Użytkownik "Don Gavreone" <s...@l...po> napisał w wiadomości
news:gc7r3i$d4o$1@news.onet.pl...

>> > To wyobrażenie z czasów, gdy częściej umierało się nagle.
>> >
>> > Trzeba by pomyśleć nad ikoną Śmierci odpowiednią do naszych czasów.
>> >
>> > Może teraz Śmierć to taki upierdliwy gościu, który chodzi za nami
>> > krok w krok i dokłada nam po ciężarku?
>>
>> Hmmm ... Specjalnie dla ludzi ... A śmierć machająca od niedbale tępą
>> kosą nie wystarczy ? Dziabie po trochu, ale w końcu skutecznie.
> [...]
>
> Tak, specjalnie dla ludzi. Tylko za ludźmi chodzi Śmierć, całą resztę
> spotyka śmierć.
> Lubię braci mniejszych i widzę podobieństwa, ale widzę też różnice.

No dobra, widzę, że kolega nie w nastroju analityczno-poznawczym, tylko
bardziej analityczno-twórczym ;)))

To weźmy za punkt wyjścia tego gościa z ciężarkami. Uważam, że warto
ten wyjściowy obraz odziać jakoś wg reguł turpizmu, czyli konkretnie
zbrzydzić. Jak pisał Grochowiak "Wolę brzydotę, jest bliżej krwiobiegu".
Ja bym zamiast zamiast 'dokładania ciężarków' dał 'odcinanie po kawałku
fragmentów ciała', tu kawałek żyłki, tam kawałek wątróbki ... :)

Ale być może rozmijamy się ciągle w tym, co chcielibyśmy uchwycić.
Ja tu kładę nacisk na aspekt ostateczności i fizyczności. Śmierć
poprzez 'pracę z ciałem' zrównuje wszystko w prawach, traktuje
wszystko jednakowo, jednym narzędziem - procesem rozkładu.

Ujęcie z _ciężarkami_ natomiast kojarzy się z _troskami_ przyginającymi
stopniowo człowieka 'do ziemi'. Czyli śmierć widziana nie jako 'Pani
biologiczna' (czyli widziana 'od zewnątrz', przedmiotowo, na cudzym
przykładzie, gwałtowna) ale jako 'Pani trosk, zmartwień, goryczy
i bólu egzystencjalnego' (czyli pani oglądana 'od wewnątrz', podmiotowo,
na własnym przykładzie i doświadczeniu).
Czy to Don Gavreone chciał ująć ? ;)))