Cieszę się, że przyjąłeś moje argumenty i zgadzasz się ze mną. To rzadkie,
zmienić osąd sytuacji.

Pisałem o swoich problemach.

Pozdrawiam.

--

Użytkownik "Pio.G." <p...@p...onet.pl> napisał w wiadomości
news:3CB45719.40081036@poczta.onet.pl...
>
>
> Arek Kowalski wrote:
>
> > ... Na ogól perfekcjonizm przeszkadza, jest sposobem na to, zeby
> > odsunac w czasie mozliwosc oceny (jak skoncze cos, to ktos to oceni) ..
>
> Jesli to jest opisany powyzej przypadek, to perfekcjonizm jest tu objawem
a nie
> przyczyną - byc moze objawem ucieczki od bycia ocenianym. Po
> usunieciu/stlumieniu/wygasnieciu przyczyny perfekcjonizm jako objaw
powinien sam
> zniknac, a wiec, byc moze, to nie on jest tu problemem. Moze.
>
> > Oczywiscie nie przecze, ze w Twoim przypadku jest tak, ze jestes tzw.
> > "perfekcjonista w normie", to znaczy na tyle perfekcyjny, ze Tobie to
pomaga
> > ... Ale kolezanka pisala chyba o problemie z perfekcjonizmem, z
trudnosciami
> > zwiazanymi z postawieniem sobie granicy: dalej nie brne w szczególy ..
>
> Istotnie, ustalenie granicy "grzebania" w szczegolach to kwestia kluczowa
i bez
> niej nie ma mowy o efektywnosci pracy. Rownowaga miedzy szczegolami
wykonywanej
> pracy, a ogolnymi jej celami to podstawa do uzyskania dobrej wydajnosci.
> Zakladam, ze zalezy nam na jakosci.
> Tym nie mniej: ogóły wyprane z budujących je szczegolow są martwe.
> --
> _
> Pio.G.(R)eserved
>
>