:)

witaj w klubie "wrażliwych 6-latków"
Nocne wołanie o ratunek to u nas norma. Ale myślę,że to nie jest groźne.
Strach w szafie czy pukające istoty za oknem nachodzą nas czasami :).
Przytulanie i tłumaczenie jest tu najlepszym lekarstwem i wydaje mi sie, że
psycholog nic wiecej nie doradzi. Powolutku i cierpliwie trzeba przez to
przejść i wydaje mi się, że jest coraz lepiej.
Dzis przed snem było : " Mama jak zasne to chyba będę nieżywy!"

pozdrawiami i życzę spokojnych akcji ratunkowych
j.