Lolalny Lemur pisze:
> W dniu 2012-01-28 19:44, XL pisze:
>
>
>>> ale jestem zwyczajnie
>>> zła.
>>
>> Masz prawo. Jednocześnie powinnaś być zła na siebie. Zresztą pewnie
>> jesteś.
>
> O to że pozwoliłam wleźć sobie na głowę? Wiesz, trochę nie miałam
> wyjścia. Myślę, że zachowałam się tak jak powinnam się zachować. Po
> prostu nie miałam czasu pilnować, żeby nie zapomnieli, że pomoc mile
> widziana. Czy jestem o to na siebie zła? Nie wiem szczerze mówiąc. Myślę
> i myślę i z jednej strony wyskakuje mi "to moja wina" a z drugiej "nie
> obwiniaj się, bo reszta też ma mózgi, oczy i uszy".

Reszta jest wygodna. Zwykle każdy człowiek tak ma, jak nie musi to się
nie wysila. I ok, ale tutaj chyba się niektórym pomyliło coś.
Jesteście w trudnej sytuacji i spinają się wszyscy.

>>> Nie pisałam się na to, w domu na co dzień oprócz mnie są trzy
>>> dorosłe osoby. Ale oni są zmęczeni po pracy/szkole a ja przecież
>>> siedziałam cały dzień w domu, więc jestem wypoczęta. Pewnie - mogę
>>> odzwyczajać. Ale kosztem Stasia niestety a tego bym nie chciała.
>>
>> Taka obawa świadczy źle o "pozostałych trzech zmęczonych dorosłych
>> osobach"
>> albo o tym, że zbyt mało im ufasz jeśli chodzi o opiekę nad dzieckiem na
>> czas Twej nieobecnosci - może niesłusznie tak czarno to widzisz.
>
> Ale nie, nie. To nie o zostawanie chodzi, bo tutaj mam pełne zaufanie i
> wiem, że cała trójka świetnie sobie poradzi - w momencie kiedy będą
> mieli czas i chęć zostać. Chodzi mi o skisłą atmosferę, bo "mama znowu
> strzela focha, nie wiadomo o co jej chodzi" no i takie z przeproszeniem
> duperele jak nie zrobione pranie, nie ugotowany na czas obiad i tym
> podobne.

Weź kobieto, bo zwariujesz. Pranie się robi samo, wsadzenie do pralki
ubrań, przy podstawowej wiedzy, ze białego się z czarnym nie pierze,
zajmuje jakieś 5 minut. Rzeczy do swoich szuflad niech każdy wkłada sam.
Obiad? Niech jedzą w szkole, a w domu kolacja. Tż-owi kup mikrofalówkę,
o ile nie macie, odgrzeje sobie wszystko na jednym talerzu. Zmywanie
naczyń? Niech zmywają wszyscy po kolei, a już najlepiej po sobie (kubki,
talerzyki i inne duperele).
Gotuj zupy, bo są przynajmniej dwu albo trzydniowe.
I niech wszyscy po sobie sprzątają, odłożenie na miejsce różnych rzeczy
nie jest gigantycznym wysiłkiem, a sprawia, ze panuje ogólny porządek.

>> Czy jest
>> coś, co robisz Ty, a czego oni nie potrafią? Czy dziecko wymaga
>> specjalnej
>> opieki, do której Tylko Ty jesteś przygotowana i nawet 2-3 godziny bez
>> Ciebie (niech będzie 5) dwa razy w tygodniu uczynią szkodę?
>
> Teoretycznie nie. I wcześniej to funkcjonowało. Problem polega na tym,
> że musiałabym jakoś wymusić na nich te 5 godzin.


Zaraz tam jakoś. Mówisz : Umówiłam się jutro na 18, wrócę raczej późno.
Macie przygotowane to i to.


>> Ale wróćmy do Twoich/Waszych realiów. Wiem, ile jest w nich bólu. To
>> dodatkowo pogarsza Twoją sytuację psychiczną/nerwową. Powinnaś iść do
>> dobrego psychologa, porozmawiać z nim O SOBIE i sposobach rozwiązania
>> TWOJEJ trudnej sytuacji.To byłby pierwszy krok prowadzący do tego, abys
>> zaczęła żyć takze dla siebie i mogła nauczyć rodzinę, że masz potrzeby -
>> potrzebę towarzystwa, potrzebę akceptacji, potrzebę wyjścia do ludzi po
>> prostu, także potrzebę wyjścia na zewnątrz po pomoc. Żebyś IM (tak, im!)
>> nie wpadła w depresję przypadkiem.
>
> To już chyba mam za sobą. Przynajmniej na razie. A na wyjście do
> psychologa też niestety trzeba mieć... czas. Przecież nikt mnie nie
> przyjmie o 21ej albo w weekend.
>

Masz w obwodzie duże dzieci. Trudno, jak im umknie jeden dzień w
tygodniu z nicnierobienia to im się nic nie stanie.

>> Ode mnie na już: MUSISZ uzmysłowić (rady, jak to zrobić, są tu
>> bezużyteczne, bo co rodzina, to inne relacje i przeszkody) tym "trzem
>> zmęczonym dorosłym osobom", że Ty TEŻ pracujesz, w dodatku 24 h na
>> dobę, w
>> odosobnieniu - od nich i w ogóle oraz pod presją i tak jak oni albo nawet
>> bardziej potrzebujesz wypoczynku, bo Ty nie masz służącej. Jak każdy
>> człowiek wymagasz dostępu do rozrywki, czasu dla siebie. Takze Twoje
>> małżeństwo wymaga tego, abyś SIEBIE dowartościowała i dobrze traktowała
>> jako kobieta, jako człowiek.
>
> Widzisz, oni teoretycznie o tym wiedzą. Ale kiedy pojawiają się konkrety
> to nagle ten nie ma czasu, tamten się umówił a tamten ma katar i musi
> natychmiast położyć się do łóżka.

No to się nie certol z nimi. Naprawdę nic im się nie stanie.



>> Zrób to, proszę. Dla siebie i dla dziecka. Powodzenia.
>
> Próbuję cały czas. Dzisiaj miałam jechać do Będzina na spotkanie
> bluesowe, nawet przyjaciel zaoferował się, że mnie zawiezie swoim autem.
> Ale Staś złapał przeziębienie, mama wyszła na cały dzień do brata a tż
> jak się okazało, wcześniej ustalił sobie spotkanie. Więc polazłam do
> kuchni i upiekłam chleb do tostów i taki drugi pszenno-żytni, do których
> (psia mać) zapomniałam dodać soli. Ale i tak lepsze od kupnych ;)
>
> O psychologu też myślę, tylko muszę to jakoś poukładać tu, żebym mogła
> do niego chodzić. Od jakiegoś czasu zdaję sobie sprawę, że sama sobie
> nie poradzę.
>
> Dzięki za wsparcie.

Trzymaj się! I mam nadzieję, że ich trochę rozruszasz, chyba im ten stan
bardziej pasuje, niż Ci się zdaje.

--

Paulinka