczne" (jak mawiaďż˝) ludzi,
dla
> ktďż˝rych "Wielkanoc polega na ďż˝wiďż˝ceniu jajek" albo komentowaniu niedoli
> sďż˝siada, ktďż˝ry w sobotďż˝ wieczorem tďż˝ukďż˝ ďż˝onďż˝ i dzieci, "a jutro
bďż˝dzie
> musiaďż˝ iďż˝ďż˝ z takimi pobitymi do koďż˝cioďż˝a". Jak ktoďż˝ popeďż˝niaďż˝
jakďż˝ďż˝ podďż˝oďż˝ďż˝
> dodawaďż˝ z uďż˝miechem: "proboszcz i tak go rozgrzeszy". Choďż˝ otoczenie
> traktowaďż˝o to jako niegroďż˝ne dziwactwo wystarczyďż˝o jednak, ďż˝ebym zdaďż˝
sobie
> sprawďż˝, ďż˝e w kwestii religijnej moďż˝na byďż˝ "poza systemem". ďż˝e jest taka
> opcja.
>
> Racjonalnie
>
> Miaďż˝em teďż˝ inne religijne wzorce. Wakacje i ferie spďż˝dzaďż˝em czasami u mojej
> ďż˝ydowskiej rodziny w pobliskich Suwaďż˝kach. Nie ma to wiele wspďż˝lnego z moim
> ateizmem, bo byli oni ludďż˝mi gďż˝ďż˝boko wierzďż˝cymi. Poza oczywistymi
rďż˝nicami
> religijnymi, poznaďż˝em zupeďż˝nie inny model religijnoďż˝ci. Pozbawiony
> haďż˝aďż˝liwej ostentacji, oparty raczej na zrozumieniu, niďż˝ fanatycznej wierze,
> na wiedzy, ciďż˝gďż˝ym studiowaniu i dociekaniu, a nie bezkrytycznym
> przyjmowaniu dogmatďż˝w.
>
> "Talmudyczny" - jakby to powiedziaďż˝ ksiďż˝dz Rydzyk. Do dziďż˝ jest to model
> bardzo mi bliski. W mojej prywatnej metafizyce (zarďż˝czam, ďż˝e ateiďż˝ci takowďż˝
> posiadajďż˝!) uďż˝ywam raczej starotestamentowych narzďż˝dzi filozoficznych,
> porďż˝wnaďż˝, nazewnictwa, metafor, itd. Mimo ďż˝e jestem niewierzďż˝cy, bardzo
> interesujďż˝ siďż˝ religiďż˝.
>
> Choďż˝ moja najbliďż˝sza rodzina byďż˝a tzw. normalna (tzn. katolicka), byďż˝a
> jednak bardzo racjonalna, to znaczy od dzieciďż˝stwa wiedziaďż˝em, ďż˝e jak ktoďż˝
> jest chory, to trzeba mu daďż˝ antybiotyk, a nie modliďż˝ siďż˝ za niego. ďż˝e jak
> gdzieďż˝ w Polsce jest powďż˝dďż˝, to powodem sďż˝ deszcze i roztopy, a nie gniew
> Boďż˝y. ďż˝e jak zaczynajďż˝ mi siďż˝ podobaďż˝ dziewczyny, to jest to dojrzewanie,
a
> nie grzeszne pokuszenie Szatana. ďż˝e jak straciďż˝em kolegďż˝, to nie dlatego
"ďż˝e
> Bďż˝g go do siebie powoďż˝aďż˝", ale ďż˝e zatruďż˝ siďż˝ czadem z zepsutego
piecyka. I
> tak dalej z teoriďż˝ ewolucji Darwina, Kopernikiem i dinozaurami na czele
>
>
>
> Opresyjnie
>
> Stopniowo oddalaďż˝em siďż˝ coraz bardziej. Gdy jest siďż˝ niewierzďż˝cym i patrzy
> na to wszystko z boku, rytualne zachowania religijne innych ludzi czďż˝sto
> stajďż˝ siďż˝ niezrozumiaďż˝e, dziwaczne, nieprzystajďż˝ce do rzeczywistoďż˝ci.
Czuďż˝em
> siďż˝ w tym coraz bardziej obco.
>
> Rodzina najpierw zareagowaďż˝a opresyjnie. Zmuszany do pďż˝jďż˝cia do koďż˝cioďż˝a
> strasznie siďż˝ mďż˝czyďż˝em. Nie chodzi o to, ďż˝e siďż˝ tam nudziďż˝em.
Koďż˝ciďż˝
> odrzucaďż˝ mnie swojďż˝ estetykďż˝, tďż˝umem, zapachami, starczym wibratem chďż˝ru,
> groteskowďż˝ intonacjďż˝ ksiďż˝dza, napastliwoďż˝ciďż˝ kazaďż˝, dziwacznoďż˝ciďż˝
rytuaďż˝u,
> jďż˝zykiem, odpustowďż˝ tandetďż˝ wystroju, mďż˝kďż˝ rzeďż˝b, zďż˝otem i
plastikowymi
> kwiatami. Dajďż˝ sďż˝owo, ďż˝e siďż˝ staraďż˝em, jednak nic z tego nie
rozumiaďż˝em. Jak
> zresztďż˝ wszyscy dookoďż˝a. Szepty, sykania, skubanie rďż˝kawďż˝w, gapienie siďż˝
na
> innych, ziewanie, wreszcie - zerkanie na zegarki i czekanie na koniec.
> ďż˝adnych wzruszeďż˝, przeďż˝yďż˝, ekstaz, ďż˝arliwoďż˝ci, jakie znaďż˝em juďż˝
wtedy np. z
> "Quo Vadis" Sienkiewicza czy filmďż˝w historycznych. To byďż˝o jakieďż˝ zbiorowe
> kďż˝amstwo, w ktďż˝rym nie chciaďż˝em braďż˝ udziaďż˝u.
>
> Potem juďż˝ poszďż˝o z gďż˝rki. Przestaďż˝em chodziďż˝ na religiďż˝. Nie chodziďż˝o
o
> wagary, lenistwo czy nudďż˝. Po prostu nie dawaďż˝em rady. Czuďż˝em, ďż˝e to, co
> mďż˝wi pani katechetka - tyleďż˝ natchniona co niekompetentna - to jakaďż˝ fikcja.
> Jakieďż˝ wniebowstďż˝pienia, zwiastowania, niepokalane poczďż˝cia, wskrzeszenia,
> rozmnoďż˝enia, zamiany. Archanioďż˝y, Szatany, Mďż˝drcy ze Wschodu i rzezie
> niewiniďż˝tek. Jeďż˝li siďż˝ w to nie wierzy, to wychodzi z tego jakiďż˝ "Wďż˝adca
> pierďż˝cieni". Czuďż˝em, ďż˝e ďż˝ycie i waďż˝ne rzeczy dziejďż˝ siďż˝ gdzieďż˝
indziej.
>
> Religii nie byďż˝o wtedy w szkoďż˝ach tylko w salce katechetycznej obok
koďż˝cioďż˝a
> (byďż˝a poďż˝owa lat 70.), moďż˝na siďż˝ byďż˝o ďż˝atwo urwaďż˝ po drodze. Np.
skrďż˝ciďż˝ nad
> jezioro. Raz, drugi, dziesiďż˝ty.
>
> Jak siďż˝ wszystko wydaďż˝o byďż˝y jakieďż˝ interwencje, wezwania i dziaďż˝ania
> wychowawcze, ale raczej o charakterze belfersko-policyjnym niďż˝
> metafizycznym. Nie straszono mnie wiďż˝c potďż˝pieniem i wiecznymi mďż˝kami w
> ogniu piekielnym, ale karami o wiele bardziej doczesnymi. To znaczy: jak nie
> bďż˝dziesz chodziďż˝, bďż˝dzie lanie. Wybraďż˝em lanie. Nie dopuszczono mnie wiďż˝c
do
> Pierwszej Komunii. Poszedďż˝em rok pďż˝niej po wstawiennictwie u proboszcza
> bardziej zaangaďż˝owanych w ďż˝ycie parafii czďż˝onkďż˝w mojej rodziny. Zaďż˝atwili
> to, kazali zamknďż˝ďż˝ dziďż˝b i robiďż˝ co trzeba. Wspominam to jak ponurďż˝
szopkďż˝.
>
> Wolnoďż˝ďż˝
>
> Moďż˝e jeszcze byďż˝em wtedy "do uratowania"? To znaczy do uratowania w Boďż˝ym
> planie zbawienia? Moďż˝e gdyby ktoďż˝ chciaďż˝ ze mnďż˝ porozmawiaďż˝? Ale nikt nie
> chciaďż˝. Nie byďż˝o zresztďż˝ o czym. Zrozumiaďż˝em, ďż˝e religia katolicka jest
> trochďż˝ jak armia. Nie musisz znaďż˝ planďż˝w sztabu generalnego ani naczelnego
> wodza. Masz robiďż˝, co ci kaďż˝ďż˝ bez dyskusji. Tu nie ma nic do rozumienia. A
> ja byďż˝em raczej pacyfistďż˝ i wolaďż˝em rozumieďż˝. Kiedy byďż˝em w ďż˝smej
klasie
> armia wprowadziďż˝a stan wojenny. Rok pďż˝niej uciekďż˝em w istocie z rodzinnego
> domu do szkoďż˝y z internatem. Zaczďż˝ďż˝em ďż˝yďż˝ "na swoim". Nikt mi nic nie
mďż˝gďż˝
> kazaďż˝. Byďż˝em wolny, rďż˝wnieďż˝ w sensie religijnym. Nieznoďż˝na presja siďż˝
> skoďż˝czyďż˝a.
>
> Czy czuďż˝em siďż˝ samotny? Proszďż˝ Ksiďż˝dza! I to bardzo! Zwďż˝aszcza wtedy.
> Oczywiďż˝cie jako osoba niewierzďż˝ca zdawaďż˝em sobie sprawďż˝ z ostatecznej
> konsekwencji. Ogieďż˝ piekielny czy "zasiadanie po prawicy Ojca" nie wchodzi
> tu oczywiďż˝cie w rachubďż˝. Nie wierzďż˝ w ďż˝ycie po ďż˝mierci w ogďż˝le.
Gaďż˝nie
> ďż˝wiatďż˝o i koniec. Nie ma nic. ďż˝adnej myďż˝li. Pozostajemy tylko w pamiďż˝ci
> bliskich. Nie stworzyďż˝em sobie ďż˝adnego naiwnego zamiennika w rodzaju
> reinkarnacji, Ducha Kosmicznego czy innych tego typu "znieczuleďż˝".
>
>
> Na marginesie, co siďż˝ moďż˝e Ksiďż˝dzu spodoba, w przeciwieďż˝stwie do
wiďż˝kszoďż˝ci
> katolikďż˝w nie wierzďż˝ teďż˝ we wrďż˝ki, rďż˝dďż˝karzy, horoskopy, taroty,
przesďż˝dy
> uroki, czary i inny tego typu chďż˝am, choďż˝ Koďż˝cioďż˝owi te drobne akty herezji
> i baďż˝wochwalstwa najwyraďż˝niej nie przeszkadzajďż˝.
>
> ďż˝mierďż˝ i koniec - moďż˝e nie jest to miďż˝a perspektywa, ale lepsza niďż˝
fikcja.
> Wiara to rodzaj protezy, ďż˝rodka przeciwbďż˝lowego. Nauczyďż˝em siďż˝ ďż˝yďż˝ bez
tego.
> Podobnie jak bez wiary w to, ďż˝e jesteďż˝my dzieďż˝em Boga, czďż˝ciďż˝ Boďż˝ego
planu,
> w moďż˝liwoďż˝ďż˝ odpuszczenia grzechďż˝w, itd. Lďż˝k przed ďż˝mierciďż˝,
bezsensem,
> bezcelowoďż˝ciďż˝ jest czďż˝ciďż˝ naszej egzystencji. Odwaga polega nie na
> pogodzeniu siďż˝ z tym (to byďż˝aby rejterada!), ale na umiejďż˝tnoďż˝ci ďż˝ycia ze
> ďż˝wiadomoďż˝ciďż˝ braku odpowiedzi na podstawowe pytania. Nie czujďż˝ siďż˝
> kompetentny ďż˝eby ciďż˝gnďż˝ďż˝ ten wďż˝tek. Jest za duďż˝o dobrej literatury na
ten
> temat.
>
> Swojďż˝ drogďż˝, obserwacje uczďż˝, ďż˝e nawet gďż˝ďż˝boka wiara nie pozbawia
> wďż˝tpliwoďż˝ci. Szpitale peďż˝ne sďż˝ wierzďż˝cych, ktďż˝rym wcale nie jest
raďż˝no
> odchodziďż˝ do lepszego ďż˝wiata, w ktďż˝ry przecieďż˝ wierzďż˝.
>
> Moje poglďż˝dy zostaďż˝y wyprďż˝bowane w sytuacjach krytycznych. Przeďż˝yďż˝em
kilka
> wypadkďż˝w drogowych, powaďż˝ne turbulencje i twarde lďż˝dowania samolotem, dwa
> razy omal nie utonďż˝ďż˝em, miaďż˝em wypadki nurkowe, z ktďż˝rych myďż˝laďż˝em,
ďż˝e nie
> wyjdďż˝. Sďż˝ to momenty, w ktďż˝rych kaďż˝dďż˝ sekundďż˝ moďż˝na rozbiďż˝ na sto
czďż˝ci i
> pamiďż˝ta siďż˝ kaďż˝dďż˝ myďż˝l. Nigdy jednak nie bďż˝agaďż˝em w duchu "Jezu
Wszechmogďż˝cy
> wybaw mnie z tej opresji, a zrobiďż˝ wszystko, co kaďż˝esz". Nie jest to powďż˝d
> do dumy tylko raczej przekonanie, ďż˝e powiedzonko "jak trwoga to do Boga",
> raczej mnie nie dotyczy.
>
> Polityka
>
> Po wyborze Karola Wojtyďż˝y na papieďż˝a, a zwďż˝aszcza po Sierpniu '80, moi
> koledzy zaczďż˝li chodziďż˝ na pielgrzymki. Ja z kolei zaczďż˝ďż˝em jeďż˝dziďż˝ do
> Jarocina. Subkultura, przez ktďż˝rďż˝ rozumiem aktywnďż˝ niezgodďż˝ na zastanďż˝
> rzeczywistoďż˝ďż˝, daďż˝a mi odpowiedzi na wiele pytaďż˝ i naznaczyďż˝a do dzisiaj.
> Choďż˝ nigdy nie byďż˝em antyklerykaďż˝em (ksiďż˝a sďż˝ rďż˝ni), Koďż˝ciďż˝
uwaďż˝aďż˝em za
> element konserwujďż˝cy system, ktďż˝ry jest nie do zaakceptowania.
>
> Byďż˝y teďż˝ inne momenty. Po ďż˝mierci Jana Pawďż˝a II, choďż˝ rzadko zgadzaďż˝em
siďż˝ z
> nim politycznie, wspominaďż˝em jego wspaniaďż˝ďż˝ pielgrzymkďż˝ na Ukrainďż˝,
> wzruszajďż˝cďż˝ pielgrzymkďż˝ do Izraela, ďż˝wiadectwo dane w Yad Vashem i
karteczkďż˝
> w ďż˝cianie Pďż˝aczu. Wreszcie wszystkie pielgrzymki do Polski. Zastanawiaďż˝em
> siďż˝ wtedy, czy jestem czďż˝ciďż˝ tego wszystkiego? Nie, zdecydowanie nie byďż˝em.
>
> Zachowania ďż˝aďż˝obne Polakďż˝w obserwowaďż˝em z ďż˝yczliwym zainteresowaniem, ale
i
> zdumieniem. Ileďż˝ bowiem zniczy trzeba jeszcze zapaliďż˝, ďż˝eby publicznie
> pokazaďż˝ swďż˝j ďż˝al? Cieszyďż˝em siďż˝ jednak, ďż˝e pod tďż˝ fasadďż˝ rytuaďż˝u
pojawi siďż˝
> teďż˝ duchowa refleksja. Jakiďż˝ byďż˝em naiwny! W tym samym roku ci sami Polacy,
> ktďż˝rzy tďż˝umnie palili znicze, przy ogromnym poparciu Koďż˝cioďż˝a wybrali na
> prezydenta zagorzaďż˝ego zwolennika kary ďż˝mierci. Przypomnďż˝, ďż˝e Jan Paweďż˝
II
> byďż˝ jej wielkim przeciwnikiem. Co ciekawe, trafiďż˝ pďż˝niej na Wawel
> jednoosobowďż˝ decyzjďż˝ najbliďż˝szego wspďż˝pracownika Jana Pawďż˝a II, autora
> bestsellerowej ksiďż˝ďż˝ki o wielce znaczďż˝cym tytule "Dziedzictwo".
>
> W moim mniemaniu ďż˝adne inne wzglďż˝dy, poza politycznymi, tego nie tďż˝umaczďż˝.
> Dla mnie byďż˝ to akt nad wyraz symboliczny.
>
> I niebo siďż˝ nie zawaliďż˝o
>
> Przejdďż˝ tu do drugiego, bardziej interesujďż˝cego pytania, mianowicie:
> dlaczego teraz i dlaczego czujďż˝ siďż˝ zmuszony?
>
> Po katastrofie smoleďż˝skiej Koďż˝ciďż˝ stanďż˝ na stanowisku nie tylko dla mnie
> obcym, ale wrďż˝cz groďż˝nym i wrogim. Nie chodzi tu o ďż˝enujďż˝cďż˝ aferďż˝ z
krzyďż˝em
> na Krakowskim Przedmieďż˝ciu, ani o poparcie Jarosďż˝awa Kaczyďż˝skiego w wyborach
> na prezydenta Polski. Sprawa jest o wiele powaďż˝niejsza. Koďż˝ciďż˝ mniej lub
> bardziej oficjalnie popiera siďż˝y polityczne, ktďż˝re otwarcie dďż˝ďż˝ďż˝ do
zmiany
> czegoďż˝, co na wďż˝asny uďż˝ytek nazywam aktem zaďż˝oďż˝ycielskim wspďż˝czesnej
> Polski. Co przez to rozumiem?
>
> Proszďż˝ Ksiďż˝dza, mam 44 lata i za mojego ďż˝ycia miaďż˝y miejsce dwa wielkie
> wydarzenia: Sierpieďż˝'80 i wybory w czerwcu 1989 roku. W obu przypadkach
> niemal caďż˝e polskie spoďż˝eczeďż˝stwo, bez podziaďż˝u na robotnikďż˝w czy
> inteligencjďż˝, biednych i bogatych, wierzďż˝cych i niewierzďż˝cych, odrzuciďż˝o
> komunistycznďż˝ dyktaturďż˝ i opowiedziaďż˝o po stronie demokracji. Po stronie
> Polski otwartej, tolerancyjnej, przyjaznej, nowoczesnej, europejskiej,
> dostatniej, ďż˝yjďż˝cej w zgodzie z sďż˝siadami. Wolnej od zemsty, nienawiďż˝ci,
> fanatyzmu, ciemnoty i tďż˝pego nacjonalizmu.
>
> Wydarzenia te sďż˝ dla mnie aktem zaďż˝oďż˝ycielskim Polski, w ktďż˝rej chcďż˝
ďż˝yďż˝ i
> powodem do dumy. W swojej historii Polska nigdy nie miaďż˝a tak wielkiego i
> pozytywnego wpďż˝ywu na losy Europy i ďż˝wiata, rozmontowujďż˝c blok krajďż˝w
> socjalistycznych, ZSRR i koďż˝czďż˝c zimnďż˝ wojnďż˝. Solidarnoďż˝ďż˝, Waďż˝ďż˝sa,
Pokojowa
> Nagroda Nobla, Mazowiecki, Okrďż˝gďż˝y Stďż˝, oczywiďż˝cie teďż˝ papieďż˝ Jan
Paweďż˝
> II - to byďż˝y powody do dumy Polakďż˝w na caďż˝ym ďż˝wiecie.
>
> Tymczasem w posmoleďż˝skiej debacie, zwďż˝aszcza w toku kampanii wyborczej,
> wielokrotnie i brutalnie ten piďż˝kny mit byďż˝ niszczony. Przypominam sobie
> zwďż˝aszcza obchody trzydziestolecia Solidarnoďż˝ci, ktďż˝ra to z roli jednoczenia
> Polakďż˝w staďż˝a siďż˝ symbolem tuby propagandowej jednej opcji. Obchodďż˝w bez
> Lecha Waďż˝ďż˝sy, ktďż˝rego uwaďż˝a siďż˝ tam za zdrajcďż˝ i agenta, gdzie premier
> Tadeusz Mazowiecki zostaje wygwizdany i obok profesora Bronisďż˝awa Geremka
> oskarďż˝ony o zdradďż˝ interesďż˝w robotniczych w czasie sierpniowych strajkďż˝w!
> Takďż˝ opiniďż˝ wyraziďż˝ w przemďż˝wieniu Jarosďż˝aw Kaczyďż˝ski. I niebo siďż˝ na
niego
> nie zawaliďż˝o! Zrozumiaďż˝em wtedy, ďż˝e idzie po wďż˝adzďż˝, aby uczyniďż˝
Polskďż˝
> krajem zemsty, kďż˝amstwa, ksenofobii, ciemnoty i resentymentďż˝w. Krajem sďż˝uďż˝b
> specjalnych i agentďż˝w Tomkďż˝w, czego przedsmak daďż˝ nam juďż˝ podczas swoich
> rzďż˝dďż˝w.
>
> Najbliďż˝sze wybory parlamentarne bďż˝dďż˝ nie tylko wyborami do parlamentu, ale
> wyborami jednej z tych dwďż˝ch wizji przyszďż˝oďż˝ci Polski. Czy chcemy ďż˝yďż˝ w
> kraju, ktďż˝rego mitem zaďż˝oďż˝ycielskim jest dziesiďż˝ďż˝ milionďż˝w czďż˝onkďż˝w
> Solidarnoďż˝ci z Sierpnia'80 i prawie sto procent gďż˝osďż˝w w wyborach z czerwca
> 1989, czy raczej 0,6 promila alkoholu we krwi generaďż˝a lotnictwa? Proszďż˝
> pozwoliďż˝ mi na wďż˝asny uďż˝ytek ďż˝ywiďż˝ przekonanie, ďż˝e katastrofa
smoleďż˝ska byďż˝a
> wynikiem przypadkďż˝w i bďż˝ďż˝dďż˝w pilotďż˝w.
>
> Przeciwstawienie siďż˝ tej wizji uwaďż˝am za mďż˝j obywatelski obowiďż˝zek. Tu nie
> mam juďż˝ moďż˝liwoďż˝ci wyboru. Zostaďż˝em zmuszony.
>
> Niestety, Koďż˝ciďż˝ Katolicki opowiada siďż˝ za tďż˝ wizjďż˝ Polski, ktďż˝ra jest
mi
> obca i wroga.
>
> Uďż˝ywajďż˝c sformuďż˝owania "poglďż˝d Koďż˝cioďż˝a Katolickiego" uďż˝ywam
oczywiďż˝cie
> skrďż˝tu myďż˝lowego. Moďż˝na tu bowiem oczywiďż˝cie powiedzieďż˝, ďż˝e Koďż˝ciďż˝
nie jest
> bytem politycznym i jako taki poglďż˝dďż˝w politycznych nie ma, a decyzje
> polityczne kaďż˝dy z wiernych podejmuje indywidualnie w swoim sercu. Ale nie
> bďż˝dďż˝my naiwni! Kaďż˝de dziecko wie, ďż˝e Koďż˝ciďż˝ od wielu lat aktywnie
> uczestniczy w ďż˝yciu politycznym i ma nad wyraz czytelne poglďż˝dy. Niestety
> zawsze sďż˝ to poglďż˝dy niezgodne z moimi. Jestem zwolennikiem peďż˝nej
> refundacji zabiegďż˝w in vitro, peďż˝nej emancypacji mniejszoďż˝ci seksualnych,
> nie cierpiďż˝ traktowania kobiet jako kucharek i maszyn do rodzenia. Jestem
> przeciwny nauczaniu religii w szkoďż˝ach, sam bowiem na wďż˝asnej skďż˝rze
> odczuďż˝em, co to znaczy znosiďż˝ presjďż˝ otoczenia, kiedy siďż˝ nie jest
> katolikiem. Szkoďż˝a, podobnie jak sďż˝dy, sejm i inne instytucje publiczne
> powinna byďż˝ ďż˝wiecka. Uwaďż˝am teďż˝, ďż˝e sprawiedliwie byďż˝oby, ďż˝eby
Koďż˝ciďż˝
> finansowany byďż˝ z podatkďż˝w tych, ktďż˝rzy tego sobie zaďż˝yczďż˝ w zeznaniu
> podatkowym. Ja na przykďż˝ad przeznaczyďż˝bym je na Wielkďż˝ Orkiestrďż˝
ďż˝wiďż˝tecznej
> Pomocy, ktďż˝rej Koďż˝ciďż˝ jest zdecydowanie wrogi (nie liczďż˝c odosobnionego
> przykďż˝adu nieodďż˝aďż˝owanego arcybiskupa ďż˝yciďż˝skiego).
>
> Tych rozbieďż˝noďż˝ci jest oczywiďż˝cie o wiele wiďż˝cej, ale to nie jest miejsce
> ďż˝eby je mnoďż˝yďż˝.
>
> Wszystko to razem nie pozostawia wďż˝tpliwoďż˝ci, ďż˝e muszďż˝ odejďż˝ďż˝ ze
wspďż˝lnoty,
> ktďż˝ra prezentuje tak diametralnie inne poglďż˝dy, oglďż˝d rzeczywistoďż˝ci i
wizjďż˝
> przyszďż˝oďż˝ci od mojej. Jeďż˝eli nawet czysto statystycznie udzielam im
jakiegoďż˝
> mandatu, to jest to dalece niezgodne z rzeczywistoďż˝ciďż˝ i powoduje mďż˝j
> ogromny dyskomfort. Muszďż˝ natychmiast wycofaďż˝ ten mandat.
>
> ****
>
> Dlatego, proszďż˝ Ksiďż˝dza, wďż˝aďż˝nie muszďż˝, i dlatego wďż˝aďż˝nie teraz,
dokonaďż˝
> aktu apostazji.
>
> Mam nadziejďż˝, ďż˝e Ksiďż˝dz mnie rozumie.

Bardzo ładne, też jestem z pokolenia tolerancji, fascynacji innym i to
co wyczytuje u katolików mnie po prostu przeraża, sama patologia.
Nawet Księża co myślący obecnie odchodzą z kk i wypowiedzi
są...chciałem ratować resztki człowieczeństwa, bo tam już nie ma
ludzi, to nie ma nic wspólnego z Chrześcijaństwem itd.

Ale co z tego że odchodzą, jak fanatycy terroryzują społeczeństwo. A
ja uważam że przed zbrodniarzem trzeba się bronić.

› Pokaż wiadomość z nagłówkami

Do góry

20. Data: 2011-03-01 14:12:37

Temat: Re: No to padłem.
Od: "cbnet" <c...@n...pl> szukaj wiadomości tego autora

Nie trzeba być niewierzącym aby patrzeć na chrześcijańskie
"zachowania religijne" innych z boku, z dystansu, z zażenowaniem,
ze zdumieniem, jak na coś obcego mentalnie, co odbywa się
na marginesie... itp.

Piszę o tym ponieważ sądzę, że wielu ludzi nie jest zdolnych,
aby to uznać za oczywistość i fakt.

--
CB

Użytkownik "zażółcony" <r...@x...pl> napisał w wiadomości
news:ikit9u$ija$1@news.onet.pl...

> [...] Gdy jest się niewierzącym i patrzy
> na to wszystko z boku, rytualne zachowania religijne innych ludzi często
> stają się niezrozumiałe, dziwaczne, nieprzystające do rzeczywistości. Czułem
> się w tym coraz bardziej obco.

>
> Rodzina najpierw zareagowała opresyjnie. Zmuszany do pójścia do kościoła
> strasznie się męczyłem. Nie chodzi o to, że się tam nudziłem. Kościół
> odrzucał mnie swoją estetyką, tłumem, zapachami, starczym wibratem chóru,
> groteskową intonacją księdza, napastliwością kazań, dziwacznością rytuału,
> językiem, odpustową tandetą wystroju, męką rzeźb, złotem i plastikowymi
> kwiatami. Daję słowo, że się starałem, jednak nic z tego nie rozumiałem. Jak
> zresztą wszyscy dookoła. Szepty, sykania, skubanie rękawów, gapienie się na
> innych, ziewanie, wreszcie - zerkanie na zegarki i czekanie na koniec.
> Żadnych wzruszeń, przeżyć, ekstaz, żarliwości, jakie znałem już wtedy np. z
> "Quo Vadis" Sienkiewicza czy filmów historycznych. To było jakieś zbiorowe
> kłamstwo, w którym nie chciałem brać udziału.
>
> Potem już poszło z górki. Przestałem chodzić na religię. Nie chodziło o
> wagary, lenistwo czy nudę. Po prostu nie dawałem rady. Czułem, że to, co
> mówi pani katechetka - tyleż natchniona co niekompetentna - to jakaś fikcja.
> Jakieś wniebowstąpienia, zwiastowania, niepokalane poczęcia, wskrzeszenia,
> rozmnożenia, zamiany. Archanioły, Szatany, Mędrcy ze Wschodu i rzezie
> niewiniątek. Jeśli się w to nie wierzy, to wychodzi z tego jakiś "Władca
> pierścieni". Czułem, że życie i ważne rzeczy dzieją się gdzieś indziej.
>
> Religii nie było wtedy w szkołach tylko w salce katechetycznej obok kościoła
> (była połowa lat 70.), można się było łatwo urwać po drodze. Np. skręcić nad
> jezioro. Raz, drugi, dziesiąty.
>
> Jak się wszystko wydało były jakieś interwencje, wezwania i działania
> wychowawcze, ale raczej o charakterze belfersko-policyjnym niż
> metafizycznym. Nie straszono mnie więc potępieniem i wiecznymi mękami w
> ogniu piekielnym, ale karami o wiele bardziej doczesnymi. To znaczy: jak nie
> będziesz chodził, będzie lanie. Wybrałem lanie. Nie dopuszczono mnie więc do
> Pierwszej Komunii. Poszedłem rok później po wstawiennictwie u proboszcza
> bardziej zaangażowanych w życie parafii członków mojej rodziny. Załatwili
> to, kazali zamknąć dziób i robić co trzeba. Wspominam to jak ponurą szopkę.
>
> Wolność
>
> Może jeszcze byłem wtedy "do uratowania"? To znaczy do uratowania w Bożym
> planie zbawienia? Może gdyby ktoś chciał ze mną porozmawiać? Ale nikt nie
> chciał. Nie było zresztą o czym. Zrozumiałem, że religia katolicka jest
> trochę jak armia. Nie musisz znać planów sztabu generalnego ani naczelnego
> wodza. Masz robić, co ci każą bez dyskusji. Tu nie ma nic do rozumienia. A
> ja byłem raczej pacyfistą i wolałem rozumieć. Kiedy byłem w ósmej klasie
> armia wprowadziła stan wojenny. Rok później uciekłem w istocie z rodzinnego
> domu do szkoły z internatem. Zacząłem żyć "na swoim". Nikt mi nic nie mógł
> kazać. Byłem wolny, również w sensie religijnym. Nieznośna presja się
> skończyła.
>
> Czy czułem się samotny? Proszę Księdza! I to bardzo! Zwłaszcza wtedy.
> Oczywiście jako osoba niewierząca zdawałem sobie sprawę z ostatecznej
> konsekwencji. Ogień piekielny czy "zasiadanie po prawicy Ojca" nie wchodzi
> tu oczywiście w rachubę. Nie wierzę w życie po śmierci w ogóle. Gaśnie
> światło i koniec. Nie ma nic. Żadnej myśli. Pozostajemy tylko w pamięci
> bliskich. Nie stworzyłem sobie żadnego naiwnego zamiennika w rodzaju
> reinkarnacji, Ducha Kosmicznego czy innych tego typu "znieczuleń".
>
>
> Na marginesie, co się może Księdzu spodoba, w przeciwieństwie do większości
> katolików nie wierzę też we wróżki, różdżkarzy, horoskopy, taroty, przesądy
> uroki, czary i inny tego typu chłam, choć Kościołowi te drobne akty herezji
> i bałwochwalstwa najwyraźniej nie przeszkadzają.
>
> Śmierć i koniec - może nie jest to miła perspektywa, ale lepsza niż fikcja.
> Wiara to rodzaj protezy, środka przeciwbólowego. Nauczyłem się żyć bez tego.
> Podobnie jak bez wiary w to, że jesteśmy dziełem Boga, częścią Bożego planu,
> w możliwość odpuszczenia grzechów, itd. Lęk przed śmiercią, bezsensem,
> bezcelowością jest częścią naszej egzystencji. Odwaga polega nie na
> pogodzeniu się z tym (to byłaby rejterada!), ale na umiejętności życia ze
> świadomością braku odpowiedzi na podstawowe pytania. Nie czuję się
> kompetentny żeby ciągnąć ten wątek. Jest za dużo dobrej literatury na ten
> temat.
>
> Swoją drogą, obserwacje uczą, że nawet głęboka wiara nie pozbawia
> wątpliwości. Szpitale pełne są wierzących, którym wcale nie jest raźno
> odchodzić do lepszego świata, w który przecież wierzą.
>
> Moje poglądy zostały wypróbowane w sytuacjach krytycznych. Przeżyłem kilka
> wypadków drogowych, poważne turbulencje i twarde lądowania samolotem, dwa
> razy omal nie utonąłem, miałem wypadki nurkowe, z których myślałem, że nie
> wyjdę. Są to momenty, w których każdą sekundę można rozbić na sto części i
> pamięta się każdą myśl. Nigdy jednak nie błagałem w duchu "Jezu Wszechmogący
> wybaw mnie z tej opresji, a zrobię wszystko, co każesz". Nie jest to powód
> do dumy tylko raczej przekonanie, że powiedzonko "jak trwoga to do Boga",
> raczej mnie nie dotyczy.
>
> Polityka
>
> Po wyborze Karola Wojtyły na papieża, a zwłaszcza po Sierpniu '80, moi
> koledzy zaczęli chodzić na pielgrzymki. Ja z kolei zacząłem jeździć do
> Jarocina. Subkultura, przez którą rozumiem aktywną niezgodę na zastaną
> rzeczywistość, dała mi odpowiedzi na wiele pytań i naznaczyła do dzisiaj.
> Choć nigdy nie byłem antyklerykałem (księża są różni), Kościół uważałem za
> element konserwujący system, który jest nie do zaakceptowania.
>
> Były też inne momenty. Po śmierci Jana Pawła II, choć rzadko zgadzałem się z
> nim politycznie, wspominałem jego wspaniałą pielgrzymkę na Ukrainę,
> wzruszającą pielgrzymkę do Izraela, świadectwo dane w Yad Vashem i karteczkę
> w Ścianie Płaczu. Wreszcie wszystkie pielgrzymki do Polski. Zastanawiałem
> się wtedy, czy jestem częścią tego wszystkiego? Nie, zdecydowanie nie byłem.
>
> Zachowania żałobne Polaków obserwowałem z życzliwym zainteresowaniem, ale i
> zdumieniem. Ileż bowiem zniczy trzeba jeszcze zapalić, żeby publicznie
> pokazać swój żal? Cieszyłem się jednak, że pod tą fasadą rytuału pojawi się
> też duchowa refleksja. Jakiż byłem naiwny! W tym samym roku ci sami Polacy,
> którzy tłumnie palili znicze, przy ogromnym poparciu Kościoła wybrali na
> prezydenta zagorzałego zwolennika kary śmierci. Przypomnę, że Jan Paweł II
> był jej wielkim przeciwnikiem. Co ciekawe, trafił później na Wawel
> jednoosobową decyzją najbliższego współpracownika Jana Pawła II, autora
> bestsellerowej książki o wielce znaczącym tytule "Dziedzictwo".
>
> W moim mniemaniu żadne inne względy, poza politycznymi, tego nie tłumaczą.
> Dla mnie był to akt nad wyraz symboliczny.
>
> I niebo się nie zawaliło
>
> Przejdę tu do drugiego, bardziej interesującego pytania, mianowicie:
> dlaczego teraz i dlaczego czuję się zmuszony?
>
> Po katastrofie smoleńskiej Kościół staną na stanowisku nie tylko dla mnie
> obcym, ale wręcz groźnym i wrogim. Nie chodzi tu o żenującą aferę z krzyżem
> na Krakowskim Przedmieściu, ani o poparcie Jarosława Kaczyńskiego w wyborach
> na prezydenta Polski. Sprawa jest o wiele poważniejsza. Kościół mniej lub
> bardziej oficjalnie popiera siły polityczne, które otwarcie dążą do zmiany
> czegoś, co na własny użytek nazywam aktem założycielskim współczesnej
> Polski. Co przez to rozumiem?
>
> Proszę Księdza, mam 44 lata i za mojego życia miały miejsce dwa wielkie
> wydarzenia: Sierpień'80 i wybory w czerwcu 1989 roku. W obu przypadkach
> niemal całe polskie społeczeństwo, bez podziału na robotników czy
> inteligencję, biednych i bogatych, wierzących i niewierzących, odrzuciło
> komunistyczną dyktaturę i opowiedziało po stronie demokracji. Po stronie
> Polski otwartej, tolerancyjnej, przyjaznej, nowoczesnej, europejskiej,
> dostatniej, żyjącej w zgodzie z sąsiadami. Wolnej od zemsty, nienawiści,
> fanatyzmu, ciemnoty i tępego nacjonalizmu.
>
> Wydarzenia te są dla mnie aktem założycielskim Polski, w której chcę żyć i
> powodem do dumy. W swojej historii Polska nigdy nie miała tak wielkiego i
> pozytywnego wpływu na losy Europy i Świata, rozmontowując blok krajów
> socjalistycznych, ZSRR i kończąc zimną wojnę. Solidarność, Wałęsa, Pokojowa
> Nagroda Nobla, Mazowiecki, Okrągły Stół, oczywiście też papież Jan Paweł
> II - to były powody do dumy Polaków na całym świecie.
>
> Tymczasem w posmoleńskiej debacie, zwłaszcza w toku kampanii wyborczej,
> wielokrotnie i brutalnie ten piękny mit był niszczony. Przypominam sobie
> zwłaszcza obchody trzydziestolecia Solidarności, która to z roli jednoczenia
> Polaków stała się symbolem tuby propagandowej jednej opcji. Obchodów bez
> Lecha Wałęsy, którego uważa się tam za zdrajcę i agenta, gdzie premier
> Tadeusz Mazowiecki zostaje wygwizdany i obok profesora Bronisława Geremka
> oskarżony o zdradę interesów robotniczych w czasie sierpniowych strajków!
> Taką opinię wyraził w przemówieniu Jarosław Kaczyński. I niebo się na niego
> nie zawaliło! Zrozumiałem wtedy, że idzie po władzę, aby uczynić Polskę
> krajem zemsty, kłamstwa, ksenofobii, ciemnoty i resentymentów. Krajem służb
> specjalnych i agentów Tomków, czego przedsmak dał nam już podczas swoich
> rządów.
>
> Najbliższe wybory parlamentarne będą nie tylko wyborami do parlamentu, ale
> wyborami jednej z tych dwóch wizji przyszłości Polski. Czy chcemy żyć w
> kraju, którego mitem założycielskim jest dziesięć milionów członków
> Solidarności z Sierpnia'80 i prawie sto procent głosów w wyborach z czerwca
> 1989, czy raczej 0,6 promila alkoholu we krwi generała lotnictwa? Proszę
> pozwolić mi na własny użytek żywić przekonanie, że katastrofa smoleńska była
> wynikiem przypadków i błędów pilotów.
>
> Przeciwstawienie się tej wizji uważam za mój obywatelski obowiązek. Tu nie
> mam już możliwości wyboru. Zostałem zmuszony.
>
> Niestety, Kościół Katolicki opowiada się za tą wizją Polski, która jest mi
> obca i wroga.
>
> Używając sformułowania "pogląd Kościoła Katolickiego" używam oczywiście
> skrótu myślowego. Można tu bowiem oczywiście powiedzieć, że Kościół nie jest
> bytem politycznym i jako taki poglądów politycznych nie ma, a decyzje
> polityczne każdy z wiernych podejmuje indywidualnie w swoim sercu. Ale nie
> bądźmy naiwni! Każde dziecko wie, że Kościół od wielu lat aktywnie
> uczestniczy w życiu politycznym i ma nad wyraz czytelne poglądy. Niestety
> zawsze są to poglądy niezgodne z moimi. Jestem zwolennikiem pełnej
> refundacji zabiegów in vitro, pełnej emancypacji mniejszości seksualnych,
> nie cierpię traktowania kobiet jako kucharek i maszyn do rodzenia. Jestem
> przeciwny nauczaniu religii w szkołach, sam bowiem na własnej skórze
> odczułem, co to znaczy znosić presję otoczenia, kiedy się nie jest
> katolikiem. Szkoła, podobnie jak sądy, sejm i inne instytucje publiczne
> powinna być świecka. Uważam też, że sprawiedliwie byłoby, żeby Kościół
> finansowany był z podatków tych, którzy tego sobie zażyczą w zeznaniu
> podatkowym. Ja na przykład przeznaczyłbym je na Wielką Orkiestrę Świątecznej
> Pomocy, której Kościół jest zdecydowanie wrogi (nie licząc odosobnionego
> przykładu nieodżałowanego arcybiskupa Życińskiego).
>
> Tych rozbieżności jest oczywiście o wiele więcej, ale to nie jest miejsce
> żeby je mnożyć.
>
> Wszystko to razem nie pozostawia wątpliwości, że muszę odejść ze wspólnoty,
> która prezentuje tak diametralnie inne poglądy, ogląd rzeczywistości i wizję
> przyszłości od mojej. Jeżeli nawet czysto statystycznie udzielam im jakiegoś
> mandatu, to jest to dalece niezgodne z rzeczywistością i powoduje mój
> ogromny dyskomfort. Muszę natychmiast wycofać ten mandat.
>
> ****
>
> Dlatego, proszę Księdza, właśnie muszę, i dlatego właśnie teraz, dokonać
> aktu apostazji.
>
> Mam nadzieję, że Ksiądz mnie rozumie.
>