> Czesc Magdo!
> Glowa do gory. Jestes jeszcze bardzo mloda i zycie przed Toba. Potraktuj
> dotychczasowe lata jako skarb, jako bagaz doswiadczen, z ktorych mozesz
czerpac
> madrosc zyciowa na dalsze lata. Nawet jesli dotychczasowe przezycia nie sa
> optymistyczne, masz przynajmniej punkt odniesienia. Wiesz jak nie powinno
byc.
> Wzorce negatywne sa lepsze niz brak wzorcow. Pomysl, ze zaczynasz wlasnie
cos
> nowego. Konczysz studia, wkraczasz w dorosle zycie. Nie koncentruj sie
zbytnio
> na wlasnej rodzinie. Teraz glownie od Ciebie zalezy jak potoczy sie twoje
> dalsze zycie. Pomysl jak najszybciej uzyskac samodzielnosc. Ty decydujesz,
czy
> przeplakac reszte zycia, czy korzystac z jego moliwosci otwartymi oczami
(i
> cala reszta).
> Zycze, zeby wszystko ulozylo sie jak najlepiej dla Ciebie. Na pocieszenie
> dodam, ze depresja konca studiow jest zjawiskiem zupelnie naturanym i
wynika z
> leku przed zmiana.
> Pozdrawiam, Agnieszka

Dziękuje Agnieszko za ciepłe słowa. Jednak tu własnie, żeby poradizć sobie z
tym problemem trzeba sie skoncentrować. Zagłebiam się i zaczynam rozumieć
gdzie tkwi problem. Jeden z grupowiczów uśiadomił mnie, że to nie tylko
problem z mamą, ale włąsnie też z tatą. To jest tak powiązane, nawet
niezdawałam sobie z tego sprawy. Dziękuję Twoje słowa pocieszenia są miłe, a
szczególnie są wsparciem na przyszłosć. Jednak jestem na etapie kiedy
pocieszenie nie jest mi potrzebne. Nie zrozum mnie żle. Masz rację to ja
decydyję za mój los i zdecydowałm, że potrzebuję konkretnego rozwiązania,
choćby miało zabolęc ( a nie raz zabolało ).
Dziękuję za post Agnieszko :). Również życzę pomyślności w życiu:)

Cieplutko pozdrawiam
Magda