"Ikselka" <i...@g...pl> wrote in message
news:44j61w4rddmx.12gelo0sila4n.dlg@40tude.net...

Flayer troche myli wiare i poczucie sens.
Jesli przejawy religijnosci napełniają go niepokojem,
to znaczy ze sprawy związane z duchowoscia nie ma uporządkowane.

Bo sa to sprawy zwiazane z duchowoscia to sa sprawy trudne.
Mozna albo starac sie je rozwiazywać (cos jak kontemplacja),
albo "zabetonować". To drugie daje na pewien czas poczucie
bezpieczeństwa ale potem są niepokoje.
Wyparta rzeczywistosc domaga sie dopuszczenia jej do głosu.

Wiec sprobuję usystematyzować zagadnienie, z mojej perspektywy:
moze zdziwi Cie to Flayer ale wedlug mnie, to zdrążenie tunelu też
nie ma sensu. "Prochem jestem i w proch sie obrócisz".
Nie cel jest sensem _a_sama_droga_.
To podczas drogi budujemy, rozwijamy swoją duszę.

Mówiąc symbolicznie, tutaj na ziemi jestesmy tylko przejsciowo.
To taki czysciec (mowiac jezykiem chcerzescijańskim),
gdzie doswiadczay trudnosci, czasami szczescia, musimy dokonywać
wyborów pomiedzy dobrem a złem. To dobro i zło jest czasami bardzo trudne w
z definiowaniu i to kolejna trudnosc. Gdy poleniamy błedy, dobrze jest sie
do tego
przyznac, skruszyć sie, przeprosiuc, naprawic i postarac sie zmienic
działanie.
To powyzsze to "droga", ktora nas buduje. To daje sens.

Budowa tunelu specjalnie nie jest sensem sama w sobie.Zgadzam się.
Przecież mogę chodzić do pracy lub zebrać. Tu raczej chodzi o samo
budowanie.
Czy robie to dobrze, ciekawie, daje cos komus.

To bylo o celu i sensie
----
Innym zagadnieniem sa obrzedy religijne. Kazdy czlowiek tak jak kocha, boi
sie,
pragnie, tak samo posiada duchowość. Ta duchowość chce być jakos wyrazona.
I tak własnie jest. Tylko ze w dzisiejszych czasach ludzie zaczynają sie
coraz bardziej
wstydzic swoich emocji. I tak samo niektorzy ludzie boję sie wyrażac uczuc
religijnych.

np. duchowość to pójscie na grób swojej zmarłej matki i powiedzenie
"bardzo mi brakuje Ciebie mamo".
Ludzie jednak zaczynają sie wstydzic swoich uczuc w tych ztechnizyzowanym i
racjonalnym
swiecie, bo zle im sie to kojarzy. Albo "zabetonowali" tą cześć siebie. Albo
boją sie
wysmiania. Tylko ze nie da sie niektorych "spraw zabetonować",
takie podejscie powoduje wewnetrzną frustracje i niepokój.

Pozdr,
Duch