"Jerzy Dusk" news:1f4e7u8355qkw$.dlg@sh10151.fosfor.vesper.be...
[...]
> Moje dociekania wywodzą się stąd, że pewna osoba określiła ten ból jako
> dolegliwość prawie fizyczną.

wrażenie takie moze brać się z "czystej" psychosomy; chyba oczywiste
jest dla Ciebie to, że psychika nie funkcjonuje samodzielnie, jest
elementem układu, niezależnie jak nazywanego - organizmem, czy
wszechświatem; wzajemne przenikanie się skutków oddziaływania
z pozoru róznych struktur jest czymś naturalnym; bywa, że stres
oddziałuje destrukcyjnie na układ krwionośny, bywa, że go witalizuje;
w chwili w której "serce klęka" ;) wstrzymujesz oddech, twoje ciało
aktywizuje sie do natychmiastowego działania, w synapsach przebiegają
procesy, które muszą spowodowac podjecie decyzji: uciekać czy
atakować? musisz to robić na najwyższych obrotach bo od tego
może zalezec Twoje zycie, twój organizm podejmuje heroiczny
wysiłek porównywalny ze startem promu kosmicznego w obliczu
zagrożenia bach! decyzja
potem już lecisz, ale w Twoich mięsniach pozostaje pamięć tego
wysiłku, Twoja głowa zarejestrowała całosc wydarzenia i tak jak
pamięc pierwszej miłosci moze wzbudzać konkretna linia melodyczna,
a melodię przypomni Ci fotografia dziewczyny, tak cierpienie
psychiczne odezwie się w Twoich trzewiach i trzewia wywołają
bóle egzystencjalne; a smierć? znamy smierć tylko od jej strony
fizjologicznej, czemuż więc jest podstawą cierpień egzystencjalnych?

bywa, że cierpienire psychiczne jest tym mocniej odczuwane im silniej
wiąże się z niedyspozycjami fizjologicznymi: ból brzucha, podwyzszone
cisnienie, ból głowy, napiecie mięsni okołosercowych; czasem "bóle
egzystencjalne" powiązane są z pragnieniem ucieczki, wyłączenia się,
odłączenia się, bo zdaje nam się, że odczuwamy swiat kazdą czastką
ciała, które staje się niesłychanie wrazliwą na bodźce membraną -
to może boleć; heh z resztą stąd dokładnie zapewne ten _"ból"_ istnienia

zdaje się, że dobrnęłam do konkluzji - trauma jest pamięcia cierpienia
fizjologicznego i jego zapowiedzią, teraz to juz tylko od peela zalezy
co z tym zrobi, czy przkształci ją w permanentne odczucie porazki
i bólu istnienia, czy stawi jej czoła; moze byc tak Jerzy, że nie
odczuwasz "bólu istnienia", dlatego że jesteś wyjatkowo silnym
człowiekiem, że niedopuszczasz do aktów samodestrukcyjnych,
potrafisz zapewnić sobie poczucie bezpieczeństwa i co za tym idzie
władzę nad swoim otoczeniem, biorącą się z przeswiadczenia
"że nie ma takiej hydry, której nie ukręciłbyś łba" - to jest moc :o)

pzdr
Mań
~~
http://atticus.pl/mania