Użytkownik "[pl]kris79" <s...@w...pl> napisał w wiadomości
news:opryuapie10am2ki@news.tpi.pl...

Czołem.
Do Edyty: Odpisywałem Ci wczoraj, ale mój serwer nie puścił dalej postów,
mała awaria, jak dojdzie do siebie to pewnie wiadomości te pojawią się.

> Mylisz się. Twierdzisz, że zło upatrujemy w tym, co przypomina nam o
> moralności (sytuacjach które powodują "odzywanie się" sumienia).
> Po pierwsze już na tym etapie popełniasz podstawowy błąd, ponieważ z
> definicji sumienie pojawia się w sytuacjach przekroczenia granic
> moralnych, a więc czynienia zła. Tak więc sumienie jest reakcją na
> zły czyn i może "odezwać się" tylko wtedy, gdy dany nasz czyn już
> wcześniej ocenimy jako niemoralny. Fakt, że ktoś wytyka nam jakiś
> czyn i w ten sposób pobudza nasze sumienie, jest dowodem że sami
> analizując nasze postępowanie sklasyfikowaliśmy ten czyn jako zły, a
> nie że złym jest człowiek który go nam wytyka (oczywiście wcale nie
> musimy takiej osoby darzyć szczególną sympatią i faktycznie nie
> przepadamy za ludźmi, którzy wytykają nam nasze błędy).
> Po drugie twierdzisz, że złem jest działanie nieakceptowane w danej
> społeczności. I z pewnością często tak jest, ale na pewno nie w
> każdym przypadku. Faktycznie np. słynny rytualny kanibalizm Kuru
> który dla nas jest zdecydowanym przekroczeniem norm moralnych, dla
> Indian był w pełni akceptowany (normy moralne dotyczą zawsze pewnej
> konkretnej społeczności i mogą być odnoszone tylko do jej członków).
> Ale np. choć w cywilizacji europejskiej kradzież jest jednoznacznie
> sklasyfikowana jako zło, istnieją gangi złodziejskie, dla których
> członków codziennością jest łamanie społecznego zakazu kradzieży. I
> na pewno nie dam się przekonać, że choć kradzież jest wśród członków
> gangów akceptowana, złodzieje nie zdają sobie sprawy z napiętnowania
> kradzieży w ogóle społeczeństwa. Tym samym złodziej kradnie, wie że
> postępuje niemoralnie i że złe jest jego postępowanie, a nie ludzi
> oskarżających go o kradzież.
> Jedynym w miarę dobrym przykładem, który przytaczasz są różnice w
> moralnej ocenie eutanazji i aborcji: temat jest na tyle
> niejednoznaczny etycznie, że faktycznie zarówno zwolennicy jak i
> przeciwnicy obu tych działań na pewno uważają się za dobrych ludzi.
> Acha, nie bardzo rozumiem po co te bajki o wampirach i wilkołakach.
> Żeby udowodnić, że w marzeniach sennych zazwyczaj nie mamy kontroli
> nad własnymi poczynianiami, jak gdyby oglądamy film o nas samych i
> stąd bierze się nasze poczucie nieuchronności sennej katastrofy? To
> wszystko ma niezbyt wiele wspólnego z rozróżnieniem dobro / zło.

Fajnie. Tylko tu nie chodzi o generalne sklasyfikowanie jakichś cech
ludzkości, czyli że ludzie to to albo tamto robią gdy ...
Przykładowo. Byłes małym chłopcem, w przypływie czegoś tam zabiłeś kolegę z
którym bawiłeś się w piaskownicy i wrzuciłes do studni. Nikt o tym nie wie,
tylko Ty. Po paru latach dochodzi do Ciebie co zrobiłeś - skrzywdziłes
kogoś, skrzywdziłeś jego rodziców itd. jest Ci źle. Ale nadal nikt o tym nie
wie tylko Ty. Starasz się więc jakoś odkupić przed samym sobą tę winę na
różne sposoby. Jesteś przykładnym mężem, ojcem pomagasz innym itd.
Uspokajasz swoje sumienie swoimi czynami, aby móc sobie w duchu wmówić
"jestem dobrym człowiekiem, a to co zrobiłem ileś lat temu nie ma
znaczenia". Jesteś w sytuacji bez wyjścia, jesli się przyznasz to
zrujnujesz życie swoje i swojej rodziny. Nie boisz się o siebie. Palnąć
sobie w łeb byłoby najprostsze, ale nie możesz tego zrobić, rodzina Cię
potrzebuje. Wiesz, że musisz trzymać te zdarzenie w sobie do końca życia.
Jesli jednak nie zgłuszysz sumienia to zwariujesz. Jeśli przez długi czas
otoczenie będzie Cię postrzegać jako dobrego człowieka, sam w to uwierzysz i
sumienie będzie zagłuszone. I tak będzie do czasu, gdy ktoś lub coś nie
zachwia tego wmówionego sobie przekonania. Zdajesz sobie sprawę jednak, a
raczej czujesz, że jestes na krawędzi, czujesz że łatwo Tobą zachwiać i cały
wieloletni wysiłek zmierzający do spokojnego zycia może lec w gruzach. Teraz
jestes spokojny, bo wiesz że nic Ci nie grozi. Ale wiesz, że wystarczy jeden
impuls, wystarczą czyjes nieopatrzne słowa nie mające związku ze sprawą by
wspomnienia wróciły ... a Ty będziesz musiał je tłamsić w sobie i nie dać
nic po sobie poznać. Nie można na to pozwolić. Dla otoczenia musisz być
idealny jak kryształ. Trzeba się odgrodzić od wszystkiego co może spowodowac
jakikolwiek dylemat moralny. Na wszystko trzeba miec ukartowaną wcześniej
odpowiedź. Jeśli dojdzie w Twoim otoczeniu do sytuacji w której trzeba
dokonać "moralnej oceny" jakiegoś czynu, to ocena ta musi być już
przygotowana, musisz ją znać o wiele wcześnie niz dojdzie do konieczności
oceny, po to by móc ją wyrecytować, by nie musieć się zastanawiać - bo to
może doprowadzić do katastrofy w Tobie. Wiesz, że nie masz możliwości
oczyszczenia się, możesz tylko odwlekać moment egzekucji i robisz to ... tak
samo jak nie jesteś w stanie ucieć od kłów wampira w śnie ... możesz tylko
się szarpać i odwlekac ten moment, ale wiesz że i tak jego zęby znajdą się w
Twojej szyi, prędzej czy później. Wampir z Twojego snu i Twoje sumienie to
to samo. Dopadną Cię i zniszczą ... chcesz tylko aby stało się to jak
najpóźniej. Wampir i Twoje sumienie jest wcieleniem tego samego zła, które
chce Cię zabić.

Zważ teraz na cytat: "Jam jest tą siłą, która wiecznie zła pragnąc, wiecznie
czyni dobro...". Czyni dobro ale nie w sensie "to co jest dla mnie dobre".
Tu dobro znaczy sprawiedliwość.

Mój przykład był makabryczny ze względu na morderstwo. Ale nie trzeba do
makabresek się uciekac by stwierdzić taki sam mechanizm powstawania wyżej
opisanych skutków. Kluczowym jest tu zagłuszanie własnego sumienia, a nie
powody dla którego tak się czyni. Powodem nie musi być wogóle żaden realnie
namacalny czyn, to moga być jakieś wyobrażenia ... a w szczególności jakieś
własne jak najbardziej naturalne "ja" którego nie chcemy dopuścic do głosu.
Dylemat, "pragnę czegos ale z drugiej strony brzydzę się tym ... to ochydne"
np. Ksiądz, który wierzy w boga, czuje go na każdym kroku ... jednak fiut mu
staje na widok pierwszej lepszej laski ... nie może tego zaakceptowac u
siebie, musi zagłuszyć w sobie prawdziwą i naturaną naturę mężczyzny i jego
chuci. Jednak własnie ten jego szatan, który robi mu namiot z majtek na
widok dziewczyny jest " ... tą siłą, która wiecznie zła pragnąc, wiecznie
czyni dobro".

Pzdr.
P.D.