Użytkownik "Chiron" <e...@p...com> napisał w wiadomości
news:bthc7k$a1e$1@nemesis.news.tpi.pl...
>
> "rovi" <r...@g...pl> wrote in message
> news:o8SKb.508$Tz1.197@news.chello.at...
> > Usłyszałem dziś w radiu że kolejki do psychologów publicznych obecnie są
> tak
> > wielkie
> > że pacjent przyjmowny jest często raz na miesiąc a wizyta często waha
sie
> w
> > granicach kilku minut. Czy jest to prawda ?, jak wyglada ta sprawa w
> > w.mazowieckim?.

> Odpowiedz sobie na to pytanie: czy wystarczy Ci to za powód, żeby w tej
> kolejce nie zająć miejsca? A jeśli Ci to wystarcza- no to może wcale nie
> masz ochoty na terapię?

# Staram się zorientować jaki jest realny stan w lecznictwie publicznym.
# długośc kolejki nie jest żadnym powodem aby jej nie zająć.
# To raczej obawa przed tym że gdy zdecyduje się na to ( bo dużo mnie to
kosztuje i niechodzi o pieniądze w tym wypadku )
i naprawdę uwieżę że ktoś może mi pomóc a jednoczesnie dam z siebie
wszystko aby taka pomoc
nie została prze ze mnie zmarnowana. A wtedy rozczaruje się bo pani
psycholog nie ma
już czasu gdyż czekają następni pacjenci .A przecież wszystkich trzeba
przyjąc. ( idziemy na ilość a nie na jakość?)
Nie ważne że prawdopodobnie nie pomoże to nikomu.
Lepiej pójść raz rozczarować się i nigdy już więcej nie wrócić.
Ale ja niewidząc rozwiązania raczej tak własnie postąpię.
Uczynię ten mały kroczek a może się uda i będzie dobrze.
Nie chcę być odbębniony a taka ilosc chętnych na to własnie wskazuje .

> > Wiadomo że taki czas wizyty nie jest w stanie pomóc w żaden sposób ,
> > niewystarcza nawet aby zrobic analizę znalesc problem z jakim pacjen
> > przychodzi do psychologa (czy psychiatry). A to mija sie z celem . Czy
> jest
> > to prawda , czy jeżeli chodzi o niepłatna pomoc psychologa ( czy
> > psychiatry ) takiej pomocy nie mozna uzyskac?.

> Jak ktoś naprawdę chce zacząć podróżować, to od czegoś zaczyna- np robi
> jeden mały kroczek. Czy Ty chcesz zrobić ten kroczek?

#Och pragnę zrobić ten mały jeden kroczek ale czy to nie bedzie ostatni mój
kroczek w tą stronę.
Wiąże z nim duże zmiany (wiara czyni cuda) ,a przez to może stać się to
dużą porażką.

>
>
> > Bardzo długo zwlekałem , za pierwszym razem zrezygnowałem dowiedziawszy
> się
> > o cenie wizyty u prywatnego specjalisty (przeciez jedna wizyta nie
> wystarczy
> > , a ja jestem biednym studentem :((( ) teraz zastanawiam sie po raz
drugi
> > czy jeżeli sytuacjia wygląda tak jak ja to widze jest jakis sens
> zapisywania
> > sie publicznie ? (prywatnie z powodów finansowych odpada) .

> To takie błędne koło: "nie stać mnie na to"- no to nie idziesz, bo Cię nie
> stać. Jeśli w Twojej świadomości coś się zmieni (no - nie samo- np wydarzy
> się coś takiego, że tak Ci to będzie doskwierać, iż zrozumiesz, że Cię na
to
> stać- no bo tak już dłużej być nie może).

# Faktycznie tu mi otworzyłes trochę głowę może faktycznie powinienem
zastanowić się nad wybraniem się do psychologa prywatnego .
Poprostu wiąże się to z wyrzeczeniami i to często bardzo podstawowymi.
(np.dostęp do internetu , a on jest dla mnie ważny ,dostęp do informacji
,kontakt)

# Choc może dostęp do internetu nie jest taką podstawową potrzebą.
Bo nie jest. I tak rezygnuję . Ale można tutaj wymienic swoje zdanie na
rózne tematy usłyszeć zdanie innych , taki zasób wiedzy praktycznej
nie można przejść koło tego obojętnie.no cóz ale może i faktycznie
powinienem wybrać rzecz ważniejszą , a z pewnoscią nie jest to internet.
Bo po co martwemu (psychicznie) internet.
nevermind

>
> > 90% błedów myślenia to błędy postrzegania.
> > No i co z tego ?
> DOKŁADNIE!!!! Może spostrzegłeś, że ktoś Ci opowie o swoim problemie, a Ty
> możesz sobie pomyśleć "no jak można w ogóle do czegoś takiego dopuścić! Ja
> to bym tak nigdy..." Bo ten superważny dla tamtej osoby problem nie jest
> Twoim problemem. Dla Ciebie może być czymś śmiesznym wręcz. I na odwrót-
być
> może tamta osoba słuchając o Twoim problemie pomyśli podobnie jak Ty,
> słuchając jej.
>
>
> Wydaje mi się, że Ty nie szukasz drogi wyjścia z impasu (bo zapewne
> przeczuwasz, że jest ona trudna- i prowadzi poprzez często radyklne zmiany
> swojej osobowości). Przypuszczam, że po prostu szukasz pretekstu, aby się
> nie zmieniać (zmieniłbym sie, ale nie stać mnie na psychologa etc w
podobnym
> tonie)
>
> pozdrawiam
> Chiron

# Możliwe nie powiem ale chyba robię to podświadomie.Choć kwestię wydania
na ten cel pieniędzy rozważe. Może dojść jednak do tego że szybko
zbankrutuję
a co mi wtedy po nie dokończonej terapii ?.Wiadomo po co gdybać trzeba
działać
ale dobrze by było chociaż spróbować przewidzieć do czego coś może
doprowadzić
za nim okaże się że jest zapóżno .( brak pieniedzy, brak pomocy, koniec
terapi, smierć psychiki )
+(uzależnienie od efektów terapii? / brak pieniędzy = jeszcze gorszy stan
wyjsciowy niż na początku)

Czy to co pisze ma jakiś sens ? Mimo mojego narzekania (?) zamierzam się
zapisac do tej kolejki hmm.