"tycztom" news:slrncrg7e6.gr.tycztom@volt.iem.pw.edu.pl...

> U mnie to działa jakby z "default". Od dziecka. Dawno temu
> ciągle byłem głodny. Jednak w środku było inaczej. Stałem na
> scenie. Grałem, zarabiałem. Światła, uśmiechy, jedzenie.

?

> Pisał o tym Napoleon Hill w "Myśl i bogać się". Kiedy pierwszy raz
> przeczytałem tę książkę /nie tak dawno temu/ potwierdziły się moje
> "defaultowe" ~umiejętności (z pogranicza determinacji, snów i marzeń),
> które w fazie końcowej przepoczwarzają się z silnych pragnień w fizyczne
> czyny. To działa. Musi.

niby znam to z własnego podwórka

> Perfekt tego mechanizmu polega na tym, żeby pragnienie było tak silne,
> że aż prawie jesteś przekonana, że to nie tylko marzenia i determinacja.
> Że to się dzieje naprawdę. 'Dziwnym' sposobem - przy takim stanie rzeczy -
> wszechświat jakby 'wykrzywia się' i wszystkie okoliczności (wszystkie
> elementy zwykłego dnia codziennego) zdają się koncentrować na Twojej sprawie.
> Zdają się jakby ułatwiać Tobie zadanie... a nawet robić wszystko, by silne
> pragnienie zmaterializowało się. I tak jest. Co tu dużo mówić.

dokładnie :)

> >> /budowa Domu Dziecka na mnie czeka/
>
> > widzę, że mamy podobne aspiracje
> > kto wie, może uda nam się kiedyś połączyć siły?
>
> Wszelkimi siłami. Przecież dzieciaki czekają.

ciekawa jestem
podaj mi link do detali :)

> > jest w porządku, jednego złego słowa nie dam powiedzieć
>
> Jest w porządku... Pytałem, bo często kobiety z tarczami noszą te
> tarcze z konieczności. Okazuje się bowiem, że życiowy partner po prostu
> ~genetycznie nie został do tego przystosowany. Tym sposobem kobieta dźwiga
> twarde brzemię przetrwania. Należy uwzględnić to, że _jednocześnie_ ta sama
> kobieta "pół złego słowa nie daje powiedzieć" i nie ma co się dziwić.
> (nie wiem jak jest naprawdę, piszę co widzę)

nie nie nie
zapewniam Cię, że brzemie przetrwania spoczywa głównie na moim
pracowitym małżonku

> > moje "wewnetrzne dziecko" jest zaniedbane :(
>
> A wiesz, że etap emocjonalnego rozwoju tt nie uwzględnił "wewnętrznego
> dziecka"? Musiałem szybko dorosnąć. Zawsze wszystko było na mojej głowie
> (włącznie z moją ciągle chorą i niezdolną do pracy matką). Pewnego dnia
> All podesłał mi Greenspana "Rozwój umysłu". Wiesz co mnie w tej książce
> zafascynowało? To, że mimo emocjonalnych braków to "dziecko" w bólach i
> _jakoś_ się urodziło. M.in. strona http://tycztom.7net.pl powstała aby
> dać świadectwo narodzin.

sporo się nadźwigałeś - widzę
i chyba tez sporo Ci sie udało :)

> >> Na poszątku nitki nie zawsze występuje kłębek...
>
> > co masz na myśli?
>
> Wiele osób przez całe życie szuka kłębka w systemie "po nitce...".
> Umierając dziwią się, że tam nigdy nie było żadnego kłębka.

ta metafora jest dla mnie zbyt abstrakcyjna

> >> Do kogo chciałabyś się przytulić? Masz jakiś obraz takiej osoby?
> >> Czy to jest realna osoba, czy może ~namalowana w Twoim wnętrzu?
> >
> > chciałabym nie być zawsze tą najsilniejszą;
>
> I to jest ten "tycztomek w Tobie...". Musimy się kiedyś spotkać i pogadać w
> realu. Będzie wiele okazji podczas budowy i organizacji DD :)

o! widzę że wizualizacja rozpoczęta :))

> > w sytuacjach, w których moja słabość wychodzi na wierzch
> > okazuje się, że moje otoczenie jest jeszcze słabsze
> > wówczas, ja muszę się nim zaopiekować
> > no bo jak inaczej?
>
> Czy właśnie tak nie jest czasem w przypadku Twojego partnera?

czasem również i w jego przypadku, ale kwestia dotyczy
moich relacji ze swiatem a nie li tylko z mężem :)

Mań